Η επαφή με ανθρώπους που κουβαλούν παρόμοιο πένθος και βάρος είναι πραγματικά συγκλονιστική. Και ιερή. Τα συναισθήματα και τα λόγια πνίγονται και ελάχιστα μπορούν να προσφέρουν σε μια τέτοια πρωτοφανή εγκληματική τραγωδία. Ο αγώνας τους και η συμπαράσταση του κόσμου σίγουρα δίνει σε αυτούς τους γενναίους ανθρώπους τεράστια δύναμη και μια πρόσκαιρη παρηγοριά. Μακάρι να έχουμε τη δύναμη και την αγωνιστικότητά τους χωρίς να ζήσουμε τον εφιάλτη τους !!!!
Η παρουσία του κόσμου ήταν συγκινητική. Υπολογίζω ότι την εκδήλωση παρακολούθησαν περίπου 2.000 άτομα, καθηλωμένα στον αγαπημένο φιλόξενο χώρο της μικρής πλατείας του Πάρκου Γεωργιάδη.
Στην αρχή της κύριας εκδήλωσης μίλησε η συνάδελφος Αθηνών, Ελεονώρα Γεωργίου, που έκανε μια σύντομη τοποθέτηση στα γνωστά τεράστια θέματα απονομής της Δικαιοσύνης και συνταγματικής τάξης που έχουν αναδυθεί πρωτίστως στην υπόθεση αυτή. Ήταν καίρια και εύστοχη, και έκλεισε λέγοντας ότι η Δικαιοσύνη πρέπει να φέρεται όπως ο γονιός, με φροντίδα και αγάπη.
Δυστυχώς όμως, και αυτό αποτελεί δική μου διαπίστωση, η Δικαιοσύνη, για άλλη μια φορά, ακολουθώντας μια μακρόχρονη σταθερή παράδοση, στάθηκε και εξακολουθεί να στέκεται στο πλευρό των εγκληματιών της εξουσίας. Το ίδιο και το σύνολο του κρατικού μηχανισμού, ο οποίος ενεργεί όποτε αυτό χρειαστεί, ως κυβερνητικός βραχίονας και μόνο, παραποιώντας και συγκαλύπτοντας ό,τι κανονικά και εκ του προορισμού του οφείλει να προσπαθεί να αποκαλύψει. Η στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, του ίδιου του πρωθυπουργού, του Καραμανλή (καλά εκείνο το "θα έπρεπε να ντρέπεστε που βάζετε θέματα ασφάλειας των τραίνων" που είπε λίγες μέρες πριν το έγκλημα, είναι εξίσου εγκληματικό να το καταπίνουν οι φιλοκυβερνητικοί ψηφοφόροι, και αποδεικνύει ότι ο ατομισμός και η αναισθησία έχει βαθιές ρίζες στην ελληνική κοινωνία μέχρι η δραματική τύχη να χτυπήσει τους φορείς τους), της Περιφέρειας Θεσσαλίας, της ηγεσίας της δικαιοσύνης (ποιος πιστεύει τις "διαψεύσεις" της Αδειλίνη, και τις ανακοινώσεις των Δικαστικών Ενώσεων;), των δικαστικών λειτουργών, που ούτε καν πήγαν στο χώρο του εγκλήματος, των χορτάτων ΜΜΕ που κόπτονται για την "αλήθεια" όλων των παραπάνω, αποδεικνύει ότι Κράτος Δικαίου δεν μπορεί να υπάρξει στη χώρα μας. Και όσοι γνωρίζουμε ιστορία είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι αυτό αποτελεί την διαχρονική παράδοση της χώρας μας. Και πολύ περισσότερο το γνωρίζουμε όσοι αναλώνουμε το βίο μας ως δήθεν "συλλειτουργοί" αυτής της δικαιοσύνης, της οποίας σαφέστατα δεν θέλουμε να αποτελούμε τμήμα, εκτός σπανίων περιπτώσεων. Κοντολογίς δεν έχουμε καμία ελπίδα εκτός αν κινητοποιηθούμε και ανατρέψουμε αυτό το καθεστώς που μας κυβερνά δεκαετίες τώρα. Η Μαρία Καρυστιανού τα είπε καθαρά στην ομιλία της.
Και ξαφνικά συμβαίνει το απίστευτο: Προβάλλει ως ελπίδα για τη δικαίωση των θυμάτων και την τιμωρία των ενόχων η Ευρωπαϊκή Ένωση !!!! Για τον απλούστατο λόγο ότι οι ευφάνταστες ελληνικές εφευρετικές πρωτοτυπίες τύπου βουλευτικής ασυλίας ή/και του κομματικού κράτους και δικαιοσύνης βρίσκουν σαφέστατα μικρότερη ανταπόκριση στις Βρυξέλλες, παρόλες τις απειλές του "αδιευκρίνιστου" και για το λόγο αυτό αναιδέστατα προκλητικού και παραβατικού Γεωργιάδη !!!
Ακολούθησε η τοποθέτηση του Παύλου Ασλανίδη, που μίλησε με ιδιαίτερη συγκίνηση για ό,τι σημαντικό χάθηκε από τη ζωή του, το παιδί του που δεν του δόθηκε η ευκαιρία, ούτε πρόκειται να αγκαλιάσει ξανά, και για την αισχρή αντιμετώπιση που έχουν τύχει όλον αυτόν τον καιρό τα θύματα από το κράτος, και τους φορείς της, υπηρέτες της κυβέρνησης. "Χαρακτήρισαν το έγκλημα "θυσία", είπε. "Ας θυσίαζαν εκείνοι που το είπαν τα δικά τους παιδιά, και όχι τα δικά μας" !!!! Είπε ότι το κράτος διοικείται από μια κυβερνώσα μαφία. Δεν υπήρχε ούτε ένα απλό σύστημα ελέγχου του σημείου κίνησης των τραίνων, όπως έχουν οι ντελιβεράδες για να βλέπουμε που βρίσκεται η παραγγελία μας !!!! Ο γονιός πρέπει να γίνει πολεμιστής για το παιδί του και αυτό κάνουν οι γονείς, που δεν έχουν πολιτικές βλέψεις. "Αν είχαμε, θα μας είχαν κρεμάσει στα μανταλάκια", είπε. Δέστε παρακάτω αποσπάσματα από την ομιλία του.
Ακολούθησαν ερωτήσεις και τοποθετήσεις από το κοινό, που κατέδειξαν τις μεγάλες διαφοροποιήσεις πρόσληψης και αντίληψης του δραματικού γεγονότος και της μελλοντικής εξέλιξης των πραγμάτων. Επισημαίνω τα παρακάτω:
* Ο Σύλλογος "Τέμπη 2023 Σύλλογος Πληγέντων Δυστυχήματος" είναι πλέον ανοιχτός και μπορούμε όλοι να εγγραφούμε μέλη του. Θα είναι μια πολύ σημαντική εξέλιξη, γιατί θα δώσει σημαντική κοινωνική, πολιτική και οικονομική ώθηση στην προσπάθεια.
* Η συλλογή υπογραφών για την άρση της βουλευτικής ασυλίας έχει φτάσει σήμερα τις 1.352.673 υπογραφές. Όσες και όσοι δεν έχετε υπογράψει, καλείστε να το κάνετε στον παραπάνω σύνδεσμο. Ο Σύλλογος έχει απευθυνθεί σε Συνταγματολόγους προκειμένου να προχωρήσει νόμιμα η υποβολή σχεδίου νόμου για το θέμα αυτό, πράγμα το οποίο ελπίζουν να γίνει πριν τις Ευρωεκλογές !!! Σημειώνουμε ότι, όπως είπε κάποιος κύριος από το κοινό, η φωτογραφία που συνοδεύει τη συλλογή υπογραφών με τη λέξη "έφτασες ?" δημιουργήθηκε αυθόρμητα αμέσως μετά από το ατύχημα από τους μαθητές του 2ου Λυκείου Ηρακλείου !!!!
* Παρόμοια δραματικά προβλήματα ασφάλειας, τα οποία κρύβονται κάτω από το χαλί, αντιμετωπίζουν και οι αερομεταφορές, χωρίς οι εκάστοτε κυβερνήσεις και το κράτος να παίρνουν τα απαραίτητα μέτρα για να αποτρέψουν ένα ατύχημα που θα είναι πολύ μεγαλύτερης βαρύτητας από εκείνο των Τεμπών. Ευχόμαστε να μην το ζήσουμε.
* Στην εκδήλωση ήταν παρών και ο Βαγγέλης Κοκοτσάκης, συνταξιούχος πυροσβέστης, εξαιρετικά δοκιμασμένος εμπειρογνώμονας και τεχνικός σύμβουλος του Συλλόγου, ο οποίος την τελευταία εβδομάδα εκπόνησε την -τελική ίσως- έκθεση πραγματογνωμοσύνης με την οποία διαπίστωσε ότι τα τραίνα δεν συγκρούστηκαν, αλλά οι μηχανοδηγοί της εμπορικής αμαξοστοιχίας την εκτροχίασαν όταν αντιλήφθηκαν ότι κάτι επικίνδυνο συμβαίνει, και ότι η έκρηξη του ξυλόλιου έκαψε μεγάλο αριθμό των θυμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου