Αναδημοσίευση από το Rproject. Ένα άρθρο με το οποίο συμφωνώ συνολικά και στην ανάλυση και στην πρότασή του. Το γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αριστερά, και δεν είναι λύση φαίνεται αναλυτικά και στο πρόγραμμά του, και στις τεράστιες ευθύνες της διακυβέρνησής του, αλλά και τη στάση του ως αντιπολίτευση που ψήφισε τα κυριότερα μνημονιακά (όχι, ούτε από τα μνημόνια μας έβγαλε) νομοσχέδια της κυβέρνησης Μητσοτάκη, πολλά από τα οποία μαζί με το ΠΑΣΟΚ (βλ. ημεροδρόμος: "Το 45% των νομοσχεδίων της ΝΔ ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ και το 69% το ΠΑΣΟΚ").
Ανακοίνωση της ΔΕΑ στην τελική ευθεία για τις εκλογές της 21ης Μάη
Οι εκλογές της 21ης Μαΐου είναι μια σημαντική πολιτική μάχη.
Από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων και των λαϊκών μαζών η επιδίωξη πρέπει να είναι ένα σαφές και καθαρό «μαύρισμα» του Μητσοτάκη. Όμως, ταυτόχρονα, πρέπει να αποδοκιμαστεί η προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ σε όλα τα κρίσιμα σημεία της πολιτικής που έχουν απαιτήσει κι έχουν επιβάλει οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές μαζί με τους διεθνείς συμμάχους τους της διαβόητης Τρόικας, που διατηρεί τις δυνατότητες «επιτήρησης» μέχρι το… 2060!
Η ενίσχυση των ψηφοδελτίων της Αριστεράς –του ΚΚΕ, του ΜΕΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ– θα εκφράζει το «μαύρισμα» στον Μητσοτάκη, περιορίζοντας τις δυνατότητές του να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ταυτόχρονα, θα αποτελεί μια «θερμομέτρηση» των αγωνιστικών διαθέσεων του κόσμου μας, θα δίνει δυνατότητες αριστερής αντιπολίτευσης στην επόμενη κρίσιμη μέρα, θα ενισχύει τις πιθανότητες να εκφραστεί ο παράγοντας που μπορεί να αλλάξει αποφασιστικά τα πράγματα: μια ορμητική είσοδος των αγωνιζόμενων εργατικών και λαϊκών μαζών στο πολιτικό προσκήνιο, με βάση τα δικά τους αιτήματα, τις δικές τους ανάγκες, τις δικές τους απελευθερωτικές προοπτικές.
Αυτή η πολιτική διαπίστωση επιβεβαιώνεται σε όλα τα «προγραμματικά» σημεία, εάν και εφόσον αυτά εξεταστούν από τη σκοπιά των εργαζομένων.
Πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, ενάντια στον πληθωρισμό και τα υπερκέρδη
Ο πληθωρισμός και η εξοντωτική ακρίβεια αποτελούν μια κολοσσιαία μεταφορά πλούτου από το εργατικό και λαϊκό εισόδημα προς τα θησαυροφυλάκια των μεγάλων επιχειρήσεων. Οι λαϊκές αποταμιεύσεις εξαερώνονται με ταχύτερο ρυθμό προς όφελος των τραπεζιτών, ενώ τα άλματα των τιμών στα είδη υποχρεωτικής καθημερινής κατανάλωσης υποβαθμίζουν άγρια το πραγματικό εισόδημα των εργατικών και λαϊκών νοικοκυριών. Την ίδια στιγμή τα ετήσια κέρδη των εμπορικών αλυσίδων, των εταιριών στην ενέργεια, των διυλιστηρίων κ.ά. αυξάνουν από ρεκόρ σε ρεκόρ. Ο Μητσοτάκης αποκλείει κάθε ουσιαστικό μέτρο ελέγχου αυτής της ληστείας και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ αποφεύγουν να δεσμευτούν πραγματικά σε οτιδήποτε ουσιαστικό, αλλά και να το αναδείξουν σε επίδικο της επερχόμενης εκλογικής μάχης.
Τα χρόνια που ακολούθησαν το πρώτο μνημόνιο, είναι χρόνια διαρκούς υποχώρησης του μεριδίου των μισθών και των συντάξεων ως ποσοστού του ετήσιου ΑΕΠ και παράλληλα αύξησης του μεριδίου των εταιρικών κερδών στο παραγόμενο ετήσιο ΑΕΠ. Μια πολιτική αύξησης των μισθών και των συντάξεων σε ποσοστό ίσο και μεγαλύτερο του πληθωρισμού έχει γίνει όρος επιβίωσης σε στοιχειωδώς αξιοπρεπές επίπεδο, για όσους στηρίζονται στη δουλειά. Ο Μητσοτάκης αποκλείει κάθε τέτοια προοπτική, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ αρνούνται να δεσμευτούν, με τρόπο πειστικό και συγκεκριμένο, σε μια πολιτική πραγματικής αύξησης των μισθών και των συντάξεων.
Οι ιδιωτικοποιήσεις σκοτώνουν
Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη απέδειξε με τον πιο σκληρό τρόπο ότι οι ιδιωτικοποιήσεις σκοτώνουν. Δυστυχώς αυτή η πικρή πείρα δεν περιορίζεται στις μεταφορές. Η πολιτική ασύστολης ενίσχυσης του ιδιωτικού τομέα έχει οδηγήσει τα δημόσια νοσοκομεία και σχολεία στα όρια της κατάρρευσης. Το καπιταλιστικό Ελ Ντοράντο που έχει επιβληθεί στην ενέργεια ετοιμάζεται να επεκταθεί στον τομέα της ύδρευσης. Ο Μητσοτάκης όχι μόνο αποκλείει κάθε προοπτική ελέγχου των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά
.png.jpg)
