Ανακοίνωση της Δικηγορικής Συσπείρωσης Ηρακλείου για το νόμο για τις συναθροίσεις και για τα περιστατικά κακοποίησης πολιτών

ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

dikigorikisyspirosihrakleiou.blogspot.com

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

 

Η Δικηγορική Συσπείρωση Ηρακλείου απευθύνει αγωνιστικό χαιρετισμό στους χιλιάδες διαδηλώτριες και διαδηλωτές, που γέμισαν τους δρόμους και τις πλατείες της Ελλάδας για να μην περάσει το αντιδημοκρατικό έκτρωμα που επιχειρεί να μας ξαναγυρίσει στα σκοτεινά χρόνια της δικτατορίας, διαγράφοντας 45 χρόνια μεταπολίτευσης και να βάλει το δικαίωμα της συνάθροισης στο «γύψο».

Καταγγέλλει τη νέα συμμαχία Ν.Δ. – ΚΙΝΑΛ – Ελληνικής Λύσης, που οδήγησε στην ψήφιση του και αναβιώνει τις πιο μαύρες μέρες της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου.

Καταγγέλλει την αστυνομική βία και τρομοκρατία, που ένα χρόνο τώρα έχει γίνει καθημερινή πρακτική της αστυνομίας του χειρότερου Υπουργού Δημόσιας Τάξης της Μεταπολίτευσης, που μόνο ως κρύο ανέκδοτο μπορεί να αποκαλείται το Υπουργείο του «Προστασίας του πολίτη».

Ζητά την πλήρη, αντικειμενική και διεξοδική διερεύνηση όλων των περιστατικών κακοποίησης πολιτών από αστυνομικούς, σε συγκεντρώσεις – διαδηλώσεις, αλλά και κατά τη διάρκεια αστυνομικών ελέγχων και συλλήψεων την τελευταία πενταετία και καλεί τους συναδέλφους που έχουν χειριστεί ή χειρίζονται τέτοιες δικογραφίες να συνδράμουν στην προσπάθεια διερεύνησης των περιστατικών αυτών.  

Ζητά τη διάλυση των επικίνδυνων για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες ειδικών κατασταλτικών δυνάμεων των ΜΑΤ και της ομάδας Δράση.

Δηλώνει ότι θα αντιπαλέψει στις αίθουσες των Δικαστηρίων και στους δρόμους τον αντισυνταγματικό νόμο για τις Δημόσιες Υπαίθριες Συναθροίσεις,   μέχρι την τυπική κατάργηση του και θα συμπαρασταθεί με τους δικηγόρους – μέλη της σε κάθε εργαζόμενο, άνεργο, συνταξιούχο, φοιτητή και νεολαίο που δεν θα τον εφαρμόσει, αλλά - το σημαντικότερο - θα είναι κομμάτι του κινήματος που θα τον ανατρέψει και θα αποκαταστήσει την ελευθερία του δικαιώματος στη διαδήλωση.

Η μάχη για την υπεράσπιση του δημοκρατικού δικαιώματος της συνάθροισης δεν τελείωσε, τουναντίον τώρα αρχίζει.

                                                                      ΗΡΑΚΛΕΙΟ 15-7-2020

                                                   ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Ανοιχτή συνάντηση για το νέο νόμο για τις συναθροίσεις : Τρίτη 14.7.2020

Η Δικηγορική Συσπείρωση Ηρακλείου σας καλεί σε συνάντηση αύριο, 14/7/2020, στις 1 το μεσημέρι στη Βιβλιοθήκη του ΔΣΗ, οδός Ζωγράφου 7, για να συζητήσουμε για τη νομική αντιμετώπιση του νέου νόμου για τις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις. Είναι ο 4703/2020 και έχει δημοσιευθεί στην ΕτΚ ΦΕΚ 131/2020. μου

Το "άλλο άκρο" στο εδώλιο : Δικαιοσύνη ή ατιμωρησία ξανά;" Μιλούν Γιώργος Μαργαρίτης, Μιχάλης Σαρχιανάκης, Κώστας Παπαδάκης:

Οι τοποθετήσεις που διασώθηκαν από το τεχνικό πρόβλημα που ανέκυψε. Παρακολουθείστε τις, είναι πολύ ενδιαφέρουσες.

Η χθεσινή συγκέντρωση και πορεία κατά του νομοσχεδίου για τις διαδηλώσεις

Στην Αθήνα μεγαλειώδης πορεία,προβοκάτσια , καπνογόνα, ξύλο, εποχούμενοι αστυνομικοί εναντίον διαδηλωτών, και στη Βουλή ο Χρυσοχοΐδης να κατηγορεί τους διαδηλωτές ότι έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή των αστυνομικών, οι οποίοι έψαχναν ευκαιρία θα πω εγώ. Αντίθετα στο Ηράκλειο η συγκέντρωση και πορεία ήταν επίσης μεγάλη αλλά έληξε χωρίς επεισόδια. Την επόμενη φορά θα βρεθούμε ξανά στους δρόμους χωρίς οργανωτή και αστικό υπεύθυνο και ενάντια στο νέο νόμο

Συγκέντρωση σήμερα στις 19.00 στα Λιοντάρια

Δίνουμε δυναμικά το παρόν την Πέμπτη 9/7, ημέρα ψήφισης του Ν/Σ, στη συγκέντρωση και πορεία στις 7 το απόγευμα στα Λιοντάρια

Ούτε σκέψη για απαγόρευση των διαδηλώσεων.

Μαζικός, ενωτικός αγώνας. Παλλαϊκός ξεσηκωμός.

«Στον δρόμο σπάμε τις απαγορεύσεις»: Πορεία απέναντι στο νομοσχέδιο ποινικοποίησης των συγκεντρώσεων

Και πάλι από το The Press Project

Πλήθος κόσμου βρέθηκε το απόγευμα της Τρίτης στο κέντρο της Αθήνας διαδηλώνοντας απέναντι στο νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση με το οποίο επί της ουσίας ποινικοποιούνται οι διαδηλώσεις. «Στο εξής κάθε κυβέρνηση θα μπορεί να νομοθετεί οποιαδήποτε μέτρα, χωρίς να μπορεί να εκφραστεί η φωνή της κοινωνίας, χωρίς να λογαριάζει αντιδράσεις από το λαό. Το δικαίωμα στη διαδήλωση είναι υπόθεση όλων μας» αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στο κάλεσμα.

The Press Project

Τρίτη 7 Ιουλίου 2020 Αναρτήθηκε: 20:07:24

Alexandros Gasteratos/ TPP

Με κεντρικό σύνθημα «οι απαγορεύσεις τσακίζονται στον δρόμο» χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν το απόγευμα της Τρίτης στο κέντρο της Αθήνας διαμαρτυρόμενοι για το νομοσχέδιο που φέρνει η κυβέρνηση με το οποίο «ποινικοποιούνται» οι διαδηλώσεις.

Alexandros Gasteratos/ TPP

Αξίζει να σημειωθεί ότι μόλις μια μέρα πριν, οι έντονες αντιδράσεις από την πλευρά της αντιπολίτευσης και η προσπάθεια να επιτευχθεί η στήριξη του ΚΙΝΑΛ στο νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων φαίνεται να ανάγκασαν τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, σε υποχωρήσεις, μεταξύ των οποίων και η αφαίρεση του ιδιωνύμου για όποιον συμμετέχει σε «απαγορευμένη» κινητοποίηση.

Σημειώνεται ωστόσο, ότι στο νομοσχέδιο παραμένει ο ρόλος του «οργανωτή» που αναλαμβάνει και αστικές ευθύνες σε περίπτωση επεισοδίων, η υποχρέωση για τη λήψη άδειας από τις αστυνομικές αρχές για οποιαδήποτε κινητοποίηση, αλλά και οι ασάφειες υπό τις οποίες η αστυνομία μπορεί να ζητήσει πλέον, από τον αρμόδιο δικαστικό, την απαγόρευση μιας κινητοποίησης.

Παράλληλα, με το ίδιο νομοσχέδιο συστήνεται η «Διεύθυνση Πρόληψης Βίας» στην ΕΛ.ΑΣ, ένα τμήμα που μεταξύ άλλων (ενδοοικογενειακή, έμφυλη βία κλπ) θα ασχολείται και με το «πρόβλημα» της «ριζοσπαστικοποίησης».

Διαδοχικά θεσμικά χαστούκια αντισυνταγματικότητας στην κυβέρνηση για το νομοσχέδιο περιορισμού των διαδηλώσεων

Αναδημοσίευση από το The Press Project

Ηχηρό ράπισμα για την κυβέρνηση και τον αρμόδιο υπουργό, Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, αποτελεί η έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής σχετικά με το νομοσχέδιο περιορισμού των διαδηλώσεων, που επιβεβαιώνει τις καταγγελίες της αντιπολίτευσης και της έντονες αντιδράσεις μεγάλης μερίδας πολιτών. Στην έκθεση, τονίζεται μεταξύ άλλων ότι η μη γνωστοποίηση δεν αποτελεί νόμιμο λόγο απαγόρευσης της συνάθροισης, στηλιτεύεται ο ορισμός «οργανωτή» ενώ ξεκαθαρίζεται πως η απαγόρευση δηµόσιας συνάθροισης πρέπει να αιτιολογείται βάσει σοβαρού κινδύνου, ενώ δεν είναι ανεκτή, αν οι επικείµενοι κίνδυνοι µπορούν να αποτραπούν µε άλλα, ηπιότερα, µέσα. Ανακοίνωση με την οποία χαρακτηρίζουν αντισυνταγματική την προληπτική απαγόρευση συναθροίσεων εξέδωσε και η Ολομέλεια των Δικηδορικών Συλλόγων Ελλάδας, την Τρίτη.

The Press Project

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2020 Αναρτήθηκε: 11:11:02

Προσθήκη λεζάντας

Στην έκθεση, η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής ξεκαθαρίζει ότι το δικαίωµα του συνέρχεσθαι προστατεύεται τόσο από το άρθρο 11 του ελληνικού Συντάγµατος όσο και από το άρθρο 11 της Ευρωπαϊκής Σύµβασης Δικαιωµάτων του Ανθρώπου (ΕΔΣΑ), το άρθρο 12 του Χάρτη Θεµελιωδών Δικαιωµάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΧΘΔΕΕ), το άρθρο 21 του Διεθνούς Συµφώνου για τα ατοµικά και τα πολιτικά δικαιώµατα (ΔΣΑΠΔ) και από αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωµάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ).

Ξεκινώντας τις παρατηρήσεις επί των άρθρων του νομοσχεδίου, τονίζει ότι η μη γνωστοποίηση μιας διαδήλωσης στις αστυνομικές αρχές δεν αποτελεί νόμιμο λόγο απαγόρευσής της. Αναφέρεται μάλιστα απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών του 1976, σύμφωνα με την οποία μία τέτοια διάταξη είνια αντισυνταγματική, καθώς «ο συνταγματικός νομοθέτης δεν θέτει ως προϋπόθεση προηγούμενη άδεια. Παράλληλα, όπως υπογραμμίζεται, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου προστατεύει τις αυθόρμητες συναθροίσεις, αλλά και την «αντιδιαδήλωση». «Το ΕΔΔΑ έχει κρίνει ότι το Κράτος έχει θετική υποχρέωση να προστατεύσει την ελευθερία του συνέρχεσθαι αµφότερων των οµάδων διαδηλωτών, και πρέπει να επιλέγει τα λιγότερα επαχθή µέσα τα οποία δύνανται επί της αρχής να επιτρέπουν και στις δύο (αντιτιθέµενες) συναθροίσεις να λάβουν χώρα (ΕΔΔΑ, Fáber κατά Ουγγαρίας, παρ. 43). Εποµένως, µόνη η πιθανότητα σύγκρουσης, δεν µπορεί να ακυρώσει το δικαίωµα της συνάθροισης. Ωστόσο, όταν υφίσταται σοβαρή απειλή βίαιης «αντιδιαδήλωσης», το ΕΔΔΑ έκρινε ότι οι εθνικές αρχές έχουν ευρεία διακριτική ευχέρεια ως προς τη λήψη πρόσθετων µέτρων, προκειµένου να επιτραπεί στις συναθροίσεις να λάβουν χώρα χωρίς αναταραχές», τονίζεται συγκεκριμένα.

Σχετικά με τον ορισμό «οργανωτή», που προβλέπει το νομοσχέδιο, ρίχνοντας του μάλιστα ποινικές και αστικές ευθύνες, η Επιστημονική Υπηρεσία ξεκαθαρίζει ότι το δικαίωμα του συνέρχεσθαι αποτελεί ατομικό δικαίωμα εκάστου προσώπου και ασκείτα από κοινού, ενώ δεν τελεί υπό τη διαχειριστική εξουσία ορισμένων προσώπων στα οποία ο νόμος δίνει την ιδιότητα του «οργανωτή». Παράλληλα, σύμφωνα πάντα με την έκθεση, ένα κάλεσμα µπορεί να απευθυνθεί εκ παραλλήλου από πολλούς φορείς και σε ευρύτατο κύκλο προσώπων, χωρίς να συνεπάγονται αναγκαία και ανάληψη γενικής οργανωτικής ευθύνης ούτε, πολύ λιγότερο, καθοδήγηση της όλης συνάθροισης. «Αντίστοιχα, η άσκηση του δικαιώµατος συνάθροισης δεν εξαρτάται από την αναγκαία αναγνώριση στον προσκαλούντα αντίστοιχων γενικών οργανωτικών ή καθοδηγητικών εξουσιών».

Η έκθεση επικαλείται την Επιτροπή της Βενετίας του Συµβουλίου της Ευρώπης και το Γραφείο Δηµοκρατικών Θεσµών του ΟΑΣΕ στις «Κατευθυντήριες Γραµµές για την ελευθερία ειρηνικής συνάθροισης» αναφέρουν σχετικά: «οι οργανωτές και οι επιµελητές (…) δεν θα πρέπει να θεωρούνται υπεύθυνοι για την παράλειψη εκτέλεσης των καθηκόντων τους, σε περιπτώσεις όπου δεν είναι ατοµικά

Ένα αντισυνταγματικό νομοσχέδιο που θα κουρελιαστεί στην πράξη (του Θ. Καμπαγιάννη)

Αναδημοσίευση από την Εναλλακτική Παρέμβαση Δικηγόρων - Δικηγορική Ανατροπή

Αναδημοσιεύουμε άρθρο του Θανάση Καμπαγιάννη, συμβούλου στο ΔΣ του ΔΣΑ με την "Εναλλακτική Παρέμβαση - Δικηγορική Ανατροπή" (6/7/2020): Τι το πραγματικά διαφορετικό φέρνει το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις που κατέθεσε η κυβέρνηση και σχεδιάζεται να ψηφιστεί από τη Βουλή αυτή την εβδομάδα; Οχι πάντως τη δυνατότητα του κράτους να παρενοχλεί, να απαγορεύει και να διαλύει δημόσιες συναθροίσεις. Οσοι ζήσαμε ως συμμετέχοντες το μεγάλο αντιμνημονιακό κίνημα του 2010-2012, ξέρουμε από πρώτο χέρι το μέγεθος της βίας που χρησιμοποιήθηκε για τη διάλυση των μαζικών συγκεντρώσεων με ΜΑΤ, χημικά και στημένα κατηγορητήρια. Τι μπορεί να αλλάξει λοιπόν, και μάλιστα προς το χειρότερο, έχοντας μια τόσο πρόσφατη πικρή εμπειρία; Το υπό ψήφιση νομοσχέδιο επιχειρεί να πλήξει τον πυρήνα του συνταγματικού δικαιώματος του συνέρχεσθαι μετατρέποντας την ελευθερία από κανόνα σε εξαίρεση. Σύμφωνα με το άρθρο 11 παρ. 1 του Συντάγματος, κάθε συνάθροιση είναι εκ των προτέρων ελεύθερη και νόμιμη με την προϋπόθεση να πραγματοποιείται «ήσυχα και χωρίς όπλα», κατ’ εξαίρεση δε στην παράγραφο 2 περιγράφονται οι περιορισμοί που τίθενται υπέρ της δημόσιας τάξης. Το νομοσχέδιο, κατ' απόλυτη αντίθεση προς τη συνταγματική διάταξη, αλλάζει το πρόσημο: κάθε δημόσια συνάθροιση βαφτίζεται εκ των προτέρων δυνάμει παράνομη. Για να κατακτήσει τη νομιμότητά της, οι διοργανωτές της πρέπει να προβούν σε γνωστοποίηση (α. 3 παρ. 1), ορισμό οργανωτή (α. 3 παρ. 2), συνεργασία με κρατικό διαμεσολαβητή (α. 4 και 5), κ.λπ., εξουσίες που απονέμονται σύμπασες στην Αστυνομία. Κάθε μη γνωστοποιηθείσα συνάθροιση μπορεί να διαλυθεί εξ αυτού και μόνο του λόγου (α. 9 παρ. 1 εδ. δ), ανεξαρτήτως του αν είναι ειρηνική ή όχι! Πρόκειται για κραυγαλέα αντισυνταγματικό νομοθέτημα που, αντί να εξασφαλίζει την εφαρμογή της συνταγματικής διάταξης του άρθρου 11, τη διαστρέφει και την καταργεί. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι επιχειρεί να «βάλει τάξη στο χάος» των συγκεντρώσεων στο κέντρο της

Πού στοχεύει το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις; (του Σωτήρη Αδαμίδη και της Ειρήνης Τσαλουχίδη ΔΣΘ)

Αναδημοσίευση από το blog της Κίνησης Ασκουμένων και Νέων Δικηγόρων

Αναρτήθηκε από Κίνηση Ασκουμένων και Νέων Δικηγόρων την Ιουλίου 06, 2020

Tο νομοσχέδιο του υπουργείου Δημόσιας Τάξης για τις «Δημόσιες Υπαίθριες Συναθροίσεις», δηλαδή τις πορείες και τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας βρισκόταν στην προεκλογική ατζέντα της Κυβέρνηση και υπέρ αυτού τάχθηκαν οι βουλευτές της ΝΔ, κατά οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και του ΜέΡΑ25, ενώ επιφυλάχθηκαν οι βουλευτές του Κινήματος Αλλαγής και της Ελληνικής Λύσης. Το νομοσχέδιο προγραμματίζεται να εισαχθεί για συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής την Τετάρτη 8 Ιουλίου, και να τεθεί προς ψήφιση την Πέμπτη 9 Ιουλίου. Διακηρυγμένοι σκοποί του νομοσχεδίου είναι δύο: ο πρώτος είναι ο περιορισμός της «όχλησης» που προκαλούν οι μικρές σε συμμετοχή συγκεντρώσεις, καθώς «δεν μπορεί να κλείνει ο δρόμος για 50 άτομα» (βλ. σχετικές δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Υπουργικό Συμβούλιο της 23-12-2019). Δεύτερος διακηρυγμένος σκοπός του νομοσχεδίου (βλ. σχετική αιτιολογική έκθεση) είναι να εκμεταλλευτεί η Κυβέρνηση την «ειδική επιφύλαξη του νόμου» που υπάρχει στο άρθρο 11 παρ. 2 του Συντάγματος, αφού από το Σύνταγμα καταλείπονται στον κοινό νομοθέτη στενά περιθώρια για ρύθμιση της άσκησης του συγκεκριμένου δικαιώματος και για τον περιορισμό του. Επιχειρείται, λοιπόν, να περισταλεί το δικαίωμα του συνέρχεσθαι που προβλέπεται στο άρθρο 11 του Συντάγματος.

Το δικαίωμα του συνέρχεσθαι «αόπλως και ησύχως» είναι ένα από τα αρχαιότερα δικαιώματα συλλογικής δράσης που αναγνωρίζει η συνταγματική τάξη (ήδη από το 1864), καθώς και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (άρθρο 11). Τα δικαιώματα συλλογικής δράσης που αναγνωρίζει το Σύνταγμά μας (δικαίωμα στην απεργία, συνδικαλιστική ελευθερία κ.ά.) έχουν το κοινό χαρακτηριστικό ότι η άσκηση και η δυναμική τους στηρίζονται στη σύμπραξη περισσότερων ατόμων -και από κοινού με τα κοινωνικά δικαιώματα- απευθύνονται «όχι στον απογυμνωμένο από κάθε κοινωνικό προσδιορισμό, αλλά και στον άνθρωπο όπως υπάρχει και ζει στην κοινωνική πραγματικότητα, μαζί με άλλους ανθρώπους, ενταγμένος σε κοινωνικές ομάδες» (βλ. Α. Μανιτάκης, Το υποκείμενο των συνταγματικών δικαιωμάτων, 1981, σελ. 245-246). Αναγνωρίζεται επίσης από τους αστούς θεωρητικούς του συνταγματικού δικαίου ότι η άσκηση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι «μεταφράζεται σε δημόσια συμμετοχή στις διαδικασίες σχηματισμού της πολιτικής βούλησης της εξουσίας» (Κ Χρυσόγονος, Ατομικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, έκδοση 2006, σελίδα 480) και συνιστά έτσι «ένα κομμάτι αυθεντικής, μη τυποποιημένης άμεσης δημοκρατίας που είναι κατάλληλο για να αποτρέψει την αποστέωση της πολιτικής ζωής μέσα σε μία διαχειριστική ρουτίνα» (βλ. K. Hesse, Grundzuge des Verfassungsrechts der BRD, 1991, σελ. 166-167). Με λίγα λόγια, ακόμη και το Σύνταγμα του αστικού κράτους, αναγνωρίζει ρητά ότι δημοκρατία δεν είναι μόνο οι εκλογές, ο κοινοβουλευτισμός και οι τηλεοπτικές αντιπαραθέσεις. Ο ρόλος του λαού δεν είναι απλώς να εκλέγει αντιπροσώπους, αλλά και να διαφωνεί με αυτούς όταν το κρίνει, να ελέγχει τη δράση τους, να εμποδίζει αντιλαϊκά μέτρα με τα οποία συμφωνεί η όποια κοινοβουλευτική πλειοψηφία χωρίς πολλές φορές να τα έχει καν διαβάσει (πχ μνημόνια).

Αν και με βάση την αφήγηση της ΝΔ, η απαγόρευση συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων μπορεί,

Το πιο επικίνδυνο νομοσχέδιο της Μεταπολίτευσης (του Θάνου Καμήλαλη)

Αναδημοσίευση από το The Press Project

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ετοιμάζεται να περάσει από τη Βουλή το πιο επικίνδυνο νομοσχέδιο της Μεταπολίτευσης: Έναν νόμο «εκσυγχρονισμού» του «πλαισίου των συναθροίσεων» που καθιστά οποιαδήποτε διαδήλωση δυνητικά «απαγορευμένη», καθώς θέτει το δικαίωμα του συνέρχεσθαι στα χέρια της αστυνομίας, δίνοντας της παράλληλα υπερεξουσίες μέσω της προκλητικής αοριστολογίας αλλά και των χουντικής έμπνευσης υποχρεώσεων των διαδηλωτών. Αυτή η επίθεση δεν αφορά μόνο την Αριστερά, αλλά κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο πολίτη της χώρας. Παράλληλα, δημιουργείται και η αστυνομική «Διεύθυνση Πρόληψης Βίας», που ανάμεσα σε ευγενείς ομολογουμένως σκοπούς, βάζει στόχαστρό της τη «ριζοσπαστικοποίηση»…

Θάνος Καμήλαλης

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2020 Αναρτήθηκε: 12:47:51

Προσθήκη λεζάντας

George Vitsaras / SOOC

του Θάνου Καμήλαλη

Θα πρέπει να γίνει σαφές ότι το νομοσχέδιο δεν αφορά μόνο «μπαχαλάκηδες» ή τους «αριστερούς που μονίμως διαμαρτύρονται και κλείνουν το κέντρο». Δυνητικά και στις κατάλληλες συνθήκες, αφορά όποιον πολίτη θελήσει να διαμαρτυρηθεί δημοκρατικά για κυβερνητικές αποφάσεις, ή έστω, όποιον πολίτη σέβεται το αξίωμα που αποδίδεται (λανθασμένα) στον Βολταίρο για το «διαφωνώ με αυτό που λες αλλά θα υπερασπιστώ το δικαίωμα του να το λες».

Στη θεωρία, το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις πατάει πάνω στο άρθρο 11 του Συντάγματος, που ορίζει ότι «υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, γενικά, αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, σε ορισμένη δε περιοχή, αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής, όπως νόμος ορίζει». Ωστόσο, το ζήτημα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το πώς, ένα συνταγματικό δικαίωμα καταγράφεται και ερμηνεύεται στους εκτελεστικούς νόμους που το αφορούν. Σε άρθρο τους στις αρχές Μαρτίου, όταν το σχέδιο για το νέο νόμο είχε βγει στη δημοσιότητα, ο πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, Χριστόφορος Σεβαστίδης, και η πρόεδρος Πρωτοδικών, Ιωάννα Ξυλιά, εξήγησαν το πώς καταστρατηγούνται στην πράξη τέτοια δικαιώματα, χωρίς να παραβιάζεται ευθέως το Σύνταγμα:

«Η συνταγή είναι παλιά. Όταν το κράτος θέλει να ενταφιάσει ένα συνταγματικό δικαίωμα δεν το κάνει ευθέως, αφενός διότι εμποδίζεται από τη δυσκίνητη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης, αφετέρου διότι προκαλεί ανεξέλεγκτες κοινωνικές αντιδράσεις. Έχει όμως άλλα όπλα περισσότερο αποτελεσματικά. Εκδίδει εκτελεστικούς νόμους του Συντάγματος, οι οποίοι περιορίζουν τόσο ασφυκτικά μια συνταγματική διάταξη ώστε απομένει το κουφάρι της αποστεωμένο και κενό από κάθε ουσία. Κατά μία περίεργη σύμπτωση τα συνταγματικά δικαιώματα που μπαίνουν στη μέγκενη των εκτελεστικών νόμων είναι τα δικαιώματα συλλογικής δράσης (π.χ. το δικαίωμα της απεργίας)».

Στην πράξη, λοιπόν και μαζί με το πρόσχημα της «ασφάλειας» των «καταστηματαρχών που υποφέρουν από τις συγκεντρώσεις» και των «οδηγών που εγκλωβίζονται στην κίνηση του κέντρου», το νομοσχέδιο αντιγράφει τα χουντικά διατάγματα που πρακτικά παρέμεναν σε αχρησία επί 40 χρόνια και θέτει κάθε κινητοποίηση υπό τον πλήρη έλεγχο της αστυνομίας. Η ανισομέρεια στις ευθύνες,

Ομοίως και η Συντονιστική ... "δεν είναι δυνατόν ...." .... ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ !!!!

Όπως πάντα (με εξαίρεση εκείνη την αξέχαστη αποχώρηση του Προέδρου Παξινού και την ανάληψη της προεδρείας από τον Αντιπρόεδρο, Λαμτζίδη), η Συντονιστική και η Ολομέλεια, ακολουθεί τις αποφάσεις των Αθηνών, και αποφεύγει να χαρακτηρίσει το νομοσχέδιο αντισυνταγματικό. Με εκφράσεις του τύπου "δεν είναι δυνατόν ...." (!!!) ουδεμία εξουσία πτοείται. Παρεμπιπτόντως η απόφαση αναφέρεται και σε άλλα θέματα, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τα οποία πρέπει να τύχουν της προσοχής μας, όπως η επαναβεβαίωση της απόφασης για τις διακοπές των συνεδριάσεων των ποινικών δικαστηρίων, και τα δημοσιεύματα για την προτροπή στους φοιτητές της Σχολής Δικαστών να απορρίπτουν τις υποθέσεις των υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Διαβάστε αναλυτικά παρακάτω:

Ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής της Ολομέλειας των Δικηγορικων Συλλόγων Ελλάδος (Συνεδρίαση 7-7-2020)

Η Συντονιστική Επιτροπή των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος, η οποία συνεδρίασε σήμερα υπό την Προεδρία του Προέδρου Δημήτρη Βερβεσού, με τηλεδιάσκεψη, εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

Α. Σχετικά με τις διατάξεις του σχεδίου Νόμου του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη «Δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις και άλλες διατάξεις», επισημαίνει τα εξής:

1. Η Συντονιστική Επιτροπή θεωρεί θεμελιώδους σημασίας την προστασία που παρέχει το άρθρο 11 του Συντάγματος για την άσκηση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι και τη διενέργεια δημοσίων συναθροίσεων. Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή καταλείπονται στον κοινό νομοθέτη στενά περιθώρια για τη ρύθμιση της άσκησης του συγκεκριμένου δικαιώματος και ιδίως για τον περιορισμό του

. 2. Η προληπτική πλήρης απαγόρευση των συναθροίσεων με απόφαση της Αστυνομικής ή Λιμενικής Αρχής πλήττει τον πυρήνα του δικαιώματος και βρίσκεται εκτός Συνταγματικού πλαισίου.

3. Οι περιορισμοί στην άσκηση του δικαιώματος σε οποιαδήποτε φάση της συνάθροισης και ενόψει της απαιτούμενης στάθμισης που επιβάλλει η σύγκρουση συνταγματικών δικαιωμάτων, αφενός του δικαιώματος του συνέρχεσθαι και αφετέρου του δικαιώματος συμμετοχής στην κοινωνική και οικονομική ζωή, πρέπει να γίνεται από τον αρμόδιο εισαγγελικό λειτουργό και υπό την απαραίτητη προϋπόθεση ότι, λαμβανομένων υπόψη των συγκεκριμένων περιστάσεων, διαταράσσεται δυσανάλογα η οικονομική ζωή ώστε να θεωρείται η άσκηση του εν λόγω δικαιώματος προδήλως καταχρηστική.

4. Η παράβαση των νόμιμων υποχρεώσεων του οργανωτή μιας συνάθροισης δεν μπορεί να συνεπάγεται αντικειμενική ποινική ή αστική ευθύνη του, καθώς τούτο έρχεται σε αντίθεση με την αρχή της ενοχής και της υπαιτιότητας.

Β. Η Συντονιστική Επιτροπή εμμένει στην από 14-15 Απριλίου 2006 απόφαση της Ολομέλειας, η οποία επικαιροποιήθηκε με την από 27 Ιανουαρίου 2018 απόφαση της Ολομέλειας, για την διακοπή των συνεδριάσεων των ποινικών δικαστηρίων. Στα πλαίσια αυτά, η Συντονιστική Επιτροπή αποφάσισε να εισηγηθεί προς την Ολομέλεια ότι οι διακοπές των συνεδριάσεων των ποινικών δικαστηρίων, που οφείλονται σε λόγους που αφορούν στην πανδημία του κορωνοϊού, δεν πρέπει να υπολογίζονται ως διακοπές συνεδριάσεων

Ναι μεν, αλλά .... (και πάλι "καλά" ;;;) - Η απόφαση του Δ.Σ./Δ.Σ.Α. για το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις

Μετά από αίτημα της Εναλλακτικής Παρέμβασης - Δικηγορικής Ανατροπής το Δ.Σ. του Δ.Σ.Α. συνεδρίασε και έλαβε την παρακάτω ναι μεν αλλά απόφαση, με την οποία δεν παίρνει επί της ουσίας θέση επί της αντισυνταγματικότητας του νομοσχεδίου, αρκούμενο σε γενικές παρατηρήσεις και προτάσεις βελτίωσης, όπως έκανε και στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Μα, αν το νεκραναστημένο νομοσχέδιο της χούντας δεν παραβιάζει το Σύνταγμα, τότε ποιο νομοσχέδιο το παραβιάζει ;;; Διαβάστε πόσοι σύμβουλοι το καταψήφισαν, μεταξύ των οποίων και ο Θανάσης Καμπαγιάννης της Παρέμβασης, ο οποίος τοποθετήθηκε εκτενώς επί της αντισυνταγματικότητας του νομοσχεδίου. Στον τίτλο γράφω "και πάλι "καλά¨" ;;;;" γιατί το νομοσχέδιο, με τις "βελτιώσεις" του ψηφίζει και το ΚΙΝΑΛ,  ο πολιτικός φορέας του Προέδρου της Ολομέλειας, από τον οποίο φορέα προέρχεται και ο Υπουργός Χρυσοχοίδης, που ανακάλυψε και εισηγείται το νομοσχέδιο, ο οποίος τόσα καλά έχει κάνει και έχει πει, και τόσες θέσεις έχει αλλάξει, που δεν ξέρεις τι να του πρωτοθυμηθείς

Θέσεις του ΔΣΑ επί του νομοσχεδίου του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη «Δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις και άλλες διατάξεις», που συζητείται στη Βουλή

1. Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών θεωρεί θεμελιώδους σημασίας την προστασία που παρέχει το άρθρο 11 του Συντάγματος για την άσκηση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι και τη διενέργεια δημοσίων συναθροίσεων στα πλαίσια της προάσπισης των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών.

Το άνω δικαίωμα δεν είναι απόλυτο. Χωρούν θεμιτοί περιορισμοί σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 11 του Συντάγματος. Συγκεκριμένα, οι υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, μόνο, αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, και σε ορισμένη περιοχή, αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής.

Με δεδομένο ότι κατά το Σύνταγμα, μπορεί και μόνη η αστυνομική αρχή να λαμβάνει απαγορευτικά μέτρα εφόσον συντρέχουν οι ως άνω περιοριστικά απαριθμούμενοι, η παρεμβολή δικαστικής κρίσης προκειμένου να εξεταστεί η συνδρομή λόγων που δικαιολογούν τον περιορισμό του δικαιώματος συνάθροισης είναι θεμιτή, αρκεί να διατυπώνεται ρητά και να μην συνάγεται σιωπηρώς (όπως αδόκιμα επιχειρείται στο νομοσχέδιο, με την προταθείσα νομοτεχνική βελτίωση).

2. Η υποχρέωση προηγούμενης γνωστοποίησης δεν μπορεί να ανατρέπει τον συνταγματικό κανόνα της κατ’ αρχήν νομιμότητας των δημοσίων συναθροίσεων. Συνεπώς, μόνη η παράλειψη γνωστοποίησης δεν μπορεί, κατά το Σύνταγμα, να παρέχει επαρκές νόμιμο έρεισμα για τη διάλυση της συνάθροισης. Για το λόγο αυτό, με το άρθρο 9 παρ. 1 δ’ του νομοσχεδίου, σε συνδυασμό με την καθολική απαγόρευση του άρθρου 7 και τους περιορισμούς του άρθρου 8, και την αντικειμενική ευθύνη του διοργανωτή (άρθρο 13), πλήττεται ο πυρήνας του συνταγματικού δικαιώματος, αποστεώνοντας την ουσιαστική λειτουργία του. Ως εκ τούτου, οι άνω διατάξεις των άρθρων 3, 7, 9 παρ. 1 δ’ και 13 πρέπει να επανεξεταστούν.

3. Ο ΔΣΑ επίσης διαφωνεί με την καθιέρωση αντικειμενικής ευθύνης, αστικής και ποινικής, του διοργανωτή (άρθρο 13 του ν/σ), καθώς αντίκειται προδήλως στην αρχή της ενοχής και της υπαιτιότητας.

4. Σε κάθε περίπτωση, η σύγκρουση συνταγματικών δικαιωμάτων, αφενός του δικαιώματος του συνέρχεσθαι και αφετέρου του δικαιώματος συμμετοχής στην κοινωνική και οικονομική ζωή, πρέπει να αντιμετωπίζεται με in concreto στάθμιση σύμφωνα με τις αρχές της πρακτικής εναρμόνισης και της αναλογικότητας, ώστε αφ’ ενός να εξασφαλίζονται εν τοις πράγμασιν οι όροι άσκησης του δικαιώματος του συνέρχεσθαι από τους πολίτες, αλλά αφ’ ετέρου να μην διαταράσσεται δυσανάλογα η οικονομική ζωή και να μην καθίσταται προδήλως καταχρηστική η άσκηση του δικαιώματος.

**** Υπέρ της παραπάνω πρότασης που εισηγήθηκε ο Πρόεδρος ψήφισαν:

Ο Πρόεδρος, Δημήτρης Βερβεσός,

οι Αντιπρόεδροι Θέμης Σοφός και Στάθης Αναλυτής και

οι Σύμβουλοι:

Ιωάννης Δεληγεώργης, Ανδρέας Κουτσόλαμπρος, Φώτης Κωτσής, Χρυσούλα Μαρινάκη, Βασίλης Παπαστεργίου και Κωνσταντίνος Ρίζος.

Κατά της πρότασης ψήφισαν:

ο Γεν. Γραμματέας Μιχάλης Καλαντζόπουλος διότι θεωρεί ότι έπρεπε να γίνει δεκτή η απόφαση της Επιτροπής περί αντισυνταγματικότητας του νομοσχεδίου και περί απόσυρσής του από την Κυβέρνηση και

οι Σύμβουλοι:

Πάνος Κορδώνης, διότι θεωρεί ότι σύμφωνα με την επιστημονική υπηρεσία της Βουλής και την εισήγηση της επιτροπής του ΔΣΑ, πολλές βασικές διατάξεις του νομοσχεδίου είναι αντισυνταγματικές και

Βενιαμίν Μπατής διότι το νομοσχέδιο κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση διαμορφώνοντας ένα σύγχρονο νομικό πλαίσιο σύμφωνα με τα νέα δεδομένα και θεωρεί ότι δεν κινείται σε αντισυνταγματικά πλαίσια, αποσκοπώντας μάλιστα στη προστασία του συνταγματικού δικαιώματος της δημόσιας συνάθροισης.

«Παρών» ψήφισαν οι Σύμβουλοι:

α) Αντώνης Αντανασιώτης, διότι το νομοσχέδιο είναι άκρως αντιδραστικό και επικίνδυνο για τα συνταγματικά καθιερωμένα δικαιώματα και ελευθερίες των εργαζομένων και συνολικά του λαού, το οποίο δεν επιδέχεται καμία βελτίωση και πρέπει να αποσυρθεί. Με αυτή την έννοια τοποθετείται «παρών» στο σχέδιο της ανακοίνωσης, διότι παρότι διατυπώνει κάποιες θετικές και βάσιμες νομικά αντιρρήσεις στο σχέδιο νόμου, είναι ανεπαρκές στη συνολική τοποθέτησή του, αφού δεν εκφράζει, όπως θα έπρεπε, τη σαφή και κατηγορηματική αντίθεσή του,

β) ο Σωτήρης Διαμαντόπουλος,

γ) ο Θανάσης Καμπαγιάννης, ο οποίος τοποθετήθηκε επί του ζητήματος της αντισυνταγματικότητας του νομοσχεδίου ζητώντας να περιληφθεί και στο ψήφισμα το αίτημα της συνολικής απόσυρσής του,

δ) ο Ελευθέριος Ράντος, καθότι δεν συμμερίζεται τις απόψεις περί αντισυνταγματικότητας του νομοσχεδίου.

Να μείνει στα χαρτιά το κυβερνητικό κατασκεύασμα (χουντικής προελεύσεως) για τις διαδηλώσεις (του Γεράσιμου Λιβιτσάνου)

Αναδημοσίευση από τον ημεροδρόμο. Ένα εξαιρετικό άρθρο του Γεράσιμου Λιβιτσάνου με αναλυτικούς πίνακες με τις διατάξεις του νομοσχεδίου και του χουντικού νόμου, που δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι πρόκειται για αντιγραφή. Δείτε τον πίνακα !!!! Μάλιστα ο Κώστας Παπαδάκης στην παρουσίαση του βιβλίου του την περασμένη Παρασκευή έλεγε ότι το παρόν νομοσχέδιο είναι ακόμη χειρότερο γιατί περιέχει ακόμη σκληρότερες διατάξεις (πχ εισάγει και την έννοια του υπεύθυνου της πορείας, στον οποίο φορτώνει όλες τις ποινικές και αστικές ευθύνες), και κατέληξε λέγοντας ότι εκείνο ήταν ένας χουντικός νόμος, ενώ ο τωρινός είναι ένας νόμος ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος.

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Πολιτικη 29 Ιουνίου 2020

Κατέθεσε η κυβέρνηση στη Βουλή το κατάπτυστο νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις. 

Σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Στέλιο Πέτσα το νομοσχέδιο «καλύπτει ένα υπαρκτό κενό στην προστασία των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών που προβλέπει το Σύνταγμα και επιχειρεί να διαμορφώσει ένα σύγχρονο νομικό πλαίσιο για την άσκηση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι και ειδικότερα τη διενέργεια δημοσίων συναθροίσεων. Κατοχυρώνεται έτσι το δικαίωμα όσων επιθυμούν να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους, χωρίς όμως να καταπατώνται τα δικαιώματα των πολλών».

Σημειώνεται ότι το νομοσχέδιο είναι στη διαδικασία «διαβούλευσης» και δεν είναι άγνωστο. Ο «Ημεροδρόμος» από νωρίς είχε επισημάνει τι προβλέπει το νομοσχέδιο και που αποσκοπεί. 

Διαβάστε το άρθρο του Γεράσιμου Λιβιτσάνου στον «Ημεροδρόμο» που αποκαλύπτει το – χουντικής προελεύσεως- κατασκεύασμα που στρέφεται ενάντια στο δικαίωμα των διαδηλώσεων: 

Νομοσχέδιο για διαδηλώσεις: Βρείτε τις διαφορές με τα χουντικά διατάγματα

Να μείνει στα χαρτιά τους.-

Διαβάστε τον αποκαλυπτικό πίνακα παρακάτω ή ΕΔΩ.

Νομοσχέδιο για διαδηλώσεις: Η «Κάτω Βουλή» των συναθροίσεων μεγαλώνει (του Κώστα Παπαδάκη)

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα της Εναλλακτικής Παρέμβασης -  Δικηγορικής Ανατροπής, στην οποία συμμετέχει και η Δικηγορική Συσπείρωση. Άλλο ένα άρθρο, που δημοσιεύθηκε πριν την κρίση του κορωνοιού, και εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά επίκαιρο και σήμερα. Ο Κώστας Παπαδάκης, στην παρουσίαση του βιβλίου του αναφέρθηκε εκτενώς και στο νομοσχέδιο αυτό, το οποίο επανήλθε μόλις η κυβέρνηση θεώρησε ότι μπήκαμε ξανά στην "κανονικότητα". Ένα εξαιρετικά εμπεριστατωμένο και αναλυτικό άρθρο, όπως όλα του συντρόφου Κώστα. Και να θυμίσουμε ότι η "Κάτω Βουλή" θα είναι πάντοτε παρούσα και πιο αγωνιστική. Άλλωστε οι καλλίτερες διαδηλώσεις έγιναν τις περιόδους της απαγόρευσης !!!!

«……Γιατί το κάθε άρθρο του συντάγματος περιέχει την ίδια του την αντίθεση, τη δική του άνω και κάτω βουλή, δηλαδή στη γενική φράση την ελευθερία και στη σημείωση του περιθώριου την κατάργηση της ελευθερίας…..». Η παραπάνω φράση, διατυπωμένη από τον Καρλ Μαρξ, στο βιβλίο του «Η 18η Βrumaire του Λουδοβίκου Βοναπάρτη», του οποίου το μεγαλύτερο μέρος γράφτηκε έως τον Φεβρουάριο 1852, περιέχει μία από τις σημαντικότερες κρίσεις για την επίφαση και τη σχετικότητα των αστικών συνταγματικών ελευθεριών. Και φαίνεται ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται να αναβαθμίσει την «κάτω βουλή» του δικαιώματος των συναθροίσεων. Δόθηκε λοιπόν στην δημοσιότητα πριν λίγες μέρες με την γνωστή μέθοδο της διαρροής για τον έλεγχο των αντιδράσεων το νομοσχέδιο που έχει κατά νου η κυβέρνηση να εισαγάγει προς ψήφιση για τον περιορισμό των συναθροίσεων. Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο, το οποίο περιορίζει πολυποίκιλα τις διαδηλώσεις, υποβαθμίζει τη νομική τους αξία, υποχρεώνει τους διαδηλωτές να συνεργάζονται με την αστυνομία και στην ουσία καταργεί το άρθρο 11 του Συντάγματος, που κατοχυρώνει το δικαίωμα του συνέρχεσθαι και είναι χειρότερο ακόμα και από το ισχύον χουντικό διάταγμα του 1971 για τις συναθροίσεις για τους ακόλουθους λόγους : 1) ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΛΑΟ Η ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ; Από το πρώτο ήδη άρθρο το νομοσχέδιο ξεκαθαρίζει, παρά την αντίθετη διατύπωση του, ότι προτεραιότητά του είναι να μην εκτίθεται σε σοβαρό κίνδυνο η δημόσια ασφάλεια και να μην διαταράσσεται υπέρμετρα η κοινωνικοοικονομική ζωή ορισμένης περιοχής. Όσον αφορά την δημόσια ασφάλεια είναι ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε, ότι η εντύπωση που υπάρχει ότι δήθεν το κράτος δεν έχει δικαίωμα επέμβασης στις συναθροίσεις προκειμένου να προασπίζει την δημόσια ασφάλεια είναι ψευδής. Μόνο το γεγονός, ότι εξακολουθούν να βρίσκονται σε ισχύ μετά από τόσες κυβερνήσεις που πέρασαν το ΝΔ 794/1971 και το εκτελεστικό αυτό ΒΔ 269/1972, δύο χουντικά νομοθετήματα δηλαδή, είναι εξ’ ορισμού αντίθετο με το ότι τα νομοθετήματα αυτά δεν προβλέπουν την δυνατότητα των αστυνομικών οργάνων του κράτους να διαλύουν συναθροίσεις. Αλλά πέραν αυτών, υπάρχει και το άρθρο 131 ΠΔ 141/1991, με το οποίο παρέχεται στην αστυνομία η εξουσία προληπτικής απαγόρευσης συνάθροισης με αιτιολογημένη απόφαση του αρμόδιου αστυνομικού διευθυντή, αν εξαιτίας της επίκειται σοβαρός κίνδυνος για την δημόσια ασφάλεια ή

Ασφυκτικοι περιορισμοι και για το δικαιωμα της συναθροισης. Μια πρωτη προσεγγιση του υπο διαβουλευση Σχεδιου Νομου. (Χριστοφορου Σεβαστιδη, ΔΝ- Εφετη, τέως Προεδρου της Ε.Δ.Ε., Ιωαννας Ξυλια, Προεδρου Πρωτοδικών)

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων. Παρά τις τροποποιήσεις που έχουν γίνει στο νομοσχέδιο και τις δήθεν προσπάθειες βελτίωσης, αυτό παραμένει ένα κατάπτυστο, αντιδημοκρατικό και χουντικής έμπνευσης νομοθέτημα. Για αυτό το παρόν άρθρο, που δημοσιεύθηκε στις 5.3.2020 εξακολουθεί να είναι επίκαιρο. Πρόκειται για ανάρτηση του νόμιμα εκλεγμένου Προέδρου της Ένωσης, Χριστόφορου Σεβαστίδη, ενός προοδευτικού και μαχητικού δικαστή, τον οποίο με πρωτοφανή και παράνομο τρόπο καθαίρεσε η κυβέρνηση για να διορίσει τη γνωστή προσωρινή διοίκηση των "αρίστων". Οι τοποθετήσεις και τα άρθρα του Χριστόφορου Σεβαστίδη μας υπογραμμίζουν δραματικά την αναγκαιότητα μιας προοδευτικής και αδέσμευτης διοίκησης στη Δικαιοσύνη και τη σιωπηλή (γιατί ουδείς μας αντέδρασε) ήττα την οποία έχει υποστεί η Ελληνική Δικαιοσύνη σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή για τη χώρα μας. Επιβάλλεται να επανέλθουμε.

5 Μαρτίου 2020/in Άρθρα /

Ασφυκτικοί περιορισμοί και για το δικαίωμα της συνάθροισης.
Μία πρώτη προσέγγιση του υπό διαβούλευση Σχεδίου Νόμου.

Χριστόφορου Σεβαστίδη, ΔΝ- Εφέτη,
Προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων

Ιωάννας Ξυλιά, Προέδρου Πρωτοδικών

Η συνταγή είναι παλιά. Όταν το Κράτος θέλει να ενταφιάσει ένα συνταγματικό δικαίωμα δεν το κάνει ευθέως αφενός διότι εμποδίζεται από την δυσκίνητη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης, αφετέρου διότι προκαλεί ανεξέλεγκτες κοινωνικές αντιδράσεις. Έχει όμως άλλα όπλα περισσότερο αποτελεσματικά. Εκδίδει εκτελεστικούς νόμους του Συντάγματος, οι οποίοι περιορίζουν τόσο ασφυκτικά μια συνταγματική διάταξη ώστε απομένει το κουφάρι της αποστεωμένο και κενό από κάθε ουσία. Κατά μία περίεργη σύμπτωση τα συνταγματικά δικαιώματα, που μπαίνουν στην μέγγενη των εκτελεστικών νόμων είναι τα δικαιώματα συλλογικής δράσης. Είναι πλέον γνωστό ότι οι νόμοι που ρυθμίζουν την άσκηση του συνταγματικού δικαιώματος στην απεργία (άρθρο 23 παρ. 2 Σ) οδήγησαν στην σταδιακή απονέκρωσή του αφού το 90% των απεργιών κρίνονται παράνομες ή καταχρηστικές (βλ. Χρ. Σεβαστίδη, το δικαίωμα απεργίας και ο δικαστικός έλεγχος της άσκησής του, έκδ. 2015, σελ. 9 επ). Χαριστική βολή το άρθρο 211 του ν. 4512/2018, τις αρνητικές συνέπειες του οποίου έγκαιρα επισημάναμε.

Στις 25 Φεβρουαρίου 2020 τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για τις «δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις». Κατά την αιτιολογική έκθεση έρχεται να καλύψει «ένα αναμφίβολα υπαρκτό κενό στην προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου». Προφανώς όχι των ανθρώπων που συμμετέχουν στις συναθροίσεις. Πριν την κατάθεση του σχεδίου νόμου είχε δημιουργηθεί το κατάλληλο έδαφος για την στήριξή του από την κοινή γνώμη, που «αγανακτεί» όταν λίγες δεκάδες άτομα αποκλείουν το κέντρο μεγάλων πόλεων και εμποδίζουν την κοινωνικοοικονομική ζωή. Όμοια αγανάκτηση και όταν οι απεργοί δυσκολεύουν την καθημερινότητα των συμπολιτών τους. Ο κοινωνικός αυτοματισμός στο απόγειό του! Πέρα από το γεγονός ότι αποδέκτης του δικαιώματος είναι η κρατική εξουσία, γίνεται αυτονόητα δεκτό ότι οι τρίτοι υποχρεούνται να ανεχθούν την παροδική κυκλοφοριακή συμφόρηση που προκαλείται. Στην πραγματικότητα η ενόχληση, σε ορισμένο μέτρο, του γενικού πληθυσμού εντάσσεται στην ίδια τη ratio της συνάθροισης, προκειμένου να γίνει αισθητή η ύπαρξη ενός κοινωνικού, πολιτικού θέματος που απασχολεί τους συναθροισμένους (Κ. Χρυσόγονος, Ατομικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, γ’ έκδ. σελ. 485 επ). Θα ήταν περιττό ωστόσο να υπενθυμίσουμε και άλλη μία αδυναμία του επιχειρήματος των «αγανακτισμένων» αφού η παράγραφος 2 του ΠΔ 120/2013 (Διάταγμα Δένδια) έχει ρητή πρόβλεψη για τέτοιες περιπτώσεις «Οι συναθροίσεις διεξάγονται κατά τρόπο που δεν διαταράσσεται παρά στο μέτρο του απολύτως αναγκαίου η οδική κυκλοφορία και η κοινωνικοοικονομική ζωή της πόλης. Σε πόλεις με πληθυσμό άνω των 100.000 κατοίκων δεν επιτρέπεται η κατάληψη ολόκληρου του οδοστρώματος και η πλήρης διακοπή της κυκλοφορίας των οχημάτων από ιδιαίτερα μικρές, σε σχέση με τη σημασία της συγκεκριμένης οδού για την εξυπηρέτηση της οδικής κυκλοφορίας και της κοινωνικοοικονομικής ζωής της πόλης, συναθροίσεις…». Τότε λοιπόν ποια είναι η πραγματική αιτία κατάθεσης του σχεδίου νόμου;

Το άρθρο 11 του Συντάγματος προβλέπει το αρχαιότερο δικαίωμα συλλογικής δράσης στο ελληνικό συνταγματικό δίκαιο, το δικαίωμα της συνάθροισης, του οποίου η άσκηση ορθά μεταφράζεται σε δημόσια συμμετοχή στις διαδικασίες σχηματισμού πολιτικής βούλησης της εξουσίας (Κ. Χρυσόγονος, ανωτ, σελ. 480). Από την εποχή της δικτατορίας ισχύει το ν.δ. 794/1971 ενώ καμία κυβέρνηση της

5 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ (του Ερίκ Τουσέν)

Και πάλι από το infolibre.gr και το red project. Η άποψη του Ερίκ Τουσέν είναι εξαιρετικά σημαντική γιατί συμμετείχε σε όλες τις διαδικασίες για τον έλεγχο του χρέους, και είχε την ευκαιρία να διαπιστώνει από κοντά τη διολίσθηση στην τελική κωλοτούμπα και προδοσία. Σημειώνω ότι ο Ερίκ Τουσέν, εκτός από το βιβλίο που αναφέρεται στην ανάρτηση αυτή, έχει συγγράψει και άλλα βιβλία για την περίοδο αυτή και την κρίση, μεταξύ των οποίων το σημαντικό βιβλίο "Το δημόσιο χρέος" (έκδοση 2017 από red marks), με αναδρομή στο ελληνικό χρέος και το χαρακτήρα του ως παράνομου καταχρηστικού και επονείδιστου. Διαβάστε το !!!

04.07.2020 - αναδημοσίευση από infolibre.gr

Από τη συνθηκολόγηση του Φεβρουαρίου, στην προδοσία του Ιουλίου του 2015

ΔΕΝ υλο­ποί­η­σαν το πρό­γραμ­μα της Θεσ­σα­λο­νί­κης, ΔΕΝ συ­γκρού­στη­καν με  ΕΕ και ΔΝΤ, ΔΕΝ προ­χώ­ρη­σαν στη δια­γρα­φή χρέ­ους, ΔΕΝ απεί­λη­σαν με έξοδο από το ευρώ, ΔΕΝ στη­ρί­χθη­καν στη λαϊκή κι­νη­το­ποί­η­ση, ΔΕΝ προ­ε­τοι­μά­στη­καν για τί­πο­τα! Οι ευ­θύ­νες της ηγε­τι­κής ομά­δας υπό τον Τσί­πρα στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αλλά και της εσω­κομ­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης.

ΤΑ ΣΤΟΙ­ΧΕΙΑ, ΟΙ ΠΑ­ΡΑ­ΓΟ­ΝΤΕΣ, ΤΟ ΠΑ­ΡΑ­ΣΚΗ­ΝΙΟ 

Ο Ερίκ Του­σέν, συ­ντο­νι­στής της Επι­τρο­πής Ελέγ­χου του Χρέ­ους της ελ­λη­νι­κής βου­λής το 2015, στην το­πο­θέ­τη­σή  του στην εκ­δή­λω­ση της ΔΕΑ: Υπήρ­χε άλλος δρό­μος (29/6 στην Θεσ­σα­λο­νί­κη), με αφορ­μή την επέ­τειο του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος και ττην έκ­δο­ση του βι­βλί­ου του: ΣΥΝ­ΘΗ­ΚΟ­ΛΟ­ΓΗ­ΣΗ ΕΝΗ­ΛΙ­ΚΩΝ.

[ΑΚΟ­ΛΟΥ­ΘΟΥΝ ΒΙ­ΝΤΕΟ ΚΑΙ ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ]

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙ­ΝΤΕΟ

Video of Éric Toussaint parousiasi

ΑΚΟ­ΛΟΥ­ΘΕΙ ΤΟ ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ ΤΗΣ ΤΟ­ΠΟ­ΘΕ­ΤΗ­ΣΗΣ ΤΟΥ ΕΡΙΚ ΤΟΥ­ΣΕΝ

Θεωρώ ότι είναι πολύ ση­μα­ντι­κό σε αυτό το βι­βλίο «Συν­θη­κο­λό­γη­ση Ενη­λί­κων», που οι εκ­δό­σεις redmarks εξέ­δω­σαν στα ελ­λη­νι­κά, να σκε­φτού­με πάνω στη στρα­τη­γι­κή που οδή­γη­σε στην ήττα στην Ελ­λά­δα το 2015 , να σκε­φτού­με τους λό­γους για τους οποί­ους αυτή η στρα­τη­γι­κή ήταν η κακή στρα­τη­γι­κή, ποιες ήταν οι ευ­θύ­νες του πε­ρι­βάλ­λο­ντος Τσί­πρα, ποια ήταν η ευ­θύ­νη του Υπουρ­γού Οι­κο­νο­μι­κών Γιάν­νη Βα­ρου­φά­κη, μιας και ο Γιάν­νης Βα­ρου­φά­κης  δη­μο­σί­ευ­σε τη δική του εκ­δο­χή που αι­τιο­λο­γού­σε τον ρόλο του δεί­χνο­ντας, και δη­λώ­νο­ντας ότι αν είχε ακο­λου­θη­θεί  η δική του κα­τεύ­θυν­ση, η απο­τυ­χία που έλαβε χώρα δεν θα είχε γίνει και προ­φα­νώς το ζή­τη­μα ήταν να αρ­νη­θού­με το ρόλο των ευ­ρω­παϊ­κών θε­σμών που έκα­ναν τα πάντα για να πα­ρα­χθεί αυτή η  απο­τυ­χία, αλλά σε αυτό το τε­λευ­ταίο ση­μείο προ­φα­νώς βρί­σκε­ται ένα στοι­χείο απο­λύ­τως κα­θα­ρό.

Δεν έπρε­πε να υπάρ­χουν ψευ­δαι­σθή­σεις για τις προ­θέ­σεις των ευ­ρω­παϊ­κών θε­σμών, για τις προ­θέ­σεις των κυ­

Πέντε χρόνια μετά… (του Αντώνη Νταβανέλου)

Αναδημοσίευση από το red project

Πέντε χρόνια μετά το 2015, ζούμε μια «στιγμή» όπου σκοτάδι απλώνεται στην Ευρώπη και στον κόσμο.

Ο κα­πι­τα­λι­σμός βυ­θί­ζε­ται διε­θνώς σε μια νέα με­γά­λη κρίση –λίγα μόλις χρό­νια μετά από εκεί­νη του 2007-08, που είχε χα­ρα­κτη­ρι­στεί ως η με­γα­λύ­τε­ρη κρίση του συ­στή­μα­τος μετά το 1929…– ενώ η σύμ­πτω­ση της συ­στη­μι­κής κρί­σης με την τε­ρά­στια υγειο­νο­μι­κή κρίση του Covid19 «προ­α­ναγ­γέ­λει» μια θύ­ελ­λα αντερ­γα­τι­κών και αντι­κοι­νω­νι­κών μέ­τρων ιστο­ρι­κών δια­στά­σε­ων. 

 Δεν ισχύ­ει ότι οι «από πάνω» δεν έχουν αντί­πα­λο: η συ­γκλο­νι­στι­κή αντι­ρα­τσι­στι­κή εξέ­γερ­ση στις ΗΠΑ του Τραμπ, τα «Κί­τρι­να Γι­λέ­κα» και οι αν­θε­κτι­κές απερ­για­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις στη Γαλ­λία του Μα­κρόν, οι λαϊ­κές εξε­γέρ­σεις στην Αλ­γε­ρία, στο Σου­δάν, στο Λί­βα­νο, στο Ιράκ, στη Χιλή κ.ο.κ. είναι οι αστρα­πές που πα­σχί­ζουν –και απει­λούν!– να δια­λύ­σουν το σκο­τά­δι. 

Σε τέ­τοιες στιγ­μές, έχει ση­μα­σία η συ­ζή­τη­ση πάνω στα πο­λι­τι­κά συ­μπε­ρά­σμα­τα από τις προη­γού­με­νες εμπει­ρί­ες. 

Το «ελ­λη­νι­κό» 2015 ήταν μια τέ­τοια «στιγ­μή», στρα­τη­γι­κής ση­μα­σί­ας. Ένα τε­ρά­στιο κύμα αγώ­νων των ερ­γα­τι­κών και λαϊ­κών μαζών, με αί­τη­μα την ανα­τρο­πή των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών και των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων αντι­με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων της ντό­πιας κυ­ρί­αρ­χης τάξης και των συμ­μά­χων της στην ΕΕ και στο ΔΝΤ, είχε οδη­γή­σει στην κα­τάρ­ρευ­ση την κυ­βέρ­νη­ση Σα­μα­ρά-Βε­νι­ζέ­λου και είχε βυ­θί­σει στην ανα­ξιο­πι­στία τα πα­ρα­δο­σια­κά πο­λι­τι­κά κόμ­μα­τα εξου­σί­ας στην Ελ­λά­δα. Στην κυ­βέρ­νη­ση είχε εκτο­ξευ­τεί ένα κόμμα της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που διο­γκώ­θη­κε με βάση τις δε­σμεύ­σεις του ότι θα υπη­ρε­τή­σει πο­λι­τι­κά τα αι­τή­μα­τα του κό­σμου. 

Το τοπίο γύρω δεν ήταν «ξερό». Στην Ισπα­νία, στην Πορ­το­γα­λία, στην Ιρ­λαν­δία και αλλού, ανά­λο­γες ανα­τρο­πές εμ­φα­νί­ζο­νταν ως εφι­κτές στον ορί­ζο­ντα. Η ηγε­σία της ΕΕ και του ΔΝΤ το γνώ­ρι­ζε καλά και γι’ αυτό ο Σόι­μπλε και ο Ντάι­σελ­μπλουμ είχαν κα­θα­ρή στρα­τη­γι­κή: όφει­λαν να σκο­τώ­σουν το «ελ­λη­νι­κό πα­ρά­δειγ­μα» πριν αυτό επε­κτα­θεί. 

Το χρο­νι­κά πρώτο, κι ένα από τα με­γα­λύ­τε­ρα λάθη της ηγε­σί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ήταν ο εγκλω­βι­σμός στην αυ­τα­πά­τη

Η χθεσινή εκδήλωση για τη δίκη της Χρυσής Αυγής και την παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Παπαδάκη, συνήγορου πολιτικής αγωγής

Δεν υπήρξε, δυστυχώς, η δέουσα προσέλευση στη χθεσινή εκδήλωση, παρά τον επίκαιρο χαρακτήρα της και το έντονο ενδιαφέρον το οποίο οφείλει να έχει η κοινή γνώμη για τη δίκη αυτή και το φασισμό, αλλά δυστυχώς φαίνεται ότι δεν έχει. Οι δικαιολογίες δεν αρκούν. Η δίκη αποτελεί ένα κομβικό σημείο στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, και θα σημαδέψει αναπότρεπτα το μέλλον μας. Αυτό τόνισαν όλοι οι ομιλητές της χθεσινής εκδήλωσης με εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και εμπεριστατωμένες ιστορικές, θεωρητικές και κυρίως πολιτικές αναφορές.
Η εκδήλωση την οποία οργάνωσε το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Ηρακλείου με την υποστήριξη των Ενώσεων Θυμάτων Ολοκαυτωμάτων Βιάννου, Δαμάστας, Σοκαρά, και υπό την αιγίδα του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα (ΕΣΔΟΓΕ), ξεκίνησε καλωσόρισμα και εισήγηση του Συγγραματέα του ΕΣΔΟΓΕ, Αριστομένη Συγγελάκη, ο όποιος έκανε μία σύντομη και διεξοδική αναφορά στα εγκλήματα των ναζιστών κατά του ελληνικού λαού στη διάρκεια της κατοχής και στον αγώνα για τη διεκδίκηση και είσπραξη από τη Γερμανία των αποζημιώσεων από τα εγκλήματα αυτά. Ακολούθησε χαιρετισμός του Προέδρου του Ε.Κ.Η., Στέλιου Βοριά, ο οποίος υπενθύμισε τους αγώνες του Ε.Κ.Η. κατά του ναζισμού και του φασισμού, και κατόπιν απηύθυνε χαιρετισμό Αριστέα Πλεύρη, αναπληρώτρια του Δημάρχου Ηρακλείου, η οποία μίλησε για τους αγώνες του Δήμου κατά του φασισμού, και παρακάλεσε να μεταφερθεί η συμπαράσταση του Δήμου Ηρακλείου προς τη Μάγδα Φύσσα. Οι χαιρετισμοί έκλεισαν με το χαιρετισμό του εκπροσώπου της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτωμάτων, Γιώργου Καρτσωνάκη, δικηγόρου.
Ακολούθησαν οι ομιλίες:
*   του Καθηγητή Σύγχρονης Ιστορίας στο ΑΠΘ, Γιώργου Μαργαρίτη, ο οποίος αναφέρθηκε στην ιστορική νίκη των συμμάχων κατά του φασισμού, και τον τρόπο με τον οποίο

ανέκαμψε ο φασισμός τα τελευταία χρόνια, τονίζοντας ότι η δίκη έχει πρωτίστως πολιτικό νόημα, και πρέπει να τιμωρηθούν οι φυσικοί και οι ηθικοί αυτουργοί των εγκλημάτων που τέλεσαν τα μέλη της Χρυσής Αυγής. Παράλληλα αναφέρθηκε στο χουντικής εμπνεύσεως υπό ψήφιση νομοσχέδιο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων, και στις πολλαπλά επιχειρούμενες προσπάθειες κατάλυσης του Συντάγματος.
**  του δημοσιογράφου, Παναγιώτη Γεωργουδή, ο οποίος αναφέρθηκε στον τρόπο με τον οποίο επιχειρείται τα τελευταία χρόνια η αθώωση και εξιλέωση του φασισμού μέσω της μεταμοντέρνας ιδεολογίας.

***   του συνταξιούχου δικηγόρου Γιάννη Ξυλούρη, ο οποίος αναφέρθηκε στη δίκη και καταδίκη του Χίτλερ για το αποτυχημένο "πραξικόπημα της μπυραρίας" του 1923, για το οποίο καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση, πλην όμως αποφυλακίστηκε μετά από εννέα μόλις μήνες με απόφαση του Αναθεωρητικού Γερμανικού Δικαστηρίου, και αναρωτήθηκε ποια θα ήταν η πορεία της ιστορίας αν η ποινή που επιβλήθηκε στο Χίτλερ ήταν αυστηρή και αν δεν είχε ανατραπεί από το Αναθεωρητικό.
**** η εξαιρετική τοποθέτηση του μέλους του Δ.Σ./Δ.Σ.Η. και εκπροσώπου της Δικηγορικής Συσπείρωσης, Μιχάλη Σαρχιανάκη, ο οποίος αναφέρθηκε με μελανά χρώματα στην εμφατι κατηγορητήριο κή απουσία από την εκδήλωση του Δικηγορικού Συλλόγου Ηρακλείου πίσω από το πρόσχημα της μη παρέμβασης στην κρίση της Δικαιοσύνης. Ακολούθως υπενθύμισε ότι όμοια στάση είχε κρατήσει ο Δ.Σ.Η. και το 2013, όταν αρνήθηκε να διοργανώσει και να συμμετάσχει έστω στην εκδήλωση π αφορούσε και πάλι τη Χρυσή Αυγή, υπό το πρόσχημα (τότε) ότι ήταν εκλεγμένο κόμμα της Βουλής, την οποία (εκδήλωση) διοργάνωσε τελικά η Δικηγορική Συσπείρωση σε συνεργασία με το Ε.Κ.Η. και το βιβλιοπωλείο "Αναλόγιο". Στη συνέχεια έθεσε δύο ερωτήματα : (α) εάν είναι θεμιτό να γίνονται τέτοιου είδους, όπως η εκδήλωση αυτή, απόπειρες παρέμβασης σε μια εκκρεμή δίκη, δίνοντας θετική απά

ντηση στηριγμένη σε νομικά επιχειρήματα, και (β) πως θα αντιμετωπιστεί η διείσδυση της Χρυσής Αυγής στην Ελληνική Αστυνομία, ένα θέμα το οποίο όλες οι κυβερνήσεις αποφεύγουν, ακόμη και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία δεν προχώρησε ερώτηση 17 βουλευτών της για το θέμα αυτό.

****** η μαχητική τοποθέτηση του Κώστα Παπαδάκη, συνήγορου πολιτικής αγωγής, και συγγραφέα του βιβλίου, ο οποίος τόνισε τη μάχη που δίνουν οι δικηγόροι της πολιτικής αγωγής απέναντι σε ένα τραγικά ελαστικό, προβληματικό και ελλιπές κατηγορητήριο, το οποίο αποφεύγει να αποδώσει κατηγορίες για κακουργηματικές πράξεις που διαπιστώνει ως τετελεσμένες, σε μια εξ ίσου ελλιπή και αθωωτική εισαγγελική έδρα, η οποία απέφυγε να διερευνήσει τις ευθύνες των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής, ηθικών αυτουργών στα αδικήματα που τέλ

εσαν τα μέλη της. και στην αδιαφορία που έχουν επιδείξει τα ΜΜΕ για τη δίκη αυτή, τονίζοντας ότι η στάση τόσο των εισαγγελέων, όσο και των δικαστών και των ΜΜΕ είναι τελείως και δυσανάλογα αντίθετη στις δίκες των κατηγορούμενων της άλλης πλευράς,, της Ειρηάννας, του Τσιρώνη που αθωώθηκε πριν 5 ημέρες. Τόνισε την τεράστια πολιτική σημασία της δίκης και της τυχόν καταδίκης των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής, επισημαίνοντας την τελείως αρνητική επιρροή που θα έχει  μια απαλλακτική απόφαση. Καυτηρίασε επίσης και το νομοσχέδιο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων και την έξαρση της κρατικής κατααστολή, αυθαιρεσίας και της αστυνομοκρατίας.
Στις ερωτήσεις και τοποθετήσεις που ακολούθησαν, ο υπογράφων επεσήμανε την απαράδεκτη απουσία του Δ.Σ.Η. για το ίδιο θέμα και για δεύτερη φορά μετά το 2013, την εξ ίσου απαρέδεκτη σιωπή του Δ.Σ.Η. και όλων των δικηγορικών συλλόγων για το νομοσχέδιο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων, και την ένοχη σιωπή του Προέδρου της Ολομέλειας, ο οποίος, σε αντίθεση με τώρα, έσπευδε να παρέμβει στη δίκη Τοπαλούδη, και έθεσε ένα ερώτημα προς τον Κώστα Παπαδάκη: εάν θεωρεί θετικό γεγονός την αθωωτική επί της ουσίας εισαγγελική προτάση, υπό την έννοια ότι πυροδότησε το αντιφασιστικό φρόνημα του λαού και τον ξύπνησε για ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως η συγκεκριμένη δίκη. Ο Κώστας Παπαδάκης απάντησε ότι δεν τη θεωρεί θετικό γεγονός γιατί η Εισαγγελέας αποτελεί θεσμικό όργανο και παράγοντα της δίκης, και υπό την έννοια αυτή η πρότασή της έχει βαρύνουσα σημασία, και σαφώς επιρρεάζει την έκβαση της δίκης, από την άλλη όμως κινητοποίησε τον κόσμο και έχει αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον του κόσμου για τη δίκη.
Τις επόμενες ημέρες θα αναρτηθούν όσες από τις τοποθετήσεις των ομιλητών καταστεί δυνατόν να διασωθούν, καθώς ένα αναπάντεχο τεχνικό πρόβλημα έχει προκαλέσει απώλεια σημαντικού μέρους αυτών, μεταξύ των οποίων -ατυχώς- και τη σημαντική τοποθέτηση του Κώστα Παπαδάκη.

Η εκδήλωση της Παρασκευής