Την περασμένη Παρασκευή συζητήθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Ηρακλείου αίτηση αναστολής εκτέλεσης συναδέλφισσας κατά της οποίας είχε εκδώσει το Ταμείο καταλογιστή πράξη και είχε ξεκινήσει τη διαδικασία της εκτέλεσης σύμφωνα με τις διατάξεις του Κ.Ε.Δ.Ε. Η αίτηση στρεφόταν κατά του Ταμείου, της Β' Δ.Ο.Υ. Ηρακλείου και των πράξεων. Υπέρ της συναδέλφισσας άσκησε πρόσθετη παρέμβαση ο Δικηγορικός Σύλλογος Ηρακλείου, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον υπογράφοντα, η αιτούσα παραστάθηκε αυτοπροσώπως, το Ταμείο εκπροσώπησε ο Ζαχαρίας Καλογιαννάκης και τη Β' Δ.Ο.Υ. Ηρακλείου ο δικηγόρος του Δημοσίου, Δημήτρης Πετρόπουλος. Επί της αιτήσεως αυτής είχε εκδοθεί προσωρινή διαταγή, η οποία απαγόρευε κάθε περαιτέρω πράξη εκτέλεσης έως τη συζήτηση της αίτησης.
Οι αντίδικοι πρότειναν διάφορους ισχυρισμούς, οι οποίοι αποκρούσθηκαν όλοι από τη δική μας πλευρά. Κύριος ισχυρισμός του Ταμείου ήταν η υπαγωγή των απαιτήσεών του σε εικοσαετή παραγραφή, σύμφωνα με τον Κώδικα Δημόσιου Λογιστικού. Πρόκειται για έναν τελείως αβάσιμο, κατά τη γνώμη μας ισχυρισμό, τον οποίο αποκρούσαμε με βάση τις ισχύουσες νομικές διατάξεις. Θέμα εφαρμογής αυτών των διατάξεων στο Τ.Ν. δεν υπάρχει, πολύ περισσότερο εφόσον η ένδικη διαφορά ανάγεται στη σφαίρα του ιδιωτικού και όχι του δημόσιου δικαίου.
Πρότεινε επίσης την κατάχρηση δικαιώματος, ισχυρισμός ο οποίος ομοίως δεν ευσταθεί. Αντιθέτως, η κατάχρηση βαρύνει το Ταμείο το οποίο επί σειρά ετών αδιαφόρησε για την είσπραξη των απαιτήσεών του, τις οποίες οδήγησε στην παραγραφή, επιφέροντας σημαντική βλάβη στο σύνολο των ασφαλισμένων του. Το Ταμείο, προκειμένου να ενισχύσει τον ισχυρισμό του αυτό, επικαλείται μια εγκύκλιο που έστειλε σε όλους τους Δικηγορικούς Συλλόγους το 2006, με την οποία ζητούσε να ενημερώσουν τα μέλη τους να εξοφλήσουν τα δάνεια αυτά. Επρόκειτο για μια τελείως αόριστη εγκύκλιο, αφού δεν ανέφερε ούτε ποιοι ήταν οι οφειλέτες - μέλη των Συλλόγων, ούτε κοινοποιούσε στους Συλλόγους την εκχώρηση του δικαιώματος που είχαν κάνει προς το Ταμείο οι οφειλέτες, βάσει της οποίας οι δόσεις του δανείου μπορούσαν να κρατηθούν από το διανεμητικό λογαριασμό. Στην σχετική απόφαση του Δ.Σ. του Ταμείου αναφέρεται μάλιστα ότι θα κινηθούν αμέσως οι ενέργειες προς είσπραξη, χωρίς όμως να γίνει τίποτε τα επόμενα 5,5 χρόνια !!!! Αποδεικνύεται λοιπόν ότι είναι ιδιαίτερα σημαντική η ευθύνη του Ταμείου, την οποία σε προηγούμενη ανάρτηση είχα επισημάνει. Κορωνίδα της κατάχρησης εκ μέρους του Ταμείου είναι η άρνησή του να εφαρμόσει την απόφασή του για ρύθμιση του χρέους σύμφωνα με τις διατάξεις περί ΙΚΑ, ή να διεκδικήσει την έκδοση σχετικού νόμου.
Τέλος το Ελληνικό Δημόσιο αρκέσθηκε σε διάφορους αντικρουόμενους νομικούς ισχυρισμούς, όπως π.χ. ότι η ανακοπή του άρθρου 73 του ΚΕΔΕ (στην οποία στηρίζεται η ένδικη αίτηση) έχει καταργηθεί μετά την εισαγωγη του ΚΔΔ. Ο ισχυρισμός αυτός θα ήταν σωστός εάν η ένδικη διαφορά υπαγόταν στην αρμοδιότητα των διοικητικών δικαστηρίων, ή αν ο ΚΔΔ εφαρμοζόταν και στις ιδιωτικές διαφορές. Και οι ισχυρισμοί αυτοί αντικρούσθηκαν από την πλευρά μας.
Περισσότερες λεπτομέρειες για την αντιδίκια αυτή, καθώς και τα σημειώματα των διάδικων πλευρών, είναι στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου.
