Η δίκη του Σωκράτη

Ο Δικηγορικός Σύλλογος Ηρακλείου σας καλεί σε εκδήλωση που οργανώνει την Παρασκευή 1.3.2013 και ώρα 18.30 στην αίθουσα "Ν.Σακλαμπάνης" στην Πλατεία Δασκαλογιάννη αρ.7- 1ος όροφος με θέμα:  

"Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ"

Ομιλητής: Δημήτρης Ξυριτάκης

Συμμετέχουν: Μιχάλης Ασκορδαλάκης, Ανδρέας Βαρδιάμπασης, Θανάσης Καραγιάννης, Μανώλης Τσικαλάς, Μιχάλης Σφακιανάκης.

ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

dikigorikisyspirosihrakleiou.blogspot.com

 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Επειδή την ιστορία τη γράφουν και οι παρέες, σας προσκαλούμε την Παρασκευή 1^η Μαρτίου 2013 και ώρα 21:30 στο καφέ Λα Μπρασερί για ποτό, χορό και διασκέδαση. Η αποκριάτικη αμφίεση δεν είναι υποχρεωτική. Θα υπάρχει και κοπή πίτας μασκέ.

  ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Ομιλία στην προσυνεδριακή συνέλευση των Ανεξαρτήτων Ελλήνων

Η παράταξή μας αποδέχθηκε πρόταση για να συμμετάσχει στην προσυνεδριακή συνέλευση του κόμματος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, η οποία πραγματοποιήθηκε χθες στην αίθουσα Ανδρόγεω, και να τοποθετηθεί επί θεμάτων δικαιοσύνης. Παραθέτουμε την τοποθέτηση του εκπροσώπου μας, Γιάννη Λεβέντη:

Είμαι εκπρόσωπος της Δικηγορικής Συσπείρωσης Ηρακλείου, της παράταξης μειοψηφίας του Δ.Σ.Η., και ομιλώ σήμερα με την ιδιότητά μου αυτή, και όχι ως εκπρόσωπος του Δ.Σ.Η. Η παράταξή μας έχει εξ αρχής ταχθεί στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο, και έχει πρωτοστατήσει και συμμετάσχει στις αντιμνημονιακές εκδηλώσεις στο Νομό Ηρακλείου, ενώ έχουμε διοργανώσει σειρά εκδηλώσεων και δράσεων, με αποκορύφωμα την αντιφασιστική εκδήλωση που κάναμε σε τούτην εδώ την αίθουσα με ομιλητές τη Δημήτρη Ψαρρά και το Γιώργο Κατρούγκαλο στις 1.2.2013.

          Η διάκριση και η ανεξαρτησία των τριών εξουσιών (νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής) αποτελεί βασική αρχή και δικλείδα ασφαλείας της σύγχρονης ευρωπαικής δημοκρατίας. Η ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας επιχειρεί να εξασφαλίσει τον έλεγχο των άλλων δύο εξουσιών και την αποτροπή της εκ μέρους τους καταπάτησης του Συντάγματος, των υπερνομοθετικής ισχύος συμβάσεων (όπως η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου) και των νόμων. Η διάκριση αυτή έχει λειτουργήσει εν μέρει ικανοποιητικά στη χώρα μας, ιδίως μέσω των αποφάσεων του ΣτΕ και των Διοικητικών Δικαστηρίων, παρά το γεγονός ότι η εκτελεστική και η νομοθετική εξουσία για ευνόητους και ιδιοτελείς λόγους έχουν έως σήμερα αποφύγει συνειδητά να εισαγάγουν τον καίριο θεσμού του Συνταγματικού Δικαστηρίου, να θεσμοθετήσουν το αυτοδιοίκητο της δικαιοσύνης και έχουν διατηρήσει για λογαριασμό της εκτελεστικής - την εξουσία διορισμού της διοίκησης της δικαιοσύνης.

          Μετά την εισαγωγή των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων η παραπάνω εύθραυστη ισορροπία κλονίστηκε επικίνδυνα, εφόσον η συντριπτική πλειοψηφία των Δικαστηρίων της χώρας, με φωτεινές εξαιρέσεις τα χαμηλόβαθμα Δικαστήρια, έκριναν ότι η χώρα μας βρίσκεται σε καθεστώς εκτάκτων συνθηκών και ως ότι, εκ τούτου, ήταν προσωρινές και άρα συνταγματικά και νομικά ανεκτές όλες εκείνες οι εξωφρενικές περικοπές των δικαιωμάτων και της περιουσίας του ελληνικού λαού. Με τις δικαστικές αποφάσεις αυτές και κατά τρόπο πρωτοφανή για τα έως τη στιγμή εκείνη δεδομένα δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη, αλλά ασκήθηκε ευθέως πολιτική, εφόσον τα Δικαστήρια ταυτίστηκαν με τις πολιτικές επιλογές των εκάστοτε μνημονιακών κυβερνήσεων που τις στηρίζει ένας ισχνός αριθμός βουλευτών, που δεν αντιστοιχεί στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού, δεν  έκριναν συνολικά, ως ώφειλαν, τα πακέτα των μέτρων που θεσμοθετούνται ταυτόχρονα και ξεπουλούν τον κρατικό και ιδιωτικό πλούτο και καταστρέφουν κάθε θεσμό προστασίας και συνακόλουθα τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας, απέφυγαν να αντικρίσουν το σκηνικό που θα έχει στηθεί μετά την ολοκλήρωση εφαρμογής αυτών των μέτρων, και δεν έδωσαν ουδεμία απάντηση στα επιχειρήματα και τα αγωνιώδη ερωτήματα της άλλης πλευράς. Με τις αποφάσεις αυτές η Δικαιοσύνη απεμπολεί τον θεσμικό της ρόλο ως τρίτης εξουσίας επιχειρώντας να ταυτιστεί με τις άλλες δύο.

          Παράλληλα οι δανειστές μας και οι άλλες δύο εξουσίες σε αγαστή συνεργασία εξύφαναν και εφάρμοσαν επιτυχώς ένα σχέδιο πλήρους αποψίλωσης της Δικαιοσύνης. Η μέσω της νομοθεσίας της τελευταίας τετραετίας απαξίωσης της Ελληνικής Δικαιοσύνης και μείωση της δικαστικής ύλης με την υπαγωγή στα δικαστήρια άλλων χωρών των διαφορών που θα προκύψουν από τις δανειακές συμβάσεις, την εξωφρενική αύξηση των εξόδων προσφυγής στη Δικαιοσύνη με την εισαγωγή πρωτοφανών παραβόλων για την παραμικρή διαδικαστική πράξη, η υποχρεωτική καταβολή υπερβολικά υψηλών προκαταβολών προκειμένου να ασκηθεί ένα ένδικο μέσο στα Διοικητικά Δικαστήρια, η συνακόλουθη μετατροπή των Διοικητικών Δικαστηρίων σε θεσμό εισπρακτικό, η δια στόματος των αρμοδίων υπουργών θρασύτατη απείθεια στις ελάχιστες εκείνες αποφάσεις που είναι αντίθετες στη μνημονική πολιτική, η εισαγωγή θεσμών καινοφανών παγκοσμίως, όπως το Μονομελές Κακουργοδικείο, η συγχώνευση των Ειρηνοδικείων, η μείωση των δικαστών και των δικαστικών υπαλλήλων, η προκλητική έλλειψη υποδομών και αναλωσίμων, η συνακόλουθη αδυναμία σύντομης εκδίκασης μιας διαφοράς ισοδύναμης με αρνησιδικία, καθώς και τα διαρκή και καίρια πλήγματα προς τους δικηγόρους, οι οποίοι υποδεικνύονται δήθεν ως κλειστό επάγγελμα και υπαίτιοι για όλα τα δεινά της Δικαιοσύνης και των αδικούμενων πολιτών, οδηγούν, και μάλιστα με γεωμετρική πρόοδο, στην πλήρη απαξίωση της τρίτης εξουσίας, της Δικαιοσύνης, εφόσον της στερούν το βασικό προαπαιτούμενο κάθε εξουσίας: τους εξουσιαζόμενους και το πεδίο δράσης της.

          Από όλα τα παραπάνω καθίσταται προφανές το σχέδιο για την πλήρη αποδυνάμωση της Δικαστικής εξουσίας και την υποταγή της στους δανειστές της χώρας και στους εσωτερικούς συνεργάτες της, εκτελεστική και νομοθετική εξουσία. Το σχέδιο αυτό δεν φαίνεται, δυστυχώς, να συναντά εμπόδια από τους εκπροσώπους εκείνης της εξουσίας της οποίας η δύναμη μειώνεται. Οι Δικαστές, με εξαίρεση ένα μικρό αριθμό χαμηλόβαθμων δικαστικών λειτουργών, και μια ανακοίνωση της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος για την απείθεια Στουρνάρα, έκριναν πρόσφατα ότι το Σύνταγμα παραβιάζεται σε μια και μόνη περίπτωση: όταν μειώνονται οι αποδοχές τους. Και για να αντισταθούν σε αυτό κατέβηκαν σε τετράμηνη απεργία, καταστρατηγώντας και αυτοί με τη σειρά τους το Σύνταγμα, το οποίο απαγορεύει ρητά την οποιαδήποτε κινητοποίηση εκ μέρους των δικαστικών λειτουργών. Σε όλο αυτό το διάστημα των 4 μηνών δεν εκφράστηκε ουδεμία αντίρρηση ή προβληματισμός για όλα εκείνα τα αρνητικά μέτρα, στα οποία παραπάνω αναφέρθηκα. Οι Δικαστές θεώρησαν ότι όλα καλώς έχουν, αρκεί να μην θίγεται ο μισθός τους.

          Καθίσταται σαφές ότι η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί διαταράσσει πλέον τελείως επικίνδυνα και την ελάχιστη ισορροπία της σύγχρονης ευρωπαικής δημοκρατίας, εφόσον η Δικαστική εξουσία απορροφάται πλήρως από τις άλλες δύο και τα κέντρα που διαχειρίζονται τα συμφέροντα των δανειστών της χώρας. Η εξέλιξη αυτή θίγει άμεσα τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, ατομικά και συνολικά, επιβάλλει τη θέαση του μέλλοντός μας μόνο μέσα από τη σκοπιά του συμφέροντος των δανειστών και των αρπακτικών επενδυτών, οπισθοδρομεί τη χώρας μας και την οδηγεί στις συνθήκες βάρβαρης εκμετάλλευσης που είχαν επιβληθεί στην Αφρική δύο αιώνες πριν και ανατράπηκαν πριν από 60 περίπου χρόνια, και μπορεί να ανατραπεί μόνο με την ενημέρωση, συνειδητοποίηση και αντίσταση του λαού μας, στον οποίο ανήκουν και οι Δικαστές και οι δικηγόροι, με σκοπό την αποκατάσταση αυτής της ελάχιστης ισορροπίας στην οποία στηρίζεται η σύγχρονη ευρωπαική δημοκρατία. Η αποκατάσταση της Δικαστικής εξουσίας δεν είναι το πρωτεύον, όταν κάποιος δεν έχει να φάει ή δεν έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αποτελεί όμως αναγκαίο βασικό θεσμικό στόχο της παραζαλισμένης σήμερα Δημοκρατίας μας.

   

ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ …ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ;

ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ …ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ;

του Γιώργου Δελαστίκ. Αν γίνουμε Βουλγαρία όμως, η κυβέρνηση του τριπόδου που προσπαθεί να μας εξοντώσει θα ονομαστεί, μέχρι την αλά Βουλγαρία ανατροπή της, βουλγαροκτόνος για να τεθεί στο πάνθεον των εθνικών συμβόλων.

Ανακοίνωση συμπαράστασης στο λαό του Λασιθίου

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Η Δικηγορική Συσπείρωση Ηρακλείου συμπαρίσταται με όλες της τις δυνάμεις στους αγώνες του Λασιθιώτικου λαού ενάντια στις πολιτικές της τρικομματικής κυβέρνησης των εντολοδόχων της τρόϊκα, που αποψιλώνουν το Λασίθι από υπηρεσίες απαραίτητες για τον λαό και υποβαθμίζουν τις ήδη υποτυπώδεις υποδομές παιδείας και υγείας του νομού.

Πιστεύοντας ακράδαντα ότι μόνο με αγώνες διαρκείας, ενότητα στη βάση και συμπαράταξη εργαζόμενων, άνεργων, συνταξιούχων και νεολαίας θα ανατρέψουμε την κυβέρνηση και τις πολιτικές της, όπως έγινε και με τις δύο προηγούμενες «μνημονιακές» κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου, στέλνοντας ελπιδοφόρο μήνυμα και στους λοιπούς αγωνιζόμενους, ενάντια στις ίδιες πολιτικές, λαούς της Ευρώπης, θέτουμε τις υπηρεσίες μας στον αγώνα σας.

Ιδιαίτερα καλούμε τους συναδέλφους μας του Δικηγορικού Συλλόγου Λασιθίου να αναλάβουμε κοινές πρωτοβουλίες στην παραπάνω κατεύθυνση, έχοντας πάντα κατά νου ότι τίποτα δεν χαρίζεται και όλα κατακτούνται  με ενότητα κι αγώνα.

                                       Ηράκλειο 21/2/2013

                   ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ  

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!!!

Παραθέτουμε τη δημοσίευση από το dikastis.blogspot.gr

Μον.Πρωτ.Χαν 3/2013: ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟ ΕΝΣΗΜΟ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΙΚΕΣ ΑΓΩΓΕΣ

ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ

ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

 

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 3/2013

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ

Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Ιωάννη Ευαγγελάτο, Πρωτοδίκη, ο οποίος ορίσθηκε από τη Διευθύνουσα το Πρωτοδικείο Χανίων Πρόεδρο Πρωτοδικών και τη Γραμματέα Νίκη Αντωνιάδου.

.....

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

.....

Το δικαίωμα του πολίτη για παροχή έννομης προστασίας από τα Δικαστήρια αποτελεί θεμελιώδες συνταγματικό δικαίωμα (άρθρο 20 παρ.1 Συντάγματος), το οποίο κατοχυρώνεται και από την κυρωθείσα με το ν.δ. 53/1974 Ευρωπαϊκή Σύμβαση της Ρώμης του 1950 για τα δικαιώματα του ανθρώπου (ΕΣΔΑ άρθρα 6 και 13) και αποτελεί θεμελιώδη αρχή του κράτους δικαίου.
Ο ουσιαστικός νόμος καθορίζει τις ειδικότερες προϋποθέσεις για την άσκηση του δικαιώματος προσφυγής στη Δικαιοσύνη θεσπίζοντας δικονομικές προϋποθέσεις, δαπανήματα και γενικότερα διατυπώσεις για την πρόοδο της δίκης, πλην όμως, ο κοινός νομοθέτης δεν έχει απεριόριστη εξουσία προσδιορισμού των προϋποθέσεων αυτών. Οι ρυθμίσεις του ουσιαστικού νόμου πρέπει να συνάπτονται προς τη λειτουργία των Δικαστηρίων και την ανάγκη αποτελεσματικής απονομής της Δικαιοσύνης και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να θέτουν αδικαιολόγητους δικονομικούς φραγμούς στην παροχή εννόμου προστασίας από τα Δικαστήρια, οι οποίοι ισοδυναμούν με κατάργηση, άμεση ή έμμεση, του σχετικού δικαιώματος, άλλως οι ρυθμίσεις αυτές είναι προδήλως αντισυνταγματικές και αντίκεινται στο άρθρο 6 παρ.1 της ΕΣΔΑ. Επιπλέον, η επιβολή φορολογικού βάρους με τη μορφή του τέλους δικαστικού ενσήμου μόνο στις καταψηφιστικές αγωγές δεν συνιστούσε στέρηση του δικαιώματος αυτού καθώς συναρτάτο με την εκτελεστότητα της απόφασης και όχι με την προσφυγή στη Δικαιοσύνη, δεδομένου ότι το δικαίωμα προσφυγής στη Δικαιοσύνη προστατευόταν επαρκώς με δυνατότητα άσκησης αναγνωριστικής αγωγής. Η διαφορετική αντιμετώπιση της καταψηφιστικής από την αναγνωριστική αγωγή στο θέμα του δικαστικού ενσήμου, είχε επαρκή δικαιοπολιτική εξήγηση, καθώς οι αποφάσεις επί καταψηφιστικών αγωγών είναι το δίχως άλλο εκτελεστές, ενώ οι αποφάσεις επί των αναγνωριστικών αγωγών δεν είναι εκτελεστές, το δε Δημόσιο δεν στερείται του αναλογούντος δικαστικού ενσήμου που καταβάλλεται όταν η αναγνωριστική απόφαση γίνει, με τους όρους που στο νόμο προβλέπονται, εκτελεστή. Η επέκταση του δικαστικού ενσήμου, όμως, και στις αναγνωριστικές αγωγές και μάλιστα πλέον σε ποσοστό διπλάσιο από αυτό που ίσχυε μέχρι σήμερα (άρθρο 6^α’ του ν. 4093/2012), σημαίνει ότι πλέον καθίσταται δικονομική προϋπόθεση του παραδεκτού της παράστασης του διαδίκου, γεγονός προδήλως αντισυνταγματικό, καθώς, καθιστώντας δυσβάσταχτη οικονομικά την προσφυγή στη Δικαιοσύνη, περιορίζει και σε πολλές περιπτώσεις στερεί το συνταγματικό δικαίωμα παροχής δικαστικής προστασίας. Στα πλαίσια αυτά, ο Άρειος Πάγος με την υπ αριθμ. 675/2010 απόφασή του, έκρινε ότι η υποχρέωση καταβολής αναλογικού τέλους δικαστικού ενσήμου στις καταψηφιστικές αγωγές δεν αναιρεί το ατομικό δικαίωμα παροχής έννομης προστασίας του διαδίκου «λαμβανομένου υπόψη ότι το εν λόγω δικαίωμα ικανοποιητικά προστατεύεται με την άσκηση αναγνωριστικού χαρακτήρα αγωγής». Είναι προφανές ότι η νομική παραδοχή του Αρείου Πάγου περί της συνταγματικότητας του δικαστικού ενσήμου προϋπέθετε την απωλεσθείσα πλέον δυνατότητα του πολίτη να προσφύγει στα Δικαστήρια με αναγνωριστική αγωγή, η άσκηση της οποίας χωρίς υποχρέωση καταβολής δικαστικού ενσήμου προστατεύει ικανοποιητικά το συνταγματικό δικαίωμα παροχής εννόμου προστασίας. Με την αιτιολογική έκθεση επί του σχεδίου νόμου για το άρθρο 70 φέρεται ως σκοπός της νέας διάταξης η αύξηση των δημοσίων εσόδων, πρόβλεψη που αποτυπώνεται και στην σχετική Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους επί του σχεδίου νόμου. Πλην όμως, σύμφωνα και με τον έντονο νομικό προβληματισμό που διατύπωσε η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής με την έκθεσή της επί του συγκεκριμένου νομοσχεδίου και κατά την πάγια νομολογία του ΣτΕ, η επίκληση αμιγώς ταμειακών αναγκών του Δημοσίου χωρίς σύνδεση με τη λειτουργία των Δικαστηρίων και την ανάγκη αποτελεσματικής απονομής της Δικαιοσύνης, δεν είναι συνταγματικώς ανεκτή για τη θέσπιση προϋποθέσεων για την παροχή δικαστικής προστασίας. Αντίστοιχη είναι και η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), κατά την οποία μόνο το δημοσιονομικό συμφέρον του Δημοσίου δεν μπορεί να αφομοιωθεί συλλήβδην σε ένα γενικότερο δημόσιο συμφέρον, το οποίο θα δικαιολογούσε σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση την παραβίαση των δικαιωμάτων του πολίτη. Άλλωστε, η υποχρεωτική επιβολή δικαστικού ενσήμου σε όλες τις αγωγές που έχουν περιουσιακό αντικείμενο ή είναι χρηματικά αποτιμητές δεν συνδέεται με τη λειτουργία των Δικαστηρίων και την ανάγκη αποτελεσματικής απονομής της Δικαιοσύνης, ούτε μπορεί να δικαιολογηθεί επαρκώς από τις ταμειακές ανάγκες του δημοσίου από την «κινητοποίηση ενός πολυδάπανου δημόσιου μηχανισμού», όπως αναφέρεται στη σχετική αιτιολογική έκθεση. Πρώτον, διότι το λειτουργικό κόστος της Δικαιοσύνης όχι μόνο δεν έχει αυξηθεί, αλλά αντίθετα έχει περιοριστεί κατά πολύ (όμοια και Γνωμοδότηση Κ. Χρυσόγονου- Α. Καϊδατζή, για τη συνταγματικότητα του σχεδίου νόμου «Έγκριση μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2013-2016» παρ. Γ 7). Δεύτερον, διότι η Δικαιοσύνη δεν αποτελεί «μηχανισμό», όπως εσφαλμένα αναφέρεται στην ως άνω αιτιολογική έκθεση, αλλά αποτελεί δημόσια λειτουργία, συνταγματικά κατοχυρωμένη και χρηματοδοτούμενη από το δημόσιο προϋπολογισμό και δεν λειτουργεί με βάση την αρχή της ανταποδοτικότητας. Τρίτον, διότι θα έπρεπε με την ίδια λογική το σχετικό τέλος να επεκταθεί σε όλες τις αγωγές και όχι μόνο στις χρηματικά αποτιμητές, καθώς οι λοιπές αγωγές κινητοποιούν τον ίδιο πολυδάπανο «μηχανισμό» κατά την έκφραση της αιτιολογικής έκθεσης. Φαίνεται, αντίθετα, ότι η ρύθμιση αποκτά αποτρεπτικό, καταρχήν, και, στη συνέχεια, κυρωτικό χαρακτήρα, ειδικά για τις χρηματικά αποτιμητές αγωγές, καθώς, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση, με την επέκταση του δικαστικού ενσήμου και στις αναγνωριστικές αγωγές επιδιώκεται «να αποτραπεί η συζήτηση προπετών και αβασίμων αγωγών». Ο πολίτης, για λόγους καθαρά εισπρακτικούς, στερείται του δικαιώματος να προσφύγει στη Δικαιοσύνη χωρίς να καταβάλει δικαστικό ένσημο για να εμποδίσει την παραγραφή του δικαιώματός του, να άρει υφιστάμενη αβεβαιότητα περί της ύπαρξης του δικαιώματος ή της έκτασής του, να εκδώσει αναγνωριστική απόφαση, όταν υπάρχει αμφιβολία για τη φερεγγυότητα του οφειλέτη και για τη δυνατότητα εκτέλεσης της απόφασης, να προστατεύσει το εμπράγματο δικαίωμά του από την ανακριβή πρώτη εγγραφή με την οποία αμφισβητείται ολικά ή μερικά το δικαίωμά που έχει επί ενός κτηματογραφημένου ακινήτου, χωρίς βεβαίως όλα αυτά να μπορούν να θεωρηθούν προπετείς και αβάσιμες αγωγές. Ειδικά στην τελευταία περίπτωση των κτηματολογικών αγωγών, είναι σύνηθες οι εναγόμενοι να συνομολογούν ή να αποδέχονται την αγωγή, αφού δεν υφίσταται εν τοις πράγμασι αμφισβήτηση σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς των ακινήτων των διαδίκων και η όποια αμφισβήτηση ανακύπτει τυπικά κατά την κτηματογράφηση εξ αφορμής πράξεων του ΟΚΧΕ. Άλλωστε, κατά το Σύνταγμα, μόνο τα αρμόδια Δικαστήρια και ουδείς άλλος, και βεβαίως όχι προκαταβολικά, μπορεί να κρίνει αν οι αγωγές είναι πράγματι προπετείς και αβάσιμες, προβλέπονται δε στον ΚΠολΔ επαρκείς ποινές (άρθρο 205) και κυρώσεις (άρθρα 178-179, περί δικαστικής δαπάνης) για τις περιπτώσεις τέτοιων αγωγών, ώστε να μην χρειάζονται άλλες και σε καμία περίπτωση το δικαστικό ένσημο δεν μπορεί να αποτελέσει τέτοιου είδους κύρωση. Επιπλέον, ακόμη και αν ήθελε υποτεθεί ότι λαμβάνεται υπόψη το δικαστικό ένσημο στον υπολογισμό της επιδικαζόμενης δικαστικής δαπάνης, το γεγονός αυτό αφορά στο χρόνο μετά την παροχή δικαστικής προστασίας και δεν εξισορροπεί τα εμπόδια που τίθενται στον πολίτη κατά το χρόνο προσφυγής του στη Δικαιοσύνη. Συνεπώς, η υποχρεωτική προσκομιδή δικαστικού ενσήμου στις αναγνωριστικές αγωγές και μάλιστα τέτοιου ύψους, ως προϋπόθεση προσφυγής στη Δικαιοσύνη, αποτελεί συνταγματικά ανεπίτρεπτο περιορισμό που παρεμποδίζει την ανοιχτή πρόσβαση κάθε πολίτη στη Δικαιοσύνη και ισοδυναμεί με έμμεση κατάργηση του προστατευόμενου και από την ΕΣΔΑ δικαιώματος παροχής εννόμου προστασίας, καθώς προσβάλλει την ίδια την υπόσταση του δικαιώματος (Ολ. ΣΤΕ 601/2012 ΝΟΒ 2012.376, Ολ. ΣΤΕ 3087/2011, Ολ Ελ. Συν 2006/2008 Α Δημοσίευση Νόμος, Ολ. ΣΤΕ 647/2004 ΔΕΕ 2004.821, ΑΕΔ 33/1995 Δνη 1995.571, ΕΔΔΑ της 28-10-1998, Ait Mououb κατά Γαλλίας, της 15-2-2000 Garcia Manipardo κατά Ισπανίας, της 19-5-2001 Kreuz κατά Πολωνίας, Απόφαση ΕΔΔΑ της 24-5-2006 επί της υπόθεσης Λιακόπουλου κατά Ελλάδος στην προσφυγή υπ αριθμ. 20627/2004, σχόλιο Κ.Μπέη κάτωθι της ΑΠ 9/2002 σε Δίκη 2002.686, Εφετείο Πειραιά 55/2009, Δίκη 2009.246 με σχόλιο Κ.Μπέη).

ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΕΧΟΥΝ ΦΩΝΗ ΚΑΙ ΛΟΓΟ;;;

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ

Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι Καλαμάτας και Γιαννιτσών παίρνουν θέση ουσίας. Συμμετέχουν στην αποχή της 20-2-2013, θέτουν τους δικούς τους ουσιαστικούς λόγους αποχής και δεν συμπαρατάσσονται με την απόφαση της Συντονιστικής Επιτροπής Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος και με τις αποφάσεις των Δ.Σ. της Γ.Σ.Ε.Ε. και της ΑΔΕΔΥ.

Παρατίθεται το δελτίο τύπου του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας. Ανάλογο είναι και αυτό του Δικηγορικού Συλλόγου Γιαννιτσών.
http://www.dskalamatas.gr/τελευταια-νεα/ειδησεισ/αποχη-δικηγορων-καλαματασ-την-τεταρτη-20-2-2013
http://www.dsgian.gr/ipiresies.jsp?sub=3

Καλαμάτα 18 Φεβρουαρίου 2013

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΘΕΜΑ: ΑΠΟΧΗ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 20-2-2013

******************

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας, σε έκτακτη συνεδρίαση του, αποφάσισε την ΑΠΟΧΗ των μελών του από τα καθήκοντά τους, την ΤΕΤΑΡΤΗ 20 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013.

Διευκρινίζουμε ότι η συμμετοχή μας στην γενική απεργία της 20-2-2013, γίνεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ, σε εφαρμογή απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου μας και ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΛΟΓΟΥΣ:

- Για λόγους συμπαράστασης και αλληλεγγύης, στον δοκιμαζόμενο Έλληνα πολίτη, που συνεχίζει να πλήττεται βάναυσα από την εφαρμογή των πρωτοφανών ανάλγητων πολιτικών και μέτρων, που έχουν πλέον εξαφανίσει συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα (ασφάλιση – περίθαλψη, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, δικαίωμα απεργίας, κατώτεροι μισθοί και συντάξεις κ.λ.π.) των πολιτών μίας χώρας, η οποία το σωτήριο έτος 2013 κινδυνεύει να χαρακτηρισθεί μόνο ως κατ’ επίφαση ευνομούμενη.

- Για λόγους διαμαρτυρίας για την συνεχιζόμενη απροκάλυπτη επίθεση κατά του δικηγορικού σώματος και κατά του Έλληνα μαχόμενου δικηγόρου, με ομοβροντία φορομπηχτικών, εισπρακτικών και εξοντωτικών πρακτικών, στο όνομα της «απελευθέρωσης» του δικηγορικού επαγγέλματος, η οποία έχει καταστήσει το (για τον απλό πολίτη) υποτιθέμενο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της προσφυγής στη δικαιοσύνη, σε πανάκριβο «απαγορευμένο καρπό».

- Για λόγους διαμαρτυρίας για την συνεχιζόμενη ανεπαρκή και παθητική διεκδίκηση και προάσπιση των δικαιωμάτων του δικηγορικού κλάδου.

ΑΠΕΧΟΥΜΕ

1. Για συμπαράσταση και αλληλεγγύη στον δοκιμαζόμενο απλό εργαζόμενο, μισθωτό, συνταξιούχο, αυτοαπασχολούμενο, επιστήμονα, αγρότη, επαγγελματία και άνεργο συμπολίτη μας, που βιώνει μία πρωτοφανή καταιγίδα μέτρων και ρυθμίσεων, που απειλούν να τον υπαγάγουν σε μόνιμες συνθήκες εξαθλιωτικής και απαξιωτικής διαβίωσης.

2. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον συνεχιζόμενο στραγγαλισμό της ελεύθερης μαχόμενης δικηγορίας στην Ελλάδα, στον βωμό εξωθεσμικών και ακαθόριστων συμφερόντων, που μεταφράζουν, σε νυχτερινά και συνοπτικά παραγόμενη νομοθεσία, κάθε απαίτηση και επιθυμία τους, με την συνδρομή των πρόθυμων συνεργών τους.

3. Για συμπαράσταση και σε συνεργασία με τον απλό δοκιμαζόμενο λαό όλης της χώρας, αλλά και ειδικότερα της Καλαμάτας και της Μεσσηνίας, αποδεικνύοντάς το έμπρακτα, με την καθημερινή αγωνιστική παρουσία και ενεργό συμμετοχή μας στους αγώνες, τις διεκδικήσεις, τις αγωνίες και τις μάχες της κοινωνίας, των κατοίκων και των φορέων της περιοχής μας.

ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΣΣΟΜΑΣΤΕ

1/ Με την απόφαση της Συντονιστικής Επιτροπής ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ, γιατί:

• Ακολουθήθηκε και πάλι η απαξιωτική και αντιδεοντολογική για το όργανο και την Ολομέλεια, προκήρυξη αποχής πρώτα από τους Συλλόγους Αθήνας και Πειραιά, και ύστερα από την Συντονιστική.

• Αποφασίσθηκε και πάλι η καθιερωμένη ΑΠΟΧΗ της Τετάρτης, δίκην μίας ακόμη «τουφεκιάς στον αέρα», η οποία έχοντας καταστεί προ πολλού αναποτελεσματικός και γραφικός τρόπος αντίδρασης, στην καταστροφική λαίλαπα που έχει συντρίψει τον κλάδο, κινείται πλέον (ως τρόπος αντίδρασης) στα όρια της παντελώς αδιάφορης αντιμετώπισης από τους υποτιθέμενους αποδέκτες της.

2/ Με τις αποφάσεις των Δ.Σ. της Γ.Σ.Ε.Ε. και της ΑΔΕΔΥ, γιατί:

• Ακολουθείται και πάλι η ξεφτισμένη τακτική της τεχνητής αποσυμπίεσης των συναισθημάτων έκρηξης και οργής των απλών εργαζομένων, με την καθιερωμένη για τα «μάτια του κόσμου» ημερήσια αποχή.

• Ακολουθήθηκε και πάλι η πλήρως αναποτελεσματική, άσφαιρη και άστοχη πρακτική της ημερήσιας αποχής, με περιεχόμενο και τρόπο που όχι μόνο δεν εμπνέει και δεν ξεσηκώνει, αλλά που μάλλον απωθεί και απομακρύνει τους εργαζόμενους.

Οι δικηγόροι της Καλαμάτας, πιστοί και σταθεροί στο πνεύμα του συνεπούς αγώνα και της μαχητικής διεκδίκησης, καλούν τους δικηγόρους αλλά και τους πολίτες όλης της χώρας, σε αποτελεσματικές, ουσιαστικές και πραγματικές αγωνιστικές δράσεις και κινητοποιήσεις, οι οποίες θα αναστείλουν και θα ακυρώσουν, την εξυφαινόμενη διάλυση του κοινωνικού ιστού της χώρας και την περιέλευση σε συνθήκες απογοήτευσης, εξαθλίωσης και ψυχολογικής (αλλά και βιολογικής) εξόντωσης όλων και περισσότερων συμπολιτών μας.-

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

(ΚΩΝ/ΝΟΣ ΜΑΡΓΕΛΗΣ) (ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗΣ)

 

Συμμετοχή στην απεργία της Τετάρτης

Σας καλούμε σε μαζική, ενωτική και αγωνιστική παρουσία στη γενική απεργία της Τετάρτης, 20.2.2013. Οι δικηγόροι στο πλευρό των εργαζομένων για την ανατροπή των μνημονιακών στρατηγικών, που έφεραν, ως συνακόλουθα, τον σταδιακό εκφασισμό και αλληλοσπαραγμό της κοινωνίας, την πλήρη καταπάτηση συνταγματικών, ανθρώπινων και δημοκρατικών δικαιωμάτων, το ξεπούλημα Χαλκιδικής, νησιών, αέρος, γης, υπεδάφους, ΟΠΑΠ, λιμανιών, αεροδρομίων, και εν γένει του συνόλου των υλικών και άυλων δικαιωμάτων την αξία μπορεί να αποτιμήσει ο σύγχρονος καπιταλισμός, και να πουλήσει η τρίποδη κυβέρνηση  !!! Κάθε μέρα φροντίζουν να είναι και χειρότερα !!! Δεν είναι τυχαίο, είναι σχεδιασμένο !!!!

Προσυγκέντρωση στις 09.45 στο Δικαστικό Μέγαρο από όπου θα αναχωρήσουμε στις 10.00 για το Ε.Κ.Η.

Η ανακοίνωση των φορέων που οργανώνουν τη γενική απεργιακή κινητοποίηση αναφέρει τα παρακάτω: 

H απόκρουση των αντεργατικών, αντικοινωνικών και αναποτελεσματικών μέτρων αλλά και των αυταρχικών κυβερνητικών συμπεριφορών αποτελούν το βασικό στόχο και διεκδίκηση της 24ωρης Γενικής Απεργίας που πραγματοποιούν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ την Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου.

Απεργούμε και αγωνιζόμαστε για την Υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων, για να ληφθούν επιτέλους μέτρα για την ανεργία, για να υπάρξουν δουλειές για όλους, για να διασφαλίσουμε τα δημοκρατικά και εργασιακά μας δικαιώματα.

Εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και άνεργοι διεκδικούμε αύξηση μισθών και συντάξεων, μείωση τιμών, απαγόρευση απολύσεων και όχι απεργιών.

Η μαζική και ενωτική συμμετοχή στην απεργία και στο συλλαλητήριο των συνδικάτων στις 11 το πρωί της Τετάρτης στο Πεδίον του Άρεως θα είναι η απάντησή μας στις αδιέξοδες και αντιαναπτυξιακές πολιτικές, που έχουν ξεζουμίσει τον κόσμο της μισθωτής εργασίας έχουν εξαθλιώσει την ελληνική κοινωνία και βυθίζουν την οικονομία στην ύφεση και στην κρίση.

Όσο αυτές οι πολιτικές συνεχίζονται τόσο θα συνεχίζεται και ο αγώνας.

Τετάρτη αποχή - και τι γίνεται μετά;

Με ομόφωνη απόφαση της Συντονιστικής, η οποία έγινε αποδεκτή και από το Δ.Σ./Δ.Σ.Η. απέχουμε την Τετάρτη, 20.2.2013. Στην ανακοίνωση που ακολουθεί τίθεται χωρίς κανέναν πολιτικό προσανατολισμό ένα μικρό μέρος μόνον από τα προβλήματα που απασχολούν τη Δικαιοσύνη, τον κλάδο και τον ελληνικό λαό. Πολιτικός στόχος αυτών των κινητοποιήσεων πρέπει να είναι ένας και μόνος: ο συντονισμός όλου του ελληνικού λαού με σκοπό την ανατροπή της τριπόδου κυβερνήσεως που ξεπουλά ό,τι υλικό ή άυλο μπορεί να πουληθεί (νερά, αέρα, κύματα, δάση, χρυσορυχεία, συνταγματικά και δημοκρατικά δικαιώματα, ελπίδες κλπ). 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ

Αθήνα, 15-2-2013

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Συντονιστική Επιτροπή των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος αποφάσισε ομόφωνα την αποχή των δικηγόρων της χώρας από τα καθήκοντά τους την Τετάρτη 20-2-2012, ημέρα της προκηρυχθείσας γενικής απεργίας.
Το δικηγορικό σώμα της χώρας εκδηλώνει για άλλη μια φορά και με αυτόν τον τρόπο τη διαμαρτυρία του για:

• τη στοχοποποίηση που υφίσταται συστηματικά ο κλάδος, στα πλαίσια της δήθεν αναγκαιότητας "απελευθέρωσης" του δικηγορικού λειτουργήματος
• τη φορολογική αντιμετώπισή του από την Πολιτεία, κατά παράβαση των εννοιών της κοινωνικής δικαιοσύνης και της συνεισφοράς στα δημόσια βάρη ανάλογα με τη φοροδοτική ικανότητα κάθε πολίτη
• την πολλαπλώς πραγματοποιηθείσα αύξηση του κόστους πρόσβασης στη Δικαιοσύνη, που δυσχεραίνει σημαντικά την άσκηση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος των πολιτών για πρόσβαση στη διαδικασία απονομής δικαίου
• τα διαρκή προβλήματα που ταλανίζουν επί σειρά ετών το χώρο της Δικαιοσύνης, δυσχεραίνοντας το έργο των συλλειτουργών της, ιδίως δε για τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή, τα οποία διαρκώς χρονίζουν με αποκλειστική ευθύνη του Κράτους.

Οι Δικηγόροι της χώρας, πιστοί στον - κατά το νόμο - ρητά αναγνωρισμένο θεσμικό τους ρόλο, εκφράζουν την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή τους προς το δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό και επισημαίνουν εκ νέου τον έντονο προβληματισμό τους για τον κοινωνικά ανάλγητο χαρακτήρα των υιοθετούμενων πολιτικών που πλήττουν τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των πολιτών.

Ο Προμηθέας και οι Θεοί: το μετέωρο βήμα του δήμου | Εφημερίδα των συντακτών

Ο Προμηθέας και οι Θεοί: το μετέωρο βήμα του δήμου | Εφημερίδα των συντακτών

Πολύ ωραίο και εμβριθές άρθρο του Κωνσταντίνου Τσουκαλά, που θέτει και απαντά και στον περί συνταγματικότητας προβληματισμό και την πλήρη καταπάτηση του θεσμού ενόψει της κυριαρχίας του νέου θεού της ανταγωνιστικότητας. Αλήθεια, ρε παιδιά, αυτό το παραμύθι μας το είχε διδάξει κανείς όταν ήμασταν μικροί; Μας έλεγαν να μεγαλώσουμε, να γίνουμε καλοί άνθρωποι, να σπουδάσουμε, να βοηθήσουμε την κοινωνία, κανείς όμως δεν μας δίδαξε να γίνουμε ανταγωνιστικοί. Να λοιπόν που τώρα μαθαίνουμε το νέο παραμύθι. Είναι αργά όμως για να μας νουθετήσουν. Τους πρόλαβαν άλλοι.

ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΚΚΕ ΜΑΖΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟ

ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΚΚΕ ΜΑΖΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟ

Ανακοίνωση του Τμήματος Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με αφορμή την παραπομπή των Εισαγγελέων Πρωτοδικών, κ.κ. Γ. Πενταγιώτη και Β. Μαρσιώνη, στο επταμελές Πειθαρχικό Συμβούλιο του Αρείου Πάγου, λόγω της κριτικής που εξέφρασαν για την οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης και τα μνημονιακά μέτρα.

Παραθέτουμε το κείμενο ως έχει:

"Εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας στους  δύο Εισαγγελείς Πρωτοδικών, οι οποίοι διώκονται πειθαρχικά, επειδή εξέφρασαν την άποψή τους επί των μνημονιακών πολιτικών.

Κατά τη δική μας αντίληψη, η δημόσια έκθεση των απόψεων των δικαστικών λειτουργών για το ρόλο τους, ιδίως σε μία περίοδο εκτεταμένης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως αδίκημα σε μία δημοκρατική και δικαιοκρατική πολιτεία. Αντίθετα, η έκφραση γνώμης από τους Δικαστές και τους Εισαγγελείς είναι συνεισφορά στη δημόσιο διάλογο και την προαγωγή της Νομικής Επιστήμης και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της υποχρέωσής τους να ελέγχουν την εκάστοτε εξουσία και να προασπίζουν το Σύνταγμα και τα δικαιώματα των πολιτών. Η προσπάθεια να συνδεθούν οι απόψεις που οι δύο Εισαγγελείς εξέφρασαν με μία γενική  υπόνοια μεροληπτικής και υποκειμενικής στάσης τους κατά την εκδίκαση των υποθέσεων είναι απολύτως αυθαίρετη και αβάσιμη και δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 29 του Συντάγματος.

Είμαστε αντίθετοι με κάθε προσπάθεια φίμωσης και εκβίασης της Δικαιοσύνης με πειθαρχικές διώξεις εις βάρος των λειτουργών της. Αντίθετα θεωρούμε ότι θα ήταν προς όφελος και της κοινωνίας, αλλά και της νομιμότητας και της εμπιστοσύνης των πολιτών στους θεσμούς, οι δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί, εκπληρώνοντας την αποστολή τους, να σταθούν στο πλευρό των πολιτών και να παρέμβουν δυναμικά για την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, που καταπατώνται συστηματικά και καθημερινά στη μνημονιακή Ελλάδα.

Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΤΜ. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ

12/2/13"

Πηγή: http://www.syriza.gr/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%bf%ce%af%ce%bd%cf%89%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%bc%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%b9%ce%bf%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b7%cf%82/

Χωρίς Δ-ένδεια (άλλος ένας εκλεκτός συνάδελφος)

Του Κώστα Βαξεβάνη – Hot Doc

Η ερώτηση είναι απλή. Πρέπει τελικά να είμαστε νόμιμοι, ή νόμιμοι με τον τρόπο που θέλει ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Δένδιας;

Γιατί αυτά τα δύο δεν ταυτίζονται.

Σε καμία ευρωπαϊκή χώρα η νομιμότητα δεν έχει τα πορτρέτα που κυκλοφόρησε η Ελληνική Αστυνομία με τους κατηγορούμενους για ληστεία, ίσως και για τρομοκρατία, αιμόφυρτους, μελανιασμένους, πρησμένους.
Η νομιμότητα του Νίκου Δένδια δεν είναι μόνο επιλεκτική, σπάζοντας κεφάλια ανάλογα με την προσωπική διαβάθμιση που αποδίδει στο έγκλημα, είναι και προσβλητική για όσα κατάφερε να κατακτήσει αυτή η κοινωνία.

Το πιο ανησυχητικό δεν είναι που κακοποίησαν κάποιους νεαρούς ισχυριζόμενοι αντίσταση κατά της αρχής, όπως κάποτε ισχυρίζονταν πως εκπυρσοκρότησαν τα υπηρεσιακά περίστροφα και σκότωναν Αλβανούς.

Το πραγματικά ανησυχητικό είναι πως, αφού επέδειξαν τη βαρβαρότητα σε αυτούς που είχαν συλλάβει, δεν δίστασαν να την διαφημίσουν ως το αποτέλεσμα που μπορεί να έχει ο καθένας αν δεν συμμερίζεται τη νομιμότητα Δένδια. Δηλαδή δεν αναρωτήθηκαν αν πρέπει να δημοσιοποιήσουν τις φωτογραφίες που αποδείκνυαν την κακοποίηση, αλλά το έκαναν απροκάλυπτα για να δώσουν το μήνυμα. «Εμείς είμαστε η νομιμότητα, με τον τρόπο που την εννοούμε».Δύο από τις φωτογραφίες είναι εμφανές πως έχουν περάσει από Photoshop για να σβηστούν σημάδια κακοποίησης. Χοντροκομμένα και προκλητικά. Είναι κι αυτό ένα μήνυμα: «Έχουμε τον τρόπο μας να κάνουμε αυτό που θέλουμε και να μην δίνουμε σημασία». Ο κύριος Δένδιας θα μπορούσε να μην δημοσιοποιήσει καν τις φωτογραφίες και να γλιτώσει την κατακραυγή για την εικόνα αλλά και το ρετούς. Δεν τον ενδιαφέρει. Τον ενδιαφέρει να παγιώσει τη νομιμότητα όπως την ονειρεύεται. Προφανώς δεν μασάει από σχόλια εναντίον του, αφού σώζει τη χώρα στο πεδίο της πάταξης του εγκλήματος. Σε εκείνο το έγκλημα όμως που επιλέγει να θεωρεί ο ίδιος έγκλημα. Σε αυτή την εγκληματολογική ανάλυση ενός κράτους που σκέφτεται αλά Δένδια, χωρίς ένδεια, το παράνομο Mall, οι φοροφυγάδες, οι τοκογλύφοι δεν είναι ακριβώς εγκληματίες, αλλά κοινωνικές συμπεριφορές. Πολλές από αυτές οικείες στην πολιτική κουλτούρα που εκπροσωπεί το κόμμα του κυρίου Δένδια. Η δημοσιοποίηση των φωτογραφιών της φρίκης είναι σημειολογικές. Τέτοια σημάδια βίας δεν είχε ούτε ο αποδεδειγμένα βίαιος Πάσσαρης όταν συνελήφθη. Δεν δείχνουν ποιος είναι το κράτος, αλλά πώς είναι το κράτος. Ίσως ο επόμενος Δένδιας του υπουργείου να έχει τελικά άλλα μέτρα και σταθμά από τον νυν Δένδια. Να αποφασίσει πως έχει άλλο μέτρο επικινδυνότητας και να σαπίσει στο ξύλο το παιδί του κυρίου Δένδια ακόμα και για μια παράβαση που για τον ίδιο είναι σημαντική. Ο κύριος Δένδιας για μια ακόμη φορά εκθέτει τη χώρα διεθνώς, αντιπροσωπεύοντας όχι τη νομιμότητα, αλλά την παρανομία της κακοποίησης ανθρώπων.
Ο κύριος Δένδιας, εκπροσωπώντας αυτές τις παρεκτροπές και την αδικία, δεν κάνει τίποτε άλλο απ” το κατασκευάζει οργισμένους ανθρώπους που μπορούν να διακρίνουν στον κόσμο της παγκοσμιοποίησης και του διαδικτύου τι σημαίνουν ανθρώπινα δικαιώματα. Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κατασκευάζει με ακρίβεια την αταξία και τον εξευτελισμό των δικαιωμάτων που παράγει ο δημόσιος χώρος σε μια ευνομούμενη πολιτεία. Είναι ηθικός αυτουργός της ανομίας. Στο σύστημα της προσωπικής του αξιολόγησης μπορεί να βαφτίζει όποιον θέλει επικίνδυνο, στην προσωπική του φαντασίωση μπορεί να τον αποκεφαλίζει, στο προσωπικό του απωθημένο μπορεί ακόμη και να τον κακοποιεί σεξουαλικά. Δεν μπορεί όμως να το κάνει σε μια χώρα με νόμους και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να την εκπροσωπεί. Σε όλα αυτά μπαίνει ένα ακόμη θέμα.
Αν ο κύριος Δένδιας έχει συνειδητά επιλέξει να λειτουργεί όπως λειτουργεί, σπρώχνοντας τη χώρα στην ανασφάλεια και το χάος. Επιδεικνύοντας επικίνδυνους κακοποιούς ή τρομοκράτες από τους οποίους μας προστατεύει. Και επειδή η επικινδυνότητα τους απαιτεί και μια νομική απόδειξη, τους καθιστά επικίνδυνους δείχνοντας τα σημάδια της βαρβαρότητας που άξιζαν. Σε κάθε περίπτωση, ο κύριος Δένδιας είναι επικίνδυνος. Και δεν μπορεί να είναι υπουργός. L1
Του Κώστα Βαξεβάνη

Να επισημάνουμε ότι ούτε με αυτό το θέμα ασχολήθηκε ο Δ.Σ.Η. Προφανώς επειδή ο Υπουργός είναι θεσμός, και δεν πρέπει να προσβληθεί, ή ίσως επειδή είναι δικηγόρος, ή ίσως επειδή οι κατηγορούμενοι της Κοζάνης δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι πειθαρχικά διωκόμενοι. Άντε, και αυτό το θέμα εμείς θα το θέσουμε. Και αν κάποιος της πλειοψηφίας διαβάσει την ανάρτηση αυτή ίσως θλιβεί με το επίπεδό της, δεν θα λάβει τον κόπο όμως να απαντήσει γιατί δεν ευαισθητοποιήθηκε για την αστυνομική βαρβαρότητα και την καταπάτηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του κατηγορουμένου.

Καλή θητεία, σύντροφοι… | Left.gr

Καλή θητεία, σύντροφοι… | Left.gr

Άρθρο του Ζαχαρία Κατσάνη, Γραμματέα της Τοπικής Οργάνωσης ΔΗΜ.ΑΡ. Σερρών. 

Μια μεστή κριτική για την ευθυνερά της αρίστης, το "εμπνευσμένο" δεξιό ανάχωμα  στην αριστερή πορεία του ελληνικού λαού.  Και όμως, ένα 6% εξακολουθεί να τους πιστεύει.

Αρκεί η κατάθεση ενιαίου παραβόλου από όλους τους εκκαλούντες όταν η έφεση ασκείται με το ίδιο δικόγραφο, ανεξάρτητα από το αν συνδέονται με απλή ή αναγκαστική ομοδικία.

Σύμφωνα με την υπ' αριθμ. 162/2013 απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης, η οποία έχει αναρτηθεί στη "Νόμος", αρκεί η κατάθεση ενιαίου παραβόλου από όλους τους εκκαλούντες όταν η έφεση ασκείται με το ίδιο δικόγραφο, ανεξάρτητα από το αν συνδέονται με απλή ή αναγκαστική ομοδικία. Σκοπός της επιβολής του παραβόλου είναι η αποτροπή αβασίμων ενδίκων βοηθημάτων και μέσων και όχι δημοσιονομικά οφέλη του Δημοσίου. Θεώρηση του ζητήματος με βάση τα άρθρα 20 παρ.1 του Συντάγματος και 6 παρ.1 της ΕΣΔΑ.

"Αντισυνταγματική η αυτόφωρη διαδικασία για χρέη στο Δημόσιο»

Αναδημοσιεύουμε από : http://www.seleo.gr/index.php?option=com_content&amp%3Bview=article&amp%3Bid=86723%3Aantisuntagmatiki-h-autoforh-diadikasia-gia-xreh-sto-dhmosio&amp%3Bcatid=74%3Asites&amp%3BItemid=54#.UReo6YoKmhs.facebook

 

"Απόφαση δικαστηρίου της Θεσσαλονίκης ανατρέπει την κυβερνητική πολιτική με τις αθρόες επ’ αυτοφώρω συλλήψεις για μη καταβολή χρεών στο δημόσιο, κρίνοντας ότι οι υποθέσεις πρέπει να εισαχθούν στην τακτική διαδικασία. Στην εισαγγελική πρόταση, που υιοθετεί το μονομελές πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, γίνονται νύξεις για ρύθμιση-μέτρο πίεσης με εισπρακτικό και μόνο χαρακτήρα, και η αυτόφωρη διαδικασία χαρακτηρίζεται αντισυνταγματική.

Από την εφαρμογή των νέων ρυθμίσεων με τον σχετικό νόμο 3943/2011 παρατηρήθηκε μπαράζ αυτόφωρων συλλήψεων οφειλετών του δημοσίου, καθώς ουσιαστικά το αδίκημα χαρακτηρίστηκε διαρκές. Παρότι όμως συνελήφθησαν περίπου 1.800 φορολογούμενοι για διάφορα αδικήματα (μη καταβολή χρεών, μη έκδοση φορολογικών στοιχείων κτλ.) για οφειλές που φτάνουν το ποσό των 2 δισεκατομμυρίων ευρώ, το δημόσιο εισέπραξε περίπου… 20 εκατομμύρια. Εκατοντάδες οφειλέτες οδηγούνται στα αυτόφωρα μονομελή και τριμελή πλημμελειοδικεία, χωρίς να προβαίνουν σε ρυθμίσεις -με αντίστοιχες καταβολές- και καταλήγουν να δικάζονται με ποινές που έχουν αναστολή και να μένουν ελεύθεροι. Συνέπεια αυτού είναι να μην έχει εισπράξει το δημόσιο χρήματα, όπως επιδιωκόταν με τη θέσπιση του σχετικού νόμου, αλλά να συνωστίζονται υποθέσεις στα ακροατήρια των δικαστηρίων και να κινητοποιούνται αστυνομικοί, εισαγγελείς, δικαστές και γραμματείς.
Η αναποτελεσματικότητα του συγκεκριμένου νομικού πλαισίου που καθιέρωσε τα αδικήματα ως αυτόφωρα ήδη διαπιστώθηκε από τον αρμόδιο για τις οικονομικές υποθέσεις αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικόλαο Παντελή, ο οποίος έχει προτείνει ρυθμίσεις, προκειμένου οι ποινές που επιβάλλονται στους οφειλέτες να μην έχουν αναστολή ή μετατροπή, για να ασκηθεί επιπλέον πίεση και να εισπραχθούν δημόσια έσοδα.

Η απόφαση
Το μονομελές πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης στην 34279/2012 απόφασή του γίνεται το πρώτο δικαστήριο που νομολογεί εναντίον των αυτόφωρων συλλήψεων, κρίνοντας ότι είναι αντισυνταγματικές. Η υπόθεση που κρίθηκε αφορά πρατηριούχο υγρών καυσίμων στη Νέα Μηχανιώνα, ο οποίος συνελήφθη επ’ αυτοφώρω κατηγορούμενος ότι σε «ανεξακρίβωτες ημερομηνίες» του 2011 και του 2012 προμηθεύτηκε καύσιμα χωρίς τιμολόγια. Η σχετική παράβαση περιλαμβάνεται σε αυτές του νόμου 2523/1997, όπως και οι οφειλές στο δημόσιο και μετατρέπεται επίσης σε διαρκές αδίκημα με τον νόμο του 2011.
Στην πρότασή του, ο αντεισαγγελέας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης Βασίλης Αδάμπας, που υιοθετήθηκε απόλυτα από την απόφαση του δικαστηρίου με πρόεδρο τον Δ. Γιαννούλη, αναφέρει ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση «είναι αντισυνταγματική, διότι προσκρούει στα άρθρα 2, 6 και 25 του συντάγματος», που αφορούν την προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, τον ρητό ορισμό των στοιχείων της πράξης και το καταχρηστικό του αυτοφώρου. «Ο νομοθέτης εισήγαγε μία μη πειστική -δογματικά- ρύθμιση με αυτοσκοπό την εφαρμογή της αυτόφωρης διαδικασίας», επισημαίνεται στην πρόταση.
Ο εισαγγελέας αιτιολογεί την άποψή του, κάνοντας λόγο για μέτρο πίεσης που παραπέμπει σε εισπρακτικούς σκοπούς. «Είναι προφανές ότι ο εξαναγκαστικός χαρακτήρας της σύλληψης και της κράτησης του κατηγορουμένου εμφανίστηκε ως μέσο πίεσης για μη ομολογημένους σκοπούς (πιθανώς τη διοικητική διευθέτηση της εκκρεμότητας). Με άλλα λόγια, ο κατηγορούμενος και η ‘προδικαστική’ στέρηση της ελευθερίας του αναδείχτηκαν το δυσανάλογο επαχθές μέτρο για σκοπό που αφίσταται του αναμενόμενου», αναφέρει. Με την απόφαση, η δικογραφία που είχε εισαχθεί στο αυτόφωρο επιστρέφει στον εισαγγελέα, προκειμένου να ακολουθηθεί η τακτική διαδικασία παραπομπής σε δίκη. «Το δικαστήριο κρίνει ότι η υπόθεση εσφαλμένα εισήχθη προκειμένου να δικαστεί κατά την αυτόφωρη διαδικασία», επισημαίνεται στο διατακτικό.
Η λήψη της συγκεκριμένης απόφασης συνάντησε ήδη τις πρώτες αντιδράσεις απ’ όσους υπερασπίζονται την αυτόφωρη διαδικασία για να επιτευχθούν εισπράξεις. «Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για μία απόφαση μονομελούς πλημμελειοδικείου, το ζήτημα είναι τι θα αποφασίσουν τα δευτεροβάθμια δικαστήρια, που ήδη δέχονται τον χαρακτήρα του αυτοφώρου», επισημαίνουν εισαγγελείς, υπέρμαχοι της ρύθμισης.
Από την άλλη, οι θεωρητικοί μελετητές των οικονομικών αδικημάτων και του φορολογικού καθεστώτος επικρότησαν τη σχετική απόφαση, καθώς ανταποκρίνεται στις ενστάσεις που είχαν προβάλει από την αρχή εφαρμογής του αντίστοιχου νόμου. Χαρακτηριστικές είναι οι παρατηρήσεις, επί της απόφασης, του επίκουρου καθηγητή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Γιώργου Δημήτραινα, όπως δημοσιεύτηκαν στο τεύχος 12/2012 της «Ποινικής Δικαιοσύνης»: «Είναι στην πραγματικότητα μία αυθαίρετη επιλογή να προσδιοριστεί ως ‘αυτόφωρο’ ένα νέο είδος εγκλήματος, το οποίο ούτε ‘εν τω πράττεσθαι’ καταλαμβάνεται ούτε ‘ετελέσθη προσφάτως’, αφού ούτε αν πράττει πλέον ο δράστης ενδιαφέρει ούτε αναζητείται η βουλητική επικάλυψη της πράξης του στο χρονικό διάστημα που πλασματικά προσδιορίζεται η δήθεν πράξη». Μάλιστα, αφήνει σαφείς αιχμές για τη σχετική νομοθετική ρύθμιση, υπογραμμίζοντας πως η απόφαση του μονομελούς δείχνει τον ορθό δρόμο της αντιμετώπισης ενός δογματικού προβλήματος, που έπρεπε να αποφύγει ο νομοθέτης. «Εκτός αν νομοθετεί πλέον σε ‘πανικό’, οπότε είναι αμφίβολο εάν μπορεί κανείς να είναι αισιόδοξος και για τις μελλοντικές παρεμβάσεις του», καταλήγει το σχόλιό του.

ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ «Ό,τι αποφασίσουν τα δικαστήρια»
Το εύθραυστο του αυτόφωρου χαρακτήρα του αδικήματος που αφορά τις οφειλές στο δημόσιο επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ν. Παντελής. Σε ερμηνευτική εγκύκλιό του, που είχε στείλει στους εισαγγελείς όταν θεσπίστηκε το αυτόφωρο, παρέπεμπε την κρίση του νόμου στα δικαστήρια και στις αποφάσεις τους. «Η συμβατότητα της ρύθμισης με τα άρθρα του συντάγματος θα κριθεί στην πράξη από τα δικαστήρια. Μέχρι την παγίωση της σχετικής νομολογίας, η κατ’ επιταγή της διάταξης αυτής εφαρμογή της αυτόφωρης διαδικασίας σε περιπτώσεις ακραίας και προκλητικής φοροδιαφυγής δεν μπορεί εκ προοιμίου να αποκλειστεί», αναφέρει.
Στην ίδια εγκύκλιο, ο κ. Παντελής, που τώρα προτείνει αυστηρότερη δικαστική πολιτική για τους οφειλέτες στο δημόσιο, κάνει λόγο για «δημιουργία θολού και δυσερμήνευτου τοπίου», λόγω των συνεχώς νομοθετικών παρεμβάσεων στα φορολογικά αδικήματα. Πάντως, ο συγκεκριμένος νόμος βρήκε εφαρμογή μόνο στην αυτόφωρη διαδικασία, αφού ο σχεδιασμός για δημιουργία «φορολογικών δικαστηρίων» δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
Άλλωστε, ο αυτόφωρος χαρακτήρας τέτοιων αδικημάτων ενισχύθηκε και από άλλους εισαγγελείς. Ενδεικτική είναι η εγκύκλιος του εισαγγελέα Θεσσαλονίκης Λάμπρου Τσόγκα στις 13 Δεκεμβρίου 2012, προς το ΣΔΟΕ, ο οποίος χαρακτηρίζει διαρκές και το αδίκημα της μη έκδοσης αποδείξεων από καταστήματα, διευρύνοντας το όριο του αυτοφώρου για τη σύλληψη των παραβατών.

πηγή: Μακεδονία της Κυριακής"