Άλλος ένας αγαπητός συνάδελφος, ο Νίκος Κοκκινάκης, πέθανε χθες μετά από σκληρή μάχη που έδωσε τους τελευταίους μήνες με τις ασθένειες που τον χτύπησαν.
Σοβαρός, με σημαντική επιστημονική κατάρτιση σε ιδιαίτερα και δύσκολα νομικά θέματα, η επίλυση των οποίων πάντοτε τον γοήτευε, προοδευτικός και απόλυτα συναδελφικός, ξεχώριζε και ήταν πολύ αγαπητός μεταξύ των συναδέλφων.
Θερμά συλλυπητήρια στη σύζυγο, τα παιδιά και τους οικείους του.
Ο Νίκος κηδεύτηκε την Παρασκευή 26 Μαίου, στις 15.00 στο χωριό του, στους Αποστόλους Πεδιάδας. Στην κηδεία παρευρέθησαν πολλοί συνάδελφοι, και οι συγχωριανοί του Νίκου, εκφράζοντας όλοι την εκτίμηση και την αγάπη τους για αυτόν.
Για τη στενή σχέση του με το Νίκο, τον αδελφό και δάσκαλό του, όπως είπε, μίλησε με ιδιαίτερα συγκινητικά λόγια ο αδελφός του, ο Γρηγόρης, ενώ σύντομο επικήδειο εκφώνησε και ο Πρόεδρος του Συλλόγου μας, Άρης Ροζάκης. Ο εκπρόσωπος τύπου του Δ.Σ., Νίκος Παπαδαντωνάκης, ανέγνωσε τη σχετική απόφαση του Δ.Σ. του Συλλόγου, και ο Πρόεδρος του ΛΕΑΔΗ, Μανούσος Ξενάκης, την απόφαση του συμβουλίου του ΛΕΑΔΗ.
Και μια μικρή προσωπική μαρτυρία: με το Νίκο γνωριζόμασταν από πολλά χρόνια, γιατί οι πατεράδες μας ασχολιόταν με τα δέρματα, γνωριζόταν και συνεργαζόταν τότε που η τέχνη και η εμπορία αυτή άνθιζε και είχε αξία στην κρητική οικονομία, κάτι που μαρτυρούν τα Ταμπακαριά στις 3 μεγάλες πόλης του νησιού.Μαζί με τους πατεράδες μας δουλέψαμε και εμείς για χρόνια σε αυτή τη σκληρή δουλειά, ακόμη και όταν είχαμε γίνει δικηγόροι, κάτι που ο Νίκος μου θύμιζε πάντα με καμάρι λέγοντας "εμείς έχουμε δουλέψει και στα δέρματα και είμαστε περήφανοι για αυτό".
Για τη στενή σχέση του με το Νίκο, τον αδελφό και δάσκαλό του, όπως είπε, μίλησε με ιδιαίτερα συγκινητικά λόγια ο αδελφός του, ο Γρηγόρης, ενώ σύντομο επικήδειο εκφώνησε και ο Πρόεδρος του Συλλόγου μας, Άρης Ροζάκης. Ο εκπρόσωπος τύπου του Δ.Σ., Νίκος Παπαδαντωνάκης, ανέγνωσε τη σχετική απόφαση του Δ.Σ. του Συλλόγου, και ο Πρόεδρος του ΛΕΑΔΗ, Μανούσος Ξενάκης, την απόφαση του συμβουλίου του ΛΕΑΔΗ.
Και μια μικρή προσωπική μαρτυρία: με το Νίκο γνωριζόμασταν από πολλά χρόνια, γιατί οι πατεράδες μας ασχολιόταν με τα δέρματα, γνωριζόταν και συνεργαζόταν τότε που η τέχνη και η εμπορία αυτή άνθιζε και είχε αξία στην κρητική οικονομία, κάτι που μαρτυρούν τα Ταμπακαριά στις 3 μεγάλες πόλης του νησιού.Μαζί με τους πατεράδες μας δουλέψαμε και εμείς για χρόνια σε αυτή τη σκληρή δουλειά, ακόμη και όταν είχαμε γίνει δικηγόροι, κάτι που ο Νίκος μου θύμιζε πάντα με καμάρι λέγοντας "εμείς έχουμε δουλέψει και στα δέρματα και είμαστε περήφανοι για αυτό".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου