Καλημέρα σας,
Την προηγούμενη εβδομάδα βρέθηκα στο Δικαστικό "Μέγαρο" για υπόθεση μου και έπαθα σοκ.
Ακατάλληλο κτήριο, απαράδεκτες τουαλέτες, παλιά έπιπλα...
Και
το χειρότερο, είδα την περιπέτεια μιας νεαρής σε αναπηρικό καροτσάκι, η
οποία για να ανέβει στον 1ο όροφο απαιτήθηκε να την κουβαλήσουν οι
παριστάμενοι δικηγόροι, καθώς δεν υπάρχει ούτε ασανσέρ ούτε αναβατόριο!
Ντροπή
στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και σε όσους ευθύνονται. Ντροπή και σε εμάς,
που ανεχομαστε τέτοιες συνθήκες απονομής της Δικαιοσύνης.
Υ. Γ. Οι δικαστές και οι δικηγόροι τι έχουν να πουν; Ή έχουν συνηθίσει;
ΕΔΔΑ 25.1.2018, Σιδηρόπουλος και Παπακώστας κατά Ελλάδας - Υποχρέωση
διερεύνησης και επιβολής αποτελεσματικών και αποτρεπτικών κυρώσεων
ΕΔΔΑ 25.1.2018, Σιδηρόπουλος και Παπακώστας κατά Ελλάδας (33349/10)
Προστασία
ανθρώπινης αξιοπρέπειας και απαγόρευση βασανιστηρίων και
κακομεταχείρισης (άρ. 3 ΕΣΔΑ – διαδικαστικό σκέλος) – Υποχρέωση
διερεύνησης και επιβολής αποτελεσματικών και αποτρεπτικών κυρώσεων
Οι
αιτούντες, αφού συνελήφθησαν για τροχαίες παραβάσεις, οδηγήθηκαν σε
αστυνομικό τμήμα, όπου βασανίσθηκαν από τον αστυνομικό Α, που
χρησιμοποίησε συσκευή μετάδοσης ηλεκτρισμού σε διάφορα σημεία του
σώματός τους – Ο αστυνομικός Α καταδικάσθηκε από τα ποινικά δικαστήρια
για βασανισμό με ηλεκτροσόκ – Το Εφετείο, αφού αναγνώρισε ελαφρυντικά
και δεν έλαβε υπόψη του ότι ο Σιδηρόπουλος ήταν ανήλικος όταν έγινε το
συμβάν, επέβαλε στον Α ποινή φυλάκισης πέντε ετών και τη μετέτρεψε σε
πρόστιμο προς 5 ευρώ την ημέρα (ενώ το νόμιμο μέγιστο ήταν 100 ευρώ),
πληρωτέο σε 36 μηνιαίες δόσεις – Η ποινή αυτή ήταν πολύ επιεικής για να
αποτρέψει αποτελεσματικά τόσον τον Α όσο και άλλους δημόσιους υπαλλήλους
από την τέλεση παρόμοιων πράξεων – Συνεπώς, η επιβληθείσα από το
Εφετείο ποινή στον Α ήταν εμφανώς δυσανάλογα ελαφριά σε σχέση με τη
σοβαρότητα του αδικήματός του σε βάρος των αιτούντων – Εξάλλου, η
πειθαρχική διαδικασία εναντίον του Α ολοκληρώθηκε δια της επιβολής σε
βάρος του προστίμου 100 ευρώ για χρήση συσκευής χωρίς προηγούμενη άδεια –
Η διαδικασία αυτή περατώθηκε πριν από την ποινική και κατέληξε σε
διαφορετικό συμπέρασμα – Ο Α υπηρέτησε στην αστυνομία για άλλα οκτώ
χρόνια μετά το συμβάν και αποχώρησε από την υπηρεσία οικειοθελώς, ενώ
κατά την έξοδό του έλαβε και προαγωγή – Ενόψει των προηγουμένων,
διαπιστώνεται παραβίαση των υποχρεώσεων του κράτους από το άρ. 3 ΕΣΔΑ
Σχόλιο: πολύ σημαντική απόφαση του ΔΕΕ που προστατεύει για άλλη μια φορά τον καταναλωτή και ορίζει την έννοια του καταναλωτή σε αντιδιαστολή με την έννοια του επιχειρηματία. Μια σημαντική διαφορά, την οποία τα ελληνικά δικαστήρια δεν ακολουθούν, απορρίπτοντας σωρηδόν στις δίκες κατά των τραπεζών την επίκληση των διατάξεων περί προστασίας του καταναλωτή.
Αντιθέτως, ως εκδοχέας
απαιτήσεων άλλων καταναλωτών, δεν υπάγεται στις ευεργετικές διατάξεις της
δωσιδικίας του καταναλωτή για την άσκηση συλλογικής αγωγής
Ο MaximilianSchrems, κάτοικος
Αυστρίας, ενήγαγε τη FacebookIreland (Facebook) ενώπιον των αυστριακών δικαστηρίων. Προσάπτει στη Facebookότι ευθύνεται για
πολυάριθμες παραβιάσεις των διατάξεων περί της προστασίας των δεδομένων σε
σχέση με τον ιδιωτικό του λογαριασμό Facebook[1] και τους λογαριασμούς επτά [2]
άλλων χρηστών οι οποίοι του εκχώρησαν τις απαιτήσεις τους για την αγωγή αυτή.
Οι λοιποί αυτοί χρήστες επίσης είναι καταναλωτές και κατοικούν στην Αυστρία,
στη Γερμανία ή στην Ινδία. Ο M. Schremsζητεί μεταξύ άλλων από την
αυστριακή δικαιοσύνη να ακυρώσει ορισμένες συμβατικές ρήτρες και να υποχρεώσει
τη Facebook, αφενός, να παύσει τη χρήση
για τους δικούς της σκοπούς των επίμαχων δεδομένων ή των δεδομένων τρίτων και,
αφετέρου, να καταβάλει αποζημιώσεις.
Η Facebookφρονεί ότι τα αυστριακά
δικαστήρια δεν έχουν διεθνή δικαιοδοσία. Κατά τη Facebook, ο M. Schremsδεν μπορεί να επικαλεσθεί
τον κανόνα της Ένωσης [3]
ο οποίος επιτρέπει στους καταναλωτές να εναγάγουν αλλοδαπό αντισυμβαλλόμενο
ενώπιον των δικαστηρίων της κατοικίας τους («δωσιδικία του καταναλωτή»).
Συγκεκριμένα, χρησιμοποιώντας το Facebookκαι για επαγγελματικούς σκοπούς (ιδίως μέσω μιας σελίδαςFacebookχάριν ενημερώσεως
σχετικά με τη δράση του κατά της Facebook[4]), ο M. Schremsδεν μπορεί να θεωρηθεί ως
καταναλωτής. Όσον αφορά τις εκχωρηθείσες απαιτήσεις, η Facebookυποστηρίζει ότι η δωσιδικία
των καταναλωτών δεν καλύπτει τις εκχωρηθείσες απαιτήσεις, καθόσον δεν δύναται
να εφαρμοσθεί για άλλα πρόσωπα.
Στο
πλαίσιο αυτό, το ObersterGerichtshof(Ανώτατο Δικαστήριο,
Αυστρία) ζητεί από το Δικαστήριο να διευκρινίσει υπό ποιες προϋποθέσεις είναι
δυνατή η επίκληση της δωσιδικίας των καταναλωτών.
Σχόλιο: Οι αποφάσεις προφανώς κινούνται σε θετική κατεύθυνση. Όμως, ενώ επαναφέρουν -και ορθά- το θέμα του Φ.Π.Α., σιωπούν για μια σειρά μέτρων ιδιωτικοποίησης της Δικαιοσύνης ή/και αύξησης του κόστους παροχής της, νέων και παλιών, (συναινετικά διαζύγια στο συμβολαιογράφο, υποχρεωτική διαμεσολάβηση, 100 μέρες της τακτικής διαδικασίας, αύξηση ασφαλιστικών εισφορών δικηγόρων, παράβολα παντού, τεράτιο κόστος κτηματολογίου, απογύμνωση του Κτηματολογίου από δικηγόρους και μηχανικούς κ.α.), τα οποία ακυρώνουν άλλως υποβαθμίζουν την απονομή της Δικασιούσνης και έχουν καταντήσει τους δικηγόρους σε φοροεισπράκτορες, και στη χειρότερη περίπτωση σε πληρωτές μιας ατέλειωτης σειράς φόρων και επιβαρύνσεων που κατά νόμο επιβαρύνουν τους εντολείς μας, αλλά τελικά πέφτουν στο κεφάλι μας, γεγονότα που υποβαθμίζουν πλήρως τον ρόλο του μαχητή - υπερασπιστή δικηγόρου. Είναι απαραίτητο να ληφθεί πρωτοβουλία για την ανατροπή των μέτρων αυτών, ξεκινώντας από τα πρόσφατα των κυβερνήσεων των "αριστερών ανεξάρτητων ελλήνων"και οδεύοντας τάχιστα προς τα παλαιότερα.
Να χαιρετίσουμε την απόφαση συμπαράστασης προς τους δικηγόρους του Κτηματολογίου, θέτοντας όμως τα εξής ερωτήματα: τι κάνει η Ολομέλεια για την επαρκή στελέχωση των Κτηματολογίων; Θα μείνουμε σε αυτήν την ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΥΠΑΡΧΟΝ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΟΥ ΚΑΤΗΡΓΗΣΕ ΤΑ ΥΠΟΘΗΚΟΦΥΛΑΚΕΙΑ, ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΤΑ ΣΗΜΕΡΑ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΑ, ΕΩΣ ΟΤΟΥ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΕΙ Ο ΣΤΑΘΑΚΗΣ ΟΠΩΣ Η ΤΡΟΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΧΩΡΙΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΕΠΙΥΜΟΥΝ;
ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΠΡΟΕΔΡΩΝ
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αθήνα, 27/1/2018
Συνεδρίαση της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας
Συνήλθε σήμερα, 27/1/2018, η Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας, στα γραφεία του Δ.Σ.Α.
Στην
συνεδρίαση, ο Πρόεδρος της Ολομέλειας και Πρόεδρος του Δ.Σ.Α. κ. Δ.
Βερβεσός, ενημέρωσε τους Προέδρους των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας,
για μια σειρά από θέματα που αφορούν τον δικηγορικό κόσμο, κυρίως το
ζήτημα της παράτασης των ασφαλιστικών εισφορών και της επικείμενης
ρύθμισης του ν. 4469/2017 (120 δόσεις).
Η
Ολομέλεια τοποθετήθηκε κατ’ αρχήν θετικά στην προώθηση του θεσμού της
διαιτησίας κατά το άρθρο 131 του Κώδικα Δικηγόρων και 902 του ΚΠολΔ,
μιας και θεωρεί ότι αποτελεί σύγχρονη και αποτελεσματική μορφή επίλυσης
διαφορών, αναβαθμίζει το ρόλο του δικηγόρου και επιταχύνει την επίλυση
ιδιωτικών διαφορών. Η νέα Συντονιστική Επιτροπή θα εξετάσει τις
λεπτομέρειες εφαρμογής του θεσμού και θα εισηγηθεί σε επόμενη συνεδρίαση
της Ολομέλειας έναν οδικό χάρτη εφαρμογής του θεσμού στους Δικηγορικούς
Συλλόγους.
- Αποφασίστηκε η
Ολομέλεια να εισηγηθεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Δικηγόρων αλλά και να
ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή την κατάργηση του ΦΠΑ στις νομικές
υπηρεσίες, άλλως την δραστική μείωσή του, στον κατώτατο συντελεστή που
ισχύει σήμερα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παράλληλα αποφασίστηκε
να ζητηθεί η άμεση υλοποίηση της υποχρέωσης επέκτασης του ελάχιστου
ποσού απαλλαγής από ΦΠΑ για τους ελεύθερους επαγγελματίες και τις
μικρομεσαίες επιχειρήσεις στις 25.000 ευρώ, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις
που έχει αναλάβει η Κυβέρνηση.
(αναδημοσίευση από τα Χανιώτικα Νέα)
http://www.haniotika-nea.gr/file-entem-ke-istoria-tou/
Με την αφορμή του σημερινού μνημοσύνου του εκλεκτού χανιώτη συναδέλφου, Παναγιώτη Κλάδου, δημοσιεύω ένα άρθρο του για το περίφημο "φιλεντέμ". Τον Παναγιώτη τον είχα γνωρίσει από το Δημήτρη Ξυριτάκη στα Χανιά, σε κάποια δίκη που κάναμε μαζί, και τότε μας είχε πει ο Παναγιώτης όσα αναφέρει στο άρθρο, που σήμερα αναδημοσιεύω. Τα όσα αναφέρει ο Παναγιώτης Κλάδος θεωρώ ιδιαίτερα σοβαρά, και νομίζω επιβάλλεται να τα γνωρίσουν όλοι, γιατί, όπως διαπίστωσα επί σειρά ετών που διέδιδα την άποψη Κλάδου, ουδείς τα είχε υπόψη του. Τελειώνοντας να μεταφέρω αυτά που συνέλλεξα από το διαδύκτιο (από τον "αγώνα της Κρήτης") για τον Παναγιώτη Κλάδο: υπήρξε διακεκριμένος δικηγόρος και πολιτικός διατέλεσε σημαίνων στέλεχος της
τοπικής αυτοδιοίκησης από διάφορες θέσεις στα Χανιά ενώ την περίοδο της
δικτατορίας είχε εξοριστεί στην Μακρόνησο για την δημοκρατική του δράση.
Νομάρχης Ρεθύμνου ήταν την περίοδο 1990-93 , και ήταν υποψήφιος Δήμαρχος Χανίων το 1986 και στη συνέχεια δημοτικός σύμβουλος.
«Λέγοντες δημώδη ιστορικά τραγούδια
εννοούμεν άσματα εκπηγάσαντα
αμέσως εξ ιστορικών γεγονότων
ή περιστάσεων και προορισμένα να
τραγουδιούνται υπό του λαού»
Johann Ludwig Uhland
(1787 – 1862)
Γερμανός ποιητής, φιλόλογος,
ιστορικός λογοτεχνίας, νομικός και πολιτικός
Τα δημοτικά τραγούδια της Κρήτης (Ριζίτικα – Ρίμες), που οι ρίζες
τους χάνονται στην αχλύ της προϊστορίας, όπως διατηρήθηκαν, εξελίχθηκαν
και παραδόθηκαν στις νεώτερες γενιές, αποτελούν φαινόμενο αντοχής και
αντιστάσεως στη φθορά του χρόνου.
Δεν είναι υπερβολή αν θα πούμε ότι η μουσική παράδοση της Κρήτης
είναι η αρχαιότερη και η γνησιότερη του Ελληνικού χώρου. Ο Πλάτων στους
«Νόμους» συνιστά στους Νομοθέτες της «Ιδανικής Πολιτείας», που πρότεινε
-όχι τυχαία- να ιδρυθεί στην Κρήτη, να ξεκινήσουν τη μόρφωση των νέων με
τη μουσική (ποίηση, άσμα, όρχηση). Ο Στράβωνας στα «Γεωγραφικά»,
υπερηφανεύεται πως η γιαγιά του ήταν από την Κρήτη και επισημαίνει στις
διηγήσεις του «την μεγίστη μουσική και ορχηστική ακμή της Κρήτης». Ο
Αιλιανός αναφέρει Κρήτες τους παίδες τους ελευθέρους μανθάνειν… τα των
αγαθών ανδρών εγκώμια. Αλλά και ο Νικόλαος Πολίτης, «Πατέρας της
Ελληνικής λαογραφίας», στο έργο του «Κλέφτικα δημοτικά τραγούδια»,
καταχωρεί ένα απάνθισμα από διακόσια πενήντα περίπου τραγούδια του
ακριτικού κύκλου και της περιόδου της τουρκοκρατίας, αρχίζοντας από το
Ριζίτικο, «Το κρού- σος της Αντριανόπολης» (1361), το οποίο ακολουθούν
αρκετές δεκάδες τραγούδια του νησιού μας. Στον πρόλογο του έργου του
επισημαίνει ότι «η Δημοτική ποίηση είναι τελεσφορώτατον όργανον της
εθνικής αγωγής, εκφράζουσα το εθνικόν φρόνημα και αναζωπηρούσα τας
αναμνήσεις των εθνικών περιπετειών».
Το «Φίλε-εντέμ» και η ιστορία του που αποτελεί και το θέμα μας, είναι
κλασική περίπτωση ανάμνησης των εθνικών περιπετειών και των αδιάκοπων
αγώνων του νησιού μας για την ελευθερία.
Οι σημερινοί μουσικολόγοι ελάχιστα, έως διόλου, έχουν ασχοληθεί με αυτό
το τραγούδι, από έλλειψη προφανώς,
Σχόλιο: εξαιρετικό άρθρο για την υποχρεωτική διαμεσολάβηση, η οποία και αντισυνταγματική είναι, αφού εμποδίζει την πρόσβαση στο φυσικό δικαστή, και κοστίζει σε χρήμα και χρόνο, και θεσπίζει απαράδεκτες ποινές για όσους δεν συμμορφώνονται, δηλαδή τους αδύνατους, και στερεί για πολλοστή φορά ύλη από τους δικηγόρους (αφού ο διαμεσολαβητής δεν είναι απαραίτητο να είναι δικηγόρος ή να έχει γνώση νομικής) και στέλνει τη δικαιοσύνη για άλλη μια αριστερή φορά στους ιδιώτες. Στο άρθρο αναλύεται ότι η υποχρεωτική εισαγωγή του μέτρου αυτού δεν αποτελούσε δέσμευση, αλλά ελεύθερη επιλογή της κυβέρνησης (επί τέλους να και ένα πεδίο στο οποίο μπορεί να νομοθετεί ελεύθερα η κυβέρνηση και πάλι όμως υπέρ των ισχυρών, προφανώς για να μας απελευθερώσει από αυτούς στο μέλλον). Δυσκολεύομαι να διατηρήσω την απαιτούμενη νηφαλιότητα για ένα τόσο κατάπτυστο νόμο. Οι συριζαίοι τι λένε; Στο σύλλογό μας δεν υπάρχουν, αλλά στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη όπου πάτωσαν τα ψηφοδέλτιά τους, τι λένε; Και εδώ τους φταίει η ΛΑΕ που γλυτώνει τις βίλες των στρατηγικών κακοπληρωτών;
ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ – Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑΣ…ΣΤΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ
Ιδιωτική διαμεσολάβηση – Η αρχή της υποχρεωτικότητας…στη συναίνεση.
Του Παντελή Μποροδήμου, Πρωτοδίκη Θεσσαλονίκης
Το
συγκινητικό ενδιαφέρον της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης
για τη γνώμη δικαστών, δικηγόρων και λοιπών κοινωνικών φορέων επί του
νομοσχεδίου για την ιδιωτική διαμεσολάβηση, όπως εκδηλώθηκε με την
διαβούλευση επί 4 ολόκληρες ημέρες (από 28.12.2017 έως 02.01.2018),
προκάλεσε τη διάθεση να καταθέσουμε και αυτόκλητα τους προβληματισμούς
μας, πριν την τελική ψήφισή του στη Βουλή.
Με
το νομοσχέδιο που κατατέθηκε και εντάχθηκε στο «πολυνομοσχέδιο» με
τίτλο «Ρυθμίσεις για την εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων του
προγράμματος οικονομικής προσαρμογής και άλλες διατάξεις» ο εθνικός
νομοθέτης που ήδη με το ν.3898/2010 είχε «εναρμονισθεί» με την Οδηγία
2008/52/ΕΚ (που αφορούσε καταρχήν στη διαμεσολάβηση σε διασυνοριακές
αστικές και εμπορικές υποθέσεις) αποφασίζει να εναρμονισθεί εκ νέου,
ξαναεπιχειρώντας να εισαγάγει στην εσωτερική έννομη τάξη την ιδέα της
ιδιωτικής διαμεσολάβησης. Ήδη βέβαια και από τη θέσπιση του ως άνω νόμου
είχε επισημανθεί (βλ. Καλαβρός, Πολιτική Δικονομία, Γενικό μέρος, 4η έκδοση,
σ. 19) ότι το κύριο πεδίο αναφοράς της ως άνω Οδηγίας ήταν οι
διασυνοριακές διαφορές, με ανοιχτή για τα κράτη – μέλη απλά τη
δυνατότητα επέκτασης του θεσμού και στο εσωτερικό δίκαιο (βλ. προοίμιο
Οδηγίας 2008/52/ΕΚ, στοιχείο 8), ενώ από πουθενά αλλού δε φαίνεται να
προκύπτει κάποιου είδους διεθνής ή ενωσιακή υποχρέωση εναρμόνισης.
Επομένως είναι σαφής νομοθετική επιλογή του εγχώριου νομοθέτη – εφόσον
δεν υπήρχε κανενός είδους πίεση εκπορευόμενη από τις υποχρεώσεις της
χώρας έναντι της Ε.Ε. και τους άλλους δανειστές της –να προκριθεί η
ιδιωτική διαμεσολάβηση, από την προταθείσα εκ μέρους της Ένωσης Δικαστών
και Εισαγγελέων ολιγοδάπανη δικαστική μεσολάβηση, μελέτη για την οποία
είχε ήδη εκπονηθεί επιμελεία της Ένωσης και είχε τεθεί μεταξύ άλλων
υπόψιν και του Υπουργείου.
(από το Ποντίκι -αρχική ανάρτηση, και την ίσκρα -αναδημοσίευση)
Σχόλιο: η Αχτσιόγλου μπορεί να κάνει πως δεν θυμάται λόγω ηλικίας. Οι υπόλοιποι όμως που θητεύσαμε στην Αριστερά θυμόμαστε πολύ καλά τι είναι και με πόσους αιματηρούς αγώνες ανά την υφήλιο κατακτήθηκε το δικαίωμα στην απεργία.Δεν είναι νομοτεχνικό θέμα, είναι αγώνας επιβίωσης και προστασίας των κεκτημένων δικαιωμάτων. Ουδείς τόλμησε να το κάνει. Ούτε η χούντα. Και αυτό κάποιοι το θυμόμαστε. Διαβάστε το άρθρο του Στάθη : πως δεν τόλμησε να νομοθετήσει την ίδια διάταξη ούτε η χούντα, και πως τη νομοθετεί η σημερινή αυτοαποκαλούμενη "αριστερή" κυβέρνηση και η Μπαζιάνα κλαίει !!!!
Ο κ. Βασίλης Τζαννετάκος,
εκλεκτός εργατικός και πολιτικός συντάκτης που θήτευσε στα «Νέα» την
εποχή που η δημοσιογραφία περιείχε περισσότερους και καλύτερους
δημοσιογράφους, βλέποντας τα καμώματα του ΣΥΡΙΖΑ ως προς το δικαίωμα της
απεργίας, θυμήθηκε ανάλογες στιγμές δόξας επί χούντας! Ω ναι! Γράφει
λοιπόν ο βετεράνος Τζαννετάκος (κιγκινάτος πλέον στη Μάνη) προς γνώσιν
και επίγνωσιν υμών και ημών: «Την δόξα του χουντικού υπουργού Ν. Εφέσιου (δεξιού, όσο δεν παίρνει, χεριού του Γ. Παπαδόπουλου), ο οποίος το 1973 εισηγήθηκε (ανεπιτυχώς, όπως προέκυψε στην συνέχεια) την θέσπιση της πλειοψηφίας 50+1 για
την απόφαση για την κήρυξη απεργίας, φαίνεται ότι ζήλωσε η “αριστερή”
υπουργός εργασίας η οποία ανερυθρίαστα πρωταγωνιστεί ως αρμόδια υπουργός
στην εισαγωγή της χουντικής ρήτρας για απεργία επί ημερών της “πρώτη
φορά αριστερά”.
Η ρήτρα για την απεργία
περιλαμβανόταν στον “Κώδικα Εργασίας” με τον οποίο η χούντα επιχειρούσε
να θέσει ασφυκτικά πλαίσια σε όλο το φάσμα των εργασιακών σχέσεων.
Ήταν δε τόσο “φιλεργατικός” αυτός ο κώδικας που μέχρι και οι εγκάθετοι της χούντας εργατοπατέρες αντέδρασαν και ζήτησαν – “ευπειθώς” βέβαια και με τον προσήκοντα σεβασμό – την απόσυρσή του γιατί παραβίαζε κάθε δικαίωμα του εργαζόμενου.
Και επειδή η Ιστορία καμιά φορά εκδικείται, το σχετικό άρθρο στον Κώδικα Εργασίας για το δικαίωμα της απεργίας είχε αριθμό 509 (!), αριθμό πολύ οικείο από αρνητικής βέβαια σκοπιάς για κάθε αριστερό στην εμφυλιακή, μετεμφυλιακή και χουντική Ελλάδα.
Κάποιοι στο Μαξίμου με στοιχειώδη
γνώση ιστορίας θα μπορούσαν – και λόγω ηλικίας και εμπειρίας – να ξέρουν
τι σημαίνει το “509” για την κήρυξη απεργίας.
Για την διευκόλυνση των φιλομαθών
και – διαχρονικά μετά το 2015 – ευαίσθητων για τα δικαιώματα των
εργαζομένων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, παραθέτουμε το σχετικό άρθρο του χουντικού κώδικα εργασίας για την απεργία με την αναγκαία διευκρίνιση ότι κάθε ομοιότητα με την διάταξη της “πρώτης φοράς αριστεράς” είναι συμπτωματική
και έργο σκοτεινών δυνάμεων : ‘‘Άρθρο 509: η απεργία κηρύσσεται και
πραγματοποιείται μόνον εφ’ όσον αποφασίσει περί ταύτης διά μυστικής
ψηφοφορίας η συνέλευσις των μελών του εργασιακού σωματείου, εις πάσαν
περίπτωσιν διά πλειοψηφίας του ημίσεος πλέον ενός των δικαιωμένων ψήφου
μελών’’!…
(σπό την ένδοξη και αξέχαστη Ολομέλεια της 7.1.2018)
Σχόλιο: τι να πρωτοθαυμάσει κανείς ;
Την πρωτοτυπία στον τρόπο αντίδρασης; Και πάλι μόνο μέσον πάλης η αποχή.
Την ταχύτητα; Από την περασμένη Κυριακή έμεινε θεατής η Ολομέλεια, αρκεσθείσα στην παρότρυνση να αποσυρθεί το νομοσχέδιο -σιγά και μη- και δεν ζήτησε από τον ΑΠ τη γνωμοδότηση που τώρα σκαρφίστηκε.
Το (λεγόμενο) timing; Αποχή τη μέρα της ψήφισης του νομοσχεδίου για την τιμή των όπλων.
Την εκπλήρωση του θεσμοθετημένου ρόλου της ως προστάτη των δικηγόρων, αλλά και της νομιμότητας; Εδώ σχόλια δεν χρειάζονται.
Συμπέρασμα: όπως όλα τα άλλα, έγινε και αυτό. Από τη λεγόμενη κυβέρνηση της "αριστεράς", που καταλύει τα πάντα με εξαιρετικό θράσος, λέγοντας ότι μας προστατεύει, και οι δικοί της, όσοι δεν πρόλαβαν να πάρουν θέσεις, περιμένουν να δουν, λέει, τι θα γίνει. Μακριά !!!!
Η Ολομέλεια των Προέδρων
των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας συνεδρίασε σήμερα εκτάκτως ενόψει της
επικείμενης ψήφισης του Πολυνομοσχεδίου στη Βουλή
OΛΟΜΕΛΕΙΑ ΠΡΟΕΔΡΩΝ
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
14/1/2018
Η Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της
χώρας συνεδρίασε σήμερα εκτάκτως ενόψει της επικείμενης ψήφισης του
Πολυνομοσχεδίου στη Βουλή. Στη συνεδρίαση παρέστη εκ μέρους της Ένωσης
Δικαστών και Εισαγγελέων, ο Γενικός Γραμματέας, Εφέτης, Νικόλαος Σαλάτας
και ανέπτυξε τις θέσεις της Ένωσης σχετικά με τη διαμεσολάβηση.
Η
Ολομέλεια, διατρανώνει εκ νέου την αντίθεσή της με την υποχρεωτική
διαμεσολάβηση, όπως εισάγεται στο Πολυνομοσχέδιο. Κρίνει ότι οι
εισαγόμενες ρυθμίσεις αντίκεινται στο Σύνταγμα και το δίκαιο της ΕΕ,
όπως επεσήμαναν εξάλλου τόσο η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής, όσο και
η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων και η Ένωση Διοικητικών Δικαστών.
Οι
όποιες τροποποιήσεις και βελτιώσεις έγιναν, δεν αναιρούν τη βασική
φιλοσοφία του νομοσχεδίου, η οποία βρίσκει την Ολομέλεια κατηγορηματικά
αντίθετη.
Η μία διαμαρτυρία διαδέχεται την άλλη...
