Οι δικηγόροι δώσαμε την Πέμπτη 25 Αυγούστου το παρόν, με την Πρωτοβουλία Δικηγόρων & Νομικών για τα Δημοκρατικά Δικαιώματα,
στο Σύνταγμα, μαζί με φοιτητικούς συλλόγους, εργατικά σωματεία και
αριστερές οργανώσεις, ενάντια στη συγκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών:
η συγκέντρωση εξελίχθηκε σε μια μαχητική διαδήλωση παρά την αστυνομική
απαγόρευση.
Θα συνεχίσουμε μέχρι την πλήρη αποκάλυψη του σκανδάλου, την κατάργηση
του νομοθετικού πλαισίου που επιτρέπει τις παρακολουθήσεις και την
ανάληψη της πολιτικής ευθύνης από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό!
Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα της Εναλλακτικής Παρέμβασης Δικηγόρων Αθήνας Δικηγορικής Ανατροπής. Ένα σημαντικό άρθρο του Μπάμπη Κουρουνδή, για την ανεξέλεγκτη εξουσία με την οποία προσπαθεί να ντύσει την ΕΥΠ ο Μητσοτάκης για να αποφύγει τις ευθύνες του ίδιου και της παράταξής του.
“Κανείς πρωθυπουργός δεν έχει τη δυνατότητα και το δικαίωμα να
γνωρίζει ποιούς παρακολουθεί η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών… Εγώ δεν το
γνωρίζω και δεν θα έπρεπε να το γνωρίζω, διότι περιοριστικά τα πρόσωπα
αυτά τα γνωρίζει ο Διοικητής, οι υπηρεσίες, η ΑΔΑΕ και ο αρμόδιος
εισαγγελέας”.
Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης στη σημερινή δευτερολογία του στη Βουλή
υπεραμύνθηκε της λειτουργίας της ΕΥΠ ως μιας απολύτως «στεγανής»
υπηρεσίας, εξαιρούμενης από κάθε είδους δημοκρατικό ή θεσμικό έλεγχο. Τι
συμβαίνει όμως εάν οι υπηρεσίες της ΕΥΠ καταχρώνται την εξουσία τους;
Αυτό είναι το ερώτημα που τίθεται στην επικαιρότητα με την παρακολούθηση
του Ν. Ανδρουλάκη. Και σ’ αυτό η απάντηση δεν μπορεί να είναι η σιωπή
και το «δεν γνώριζα» του Κ. Μητσοτάκη. Διότι ως πρωθυπουργός οφείλει
σύμφωνα με το άρθρο 82 παρ. 2 του Συντάγματος να κατευθύνει τις
ενέργειες των δημόσιων υπηρεσιών για την εφαρμογή της κυβερνητικής
πολιτικής στο πλαίσιο των νόμων (και πρωτίστως του ίδιου του
Συντάγματος, που καθιερώνει στο άρθρο 19 το απόλυτα απαραβίαστο των
επικοινωνιών ακριβώς για μην υπάρξει μετατροπή του κανόνα σε εξαίρεση
όπως αυτή που συμβαίνει σήμερα). Πόσο μάλλον όταν έχει φροντίσει να την
υπαγάγει από τις πρώτες μέρες της κυβέρνησής του υπό τον αποκλειστικό
του έλεγχο. Αν, λοιπόν, μια δημόσια υπηρεσία φτάνει (χωρίς να το
γνωρίζει ο πρωθυπουργός, όπως ισχυρίζεται) να παρακολουθεί τον πρόεδρο
του τρίτου κοινοβουλευτικού κόμματος, μπορεί να παρακολουθεί τους
πάντες.
Στην πραγματικότητα, συνεπώς, το ερώτημα που τίθεται υπό το φως των
σημερινών δηλώσεων του πρωθυπουργού είναι αρκετά παλιό: «Ποιος μας
προφυλάσσει από τους φύλακες;». Το ζήτημα αυτό δεν είναι η πρώτη φορά
που εμφανίζεται στην ελληνική πολιτική και συνταγματική ιστορία. Είναι
γνωστό ότι η δικτατορία των συνταγματαρχών τράφηκε μέσα σ’ ένα
περιβάλλον «στεγανών», στο οποίο η εθνική ασφάλεια βρισκόταν διαρκώς υπό
κίνδυνο από τους κομμουνιστές. Μάταια ο μετριοπαθής ηγέτης της ΕΔΑ
Ηλίας Ηλιού κατονόμαζε τον Γεώργιο Παπαδόπουλο το 1965 στη Βουλή όταν
εκείνος είχε επινοήσει δήθεν σαμποτάζ σε τανκς στον Έβρο για να
κατηγορήσει κομμουνιστές: «Και αν αύριον με ένα νέον πόρισμα
κατονομάσομεν όχι 10, αλλά 500, 1.000, 10.000 πολίτας, είναι δυνατόν να
συγκλονισθή το καθεστώς των δημοσίων ελευθεριών, η ασφάλεια του ανθρώπου
ότι ευρίσκεται εις το σπίτι του, μη έχων να δώση λόγον, παρά μόνον εις
την τακτικήν δικαιοσύνην, είναι δυνατόν να συγκλονισθή το καθεστώς των
δικονομικών και συνταγματικών εγγυήσεων επί τη βάσει οιασδήποτε
αυθαιρέτου κακοβούλου ενεργείας οιουδήποτε κ. Παπαδοπούλου;». Δύο χρόνια
αργότερα ο Παπαδόπουλος κατέλαβε την εξουσία χάρη στη «στεγανότητα» του
στρατού. Όταν η δικτατορία κατέρρευσε, είχε απονομιμοποιηθεί μαζί της
και όλη η θεωρία των «στεγανών», την οποία επαναφέρει σήμερα ο Κ.
Μητσοτάκης για την ΕΥΠ.
Με αυτά τα δεδομένα, ακόμα πιο απαράδεκτο από το πρόδηλο ψέμα του
πρωθυπουργού ότι «δεν γνώριζε» είναι πως με αυτό εννοούσε ότι κανένας
δημοκρατικά νομιμοποιημένος θεσμός δεν έπρεπε να γνωρίζει. Και όμως, από
συνταγματική άποψη, οφείλει να γνωρίζει ΚΑΙ η Βουλή (σημειώνω ως προς
την εισαγγελική αρχή ότι η αρμοδιότητά της περιορίζεται με βάση την
ισχύουσα πρακτική στην απάντησή της σ’ ένα αίτημα τύπου «να
παρακολουθηθεί ο αριθμός 6999999999 για λόγους εθνικής ασφαλείας;»). Η
Ε.Υ.Π. οφείλει να προσκομίσει τα στοιχεία που διαθέτει στην απόρρητη
συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής και εάν σ’
αυτήν διαπιστωθεί ότι γίνονταν παρακολουθήσεις καθ’ υπέρβαση του άρθρου
19 του Συντάγματος τα ονόματα των παρακολουθούμενων προσώπων όχι απλώς
είναι δυνατό αλλά και πρέπει να δημοσιοποιηθούν.
Από πολιτική άποψη, μόνο τα δημοκρατικά αντανακλαστικά της κοινωνίας
μπορούν να βάλουν τέλος σ’ αυτόν τον κατήφορο. Διότι, ας μην έχουμε
αυταπάτες: αν η αντίληψη περί «στεγανών» νομιμοποιηθεί σήμερα, οι πρώτοι
που θα πληγούν είναι οι απλοί πολίτες, και ιδίως οι πιο επικίνδυνοι για
την εξουσία. Το παράδειγμα του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη δεν είναι
μεμονωμένο. Αν, αντίθετα, απαιτήσουμε να μπει τέλος στην ανεξέλεγκτη
δράση της ΕΥΠ, η ενδυνάμωση των δημοκρατικών ελευθεριών θα ενισχύσει με
τη σειρά της τις κοινωνικές διεκδικήσεις.
* Ο Χαράλαμπος Κουρουνδής είναι διδάκτορας Νομικής ΑΠΘ και πρ.
σύμβουλος στο ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης με την
Εναλλακτική Πρωτοβουλία Δικηγόρων Θεσσαλονίκης.
Από το infowar, που αναδημοσίευσε το άρθρο από την εφημερίδα ΠΡΙΝ (βλ. σύνδεσμο κάτω από τη φωτογραφία). Άλλο ένα πλήρως εμπεριστατωμένο νομικό και πολιτικό κείμενο του συναδέλφου Κώστα Παπαδάκη, που απαντά με τρόπο αποστομωτικό στη μερίδα εκείνη των συναδέλφων που κόπτονται ότι "όλα έγιναν νόμιμα" (βλ. σχόλια στο fb), και θέλουν να ξεχνούν ότι δεν νόμιμο είναι αυτό που ψηφίζει η εκάστοτε πλειοψηφία, εάν έρχεται σε αντίθεση με θεσμικά νομοθετήματα. Και αυτό έγινε και στη συγκεκριμένη περίπτωση, γιατί αυτό ήθελε ο Μητσοτάκης από την πρώτη ημέρα ανάληψης της πρωθυπουργίας. Και να θυμίσω και κάτι άσχετο, γνωστό από την υπόθεση Watergate : η CIA δεν έχει την εξουσία να παρακολουθεί αμερικανούς πολίτες εντός των ΗΠΑ, γιατί αυτό θεωρείται αντιδημοκρατικό. Εδώ δεν ισχύει ο κανόνας αυτός. Και εάν όπως έλεγε ο Γεραπετρίτης (ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου ντε) τα στοιχεία καταστρέφονται αν δεν περιέχουν κάτι μεμπτό για τον παρακολουθούμενο, τότε δεν πρόκειται ποτέ να μάθει γιατί τον παρακολουθούσαν. Αν παρακάμψει την επαίσχυντη τροποποίηση που εισήχθη εσπευσμένα λόγω Κουκάκη (και αυτό νόμιμο, συνάδελφοι) και απαγορεύει την πληροφόρηση, θα λάβει την επίσης νόμιμη απάντηση: "δεν έχουμε να σας πούμε κάτι, γιατί δεν φαίνεται να προέκυψε κάτι άξιο αποθήκευσης !!!!". Δηλαδή το όργιο της νομιμοφανούς παρανομίας. Διαβάστε το άρθρο του Κώστα Παπαδάκη, αξίζει πολύ !!!!
Το σκάνδαλο των νομίμων επισυνδέσεων (νομιμοφανής ορολογία των
τηλεφωνικών υποκλοπών) που αναδείχθηκε με τις παρακολουθήσεις Κουκάκη
και Ανδρουλάκη έφερε στην επιφάνεια μια σωρεία νομικών και πολιτικών
πτυχών του ζητήματος που αξίζει τον κόπο να τις καταγράψουμε για να
αποτυπώσουμε την πολλαπλή δυνατότητα νόμιμης καταγραφής τηλεφωνικών
συνομιλιών και τις ιδιαιτερότητές της, τον ρόλο των εισαγγελέων, τη
στάση του πολιτικού κόσμου και, αφετέρου να προσεγγίσουμε τις απαιτήσεις
του προοδευτικού νομικού κόσμου και του κινήματος για τα δημοκρατικά
δικαιώματα απέναντι στις υποκλοπές.
Ι. ΟΙ ΑΝΕΞΑΝΤΛΗΤΕΣ ΠΗΓΕΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΩΝ ΥΠΟΚΛΟΠΩΝ
Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η πληθώρα των νομικών διατάξεων οι
οποίες νομιμοποιούν την δυνατότητα καταγραφής της δραστηριότητας με
ειδικά τεχνικά μέσα και ιδίως με συσκευές εικόνας ή ήχου. Διευκρινίζουμε
κατ’ αρχήν την ορολογία αυτή, δεδομένου ότι η (με τη στενή έννοια) άρση απορρήτου του
περιεχομένου των επικοινωνιών, με την οποία συνήθως οι περισσότεροι
εννοούν τις τηλεφωνικές υποκλοπές, δεν αποτελεί μέσο παρακολούθησης των
τηλεφωνικών συνομιλιών, παρά μόνο καταγραφής των εξωτερικών στοιχείων της
συνομιλίας (καλών και καλούμενος αριθμός, χρόνος και διάρκεια
συνομιλίας, γεωγραφική θέση), τα οποία οι πάροχοι υπηρεσιών
τηλεπικοινωνίας είναι υποχρεωμένοι να τα διατηρούν για ένα χρόνο
τουλάχιστον και να τα θέτουν υπόψη των υποκειμένων των συνομιλιών και
των αρμοδίων αρχών (ν. 3917/2011 και Οδηγία 2006/24/ΕΚ).
Σε αντίθεση με την άρση απορρήτου της οποίας τα εξωτερικά στοιχεία
καταγράφονται ανεξαρτήτως από το αν θα ζητηθεί από οποιονδήποτε ή όχι,
η καταγραφή των τηλεφωνικών συνομιλιών γίνεται μόνο από τη στιγμή που θα διαταχθεί και για τον μετέπειτα από την σχετική διάταξη χρόνο, χωρίς
να επιτρέπεται με οποιοδήποτε τρόπο, νόμιμα τουλάχιστον, η εκ των
προτέρων καταγραφή της συνομιλίας και δημιουργία σχετικών αρχείων
προκειμένου αυτά, όταν ζητηθεί, να χρησιμοποιηθούν αποδεικτικά Έστω και με την απαγόρευση αναδρομικότητας όμως, πληθώρα διατάξεων νομιμοποιεί την καταγραφή της δραστηριότητας τηλεφωνικών συνομιλιών (και πολλών
Σε συλλαλητήριο στο Σύνταγμα την Πέμπτη 25 Αυγούστου, στις 7 μ.μ.,
για να μην περάσει η προσπάθεια της κυβέρνησης να συγκαλύψει το τεράστιο
σκάνδαλο των υποκλοπών βαφτίζοντας το «νόμιμες επισυνδέσεις» και για να
εκφραστεί η οργή του λαού συνολικά για την κυβερνητική πολιτική της
λεηλασίας μέσω της ακρίβειας και της φτώχειας, της καταστολής και του
χαφιεδισμού, του ρατσισμού και της περιβαλλοντικής καταστροφής, καλούν
15 οργανώσεις και μετωπικοί φορείς της ριζοσπαστικής, αντικαπιταλιστικής
και επαναστατικής Αριστεράς.
Την Πέμπτη 25/8 ενδέχεται να πραγματοποιηθεί και η συνεδρίαση της
Βουλής για τις υποκλοπές της ΕΥΠ — η ακριβής ημέρα θα οριστεί τη Δευτέρα
22/8, που συνεδριάζει η διάσκεψη προέδρων της βουλής.
«Μόνο η μαζική λαϊκή κινητοποίηση και οι αγώνες των εργαζομένων,
του κινήματος για τις λαϊκές ελευθερίες και της νεολαίας, μπορούν να
υπερασπιστούν τις δημοκρατικές ελευθερίες και να ανοίξουν το δρόμο για
μια άλλη προοπτική με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων και της
κοινωνίας, και όχι τις προτεραιότητες του κέρδους, του κεφαλαίου, των
τραπεζιτών, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ», τονίζεται στο κοινό δελτίο τύπου.
Η παρέμβαση των 15 αριστερών οργανώσεων επιχειρεί να φέρει στο
προσκήνιο το μαζικό κίνημα και να ανοίξει μια ανατρεπτική προοπτική,
πέρα από τη δικομματική αντιπαράθεση μεταξύ ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, με το ΠΑΣΟΚ σε
ρόλο «θύματος» και μπαλαντέρ κυβερνητικών σχεδίων. Είναι χαρακτηριστικό
το σημείο του Δελτίου Τύπου, που τονίζεται: Το «βαθύ κράτος» της ΕΥΠ δεν
εκδημοκρατίζεται αλλά χρειάζεται ξεθεμελίωμα. Είναι υποκριτική η στάση
του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ, που μιλάει για «επανίδρυση της ελληνικής
δημοκρατίας», ενώ έχει ο ίδιος επανειλημμένα υπηρετήσει, θωρακίσει,
χρησιμοποιήσει τους μηχανισμούς του σημερινού καθεστώτος.
Οι 15 αριστερές οργανώσεις υπογραμμίζουν πως «είναι ώρα
σύγκρουσης για να ξηλώσουμε όλο το αντιδημοκρατικό οπλοστάσιο της
κυβέρνησης και του συστήματος κατά του εργατικού, του λαϊκού και του
φοιτητικού κινήματος και να ξεδιπλώσουμε τους αγώνες για να ανατρέψουμε
την κυβέρνηση των υποκλοπών, της ακρίβειας, της καταστολής, του
ρατσισμού, της καταστροφής του περιβάλλοντος. Να κλιμακώσουμε την
αντίσταση των εργαζόμενων και της νεολαίας για να μην φορτωθούν στις
πλάτες μας τα βάρη της κρίσης, για να ανατραπεί συνολικά η πολιτική του
κεφαλαίου και της ΕΕ που λεηλατεί τα δικαιώματά μας».
Ολόκληρο το δελτίο τύπου των 15 οργανώσεων έχει ως εξής:
Συλλαλητήριο στο Σύνταγμα Πέμπτη 25/8*, 7μμ, την μέρα της συνεδρίασης της Βουλής για τις υποκλοπές της ΕΥΠ
Να εκφραστεί η οργή ενάντια στην απόπειρα της κυβέρνησης να
συγκαλύψει αυτό το τεράστιο σκάνδαλο βαφτίζοντας το «νόμιμες
επισυνδέσεις».
Το σκάνδαλο των υποκλοπών είναι ένα καθαρό δείγμα ότι δεν έχει τέλος ο
αντιδημοκρατικός κατήφορος και ο αυταρχισμός της κυβέρνησης της ΝΔ. Η
κυβέρνηση προσπαθεί να συγκαλύψει ένα τεράστιο σκάνδαλο παρακολουθήσεων
χιλιάδων πολιτών, δημοσιογράφων, αγωνιστών, πολιτικών προσώπων, για το
οποίο έχει βγει στην επιφάνεια μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Δεν υπάρχει
καμία ελευθερία και δικαίωμα που να μην έχει καταπατήσει η κυβέρνηση
επιστρατεύοντας τον σκοτεινό μηχανισμό της ΕΥΠ, παράλληλα με την
αστυνομοκρατία και την επίθεση σε θεμελιώδεις ελευθερίες, τη διαδήλωση
και την απεργία.
Η κυβέρνηση βουλιάζει μέσα στα αδιέξοδα της κρίσης του συστήματος με
την ακρίβεια στην ενέργεια και τα τρόφιμα να απειλούν τις ζωές μας, με
τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία, την κλιματική κρίση, τις
πυρκαγιές και τη ξηρασία στην Ευρώπη, το ρατσισμό με τις απροκάλυπτες
δολοφονίες προσφύγων στα σύνορα.
Το «βαθύ κράτος» της ΕΥΠ δεν εκδημοκρατίζεται αλλά χρειάζεται
ξεθεμελίωμα. Είναι υποκριτική η στάση του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ, που μιλάει
για «επανίδρυση της ελληνικής δημοκρατίας», ενώ έχει ο ίδιος
επανειλημμένα υπηρετήσει, θωρακίσει, χρησιμοποιήσει τους μηχανισμούς του
σημερινού καθεστώτος.
Μόνο η μαζική λαϊκή κινητοποίηση και οι αγώνες των εργαζομένων, του
κινήματος για τις λαϊκές ελευθερίες και της νεολαίας, μπορούν να
υπερασπιστούν τις δημοκρατικές ελευθερίες και να ανοίξουν το δρόμο για
μια άλλη προοπτική με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων και της
κοινωνίας, και όχι τις προτεραιότητες του κέρδους, του κεφαλαίου, των
τραπεζιτών, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ.
Είναι ώρα σύγκρουσης για να ξηλώσουμε όλο το αντιδημοκρατικό
οπλοστάσιο της κυβέρνησης και του συστήματος κατά του εργατικού, του
λαϊκού και του φοιτητικού κινήματος και να ξεδιπλώσουμε τους αγώνες
για να ανατρέψουμε την κυβέρνηση των υποκλοπών, της ακρίβειας, της
καταστολής, του ρατσισμού, της καταστροφής του περιβάλλοντος. Να
κλιμακώσουμε την αντίσταση των εργαζόμενων και της νεολαίας για να μην
φορτωθούν στις πλάτες μας τα βάρη της κρίσης, για να ανατραπεί συνολικά η
πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ που λεηλατεί τα δικαιώματά μας.
Στο συλλαλητήριο μέχρι τώρα καλούν οι οργανώσεις της ριζοσπαστικής, αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς:
Αναμέτρηση/ οργάνωση για μία νέα κομμουνιστική αριστερά
ΑΝΤΑΡΣΥΑ * ΑΡΑΝ-Αριστερή Ανασύνθεση * ΑΡΑΣ-Αριστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση * ΑΡΙΣ-Αριστερή Συσπείρωση * Αριστερό Ρεύμα * ΔΕΑ-Διεθνιστική Εργατική Αριστερά * ΕΕΚ-Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα * ΕΚΚΕ * Λαϊκή Ενότητα * ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση * ΟΚΔΕ * ΟΚΔΕ-Σπάρτακος * ΣΕΚ-Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα * Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο
*Την Δευτέρα 22/8 συνεδριάζει η Διάσκεψη προέδρων της Βουλής θα καταλήξει οριστικά στη μέρα
Από την Εναλλακτική Παρέμβαση Δικηγόρων Αθήνας Δικηγορική Ανατροπή στις 22.8.2022 και το Thepressproject που το αναδημοσίευση την ίδια ημέρα. Η σημαντική επιτυχία του ψηφοδελτίου μας, και οι διαρκείς ώριμες παρεμβάσεις στα καυτά ζητήματα της επικαιρότητας αναδεικνύουν τη σπουδαιότητα του αγώνα και της επιτυχίας της Εναλλακτικής Παρέμβασης και όσων θεωρούμε ότι αποτελούμε κομμάτι της, και την αναγκαιότητα συμπόρευσης με τη μειοψηφία του Δ.Σ. της ΕΝΔΕ.
Σκάνδαλο υποκλοπών: Να τραβήξουμε την κόκκινη γραμμή (του Θ. Καμπαγιάννη)
“Όπου στην κείμενη νομοθεσία για την Ε.Υ.Π. αναφέρεται ο Υπουργός Εσωτερικών, εφεξής νοείται ο Πρωθυπουργός”.
[Άρθρο 30 παρ.1 Ν.4704/2020,ΦΕΚ Α 133/14.7.2020, Κεφάλαιο ΣΤ,
Εκσυγχρονισμός Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών και λοιπές διατάξεις].
Η βδομάδα που ξεκινάει είναι κρίσιμη για την πολιτική επιβίωση της
κυβέρνησης Μητσοτάκη, υπό το φως των διεργασιών για το σκάνδαλο των
παρακολουθήσεων και την αποκάλυψη υποκλοπής του τηλεφώνου του Νίκου
Ανδρουλάκη.
Για την κοινωνία και τους δημοκρατικούς πολίτες, οι ώρες είναι
κρίσιμες: αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη υπερβεί αλώβητη την κρίση των
υποκλοπών, θα μιλάμε πλέον για επισφράγιση όχι κυβέρνησης αλλά
καθεστώτος.
Στην επερχόμενη βαρυχειμωνιά για την μεγάλη εργαζόμενη πλειοψηφία,
μια κυβέρνηση που λειτουργεί αποδεδειγμένα υπέρ των λίγων και των
προνομιούχων θα εκλάβει την επιβίωσή της ως μήνυμα πολιτικής ασυδοσίας.
Το διακύβευμα είναι εξόχως υλικό.
Το ουσιωδώς ξεχωριστό στη συγκυρία δεν είναι το καθεστώς των
αυθαίρετων παρακολουθήσεων, “νόμιμων” και παράνομων, καθώς αυτό υπάρχει
διαχρονικά και με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων.
Αυτό που ξεχωρίζει είναι η αποδεδειγμένη παρακολούθηση πολιτικών
αντιπάλων της κυβέρνησης από τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας με ευθύνη
του ίδιου του Πρωθυπουργού, ο οποίος είχε θέσει την ΕΥΠ υπό την
δικαιοδοσία του και είχε επιλέξει προσωπικά τον διοικητή της,
τροποποιώντας ακόμα και τα προβλεπόμενα κατά νόμο προσόντα.
Οι καταγγελίες για αποδεδειγμένες παρακολουθήσεις δημοσιογράφων, όπως
αυτή του Θανάση Κουκάκη, με ταυτόχρονη χρήση του λογισμικού Predator,
όπως και στην περίπτωση Ανδρουλάκη, υποδεικνύουν την ύπαρξη οργανωμένου
συστήματος παρακολουθήσεων με ωτακουστή τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.
Η απόπειρα του πρωθυπουργού να προσπεράσει την αυταπόδεικτη ευθύνη
του είναι ίσως ακόμα πιο σκανδαλώδης από την ίδια την παρακολούθηση.
Η παραίτηση του γενικού γραμματέα του πρωθυπουργικού γραφείου
παρουσιάστηκε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη με το σκεπτικό ότι ο γενικός
γραμματέας είχε την “αντικειμενική πολιτική ευθύνη”.
Πρόκειται για πρωτάκουστο σόφισμα: όπως έχει αναλυτικά εξηγήσει ο
καθηγητής Γ. Σωτηρέλης, η πολιτική ευθύνη δεν ανήκει σε υπηρεσιακούς
παράγοντες και σε μετακλητούς υπαλλήλους, όπως ήταν ο πρωθυπουργικός
ανιψιός και γραμματέας. Η πολιτική ευθύνη ανήκει στα μέλη του Υπουργικού
Συμβουλίου κατά το άρθρο 85 του Συντάγματος.
Από τη στιγμή που ο Πρωθυπουργός επέλεξε να υπαγάγει την ΕΥΠ στη
δικαιοδοσία του, έχει ο ίδιος την πολιτική ευθύνη που σε άλλη περίπτωση
θα είχε ο Υπουργός του. Η διατύπωση του νόμου που ο ίδιος ψήφισε δεν θα
μπορούσε να είναι σαφέστερη: “Όπου στην κείμενη νομοθεσία για την Ε.Υ.Π.
αναφέρεται ο Υπουργός Εσωτερικών, εφεξής νοείται ο Πρωθυπουργός”.
Ας αφήσει λοιπόν το Μαξίμου τα σοφίσματα: ο πρωθυπουργικός ανιψιός
δεν ήταν Υπουργός Προεδρίας, ώστε να έχει “αντικειμενική πολιτική
ευθύνη”. Το επιτελικό κράτος δημιούργησε ένα συγκεντρωτικό
υπερ-υπουργείο χωρίς υπουργό μέσα στο πρωθυπουργικό γραφείο, αλλά σε
κάθε περίπτωση πολιτικός επικεφαλής ήταν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.
Στο οργανόγραμμα που είναι ακόμα και σήμερα αναρτημένο στον ιστότοπο του πρωθυπουργού (https://primeminister.gr/…/09/organogramma-kivernisi.png),
ο γενικός γραμματέας προϊσταται όλων των αρμοδιοτήτων. Αυτό που
παραβλέπει το οργανόγραμμα είναι να χαράξει τη γραμμή που συνδέει τον
γενικό γραμματέα με τον Πρωθυπουργό.
Διόλου παράξενο: έτσι βλέπουν τον εαυτό τους οι γόνοι της δυναστείας Μητσοτάκη.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κοιτάζεται στον καθρέφτη ως ανεύθυνος «Ανώτατος
Άρχων». Γι’ αυτό και αποτόλμησε να εμφανιστεί οργισμένος στο διάγγελμά
του και να μας ανακοινώσει την απόλυση του… κηπουρού του.
Όμως ο καιρός που τα πολιτικά πράγματα καθορίζονταν σε κάποιο Παλάτι
έχει περάσει ανεπιστρεπτί, ό,τι και αν δίδαξε στον νεαρό γόνο ο πατέρας
του.
Κρίσιμος όπως πάντα, πέραν των όσων σημαντικών μπορούν να
αποκαλυφθούν στη Βουλή ή από την ερευνητική δημοσιογραφία, θα είναι ο
ρόλος του λαϊκού παράγοντα. Γι’ αυτό και η οποιαδήποτε κοινοβουλευτική
διαδικασία πρέπει να νιώθει την ανάσα των πολιτών και των κινημάτων.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι κρίσιμο να τραβήξουμε την κόκκινη
γραμμή. Ο Πρωθυπουργός πρέπει να αναλάβει την πολιτική ευθύνη. Κι
ετούτη η κυβέρνηση πρέπει να φύγει.
(Φωτό: το οργανόγραμμα της γενικής γραμματείας του πρωθυπουργού. Στο πρωτότυπο, δεν υπάρχει η κόκκινη γραμμή).
Το όργιο των υποκλοπών, η στάση της κυβέρνησης να καλύπτεται πίσω από μια προσχηματική δήθεν νομιμότητα, η σκανδαλώδης σιωπή λαλίστατων άλλοτε προστατών της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων, και η παρούσα ανακοίνωση της ομάδας Σεβαστίδη, που αποτελούν πλέον τη μειοψηφία του Δ.Σ. της ΕΝΔΕ, αλλά και όλες οι παρεμβάσεις της ομάδας αυτής, όταν αποτελούσε την πλειοψηφία του Δ.Σ. της Ένωσης, υπογραμμίζουν με τον πιο εμφατικό τρόπο την τεράστια απώλεια που επέφερε η ήττα αυτής της προοδευτικής ομάδας δικαστών στη διοίκηση και συνακόλουθα στη λειτουργία της Δικαιοσύνης. Δυστυχώς είναι λυπηρό ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν στηρίξαμε την ομάδα Σεβαστίδη, ούτε καν το επιχειρήσαμε. Η συμπόρευσή μας είναι πλέον αναγκαία !!!!
Τα μέλη της μειοψηφίας της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων (ΕνΔΕ) άφησαν
αιχμές και για τη σιωπή της «πλειοψηφίας του ΔΣ της Ένωσής», κάνοντας
λόγο για σιγή σε ένα «τόσο κομβικό για την προστασία των ατομικών
ελευθεριών των πολιτών». Παράλληλα επισημαίνουν πως «δε θα έπρεπε να
είναι αδιάφορο για την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων και το ενδεχόμενο
δικαστικοί λειτουργοί να έχουν τεθεί ή να τεθούν στο μέλλον υπό
παρακολούθηση, υπό τους ίδιους ασαφείς λόγους «εθνικής ασφάλειας».
George Vitsaras / SOOC
Την αγωνία τους για τις εξελίξεις γύρω από το σκάνδαλο των υποκλοπών και την συστηματική παρακολούθηση πολιτικών προσώπων, άλλων αξιωματούχων και δημοσιογράφων από την κρατική διοίκηση, εξέφρασαν σε ανακοίνωσή τους Μέλη του ΔΣ της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων.
Τα μέλη της μειοψηφίας της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων (ΕνΔΕ)
υπογραμμίζουν πως σε αρκετές περιπτώσεις η αιτιολόγηση που παραπέμπει
«σε λόγους εθνικής ασφάλειας, δεν εξειδικεύονται σαφώς». «Έτσι κάθε
συμφέρον μπορεί να λαμβάνει τον χαρακτηρισμό του λόγου εθνικής ασφάλειας
και με τον τρόπο αυτό η νομιμοποίηση της παραβίασης του απορρήτου
διέρχεται το πρώτο στάδιο, που γεννά την ανάγκη του επόμενου σταδίου
δικαστικής επικύρωσης».
Όπως εξηγούν σε άλλο σημείο της ανακοίνωσή τους «στο σύγχρονο κόσμο η
προστασία του απορρήτου της επικοινωνίας και των δεδομένων προσωπικού
χαρακτήρα, ενώ τυγχάνουν υψηλής θεσμικής προστασίας, δέχονται διαρκώς
πίεση θεσμική και εξωθεσμική».
Οι ίδιοι προειδοποιούν ότι βάσει της τροπολογίας 826/145/31.3.2021,
το άρθρο 87 ν.4790/2021 τροποποίησε το άρθρο 5 ν.2225/1994 και έτσι
πλέον ειδικά η άρση απορρήτου για λόγους εθνικής ασφάλειας δεν είναι
πλέον δυνατό να κοινοποιηθεί στον παρακολουθούμενο από την ΑΔΑΕ μετά τη
λήξη της, ενώ αντίθετα είναι εφικτό αυτό για την άρση απορρήτου για τη
διακρίβωση εγκλημάτων.
Αναλυτικά η ανακοίνωση
«Η ποιότητα της δημοκρατίας και των συνταγματικών ελευθεριών σε
ένα Κράτος Δικαίου δεν προσδιορίζεται αποκλειστικά ή κυρίως από τους
θεσπισμένους κανόνες αλλά και από τον τρόπο εφαρμογής τους.
Οι θεσπισμένοι κανόνες είτε αυτοί που περιβάλλονται το κύρος των
συνταγματικών ρυθμίσεων, είτε του απλού νόμου, δεν αρκούν αφ΄ εαυτού,
αφού δεν είναι λίγες οι φορές που η ύπαρξή τους έχει αξιοποιηθεί ως
άλλοθι και ως βολική νομιμοποιητική βάση της καταπάτησης των
στοιχειωδέστερων ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκ μέρους της εκάστοτε
διοίκησης.
Στο σύγχρονο κόσμο η προστασία του απορρήτου της επικοινωνίας και
των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, ενώ τυγχάνουν υψηλής θεσμικής
προστασίας, δέχονται διαρκώς πίεση θεσμική και
Να παραιτηθεί ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης που ως ιεραρχικά
ανώτερος της ΕΥΠ, είναι ο πολιτικά υπεύθυνος, ο εντολέας και ο εγκέφαλος
των υποκλοπών σε βάρος δημοσιογράφων, πολιτών και πολιτικών αντιπάλων
Η παραδοχή της παρακολούθησης του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη
και οι κατά σειρά παραιτήσεις σε μία ημέρα του Γενικού Γραμματέα της
Κυβέρνησης και του Διοικητή της ΕΥΠ δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για την
πολιτική ευθύνη και ενοχή της κυβέρνησης και προσωπικά του Πρωθυπουργού
για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα των τελευταίων δεκαετιών στην
ελληνική πολιτική σκηνή.
Εάν η ΕΥΠ παραδέχεται ότι παρακολουθεί τον ηγέτη αντιπολιτευτικού
κοινοβουλευτικού κόμματος, ο αριθμός των πολιτικών προσώπων, πολιτικών
αντιπάλων της κυβέρνησης, δημοσιογράφων και πολιτών των οποίων οι
επικοινωνίες παρακολουθούνται θα είναι σοκαριστικός.
Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα.
Εάν συντρέχουν λόγοι «εθνικού συμφέροντος» για να παρακολουθεί η ΕΥΠ
έναν ευρωβουλευτή του ΚΙΝΑΛ και έναν δημοσιογράφο που ερευνά συναλλαγές
τραπεζικών ιδρυμάτων, πόση ακόμη κατάχρηση μπορεί να έχει γίνει αυτής
της εξουσίας της ΕΥΠ;
Ποια σκοπιμότητα είχε η παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη από μια
υπηρεσία υπό τον έλεγχο του Πρωθυπουργού κατά την περίοδο διεξαγωγής των
εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ, όταν είναι γνωστό ότι το κυβερνητικό
περιβάλλον και ο πολιτικός χώρος της ΝΔ στήριζε ανοιχτά έτερο
συνυποψήφιο του Ανδρουλάκη, τον Ανδρέα Λοβέρδο;
Πως εξηγείται η χρονική σύμπτωση να ακολουθείται η αποσύνδεση της
παρακολούθησης από την ΕΥΠ από την προσπάθεια εγκατάστασης του
λογισμικού Predator και στην περίπτωση του Θανάση Κουκάκη και του Νίκου
Ανδρουλάκη; Έχουν ή όχι οι κρατικοί μηχανισμοί κάποια σχέση, άμεση ή
έμμεση, με το spyware λογισμικό;
Είναι αδύνατον να αποκαλυφθεί το βάθος αυτού του σκανδάλου, που έτη
μετά αποκαλύφθηκε η κορυφή του παγόβουνου, όσο μένει η κυβέρνηση και ο
Πρωθυπουργός στη θέση τους. Για να βρεθεί η έκταση των υποκλοπών, το
πόσοι ακόμη πολίτες, δημοσιογράφοι, πολιτικά πρόσωπα παρακολουθούνται
από 8 Ιουλίου 2019 και μετά, είναι αναγκαία η παραίτηση όλων των
υπευθύνων.
Δεν υπάρχει αμφιβολία για την προσωπική ευθύνη του Πρωθυπουργού
Κυριάκου Μητσοτάκη για αυτήν την ασύλληπτη παραβίαση ατομικών
ελευθεριών, εφόσον ο ίδιος αποφάσισε την επομένη αμέσως των εκλογών της
7ης Ιουλίου 2019 να θέσει υπό την άμεσο έλεγχο και εποπτεία του την ΕΥΠ,
τις κινήσεις της οποίας προφανώς ελέγχει πλήρως και στον οποίον
λογοδοτεί η εν λόγω Υπηρεσία.
Ούτε υπάρχει αμφιβολία για την ευθύνη και γνώση της κυβέρνησης για
τις παρακολουθήσεις πολιτών
Στις 8 Αυγούστου του 1974 ο Αμερικανός πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον, με
διάγγελμά του από το Λευκό Οίκο, ανακοίνωσε την παραίτησή του για το
σκάνδαλο παρακολουθήσεων πολιτικών του αντιπάλων, που έμεινε γνωστό στην
ιστορία ως Γουότεργκέιτ. Μια ημέρα αργότερα αποχωρούσε από το Λευκό
Οίκο με το ίδιο μέσο που χρησιμοποιούν αρκετοί αποτυχημένοι δυνάστες:
ένα ελικόπτερο.
O Νίξον προσπαθούσε για δυο χρόνια να συγκαλύψει τις ευθύνες του για
το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, αρχικά αρνούμενος τις κατηγορίες και στη
συνέχεια προσπαθώντας να επιρρίψει την ευθύνη σε υφισταμένους του, τους
οποίους χρησιμοποιούσε σαν αποδιοπομπαίους τράγους.
Αξίζει να θυμόμαστε ότι η βασική κατηγορία που αντιμετώπιζε ο Νίξον
ήταν αυτή της προσπάθειας συγκάλυψης των παρακολουθήσεων που
πραγματοποιούνταν εναντίον του δημοκρατικού κόμματος. Υπό αυτή την
έννοια η εμπλοκή του Έλληνα πρωθυπουργού στις παρακολουθήσεις πολιτικών
και δημοσιογράφων στην Ελλάδα είναι πολύ πιο άμεση σε σχέση με αυτή του
Νίξον. Ο Μητσοτάκης δεν είναι απλώς πολιτικός προϊστάμενος της ΕΥΠ, αλλά
με δική του απόφαση είναι και διοικητικός προϊστάμενος. Ουσιαστικά
δηλαδή κάθε σημαντική απόφαση έπρεπε να περνά από το γραφείο του για
έγκριση.
Αν περνούσαν οι αποφάσεις από το γραφείο του σημαίνει ότι ο ίδιος
προσωπικά διέταξε την παρακολούθηση του αρχηγού του τρίτου μεγαλύτερου
κόμματος της χώρας. Αν δεν περνούσαν, με δεδομένη τη διοικητική του
ευθύνη, σημαίνει ότι είχε χάσει ολοκληρωτικά τον έλεγχο των μυστικών
υπηρεσιών οι οποίες δρούσαν με πραξικοπηματικούς όρους εναντίον των
δημοκρατικών θεσμών. Και στις δυο περιπτώσεις πρέπει να ακολουθήσει το
παράδειγμα του Ρίτσαρντ Νίξον και να υποβάλλει την παραίτησή του. Αν
ήταν δαιμόνιος ή ανίκανος θα το αποφασίσουν οι ιστορικοί του μέλλοντος.
Σήμερα πάντως δεν έχει καμία θέση στο μέγαρο μαξίμου.
