Civilisation Collapse: Something Wicked This Way Comes (του Πάνου Χριστοδούλου)

(αναδημοσίευση από το brigada.gr)

31 Ιουλ

Η αποφυλάκιση του Κορκονέα λοιπόν δεν έχει αναφορά στο σωφρονισμό. Γίνεται για να υπενθυμίσει ότι όλες οι ζωές δε μετράνε το ίδιο σε αυτό το σύστημα. Και για να φοβίσει και άλλο τους υποτελείςτου Πάνου Χριστοδούλου*

Μετράμε ήδη ένα μήνα κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας. Οκ λίγοι σεισμοί έγιναν, λίγες βροχές, αλλά γενικά δεν καταστράφηκε η Ελλάδα από την έλευση της (original) Δεξιάς. Όλα καλά λοιπόν; Μάλλον όχι.

The birth of the wicked

Η αρχή δεν ήταν καλή για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη: πολύ μεγάλο κυβερνητικό σχήμα σε αντίθεση με τις προεκλογικές εξαγγελίες, πολύ μικρή αναλογία γυναικών σε αυτό, αρκετές ακροδεξιές εμφανίσεις με ναυαρχίδα τον πρόεδρο της Βουλής, σκληρή ακροδεξιά ρητορική από αρκετά στελέχη. Σε αυτό το πλαίσιο αρχίζει η κουβέντα για το άσυλο το οποίο ενοχοποιείται σχεδόν για όλα τα δεινά του Πανεπιστημίου. Λες και στους άλλους τομείς του δημοσίου έχει άσυλο. Στα νοσοκομεία με τα φακελάκια έχει άσυλο ; Στο Κολωνάκι με τη φοροδιαφυγή έχει άσυλο; Στα γήπεδα με τα επεισόδια έχει άσυλο; Στις πλατείες με τη διακίνηση ναρκωτικών έχει άσυλο; Προφανώς όχι. Άρα το πρόβλημα δεν είναι η εφαρμογή της νομιμότητας αλλά η πειθάρχηση σε ένα αυταρχικό μοντέλο άσκησης εκπαίδευσης ώστε να οδηγεί σε ευνουχισμένους εργαζόμενους και φοβισμένους πολίτες.

Ανάλογη πολιτική είναι και η απαγόρευση του καπνίσματος. Δεν είναι από οικολογική ευαισθησία καθώς με περηφάνια η ίδια κυβέρνηση εξαγγέλλει ότι θα προχωρήσουν οι γεωτρήσεις πετρελαίου και η εξόρυξη στη Χαλκιδική. Είναι στο πλαίσιο της ατομικής νεοφιλελεύθερης ευθύνης. Μια ευθύνη που σκοπό έχει να πείσει τον πολίτη ότι για όλα τα προβλήματα ευθύνεται αυτός, η έλλειψη πειθάρχησης του και επομένως για ότι συμβαίνει στο κράτος φταίει αυτός. Δημιουργείται ένας αόρατος μεγάλος άλλος/ τιμωρός για την επικείμενη Αποκάλυψη, είτε οικονομική είτε περιβαλλοντική είτε κοινωνική. Μήπως επαληθεύονται οι γραφές λοιπόν όπως λέει ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος;

The prophecy

Αν εξεταστεί το κήρυγμα του υπό το (φαινομενικά πιο προοδευτικό) νεοφιλελεύθερο πρίσμα τότε ναι έχει δίκιο. Οι αμαρτίες

και τα λάθη των πολιτών/ χριστιανών οδηγούν στην τιμωρία τους. Οι 《ανήθικοι》 γονείς οδηγούν σε gay παιδιά, τα gay παιδιά βρωμούνε, και όλα αυτά μαζί οδηγούν σε σεισμούς, καταποντισμούς και οικονομική κρίση. Αν και για να είμαστε δίκαιοι, ο Μητροπολίτης έκανε ένα βήμα μπροστά από τους συντηρητικά πολιτικούς κύκλους λέγοντας πως κατά τα άλλα οι ομοφυλόφιλοι είναι καλοί χριστιανοί και πως η φιλαργυρία είναι χειρότερη. Παρ’ όλα αυτά το κήρυγμα αυτό (παρουσία μάλιστα του δημάρχου της περιοχής) απέχει έτη φωτός από τη χριστιανική φιλοσοφία.

Και αυτό δεν είναι θέμα εκσυγχρονισμού, αν και όντως η Εκκλησία μένει προσκολλημένη στο παρελθόν. Όχι όμως στην πρώιμη χριστιανική κοινότητα αλλά στο μεσαίωνα. Και εδώ συμπίπτει πλήρως με το νεοφιλελεύθερο μοντέλο. Στόχος είναι ο φόβος. Και ως γνωστό στο Μεσαίωνα δεν είχαν όλοι το ίδιο δικαίωμα και την ίδια πρόσβαση στη συγχώρεση. Και οι πρώτοι που διέφυγαν της τιμωρίας ήταν οι βασανιστές και οι εκτελεστές.

The coming curse

Άρα ίσως δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση η αποφυλάκιση του δολοφόνου Κορκονέα. Μια αποφυλάκιση η οποία δεν έχει να κάνει με το σωφρονισμό. Και σε αυτό πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Ως αριστεροί δημοκράτες ριζοσπάστες δε γίνεται να διεκδικούμε τη γενίκευση του μεσαίωνα για όλους, ακόμα και για ανθρώπους σαν τον Κορκονέα. Αλλά αν υπήρχε μια τέτοια περίπτωση δεν θα αφορούσε μόνο τον Κορκονέα.

Θα αφορούσε το σύνολο της λειτουργίας των φυλακών και των φυλακισμένων. Άρα και του Γιωτόπουλου, του Κουφοντίνα, του Τζωρτζάτου, των Ξηρών. Και δε θα μιλούσε η κυβέρνηση για φυλακές υψίστης ασφαλείας ούτε θα έσκουζαν τα ΜΜΕ για τις άδειες του Κουφοντίνα.

Η αποφυλάκιση του Κορκονέα λοιπόν δεν έχει αναφορά στο σωφρονισμό. Γίνεται για να υπενθυμίσει ότι όλες οι ζωές δε μετράνε το ίδιο σε αυτό το σύστημα. Και για να φοβίσει και άλλο τους υποτελείς. Γι αυτό την ίδια ώρα μια απλή πλαστογράφηση πτυχίου τιμωρείται το ίδιο με μια εν ψυχρώ δολοφονία. Πρόκειται για ένα δικονομικό σύστημα που ταιριάζει σε θεοκρατικά καθεστώτα. Μόνο που εδώ ο Θεός είναι το κεφάλαιο. Γι αυτό ας μη μπερδευόμαστε: όσο απελευθερωμένοι και αν το παίζουν, ο Βουλαρίνος, η Κωσιόνη, ο Μπογδάνος, και όλοι οι νεοφιλελεύθεροι θιασώτες είναι ίδιοι με τον Μητροπολίτη Μόρφου.

A question of heaven

Υπάρχει λοιπόν παράδεισος; Υπάρχει ελπίδα; Το ΚΚΕ διατηρεί χαμηλό επίπεδο αντιδράσεων σε ότι αφορά το άσυλο, τις καταλήψεις, το Δεκέμβρη. Όχι τυχαία αφού ο Δεκέμβρης (μαζί με τις πλατείες) θυμίζει στο ΚΚΕ δύο στιγμές στις οποίες έχασε το δρόμο, τα ποσοστά του και αρκετά μέλη. Το μέρα 25 από την άλλη φαίνεται να επιλέγει την σοβαρή, ρεαλιστική και υπεύθυνη αντιπολίτευση πάρα το δρόμο, εξελισσόμενο σε κάτι πιο δεξιό από τον Συνασπισμό του 1996. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι όπου καλείται να επιλέξει οριστικά αν θα γίνει και με τη βούλα ένα προοδευτικό μεν, σοσιαλφιλελευθερο δε κόμμα ή αν θα προσπαθήσει να επανακτήσει τις σχέσεις του με το κίνημα και την Αριστερά. Όσον αφορά την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, η ήττα των διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων ήταν τέτοιου μεγέθους που δεν δίνει τη δυνατότητα να καθορίσει τις εξελίξεις σε μαζικό επίπεδο.

Εν κατακλείδι σωτηρία από τους υπάρχοντες σχηματισμούς δε μπορεί να έρθει. Άρα θα πρέπει να αναζητηθεί σε άλλο επίπεδο, ατομικό και συλλογικό. Τα άτομα στους εκάστοτε κοινωνικούς χώρους υπάρχουν, η εμπειρία μέσα από τις αποτυχίες είναι μεγαλύτερη, άρα μπορούμε να ελπίζουμε σε μια συσπείρωση και αναμέτρηση με την υπάρχουσα συντηρητική πολιτική. Αρκεί αυτό να μην εγκλωβίζεται σε υπάρχουσες δομές και πλαίσια. Λίγη δημιουργικότητα, λίγη αυτοπεποίθηση, λιγότερο αυτομαστιγωμα και … lights, camera, revolution.

*O Πάνος Χριστοδούλου είναι Ειδικευόμενος Ιατρικής Βιοπαθολογιας, Msc Διοίκησης Μονάδων Υγείας και Υποψήφιος Διδάκτορας Πανεπιστημίου Πατρών