Φάκελος Voucher : Κι όμως μέχρι το μεσημέρι δεν ήταν σκάνδαλο

Αναδημοσίευση από το The Press Project

Τα στελέχη της κυβέρνησης που ανέλαβαν να υπερασπιστούν το σκάνδαλο της τηλεκατάρτισης απευθύνθηκαν στους πολίτες με έναν τρόπο προσβλητικό για τη νοημοσύνη όλων μας. Από την αρχική δήλωση Βρούτση για τα τέσσερα ορθογραφικά λάθη μέχρι την απειλή Γεωργιάδη να μην τολμήσει κανείς να τους αμφισβητήσει, ούτε λίγο ούτε πολύ προσέβαλλαν όσους τους έκριναν χωρίς να απαντούν στην ουσία των κατηγοριών. Ξαφνικά, λίγες ώρες αργότερα, υιοθετούν το περιεχόμενο των κατηγοριών αποφασίζοντας την απόσυρση του προγράμματος. Μόνο που όταν υπάρχει σκάνδαλο, δεν αρκεί να υπαναχωρήσεις για να ξεχαστούν όλα. Τώρα που συμφωνήσαμε ότι όσα ειπώθηκαν ισχύουν, είναι η ώρα να δούμε και ποιοι ευθύνονται.

 

The Press Project Τετάρτη 22 Απριλίου 2020 Αναρτήθηκε: 22:20:36

Αυτό που προέχει πια είναι να δούμε πώς μπορεί να ασκηθεί έλεγχος σε μια εξουσία η οποία επειδή ασκεί ολοκληρωτικό έλεγχο στη συστημική ενημέρωση, νιώθει τόσο άτρωτη από τη δημόσια κριτική, ώστε να μη διστάζει να αρνείται μια πραγματικότητα για την οποία βοούσαν πια και οι πέτρες. Δεν ήταν «έμμισθα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ», αυτοί που πρώτοι κίνησαν το θέμα. Ήταν οι ίδιοι οι επιστήμονες, που δεν πίστευαν στα μάτια τους από την αδιανόητα κακή ποιότητα του υλικού, και στη συνέχεια θεσμικοί φορείς, όπως οι πρόεδροι των δικηγορικών συλλόγων και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος δικαιώθηκε αφού δέχθηκε τον οίκτο του υπουργού για το ότι έπεσε θύμα της παραπληροφόρησης των τρολ. 

Το ζήτημα είναι πως με την εξαγορά της συναίνεσης των ΜΜΕ, που συντονίζονται όλα εν χορώ με την κυβερνητική προπαγάνδα, ο υπουργός ένιωθε τόσο ασφαλής ώστε να μη διστάζει να κάνει το άσπρο μαύρο, διότι είχε απέναντί του έναν δημοσιογράφο παραλίγο βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, τον Γιώργο Αυτιά, όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης μπορούσε να ξεκαρδίζεται μιλώντας για το ίδιο θέμα στην ΕΡΤ. Υποθέτουμε ότι αυτό το γέλιο θα έχει κρυώσει λιγάκι τώρα. Δεν είναι ότι γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος, διότι στην προκειμένη περίπτωση δεν γελάει κανείς. Και ιδίως δεν γελάνε καθόλου οι επιστήμονες που είδαν τα χρήματα που θα μπορούσαν να φτάνουν σε εκείνους να σχεδιάζεται να διασκορπιστούν σε παρέες κολλητών. 

Η επικοινωνιακή ασυλία που έχει εξασφαλίσει η κυβέρνηση, θεώρησε πως της επέτρεπε να ισχυρίζεται πως οτιδήποτε δεν συντονίζεται με την κυβερνητική γραμμή συνιστά προπαγάνδα έμμισθων τρολ του διαδικτύου και του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ παράλληλα άρνηση της πραγματικότητας, αστείες δικαιολογίες και υπεκφυγες προσπαθούν να καλύψουν μία πρωτοφανή υπόθεση εμπαιγμού 180.000 επιστημόνων. Μια υπόθεση που θα πρέπει να θυμίσουμε ότι δεν ξεκίνησε με τα «σκόιλ ελικικού», αλλά με την εξαίρεση των επιστημόνων από το επίδομα των 800 ευρώ, παρά τις υποσχέσεις ακόμα και του ίδιου του πρωθυπουργού σε τηλεοπτικό του διάγγελμα πριν από πάνω από έναν μήνα.

Στην προκειμένη περίπτωση φάνηκε ότι αυτή η ακριβοπληρωμένη επικοινωνιακή υπεροπλία που έχει εξασφαλίσει η κυβέρνηση δεν είναι ανίκητη. Δεν αρκεί αυτό βέβαια, αλλά μπορούμε να πούμε ότι η τακτική να στιγματίζεις ως αντιπολιτευτική προπαγάνδα κάθε κριτική που γίνεται, ακόμη και όταν αφορά κραυγαλέες περιπτώσεις αποτυχίας ή ακόμα και διασπάθισης δημόσιου χρήματος, δεν νικάει πάντα. Δεν εκφραζόμαστε συχνά με αισιοδοξία, αλλά στην προκειμένη περίπτωση η χυδαιότητα με την οποία τοποθετήθηκαν οι υπουργοί και η ένοχη σιωπή με την οποία αντιμετώπισαν το θέμα οι υπάλληλοι των 11 εκατομμυρίων που προσποιούνται τους δημοσιογράφους, υποχώρησε υπό το βάρος των γεγονότων ή, για να το πούμε ακριβέστερα, του εξευτελισμού.

Το σκάνδαλο δεν κλείνει εδώ. Πρώτα απ’όλα, οι επιστήμονες πρέπει να ενταχθούν κανονικά στο επίδομα των 800 ευρώ, για το οποίο θα πρέπει να θυμίσουμε ξανά στον Υπουργό ότι είναι για ενάμιση μήνα και όχι «600 ευρώ για τον Απρίλιο», όπως είπε, ακόμα και σήμερα, ψευδόμενος στη δήλωσή του. Σε μία δήλωση, αξίζει να σημειώσουμε, στην οποία δεν ζήτησε ούτε μία συγγνώμη.

Το επόμενο βήμα είναι να αναζητηθούν και να αποδοθούν ευθύνες. Το «αίσθημα ευθύνης» δεν

περιορίζεται μόνο στα αυστηρά κηρύγματα του Νίκου Χαρδαλιά προς τους πολίτες κάθε μέρα στις 18:00. Την ώρα που πολλοί «συνάδελφοί» μας θα σπεύσουν προκλητικά να πουν «μπράβο» στον Μητσοτάκη και τον Βρούτση που «διόρθωσαν την αστοχία», η κυβέρνηση είναι πολλαπλά έκθετη, τόσο από τις αποφάσεις της, όσο και από τις ίδιες τις δικαιολογίες της. Τελικά, δεν ήταν τέσσερα ορθογραφικά σε 10.000 σελίδες, δεν έγιναν όλα «χωρίς βιασύνη» και «με διαφάνεια», όπως έλεγε ψευδώς ο Γιάννης Βρούτσης. Δεν μπορούν να καλυφθούν όλα πίσω από ένα «το διορθώσαμε, τι άλλο θέλετε;».

Υπάρχει πολύ σοβαρή πολιτική ευθύνη εδώ, την οποία ο εμφανιζόμενος σήμερα ως «αποφασιστικός» Κυριάκος Μητσοτάκης, αρνείται ακόμα να δει. Ευθύνες που σφραγίστηκαν το απόγευμα της Τετάρτης, με κυβερνητική βούλα πλέον. Ευθύνες που περιλαμβάνουν τα ονόματα των συγκεκριμένων ανθρώπων και των πολιτικών τους προϊσταμένων που αναφέρονται στα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ των τελευταίων ημερών, αλλά και ευθύνες που ταλαιπώρησαν και συνεχίζουν να ταλαιπωρούν 180.000 συμπολίτες μας και τις οικογένειες τους, εν μέσω της καραντίνας, του φόβου και της οικονομικής ανασφάλειας. Όπως οι πολίτες λοιπόν αναλαμβάνουν με υποδειγματικό τρόπο την ευθύνη τους εδώ και πολλές εβδομάδες, καλούνται τώρα όσοι δημιούργησαν, μέσα στην πανδημία, αυτόν τον (επωφελή για κάποιους λίγους) σουρεαλισμό, να αναλάβουν τις δικές τους.