Αναδημοσίευση από τον ημεροδρόμο
Σήμερα συμπληρώνονται 54 χρόνια από την αιχμαλωσία και την δολοφονία του Τσε Γκεβάρα, στις 8 προς 9 Οκτώβρη 1967, στη Βολιβία.
Εκείνος στον οποίο ανατέθηκε να τον εκτελέσει ήταν ο υπαξιωματικός Μάριο Τεράν.
Ο Μάριο Τεράν, ο
δολοφόνος του Τσε, το 2006 υποβλήθηκε σε εγχείρηση από Κουβανούς
γιατρούς που συμμετέχουν στο πρόγραμμα της «Επιχείρησης Θαύμα» και
προσφέρουν – δωρεάν – τις υπηρεσίες τους σε ασθενείς σε όλη τη Λατινική
Αμερική. Ο Τεράν έπασχε από καταρράκτη. Οι επεμβάσεις καταρράκτη δεν
είναι και τόσο απλό πράγμα για τους φτωχούς ανθρώπους στη Λατινική
Αμερική.
Ο γιος του Τεράν, το
2007, στην συμπλήρωση 40 χρόνων από την δολοφονία του Τσε, έστειλε σε
εφημερίδα της Βολιβίας ευχαριστήριο μήνυμα προς τους Κουβανούς γιατρούς
που αποκατέστησαν την όραση του πατέρα του. Του δολοφόνου, δηλαδή, του
(και) γιατρού Τσε Γκεβάρα…
«Θυμηθείτε αυτό το όνομα —
Μάριο Τεράν — ένας άνδρας που εκπαιδεύτηκε για να σκοτώσει μπορεί και
πάλι να βλέπει χάρη στους γιατρούς που ακολουθούν τις ιδέες του θύματός
του»,
ήταν το ρεπορτάζ με το οποίο κατέγραψε την είδηση η εφημερίδα «Γκράνμα» της Κούβας.
Λίγο πριν τη δολοφονία του, ο Τσε είχε στείλει στα παιδιά του ένα γράμμα:
«Αγαπημένα μου Ιλδίτα, Αλεϊδίτα, Καμίλο, Σέλια και Ερνέστο,
Αν μια μέρα χρειαστεί να διαβάσετε
τούτο το γράμμα, θα πει πως πια δεν είμαι ανάμεσά σας. Σχεδόν δε θα με
θυμάστε πια και τα πιο μικρά θα μ’ έχουν ξεχάσει.
Ο πατέρας σας ήταν ένας άνθρωπος που έπραττε όπως σκεφτόταν, και που σίγουρα ήταν πιστός στις πεποιθήσεις του (….).
Να μελετάτε πολύ, για να μπορέσετε
να κυριαρχήσετε στην τεχνική, που θα σας επιτρέψει να κυριαρχήσετε στη
φύση (…). Να ‘στε κυρίως ικανά να αισθάνεστε, όσο πιο βαθιά μπορείτε,
κάθε αδικία που γίνεται απέναντι σ’ οποιονδήποτε, σ’ οποιαδήποτε χώρα
του κόσμου(…). Πάντα, παιδιά μου, θα ελπίζω να σας ξαναδώ.
Ένα μεγάλο και δυνατό φιλί απ’ τον Μπαμπά».
Δεν είδε ποτέ ξανά τα
παιδιά του. Στις 8 προς 9 Οκτώβρη του 1967 ο κομαντάντε Τσε Γκεβάρα θα
περνούσε στο πάνθεον των «αθανάτων» της Ιστορίας με διαβατήριο την πίστη
του στις πεποιθήσεις του. Χτυπήθηκε από δυο σφαίρες στο σβέρκο.
Πισώπλατα.
Οι δολοφόνοι του, αν και αιχμάλωτος, δεν είχαν το κουράγιο να τον κοιτούν στα μάτια ούτε καν τη στιγμή που τον εκτελούσαν.
Οι δολοφόνοι του μοίρασαν
ανά την υφήλιο τη φωτογραφία του νεκρού Τσε πιστεύοντας ότι έτσι θα
σφράγιζαν και θα έκλειναν τους λογαριασμούς τους μαζί του.
Έκαναν λάθος. Μια άλλη φωτογραφία ήταν εκείνη που έμελλε να μείνει στην Ιστορία.
«Υπήρξε από
τους πιο οικείους, από τους πιο θαυμαστούς, από τους πιο αγαπητούς,
και, δίχως αμφιβολία, ο πιο εξαίρετος από τους επαναστάτες συντρόφους
μας (…).
Ξεχείλιζε από ένα βαθύ πνεύμα μίσους και περιφρόνησης προς τον ιμπεριαλισμό (…).
Ικανός αρχηγός,
αυθεντία, δεξιοτέχνης του επαναστατικού πολέμου. Κι όμως, με τον ηρωικό
και δοξασμένο θάνατό του, κάποιοι επιχειρούν να αρνηθούν την ισχύ ή την
αξία των αντιλήψεων και των αντάρτικων ιδεών του. Μπορεί να πεθάνει ο
δεξιοτέχνης, κύρια όταν η τέχνη του είναι τόσο επικίνδυνη όσο η
επαναστατική πάλη, αλλά εκείνο που με κανέναν τρόπο δε θα πεθάνει είναι η
τέχνη στην οποία αφιέρωσε τη ζωή του και την ευφυΐα του (…).