Φορολογική "Δικαιοσύνη" (του Μανούσου Ξενάκη)

Το άρθρο αυτό του Μανούσου Ξενάκη έχει δημοσιευθεί και στις εφημερίδες "ΠΑΤΡΙΣ" και "ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ". Με το άρθρο αυτό ο Μανούσος Ξενάκης έρχεται να καλύψει το τεράστιο κενό της έλλειψης ενημέρωσης της κοινής γνώμης σχετικά με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, όσον αφορά στον κλάδο μας. Στις ιδιαίτερα εύστοχες επισημάνσεις του Μανούσου θα πρέπει να προσθέσω ότι ο μισθός των 780 €, που λαμβάνουν οι εργαζόμενοι και με τον οποίο μας συγκρίνει ο Χατζηδάκης, είναι καθαρός, και οι εργαζόμενοι που δεν είναι πολλοί και έχουν την τύχη να τον εισπράττουν έχουν πληρωμένες τις ασφαλιστικές τους εισφορές (σε αντίθεση με το δικηγόρο που πληρώνει 300 € το μήνα) και δεν έχουν όλα τα άλλα έξοδα που έχει ο δικηγόρος (ενοίκιο, κοινόχρηστα, ηλεκτρονικός εξοπλισμός, βιβλία, συνδρομές, φωτοτυπίες, χαρτικά κλπ). Αν λοιπόν ο δικηγόρος εισπράττει 780 € θα του μένουν το πολύ 300 €, δηλαδή 10 € το μήνα. Βέβαια, μπορεί πάντα να γίνει ντελιβεράς όπως είπε ο Τσακλοκουδούνογλου, ή να πάει για ελιές, όπως είχε πει παλιότερα ο Χατζηδάκης. Αυτοί δεν ντρέπονται και για αυτό τα λένε. Εμείς να ξυπνήσουμε και να ξεσηκωθούμε !!!! 

ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ «ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ»

 Του Μανούσου Αλ. Ξενάκη -Δικηγόρου Ηρακλείου

Η Κυβέρνηση μέσω του ηλεκτρονικού και έντυπου τύπου προπαγανδίζει υποκριτικά πως με το προωθούμενο φορολογικό νομοσχέδιο θα παταχθεί η φοροδιαφυγή στους κλάδους των ελεύθερων επαγγελματιών και θα  αποδοθεί  φορολογική δικαιοσύνη. Ως επιχείρημα  προβάλλει πως το μεγαλύτερο ποσοστό του φόρου εισοδήματος το πληρώνουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, σε αντίθεση με τους 600.000 ελεύθερους επαγγελματίες που καταβάλλουν μικρότερο ποσοστό αυτού. Ωστόσο αυτό, που συνειδητά αποφεύγουν να μας αναφέρουν, είναι το ότι αυτοί είναι πάνω από 6.000.000, το τι ποσοστό του φόρου εισοδήματος πληρώνουν οι μεγάλοι όμιλοι και οι μεγάλες Ανώνυμες Εταιρείες, καθώς και το ποσοστό συμβολής τους στη διαμόρφωση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, που αν γινόταν θα καταδεικνυόταν πλήρως η φορολογική ασυλία που τυγχάνουν και καθιστούν εξίσου κορυφαίο το ζήτημα της φοροαποφυγής με τις εκατοντάδες άδικες φοροαπαλλαγές που χαίρουν αυτοί,  βάλλοντας με αυτό τον τρόπο ευθέως κατά της φορολογικής δικαιοσύνης .

           Ιδιαίτερα για τον κλάδο των δικηγόρων θέλω να κάνω τις παρακάτω επισημάνσεις : 

          Μεγάλος αριθμός δικηγόρων εργάζεται με αμοιβή κάτω από τα 1.000 ευρώ ή με «μπλοκάκι», σε εξαντλητικά ωράρια και αντίξοες συνθήκες και  βέβαια χωρίς Δώρο Χριστουγέννων, Πάσχα και Επίδομα Άδειας. Με το ποσόν αυτό πρέπει να καλύψει τις ετήσιες ασφαλιστικές εισφορές του, που ανέρχονται κατ’ ελάχιστο 3.500 έως 4.000 ευρώ, να πληρώσει 2.000 ευρώ φόρο εισοδήματος και να …επιβιώσει. Το ένα τρίτο περίπου των δικηγόρων και όχι μόνο οι νέοι, δηλώνουν ως επαγγελματική στέγη την οικία τους.  

          Οι γυναίκες δικηγόροι δεν δικαιούνται άδεια λοχείας, μητρότητας ή ανατροφής τέκνου  ούτε και λαμβάνουν από το κράτος οποιοδήποτε επίδομα.

          Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι έχουν αφορολόγητο εισόδημα. Ο δικηγόρος και κάθε ελεύθερος επαγγελματίας φορολογείται από το 1^ο ευρώ.                

          Ειδικά για τους δικηγόρους των επαρχιών, μετά την τροποποίηση του Κώδικα περί Δικηγόρων το 2013, μειώθηκε εξαιρετικά η δικηγορική ύλη, αφού δόθηκε η δυνατότητα στους δικηγόρους, κυρίως της Αθήνας-Πειραιά και Θεσ/νίκης, να παρίστανται και στα επαρχιακά Πρωτοδικεία. Οι μεγάλες εταιρείες (Τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες και όμιλοι επιχειρήσεων) έχουν αναθέσει πλέον την εκπροσώπησή τους στο σύνολο των υποθέσεών τους σε όλη την Ελλάδα, στις μεγάλες δικηγορικές

εταιρείες των Αθηνών που αυτές, στην καλύτερη περίπτωση, αναθέτουν μερικές από τις υποθέσεις  στους κατά τόπους δικηγόρους με αμοιβή καμιά φορά μικρότερη και του ποσού του γραμματίου προείσπραξης της δικηγορικής αμοιβής.

          Την επαγγελματική κατάσταση των δικηγόρων επιδείνωσε η οικονομική κρίση που συρρίκνωσε σημαντικά τα εισοδήματα των νοικοκυριών της χώρας, που μη έχοντας οικονομική δυνατότητα αδυνατούν να προσφύγουν στη δικαιοσύνη για να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους. Στα ποινικά Δικαστήρια μεγάλος αριθμός κατηγορουμένων και για πολύ σοβαρά αδικήματα,  παρίστανται χωρίς δικηγόρο. Πολλοί επίσης καταφεύγουν στο θεσμό της Νομικής Βοήθειας, όπου η αμοιβή του δικηγόρου είναι το γραμμάτιο προείσπραξης, την αξία του οποίου αποδίδει το Ελληνικό Δημόσιο μετά την πάροδο ακόμη και δύο ετών. Στο Ηράκλειο ο αριθμός των πολιτών που προσφεύγουν στη νομική βοήθεια ανέρχονται κατά πολύ των 1000 ετησίως.

          Οι δικηγόροι δεν έχουν την ευχέρεια, όπως άλλοι επιστήμονες (γιατροί, μηχανικοί,οικονομολόγοι κ.ά.) να αναζητήσουν εργασία σε άλλες χώρες. Παραμένουν αναγκαστικά στην Ελλάδα ελπίζοντας ένα καλύτερο μέλλον, που καθημερινά απομακρύνεται και υπάρχει πιθανότητα να αναγκαστούν να γίνουν και ντελιβεράδες για να ανταποκριθούν στις βασικές τους βιοτικές ανάγκες, όπως προτρέπει ξεδιάντροπα ο υφυπουργός της Κυβέρνησης.

           Με το υπό ψήφιση νομοσχέδιο θα εξαρτάται κατ απαράδεκτο τρόπο το ύψος του τεκμαρτού εισοδήματος από τα χρόνια άσκησης της δικηγορίας, αλλά και κάθε άλλου ελεύθερου επαγγέλματος. Είναι πασίγνωστο ότι σήμερα δεν παίζει ρόλο ο χρόνος άσκησης του επαγγέλματος, αλλά άλλοι είναι οι παράγοντες που καθορίζουν το εισόδημα του ελεύθερου επαγγελματία.

          Ισχυρίζονται επίσης ότι τα τεκμήρια εισοδήματος θα είναι μαχητά. Όμως στη πράξη είναι περίπλοκο διοικητικά και δικονομικά και θα αφορά μόνο περιπτώσεις εγκυμοσύνης, ασθένειας, στρατιωτικής θητείας και φυλάκισης (!!!!!). Αλήθεια ποιος θα καταφύγει στη δικαιοσύνη, αφού το κόστος πολλές φορές θα είναι μεγαλύτερο του τεκμαρτού άδικου φόρου και η δικαίωση θα επέλθει μετά από μερικά χρόνια και αφού θα έχει ήδη αναγκαστεί να τον πληρώσει;

Συνάγεται από τα παραπάνω, που είναι γνωστά στην κυβέρνηση, ότι ο στόχος του υπό ψήφιση νομοσχεδίου δεν είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής, αφήνοντας στο απυρόβλητο τη μεγάλη φοροδιαφυγή, αλλά η βίαιη εξαφάνιση των μικρών επαγγελματιών και των ασκούντων ατομική δικηγορία, αφήνοντας στο απυρόβλητο και τις δικηγορικές εταιρείες, χωρίς θέσπιση γι’ αυτές τεκμηρίου όπως ο αριθμός των δικηγόρων-μελών τους και των δικηγόρων που απασχολούν με πολύ μικρή αμοιβή ή με «μπλοκάκι».

 Η φορολογική δικαιοσύνη στην Ελλάδα δεν αποδίδεται, ούτε και καλλιεργείται η φορολογική συνείδηση, με τη φορολόγηση των μικρών επαγγελματιών και των μικροεισοδημάτων και την απόδοση των εισπραττόμενων, υπό μορφή επιδοτήσεων, στους πέντε παρόχους ενέργειας, στις τέσσερις συστημικές Τράπεζες και τα δύο διυλιστήρια, ώστε να έχουν «απρόσμενα κέρδη» αφορολόγητα δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως. Ούτε και με τα αφορολόγητα κέρδη δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ των funs που συσσωρεύουν από τη λεηλασία των περιουσιών των Ελλήνων δανειοληπτών.

Ας ακούσουν λοιπόν την αγωνία των δεκάδων χιλιάδων επαγγελματιών και των επιστημονικών συλλόγων, αλλιώς αύριο το τοπίο θα είναι ολέθριο όχι μόνο για τους φορολογούμενους αλλά για το σύνολο της κοινωνίας μας.