Ομιλία στην προσυνεδριακή συνέλευση των Ανεξαρτήτων Ελλήνων

Η παράταξή μας αποδέχθηκε πρόταση για να συμμετάσχει στην προσυνεδριακή συνέλευση του κόμματος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, η οποία πραγματοποιήθηκε χθες στην αίθουσα Ανδρόγεω, και να τοποθετηθεί επί θεμάτων δικαιοσύνης. Παραθέτουμε την τοποθέτηση του εκπροσώπου μας, Γιάννη Λεβέντη:

Είμαι εκπρόσωπος της Δικηγορικής Συσπείρωσης Ηρακλείου, της παράταξης μειοψηφίας του Δ.Σ.Η., και ομιλώ σήμερα με την ιδιότητά μου αυτή, και όχι ως εκπρόσωπος του Δ.Σ.Η. Η παράταξή μας έχει εξ αρχής ταχθεί στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο, και έχει πρωτοστατήσει και συμμετάσχει στις αντιμνημονιακές εκδηλώσεις στο Νομό Ηρακλείου, ενώ έχουμε διοργανώσει σειρά εκδηλώσεων και δράσεων, με αποκορύφωμα την αντιφασιστική εκδήλωση που κάναμε σε τούτην εδώ την αίθουσα με ομιλητές τη Δημήτρη Ψαρρά και το Γιώργο Κατρούγκαλο στις 1.2.2013.

          Η διάκριση και η ανεξαρτησία των τριών εξουσιών (νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής) αποτελεί βασική αρχή και δικλείδα ασφαλείας της σύγχρονης ευρωπαικής δημοκρατίας. Η ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας επιχειρεί να εξασφαλίσει τον έλεγχο των άλλων δύο εξουσιών και την αποτροπή της εκ μέρους τους καταπάτησης του Συντάγματος, των υπερνομοθετικής ισχύος συμβάσεων (όπως η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου) και των νόμων. Η διάκριση αυτή έχει λειτουργήσει εν μέρει ικανοποιητικά στη χώρα μας, ιδίως μέσω των αποφάσεων του ΣτΕ και των Διοικητικών Δικαστηρίων, παρά το γεγονός ότι η εκτελεστική και η νομοθετική εξουσία για ευνόητους και ιδιοτελείς λόγους έχουν έως σήμερα αποφύγει συνειδητά να εισαγάγουν τον καίριο θεσμού του Συνταγματικού Δικαστηρίου, να θεσμοθετήσουν το αυτοδιοίκητο της δικαιοσύνης και έχουν διατηρήσει για λογαριασμό της εκτελεστικής - την εξουσία διορισμού της διοίκησης της δικαιοσύνης.

          Μετά την εισαγωγή των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων η παραπάνω εύθραυστη ισορροπία κλονίστηκε επικίνδυνα, εφόσον η συντριπτική πλειοψηφία των Δικαστηρίων της χώρας, με φωτεινές εξαιρέσεις τα χαμηλόβαθμα Δικαστήρια, έκριναν ότι η χώρα μας βρίσκεται σε καθεστώς εκτάκτων συνθηκών και ως ότι, εκ τούτου, ήταν προσωρινές και άρα συνταγματικά και νομικά ανεκτές όλες εκείνες οι εξωφρενικές περικοπές των δικαιωμάτων και της περιουσίας του ελληνικού λαού. Με τις δικαστικές αποφάσεις αυτές και κατά τρόπο πρωτοφανή για τα έως τη στιγμή εκείνη δεδομένα δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη, αλλά ασκήθηκε ευθέως πολιτική, εφόσον τα Δικαστήρια ταυτίστηκαν με τις πολιτικές επιλογές των εκάστοτε μνημονιακών κυβερνήσεων που τις στηρίζει ένας ισχνός αριθμός βουλευτών, που δεν αντιστοιχεί στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού, δεν  έκριναν συνολικά, ως ώφειλαν, τα πακέτα των μέτρων που θεσμοθετούνται ταυτόχρονα και ξεπουλούν τον κρατικό και ιδιωτικό πλούτο και καταστρέφουν κάθε θεσμό προστασίας και συνακόλουθα τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας, απέφυγαν να αντικρίσουν το σκηνικό που θα έχει στηθεί μετά την ολοκλήρωση εφαρμογής αυτών των μέτρων, και δεν έδωσαν ουδεμία απάντηση στα επιχειρήματα και τα αγωνιώδη ερωτήματα της άλλης πλευράς. Με τις αποφάσεις αυτές η Δικαιοσύνη απεμπολεί τον θεσμικό της ρόλο ως τρίτης εξουσίας επιχειρώντας να ταυτιστεί με τις άλλες δύο.

          Παράλληλα οι δανειστές μας και οι άλλες δύο εξουσίες σε αγαστή συνεργασία εξύφαναν και εφάρμοσαν επιτυχώς ένα σχέδιο πλήρους αποψίλωσης της Δικαιοσύνης. Η μέσω της νομοθεσίας της τελευταίας τετραετίας απαξίωσης της Ελληνικής Δικαιοσύνης και μείωση της δικαστικής ύλης με την υπαγωγή στα δικαστήρια άλλων χωρών των διαφορών που θα προκύψουν από τις δανειακές συμβάσεις, την εξωφρενική αύξηση των εξόδων προσφυγής στη Δικαιοσύνη με την εισαγωγή πρωτοφανών παραβόλων για την παραμικρή διαδικαστική πράξη, η υποχρεωτική καταβολή υπερβολικά υψηλών προκαταβολών προκειμένου να ασκηθεί ένα ένδικο μέσο στα Διοικητικά Δικαστήρια, η συνακόλουθη μετατροπή των Διοικητικών Δικαστηρίων σε θεσμό εισπρακτικό, η δια στόματος των αρμοδίων υπουργών θρασύτατη απείθεια στις ελάχιστες εκείνες αποφάσεις που είναι αντίθετες στη μνημονική πολιτική, η εισαγωγή θεσμών καινοφανών παγκοσμίως, όπως το Μονομελές Κακουργοδικείο, η συγχώνευση των Ειρηνοδικείων, η μείωση των δικαστών και των δικαστικών υπαλλήλων, η προκλητική έλλειψη υποδομών και αναλωσίμων, η συνακόλουθη αδυναμία σύντομης εκδίκασης μιας διαφοράς ισοδύναμης με αρνησιδικία, καθώς και τα διαρκή και καίρια πλήγματα προς τους δικηγόρους, οι οποίοι υποδεικνύονται δήθεν ως κλειστό επάγγελμα και υπαίτιοι για όλα τα δεινά της Δικαιοσύνης και των αδικούμενων πολιτών, οδηγούν, και μάλιστα με γεωμετρική πρόοδο, στην πλήρη απαξίωση της τρίτης εξουσίας, της Δικαιοσύνης, εφόσον της στερούν το βασικό προαπαιτούμενο κάθε εξουσίας: τους εξουσιαζόμενους και το πεδίο δράσης της.

          Από όλα τα παραπάνω καθίσταται προφανές το σχέδιο για την πλήρη αποδυνάμωση της Δικαστικής εξουσίας και την υποταγή της στους δανειστές της χώρας και στους εσωτερικούς συνεργάτες της, εκτελεστική και νομοθετική εξουσία. Το σχέδιο αυτό δεν φαίνεται, δυστυχώς, να συναντά εμπόδια από τους εκπροσώπους εκείνης της εξουσίας της οποίας η δύναμη μειώνεται. Οι Δικαστές, με εξαίρεση ένα μικρό αριθμό χαμηλόβαθμων δικαστικών λειτουργών, και μια ανακοίνωση της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος για την απείθεια Στουρνάρα, έκριναν πρόσφατα ότι το Σύνταγμα παραβιάζεται σε μια και μόνη περίπτωση: όταν μειώνονται οι αποδοχές τους. Και για να αντισταθούν σε αυτό κατέβηκαν σε τετράμηνη απεργία, καταστρατηγώντας και αυτοί με τη σειρά τους το Σύνταγμα, το οποίο απαγορεύει ρητά την οποιαδήποτε κινητοποίηση εκ μέρους των δικαστικών λειτουργών. Σε όλο αυτό το διάστημα των 4 μηνών δεν εκφράστηκε ουδεμία αντίρρηση ή προβληματισμός για όλα εκείνα τα αρνητικά μέτρα, στα οποία παραπάνω αναφέρθηκα. Οι Δικαστές θεώρησαν ότι όλα καλώς έχουν, αρκεί να μην θίγεται ο μισθός τους.

          Καθίσταται σαφές ότι η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί διαταράσσει πλέον τελείως επικίνδυνα και την ελάχιστη ισορροπία της σύγχρονης ευρωπαικής δημοκρατίας, εφόσον η Δικαστική εξουσία απορροφάται πλήρως από τις άλλες δύο και τα κέντρα που διαχειρίζονται τα συμφέροντα των δανειστών της χώρας. Η εξέλιξη αυτή θίγει άμεσα τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, ατομικά και συνολικά, επιβάλλει τη θέαση του μέλλοντός μας μόνο μέσα από τη σκοπιά του συμφέροντος των δανειστών και των αρπακτικών επενδυτών, οπισθοδρομεί τη χώρας μας και την οδηγεί στις συνθήκες βάρβαρης εκμετάλλευσης που είχαν επιβληθεί στην Αφρική δύο αιώνες πριν και ανατράπηκαν πριν από 60 περίπου χρόνια, και μπορεί να ανατραπεί μόνο με την ενημέρωση, συνειδητοποίηση και αντίσταση του λαού μας, στον οποίο ανήκουν και οι Δικαστές και οι δικηγόροι, με σκοπό την αποκατάσταση αυτής της ελάχιστης ισορροπίας στην οποία στηρίζεται η σύγχρονη ευρωπαική δημοκρατία. Η αποκατάσταση της Δικαστικής εξουσίας δεν είναι το πρωτεύον, όταν κάποιος δεν έχει να φάει ή δεν έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αποτελεί όμως αναγκαίο βασικό θεσμικό στόχο της παραζαλισμένης σήμερα Δημοκρατίας μας.