Σάββατο 10 Μαΐου 2014

Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΟΥ ΟΡΙΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΕΝΑΝ ΩΚΕΑΝΟ ΦΤΩΧΕΙΑΣ


Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΟΥ ΟΡΙΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΕΝΑΝ ΩΚΕΑΝΟ ΦΤΩΧΕΙΑΣ

(Κυρ. 04/05/14 - 16:38)


ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΔΑ Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
Του ΕΥΤΥΧΗ ΜΠΙΤΣΑΚΗ*
Ο καπιταλισμός αγγίζει τα ιστορικά του όρια, δημιουργώντας έναν ωκεανό φτώχειας, μέσα στον αυξανόμενο κοινωνικό πλούτο.
Ο καπιταλισμός αποτελεί πλέον κίνδυνο για την επιβίωση της
ανθρωπότητας. Ελπίδα; Η αναγέννηση του εργατικού και του κομμουνιστικού
κινήματος μέσα από τα ερείπια που άφησε ο αγώνας των επαναστάσεων των μεγάλων ελπίδων, και των πλανητικών απογοητεύσεων.
Άσκηση Λογικής για μαθητές του Δημοτικού:
Όταν περικόπτονται μισθοί και συντάξεις, το εμπόριο πέφτει. Όταν πέφτει
το εμπόριο, τα εμπορικά κλείνουν. Όταν κλείνουν τα εμπορικά,
συμπαρασύρουν βιοτεχνίες και βιομηχανίες. Και τότε η ανεργία
διογκώνεται, το ακαθάριστο εθνικό προϊόν μειώνεται, και αρχίζουν τα δάνεια. Οι τράπεζες εκβιάζουν, το χρέος αυξάνει, ξεπουλιέται ότι μπορεί να ξεπουληθεί, και αρχίζει η λεγόμενη «ανθρωπιστική κρίση». Μαζί της και οι αυτοκτονίες. Ακολουθεί η μείωση των γεννήσεων, η γήρανση του πληθυσμού, η μετανάστευση των νέων, ενώ η «εθνικόφρων» κυβέρνηση, συνεχίζει να αποδέχεται τον ρόλο του υποτελούς εντολοδόχου.
Ερώτημα:
Δεν ξέρανε τις συνέπειες την πολιτικής τους οι μεγάλοι του ΔΝΤ κ.λπ. και οι πρόθυμοι εντολοδόχοι; Τα ήξεραν! Ήξεραν ότι οδηγούν τη χώρα στην ερήμωση και στην καταστροφή. Εν τω μεταξύ ο αρμόδιος «υπουργός» συνεχίζει τη σφαγή. Όχι των αμνών ή των νηπίων. Τη σαφή των Ελλήνων. Πρώτα θα απολύονταν οι επίορκοι. Αλλά επίορκοι βρέθηκαν μόλις περί τους
80. Μάχαιρα συνεπώς επί δικαίους και αδίκους. Πρόσφατο φιρμάνι: τρεις χιλιάδες σε διαθεσιμότητα (αναμένοντας την απόλυση). Δύο χιλιάδες για άμεση απόλυση. Και έπεται συνέχεια το σωτήριον έτος 2015. Ετσι απλά, σα
να μην πρόκειται για ανθρώπους, αλλά για άχρηστα πλαστικά. Έτσι ψυχρά: χωρίς έλεος, χωρίς αισθήματα ενοχής, χωρίς ντροπή. Αναίσθητοι, μικροί, μικρόψυχοι, ουτιδανοί φυλλομετρούν καταλόγους και διαγράφουν ζωές.
Απολυμένοι.
Είχαν σχεδιάσει κάποια ζωή, ελπίδα στον πρόσκαιρο βίο του ανθρώπινου όντος: οικογένεια, παιδιά, εγγόνια, γηρατειά. Και τώρα τι θα απογίνουν; Και δεν είναι μόνον οι απολυμένοι και οι προς απόλυσιν. Είναι και το ι,5
εκατομμύριο της στρατιάς των ανέργων. Ποιος θα νοιαστεί για τους μεν και για τους δε;
Τι σημαίνει άνεργος; Ένας
που μένει μετέωρος, σ” έναν εχθρικό και ακατανόητο κόσμο. Πρώτα το σοκ.Το ψυχικό τραύμα. Μετά η πείνα. Αλλά δεν είναι μόνον η πείνα. Ο άνεργος νιώθει άχρηστος. Ταπεινωμένος. Ντρέπεται για την κατάστασή του. Δεν  τολμά να κοιτάξει στα μάτια τη γυναίκα και τα παιδιά του. Η θλίψη, η κατήφεια και η ντροπή, είναι οι πρώτες αντιδράσεις. Συνοδός: η απελπισία
και τελικά η κατάθλιψη. Είναι τυχαίο το κύμα των αυτοκτονιών που σαρώνει τη χώρα μας, που κάποτε είχε το μικρότερο ποσοστό αυτοκτονιών απ” όλες τις χώρες της Ευρώπης; Άλλη μορφή καταβύθισης στο τέλμα της ταπείνωσης και της απελπισίας, δύο, τρεις μέρες δουλειά την εβδομάδα. Μισή απασχόληση. Δίπλα στο τηλέφωνο μήπως ο Εργοδότης τον φωνάξει για δουλειά.


Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΟΥ ΟΡΙΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΕΝΑΝ ΩΚΕΑΝΟ ΦΤΩΧΕΙΑΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου