(αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα της 'Ενωσης Διοικητικών Δικαστών)
 

Σχόλιο: η ανάρτηση, αν και καθυστερημένη, είναι σημαντική, καθώς επισημαίνει ένα σοβαρό αριθμό των προβλημάτων που έχουν ακυρώσει την Ελληνική Δικαιοσύνη τα τελευταία χρόνια, αμφισβητεί ορθά, αν και έμμεσα, την "αυθεντία" του ΣτΕ (πιλοτική δίκη), και κάνει  συγκεκριμένες προτάσεις για την έξοδο από την κρίση. Καθήκον μας είναι να ενισχύσουμε την πρωτοβουλία της Ένωσης, και να την διευρύνουμε σύμφωνα και με τις δικές μας απόψεις. Τέλος, επισημαίνουμε στους Διοικητικούς Δικαστές ότι, ευθυγραμμιζόμενοι με το παρόν ψήφισμα, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ, ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΤΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ. Οι δικηγόροι είμαστε συναγωνιστές, και, με τα δικόγραφα και τους ισχυρισμούς μας, τους δίνουμε το έναυσμα για να αποκαταστήσουν την Αρμονία του Δικαίου, την οποία εμείς δεν μπορούμε να επιτύχουμε μόνοι μας. Χρειαζόμαστε τις δικές τους επαναστατικές αποφάσεις. Ας το τολμήσουν. 

Οι πολιτικοί Δικαστές σε ποιο μήκος κύματος βρίσκονται;

ΨΗΦΙΣΜΑ

της Tακτικής Γενικής Συνέλευσης της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών

της  13ης/2/2016

ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ

          Τα τελευταία χρόνια ο ελληνικός λαός έχασε δικαιώματα και κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα. Οι δραματικές περικοπές μισθών και συντάξεων, η απαξίωση της στέγης και της αγροτικής γης, η υποβάθμιση της δημόσιας υγείας, της παιδείας και της Πρόνοιας και η ανεργία που καλπάζει συνδυάστηκαν με μια σχεδιασμένη πρωτοφανή υποβάθμιση των δικονομικών δικαιωμάτων. Σήμερα η προσφυγή ειδικά στο διοικητικό δικαστήριο είναι απρόσιτη για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Υπέρμετρα παράβολα, αδικαιολόγητα δικονομικά βάρη, ενδικοφανείς διαδικασίες συνδυάζονται με τη μεγάλη καθυστέρηση στην εκδίκαση των υποθέσεων και δημιουργούν συνθήκες δικονομικής ασφυξίας στους πολίτες. 

       Η Ένωση Διοικητικών Δικαστών αναδεικνύει τις αιτίες της βραδύτητας της απονομής της διοικητικής δικαιοσύνης. Είναι πρωτίστως η κοινωνική ανισότητα, η άδικη κατανομή των

φορολογικών βαρών, η αναντιστοιχία των κοινωνικών παροχών με το επίπεδο της προόδου. Είναι ακόμη η πολυνομία, η κακή νομοθέτηση, η γραφειοκρατία. Η υποχρηματοδότηση της Δικαιοσύνης με αποτέλεσμα τις ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές.

      Σήμερα όχι μόνο δεν ανακτώνται δικονομικά δικαιώματα που απωλέσθηκαν αλλά διαμορφώνονται όροι περαιτέρω υποτίμησης της δικαστικής προστασίας. Εκφράζουμε προς τον ελληνικό λαό τη βαθιά μας ανησυχία ότι με επίκληση το στόχο της «επιτάχυνσης» θα τεθούν νέα εμπόδια προσβασιμότητας των οικονομικά ασθενέστερων ιδίως πολιτών στα δικαστήρια, θα συρρικνωθεί περαιτέρω ο δικαστικός έλεγχος, θα προωθηθούν νέες ενδικοφανείς διαδικασίες. Τα τελευταία χρόνια, άλλωστε, εντατικοποιείται το έργο των δικαστών με διακηρυγμένο αποκλειστικό στόχο την ποσοτική απόδοση. Έχουμε βάσιμους λόγους να ανησυχούμε ότι η εντατικοποίηση του έργου των δικαστών θα συνεχιστεί σε βάρος της ασφάλειας του δικαιοδοτικού συστήματος.

       Οι διοικητικοί δικαστές επισημαίνουμε ότι

        Α) Δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί η θέσπιση «έκτακτων» μέτρων που κατατείνουν σε υπέρμετρη φορολογική επιβάρυνση των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων.

      Β) Δεν νοείται να κληθούν άλλη μία φορά οι ασφαλισμένοι αλλά και οι συνταξιούχοι, οι οποίοι κατέβαλαν τις εισφορές τους κατά τον εργασιακό βίο τους, να καλύψουν τα ελλείμματα του Ασφαλιστικού Συστήματος.

     Γ) Περαιτέρω υποτίμηση της δικαστικής προστασίας θίγει πλέον τον πυρήνα του δικαιώματος του άρθρου 20 παρ. 1 του Συντάγματος.

        Ζητάμε την αναβάθμιση των δικονομικών δικαιωμάτων των πολιτών και την  άρση των υπέρμετρων κωλυμάτων πρόσβασης στη δικαιοσύνη.

       Προτείνουμε την ισότιμη δικονομική αντιμετώπιση των φορολογικών και εν γένει χρηματικών διαφορών (άρθρα 79 και 202 ΚΔΔ), την κατάργηση του θεσμού της πιλοτικής δίκης και τη διεύρυνση των πολυμελών συνθέσεων.

       Απαιτούμε την κάλυψη των ελλείψεων σε προσωπικό και υποδομές, τον εκσυγχρονισμό της λειτουργικής οργάνωσης της διοικητικής δικαιοσύνης και την επίλυση του κτιριακού προβλήματος πολλών διοικητικών δικαστηρίων.

     Τέλος, τονίζουμε ότι σε επίπεδο εσωτερικής οργάνωσης και λειτουργίας των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, ο θεσμός του αυτοδιοίκητου σήμερα δοκιμάζεται, και μάλιστα στον πυρήνα του, με την αποξένωση των δικαστών από τη διαμόρφωση των κανονισμών εσωτερικής υπηρεσίας των ίδιων των δικαστηρίων τους.