Σταύρωση "ίνα κατεαγώσιν αυτών τα σκέλη" : Ένας ακόμη εξαιρετικά βάρβαρος τρόπος θανάτωσης

Πάντοτε μου προξενούσε μεγάλη εντύπωση η περικοπή από το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο 19: 31 - 17, όπου αναφέρονται τα παρακάτω 

"³¹ οι ουν ιουδαίοι επει παρασκευη ην ινα μη μεινη επι του σταυρου τα σωματα εν τω σαββατω ην γαρ μεγαλη η ημερα εκεινου του σαββατου ηρωτησαν τον πιλατον ινα κατεαγωσιν αυτων τα σκελη και αρθωσιν ³² ηλθον ουν οι στρατιωται και του μεν πρωτου κατεαξαν τα σκελη και του αλλου του συσταυρωθεντος αυτω ³³ επι δε τον ιησουν ελθοντες ως ειδον αυτον ηδη τεθνηκοτα ου κατεαξαν αυτου τα σκελη ³⁴ αλλ'εις των στρατιωτων λογχη αυτου την πλευραν ενυξεν και ευθυς εξηλθεν αιμα και υδωρ ³⁵ και ο εωρακως μεμαρτυρηκεν και αληθινη αυτου εστιν η μαρτυρια κακεινος οιδεν οτι αληθη λεγει ινα υμεις πιστευσητε ³⁶ εγενετο γαρ ταυτα ινα η γραφη πληρωθη οστουν ου συντριβησεται αυτου ³⁷ και παλιν ετερα γραφη λεγει οψονται εις ον εξεκεντησαν", 

και ιδίως στο σημείο που αναφέρεται στην καταγωγή των σκελών των σταυρωμένων (κατεαγώσιν : από το ρήμα κατάγω : επιφέρω, καταφέρω χτύπημα). Εξ αρχής είχα τη σιγουριά ότι επρόκειτο για κάτι το ιδιαίτερα σκληρό και βάρβαρο, το οποίο προτιμούσα να μην σκέφτομαι. Και όντως,  η έρευνα που έκανα μου το επιβεβαίωσε.

Σύμφωνα με το εξαιρετικά κατατοπιστικό και ενδιαφέρον άρθρο "Τα αίτια του θανάτου δια σταυρώσεως" του Νίκου Σταυρακάκη (Βενιζέλειο Νοσοκομείο) που δημοσιεύθηκε το 2017 στην "Ιστορία της Ιατρικής", στο οποίο και παραπέμπω, αναφέρονται τα εξής:

3.5. Σκελοκοπία
Σε περίπτωση που το θύμα καθυστερούσε να πεθάνει ή ο θάνατος επιβαλλόταν να γίνει μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο, η διαδικασία επιταχυνόταν με τη μέθοδο της σκελοκοπίας (κατέαξις των σκελών) ..... (παραθέτει το παραπάνω απόσπασμα από το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο) ...... Επρόκειτο για μια διαδικασία η οποία έδινε τέλος στο μαρτύριο και την αγωνία του θύματος. Η σκελοκοπία ή κατέαξις ήταν η αποκοπή,48 ο ακρωτηριασμός της κνήμης με τσεκούρι, σπαθί ή βαριά σφύρα ώστε να επιταχυνθεί ο θάνατος από την προκαλούμενη αιμορραγία.1,6 Υπήρχε όμως και η
τακτική να γίνεται η κατέαξις των σκελών και μετά να αποκαθηλώνεται ο κατάδικος, ο οποίος, όντας ετοιμοθάνατος κατασπαρασσόταν και διαμελιζόταν από τα άγρια ζώα" 

 3.6. Ο λογχισμός
Επρόκειτο για τη μέθοδο της πιστοποίησης του θανάτου. Αυτή γινόταν με διάτρηση του σώματος διά της λόγχης ή του ξίφους στη δεξιά πλευρά του στήθους, στο ύψος της καρδιάς "αλλ'είς των στρατιωτών λόγχη την πλευράν αυτού ένυξεν". Η λόγχη διαπερνούσε το περικάρδιο και τον δεξιό καρδιακό κόλπο.18 Ο λογχισμός γινόταν συνήθως από τον φρουρό διά του δόρατός του, μιας και το δόρυ είχε μήκος περίπου 1,8 m, ύψος αρκετό για να δοθεί εύκολα το πλήγμα.6 Ο λογχισμός της πλευράς αποτελούσε τη χαριστική βολή για τον εσταυρωμένο και δεν παραδινόταν για ταφή, στην περίπτωση που ζητείτο από τους οικείους του. Αναφέρονται όμως και περιπτώσεις όπου ο λογχισμός της πλευράς γινόταν αμέσως μετά τη σταύρωση για την άμεση εκτέλεση του καταδίκου. 

Στο άρθρο αναφέρονται και άλλα εξαιρετικά σημαντικά για τη δύσπνοια που προκαλούσε στο σταυρωμένο το κρέμασμα του σώματος προς τα μπροστά που άφηνε διαρκώς ανοικτό το στήθος και τους πνεύμονες, και η αγωνιώδης προσπάθεια να κρατηθεί κοντά στο σταυρό για να μπορεί να αναπνέει κανονικά, κάτι το οποίο βεβαίως ήταν αδύνατον να γίνει για πολλή ώρα. Είναι πολύ ενδιαφέρον να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο.

Σίγουρα επιβεβαιώνεται η βαρβαρότητα του συγκεκριμένου τρόπου εκτέλεσης. Όπως και κάθε εκτέλεσης άλλωστε. "Επίσημης" ή ανεπίσημης. Για αυτό είμαστε εναντίον όλων των μορφών εκτέλεσης, ακόμη και των πιο "σύγχρονων" που εφαρμόζονται στις Η.Π.Α.