Η ψήφος στην Αριστερά το αποτελεσματικότερο «μαύρισμα» στον Μητσοτάκη

Αναδημοσίευση από το Rproject. Ένα άρθρο με το οποίο συμφωνώ συνολικά και στην ανάλυση και στην πρότασή του. Το γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αριστερά, και δεν είναι λύση φαίνεται αναλυτικά και στο πρόγραμμά του, και στις τεράστιες ευθύνες της διακυβέρνησής του, αλλά και τη στάση του ως αντιπολίτευση που ψήφισε τα κυριότερα μνημονιακά (όχι, ούτε από τα μνημόνια μας έβγαλε) νομοσχέδια της κυβέρνησης Μητσοτάκη, πολλά από τα οποία μαζί με το ΠΑΣΟΚ (βλ. ημεροδρόμος: "Το 45% των νομοσχεδίων της ΝΔ ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ και το 69% το ΠΑΣΟΚ").  

Διεθνιστική Εργατική Αριστερά | 11.05.2023

Ανακοίνωση της ΔΕΑ στην τελική ευθεία για τις εκλογές της 21ης Μάη

Οι εκλο­γές της 21ης Μαΐου είναι μια ση­μα­ντι­κή πο­λι­τι­κή μάχη.

Από τη σκο­πιά των συμ­φε­ρό­ντων των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των λαϊ­κών μαζών η επι­δί­ω­ξη πρέ­πει να είναι ένα σαφές και κα­θα­ρό «μαύ­ρι­σμα» του Μη­τσο­τά­κη. Όμως, ταυ­τό­χρο­να, πρέ­πει να απο­δο­κι­μα­στεί η προ­σαρ­μο­γή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και του ΠΑΣΟΚ σε όλα τα κρί­σι­μα ση­μεία της πο­λι­τι­κής που έχουν απαι­τή­σει κι έχουν επι­βά­λει οι βιο­μή­χα­νοι, οι τρα­πε­ζί­τες και οι εφο­πλι­στές μαζί με τους διε­θνείς συμ­μά­χους τους της δια­βό­η­της Τρόι­κας, που δια­τη­ρεί τις δυ­να­τό­τη­τες «επι­τή­ρη­σης» μέχρι το… 2060!

Η ενί­σχυ­ση των ψη­φο­δελ­τί­ων της Αρι­στε­ράς –του ΚΚΕ, του ΜΕ­ΡΑ­25-Συμ­μα­χία για τη Ρήξη, της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ– θα εκ­φρά­ζει το «μαύ­ρι­σμα» στον Μη­τσο­τά­κη, πε­ριο­ρί­ζο­ντας τις δυ­να­τό­τη­τές του να σχη­μα­τί­σει αυ­το­δύ­να­μη κυ­βέρ­νη­ση. Ταυ­τό­χρο­να, θα απο­τε­λεί μια «θερ­μο­μέ­τρη­ση» των αγω­νι­στι­κών δια­θέ­σε­ων του κό­σμου μας, θα δίνει δυ­να­τό­τη­τες αρι­στε­ρής αντι­πο­λί­τευ­σης στην επό­με­νη κρί­σι­μη μέρα, θα ενι­σχύ­ει τις πι­θα­νό­τη­τες να εκ­φρα­στεί ο πα­ρά­γο­ντας που μπο­ρεί να αλ­λά­ξει απο­φα­σι­στι­κά τα πράγ­μα­τα: μια ορ­μη­τι­κή εί­σο­δος των αγω­νι­ζό­με­νων ερ­γα­τι­κών και λαϊ­κών μαζών στο πο­λι­τι­κό προ­σκή­νιο, με βάση τα δικά τους αι­τή­μα­τα, τις δικές τους ανά­γκες, τις δικές τους απε­λευ­θε­ρω­τι­κές προ­ο­πτι­κές.

Αυτή η πο­λι­τι­κή δια­πί­στω­ση επι­βε­βαιώ­νε­ται σε όλα τα «προ­γραμ­μα­τι­κά» ση­μεία, εάν και εφό­σον αυτά εξε­τα­στούν από τη σκο­πιά των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

Πραγ­μα­τι­κές αυ­ξή­σεις σε μι­σθούς και συ­ντά­ξεις, ενά­ντια στον πλη­θω­ρι­σμό και τα υπερ­κέρ­δη

Ο πλη­θω­ρι­σμός και η εξο­ντω­τι­κή ακρί­βεια απο­τε­λούν μια κο­λοσ­σιαία με­τα­φο­ρά πλού­του από το ερ­γα­τι­κό και λαϊκό ει­σό­δη­μα προς τα θη­σαυ­ρο­φυ­λά­κια των με­γά­λων επι­χει­ρή­σε­ων. Οι λαϊ­κές απο­τα­μιεύ­σεις εξα­ε­ρώ­νο­νται με τα­χύ­τε­ρο ρυθμό προς όφε­λος των τρα­πε­ζι­τών, ενώ τα άλ­μα­τα των τιμών στα είδη υπο­χρε­ω­τι­κής κα­θη­με­ρι­νής κα­τα­νά­λω­σης υπο­βαθ­μί­ζουν άγρια το πραγ­μα­τι­κό ει­σό­δη­μα των ερ­γα­τι­κών και λαϊ­κών νοι­κο­κυ­ριών. Την ίδια στιγ­μή τα ετή­σια κέρδη των εμπο­ρι­κών αλυ­σί­δων, των εται­ριών στην ενέρ­γεια, των δι­υ­λι­στη­ρί­ων κ.ά. αυ­ξά­νουν από ρεκόρ σε ρεκόρ. Ο Μη­τσο­τά­κης απο­κλεί­ει κάθε ου­σια­στι­κό μέτρο ελέγ­χου αυτής της λη­στεί­ας και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και το ΠΑΣΟΚ απο­φεύ­γουν να δε­σμευ­τούν πραγ­μα­τι­κά σε οτι­δή­πο­τε ου­σια­στι­κό, αλλά και να το ανα­δεί­ξουν σε επί­δι­κο της επερ­χό­με­νης εκλο­γι­κής μάχης.

Τα χρό­νια που ακο­λού­θη­σαν το πρώτο μνη­μό­νιο, είναι χρό­νια διαρ­κούς υπο­χώ­ρη­σης του με­ρι­δί­ου των μι­σθών και των συ­ντά­ξε­ων ως πο­σο­στού του ετή­σιου ΑΕΠ και πα­ράλ­λη­λα αύ­ξη­σης του με­ρι­δί­ου των εται­ρι­κών κερ­δών στο πα­ρα­γό­με­νο ετή­σιο ΑΕΠ. Μια πο­λι­τι­κή αύ­ξη­σης των μι­σθών και των συ­ντά­ξε­ων σε πο­σο­στό ίσο και με­γα­λύ­τε­ρο του πλη­θω­ρι­σμού έχει γίνει όρος επι­βί­ω­σης σε στοι­χειω­δώς αξιο­πρε­πές επί­πε­δο, για όσους στη­ρί­ζο­νται στη δου­λειά. Ο Μη­τσο­τά­κης απο­κλεί­ει κάθε τέ­τοια προ­ο­πτι­κή, ενώ ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και το ΠΑΣΟΚ αρ­νού­νται να δε­σμευ­τούν, με τρόπο πει­στι­κό και συ­γκε­κρι­μέ­νο, σε μια πο­λι­τι­κή πραγ­μα­τι­κής αύ­ξη­σης των μι­σθών και των συ­ντά­ξε­ων.

Οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις σκο­τώ­νουν

Το τρα­γι­κό δυ­στύ­χη­μα στα Τέμπη απέ­δει­ξε με τον πιο σκλη­ρό τρόπο ότι οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις σκο­τώ­νουν. Δυ­στυ­χώς αυτή η πικρή πείρα δεν πε­ριο­ρί­ζε­ται στις με­τα­φο­ρές. Η πο­λι­τι­κή ασύ­στο­λης ενί­σχυ­σης του ιδιω­τι­κού τομέα έχει οδη­γή­σει τα δη­μό­σια νο­σο­κο­μεία και σχο­λεία στα όρια της κα­τάρ­ρευ­σης. Το κα­πι­τα­λι­στι­κό Ελ Ντο­ρά­ντο που έχει επι­βλη­θεί στην ενέρ­γεια ετοι­μά­ζε­ται να επε­κτα­θεί στον τομέα της ύδρευ­σης. Ο Μη­τσο­τά­κης όχι μόνο απο­κλεί­ει κάθε προ­ο­πτι­κή ελέγ­χου των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, αλλά

αντί­θε­τα συν­δέ­ει απο­φα­σι­στι­κά την αι­μα­τη­ρή «ανά­πτυ­ξη» που επαγ­γέ­λε­ται, με την ποιο­τι­κή επι­τά­χυν­ση των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων. Αντί­στοι­χα, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και το ΠΑΣΟΚ αρ­νού­νται να δε­σμευ­τούν για μια πο­λι­τι­κή ανα­τρο­πής της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης στις με­τα­φο­ρές, στην ενέρ­γεια, στην πε­ρί­θαλ­ψη και στην εκ­παί­δευ­ση, στο νερό κ.ο.κ. Πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο αρ­νού­νται ακόμα και να ψελ­λί­σουν την προ­ο­πτι­κή του δη­μο­κρα­τι­κού/κοι­νω­νι­κού/ερ­γα­τι­κού ελέγ­χου στους «στρα­τη­γι­κούς το­μείς» που πρέ­πει να γί­νουν ξανά δη­μό­σια πε­ριου­σία, να δε­σμευ­τούν σε μια συ­στη­μα­τι­κή προ­σπά­θεια αντι­στρο­φής της αντι­δρα­στι­κής κα­τρα­κύ­λας που άρ­χι­σε διε­θνώς από την εποχή της Θά­τσερ και του Ρί­γκαν.

Λεφτά για τις ανά­γκες μας, όχι για εξο­πλι­σμούς

Η πιο συ­νη­θι­σμέ­νη αντίρ­ρη­ση προς όσους απαι­τού­με ανά­λο­γα συ­γκε­κρι­μέ­να φι­λερ­γα­τι­κά-φι­λο­λαϊ­κά μέτρα, είναι το ψέμα ότι «δεν υπάρ­χουν οι απαι­τού­με­νοι πόροι». Είναι ένα ψέμα που δια­ψεύ­δουν κα­τη­γο­ρη­μα­τι­κά οι κο­λοσ­σιαί­ες «ενι­σχύ­σεις» που δια­τη­ρούν κα­λο­λα­δω­μέ­νη την κερ­δο­φο­ρία των με­γά­λων επι­χει­ρή­σε­ων. Όμως μια ακόμα πιο φα­νε­ρή διά­ψευ­ση είναι το σκάν­δα­λο των εξο­πλι­σμών. Η τε­λευ­ταία πράξη της κυ­βέρ­νη­σης Μη­τσο­τά­κη (στο παρά 5’ της διά­λυ­σης της Βου­λής) ήταν η έγκρι­ση 2 δισ. ευρώ για πρό­σθε­τες αγο­ρές όπλων (προ­μή­θεια ισ­ραη­λι­νών πυ­ραύ­λων SPIKE, εκ­συγ­χρο­νι­σμός πα­λαιών φρε­γα­τών του Ναυ­τι­κού, ανα­βάθ­μι­ση επι­θε­τι­κών ελι­κο­πτέ­ρων Στρα­τού). Αν αυτά προ­στε­θούν στο κό­στος του τε­ρά­στιου εξο­πλι­στι­κού προ­γράμ­μα­τος της τε­τρα­ε­τί­ας Μη­τσο­τά­κη (Ραφάλ, Μπελ­χά­ρα, ανα­βάθ­μι­ση F16, πα­ραγ­γε­λία F35 κ.ά.) προ­κύ­πτει μια προ­κλη­τι­κή ει­κό­να: στους εξο­πλι­σμούς έχουν δια­τε­θεί δη­μό­σιοι πόροι που ξε­περ­νούν κατά πολύ το κό­στος του κα­θε­νός από τα τρία αντι­δρα­στι­κά μνη­μό­νια. Με ένα μόνο τμήμα αυτής της δα­πά­νης θα μπο­ρού­σε να έχει «απο­γειω­θεί» το δη­μό­σιο σύ­στη­μα πε­ρί­θαλ­ψης και εκ­παί­δευ­σης, να έχουν δια­σφα­λι­στεί τα κοι­νω­νι­κά δι­καιώ­μα­τα στην ενέρ­γεια, στις με­τα­φο­ρές, στο νερό κ.ο.κ. Οι «πόροι» ήταν και είναι πο­λι­τι­κή επι­λο­γή, είναι ζή­τη­μα προ­τε­ραιο­τή­των στα κοι­νω­νι­κά συμ­φέ­ρο­ντα ανα­φο­ράς. Ο Μη­τσο­τά­κης απο­κλεί­ει κάθε αλ­λα­γή στις κυ­βερ­νη­τι­κές προ­τε­ραιό­τη­τες και μά­λι­στα υπο­γραμ­μί­ζει ότι μια ακόμα θρα­σύ­τε­ρη ανά­λο­γη πο­λι­τι­κή είναι η μο­να­δι­κή οδός για την «ανά­πτυ­ξη». Η σιωπή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και του ΠΑΣΟΚ απέ­να­ντι στην πρό­κλη­ση των εξο­πλι­σμών, πε­ρι­γρά­φει με σαφή τρόπο τη σύ­γκλι­σή τους με τη ΝΔ στα ου­σια­στι­κά ζη­τή­μα­τα των προ­τε­ραιο­τή­των, δη­λα­δή στα ου­σια­στι­κά ζη­τή­μα­τα της πο­λι­τι­κής και κοι­νω­νι­κής ανα­φο­ράς.

Η τε­τρα­ε­τία Μη­τσο­τά­κη ήταν μια πε­ρί­ο­δος με­τα­τρο­πής της χώρας σε «προ­κε­χω­ρη­μέ­νο να­τοϊ­κό φυ­λά­κιο», χωρίς προ­σχή­μα­τα και επι­φυ­λά­ξεις. Στη Σούδα, στην Αλε­ξαν­δρού­πο­λη, στη Λά­ρι­σα και στο Στε­φα­νο­βί­κι, η έντα­ξη του ελ­λη­νι­κού κρά­τους στην ουρά της αμε­ρι­κα­νο­να­τοϊ­κής πο­λε­μι­κής μη­χα­νής γί­νε­ται πιο φα­νε­ρή από ποτέ. Ο συμ­μα­χι­κός «άξο­νας» με τους σιω­νι­στές χα­σά­πη­δες της Πα­λαι­στί­νης, έχει γίνει μια ανα­βαθ­μι­σμέ­νη «στα­θε­ρά» της ελ­λη­νι­κής δι­πλω­μα­τί­ας. Αυτή η φι­λο­πό­λε­μη και επι­κίν­δυ­νη πο­λι­τι­κή ευ­θυ­γράμ­μι­σης με τον ευ­ρω­α­τλα­ντι­σμό (με ανα­φο­ρά στον πό­λε­μο στην Ου­κρα­νία, αλλά και με στό­χευ­ση στον ελ­λη­νο­τουρ­κι­κό αντα­γω­νι­σμό στην Ανα­το­λι­κή Με­σό­γειο…) έχει εξα­σφα­λί­σει την πλήρη και ου­σια­στι­κά συ­ναί­νε­ση των ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΠΑ­ΣΟΚ. Με τον Αλ. Τσί­πρα να πε­ριο­ρί­ζε­ται να θυ­μί­ζει τον πρω­το­πό­ρο ρόλο της δικής του κυ­βέρ­νη­σης στη χά­ρα­ξη αυτής της πο­λι­τι­κής και, κά­πο­τε, να μη δι­στά­ζει να ξε­περ­νά τον Μη­τσο­τά­κη… από τα δεξιά (όπως με τη δη­μα­γω­γι­κή και επι­κίν­δυ­νη προ­τρο­πή του για τη μο­νο­με­ρή κή­ρυ­ξη ελ­λη­νι­κής κυ­ριαρ­χί­ας στα 12 ναυ­τι­κά μίλια στο νότιο Αι­γαίο και γύρω της Κρή­της).

Ενά­ντια στις «ευ­ρύ­τε­ρες συ­ναι­νέ­σεις» σε βάρος των ερ­γα­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων

Αυτή η (όχι τόσο) κρυφή σύ­γκλι­ση σε όλη τα με­γά­λα ζη­τή­μα­τα πο­λι­τι­κής, με βάση τα συμ­φέ­ρο­ντα και τις απαι­τή­σεις των κα­πι­τα­λι­στι­κών ομί­λων, ζυ­γί­ζει ση­μα­ντι­κά πάνω στις πο­λι­τι­κές εξε­λί­ξεις και στις κυ­βερ­νη­τι­κές προ­ο­πτι­κές. Πέρα από τις δη­μα­γω­γι­κές κο­ρώ­νες, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ του Αλέξη Τσί­πρα έκανε απέ­να­ντι στο Μη­τσο­τά­κη την πιο συ­ναι­νε­τι­κή-εκλο­γο­κε­ντρι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση στην πε­ρί­ο­δο μετά την Με­τα­πο­λί­τευ­ση. Αυτό ήταν και το βα­σι­κό «χαρτί» που επέ­τρε­ψε στον Μη­τσο­τά­κη να ολο­κλη­ρώ­σει την κυ­βερ­νη­τι­κή θη­τεία του, ήταν ο πα­ρά­γο­ντας που αφή­νει στη Δεξιά ανοι­χτές τις ελ­πί­δες να ανα­νε­ώ­σει τον έλεγ­χό της πάνω στις πο­λι­τι­κές εξε­λί­ξεις. Μετά την αντερ­γα­τι­κή-αντι­λαϊ­κή λαί­λα­πα αυτής της κυ­βερ­νη­τι­κής τε­τρα­ε­τί­ας, το να πα­ρα­μέ­νει ο Μη­τσο­τά­κης ζω­ντα­νός στο κυ­νή­γι μιας νέας «αυ­το­δυ­να­μί­ας» μπο­ρεί να γίνει κα­τα­νοη­τό μόνο πάνω στο έδα­φος της πο­λι­τι­κής ανε­πάρ­κειας των ηγε­σιών που είχε να αντι­με­τω­πί­σει. Και ακρι­βώς γι’ αυτό, αν το κα­τα­στή­σουν ανα­γκαίο τα αριθ­μη­τι­κά δε­δο­μέ­να της κάλ­πης της 21ης Μαΐου, το σε­νά­ριο κυ­βέρ­νη­σης «ευ­ρύ­τε­ρων συ­ναι­νέ­σε­ων» πα­ρα­μέ­νει ορ­θά­νοι­χτο, παρά τις επι­φα­νεια­κές δια­ψεύ­σεις της προ­ε­κλο­γι­κής πε­ριό­δου.

…ψήφο στην Αρι­στε­ρά

Αυτά τα δε­δο­μέ­να πρέ­πει να συ­νυ­πο­λο­γι­στούν για να απα­ντη­θεί το ζή­τη­μα της ψήφου. Η ψήφος στην Αρι­στε­ρά είναι το πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κό «μαύ­ρι­σμα» στον Μη­τσο­τά­κη. Γιατί πέρα από την απόρ­ρι­ψη των κυ­βερ­νη­τι­κών προ­ο­πτι­κών της ΝΔ, εκ­φρά­ζει την απόρ­ρι­ψη της «σύ­γκλι­σης» γύρω από την πο­λι­τι­κή του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου κα­πι­τα­λι­σμού, απαι­τεί αρι­στε­ρή αντι­πο­λί­τευ­ση σε αυτή την πο­λι­τι­κή και δη­μιουρ­γεί τις κα­λύ­τε­ρες δυ­να­τές (πο­λι­τι­κές/εκλο­γι­κές) συν­θή­κες για να εκ­φρα­στεί η πα­ρέμ­βα­ση του κό­σμου από τα κάτω.

…κλι­μά­κω­ση και γε­νί­κευ­ση των κοι­νω­νι­κών αγώ­νων

Δεν πρέ­πει να υπάρ­χουν αυ­τα­πά­τες. Ο κα­πι­τα­λι­σμός διε­θνώς μπαί­νει σε πε­ρί­ο­δο κρι­σια­κής δο­κι­μα­σί­ας και το σοκ θα είναι πιο έντο­νο για τον αδύ­να­μο ελ­λη­νι­κό κα­πι­τα­λι­σμό. Αυτό ση­μαί­νει ότι η κυ­βέρ­νη­ση της επό­με­νης ημέ­ρας, είτε αυ­το­δυ­να­μί­ας, είτε «συ­ναι­νέ­σε­ων», είτε «ει­δι­κού σκο­πού», θα είναι μια κυ­βέρ­νη­ση σκλη­ρής ατζέ­ντας, κυ­βέρ­νη­ση επι­θε­τι­κό­τη­τας ενά­ντια στα ερ­γα­τι­κά και λαϊκά συμ­φέ­ρο­ντα. Και η μόνη απο­τε­λε­σμα­τι­κή απά­ντη­ση θα είναι η κλι­μά­κω­ση και η γε­νί­κευ­ση των κοι­νω­νι­κών αγώ­νων. Όπως έδει­ξαν οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις μετά την τρα­γω­δία στα Τέμπη, αυτή η προ­ο­πτι­κή είναι εφι­κτή. Και όπως δεί­χνουν οι αγώ­νες στη Γαλ­λία, στη Γερ­μα­νία, στη Βρε­τα­νία, στην Ισπα­νία και στην Πορ­το­γα­λία, αυτή η απά­ντη­ση είναι απο­λύ­τως ανα­γκαία. Για αυτή την προ­ο­πτι­κή θα πρέ­πει να προ­ε­τοι­μα­ζό­μα­στε. Και γι’ αυτό είναι απο­λύ­τως επί­και­ρη μια μα­ζι­κή-ενω­τι­κή-ρι­ζο­σπα­στι­κή τα­κτι­κή πα­ρέμ­βα­ση και δράση της Αρι­στε­ράς απέ­να­ντι στα κα­θή­κο­ντα που έρ­χο­νται με τα­χύ­τη­τα κατά πάνω μας.