Για τα κόκκινα δάνεια, τους πλειστηριασμούς και την προστασία της πρώτης κατοικίας

 

Η βαρβαρότητα υπήρξε ανέκαθεν το κύριο χαρακτηριστικό της επιβολής των συμφερόντων των ισχυρών. Πολύ περισσότερο όταν τα συμφέροντα αυτά συνδέονται με τα χρηματοπιστωτικά παιχνίδια που έχουν αναδειχθεί σε κύριο "επενδυτικό" τομέα τα τελευταία χρόνια. Η κρίση του αμερικανικού τραπεζικού συστήματος του 2007 - 2008 και η βαριά ασθένεια που κληροδότησε στην παγκόσμια οικονομία ανεδειξε με τον πιο εμφαντικό τρόπο την επικινδυνότητα των παιχνιδιών που παίζει το κεφάλαιο,  το οποίο όμως, μετά το αρχικό μούδιασμα, επανήλθε δριμύτερο, απαίτησε και πέτυχε  την ανόρθωση των ζημιών του και τον πολλαπλασιασμό των παράνομων κερδών του, αυξάνοντας με εφευρετικότητα τις δραστηριότητες του  και φορτώνοντας τις ζημιές του στις πλάνες των λαών. Οι συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις στάθηκαν χρήσιμοι και αταλάντευτοι αρωγοί του κεφαλαίου στην πορεία αυτή για να μην "καταρρεύσει" το σύστημα.

Και λεγόμενη «κυβέρνηση της πρώτη φορά αριστερά» όμως;

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ:

Αντί να στηριχτεί στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, να υποστηρίξει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, και να προστατεύσει το λαό της, η υπερχρέωση του οποίου είναι αποκλειστικό αποτέλεσμα

των μνημονίων (το 2008 το ποσοστό των μη εξυπηρετουμένων δανείων ανερχόταν μόλις στο 5% του συνόλου τους 11,9 δις €, το 2010 με το μνημόνιο τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια αυξάνονται στο 10,5% ή 28,6 δις, για να φθάσουν τον Οκτώβριο του 2015 στο 48% ή 94 δις περίπου),

Αντί να καταστήσει τις τράπεζες συνυπεύθυνες, όπως και είναι, για την υπερχρέωση του ελληνικού λαού, τον οποίο δανειοδοτούσαν αλόγιστα τα χρόνια της «άνθησης» του χρηματοπιστωτικού συστήματος, για να απολαύσουν κέρδη ύψους 44 δις € το διάστημα 2000 – 2010, και να τους επιστρέψει την τεράστια ευθύνη που τους αναλογεί για τον τρόπο με τον οποίο ποδηγέτησαν και δέσμευσαν τον ελληνικό λαό με τη συμπαράσταση των προηγούμενων κυβερνήσεων,

Αντί να θέσει το τεράστιο πολιτικό και νομικό ζήτημα αν είναι δίκαιο ή ηθικό να σπαταλώνται υπέρογκα ποσά από τον κρατικό προυπολογισμό υπέρ των τραπεζών και από την άλλη οι Τραπεζίτες – «κερδοσκόποι» να διεκδικούν στο ακέραιο απαιτήσεις που οι πολίτες δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν λόγω της αφαίμαξης αυτής,

Ακολούθησε και εδώ τη γνωστή σε αυτήν τακτική της «αργής ωρίμανσης», και αφού εξάντλησε κάθε απόθεμα αντοχής του ελληνικού λαού και της ελληνικής οικονομίας με την υποτιθέμενη διαρκή διαπραγμάτευση, υπέβαλε στις 12-13.7.15 όλα τα σχέδια που της ζητήθηκαν από τους δανειστές, με πρόσχημα τη σωτηρία της χώρας και την πάσει θυσία παραμονή στο ευρώ. Συγκεκριμένα η κυβέρνηση δεσμεύθηκε:

• να πραγματοποιήσει τα απαραίτητα βήματα για την ενίσχυση του χρηματοπιστωτικού τομέα, συμπεριλαμβανομένων τόσο αποφασιστικής δράσης για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια όσο και μέτρων για την ενδυνάμωση της διακυβέρνησης του ΤΧΣ και των τραπεζών, ιδίως με την εξάλειψη κάθε πιθανότητας πολιτικών παρεμβάσεων, ιδιαίτερα στις διαδικασίες διορισμού.
Πέραν τούτου, οι ελληνικές αρχές οφείλουν να πραγματοποιήσουν τις ακόλουθες ενέργειες:
• να αναπτύξουν ένα σημαντικά ενισχυμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων με βελτιωμένη διακυβέρνηση· ελληνικά περιουσιακά στοιχεία μεγάλης αξίας θα μεταφερθούν σε ανεξάρτητο ταμείο, το οποίο θα τα ρευστοποιήσει με ιδιωτικοποιήσεις και άλλους τρόπους. Η ρευστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων θα αποτελέσει μια πηγή για την πραγματοποίηση της προγραμματισμένης εξόφλησης του νέου δανείου του ΕΜΣ και θα αποφέρει κατά τη διάρκεια του νέου δανείου επιδιωκόμενο συνολικό ποσό 50 δισεκ. ευρώ, εκ των οποίων τα 25 δισεκ. ευρώ θα χρησιμοποιηθούν για την επιστροφή της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και άλλων περιουσιακών στοιχείων και το 50% κάθε εναπομένοντος ευρώ (τουτέστιν, 50% των 25 δισεκ. ευρώ) θα χρησιμοποιηθεί για τη μείωση της αναλογίας χρέους/ΑΕΠ, το δε υπόλοιπο 50% θα χρησιμοποιηθεί για επενδύσεις.

…………………..

Λόγω των σοβαρότατων προκλήσεων που αντιμετωπίζει ο ελληνικός χρηματοπιστωτικός τομέας, ο συνολικός φάκελος του πιθανού νέου προγράμματος του ΕΜΣ θα πρέπει να περιλάβει τη δημιουργία αποθεματικού ασφάλειας ύψους 10 έως 25 δισεκ. για τον τραπεζικό τομέα, ώστε να αντιμετωπιστούν οι πιθανές ανάγκες για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και το κόστος εξυγίανσης, εκ του οποίου αναμένεται να είναι άμεσα διαθέσιμο ποσό ύψους 10 δισεκ. ευρώ σε διαχωρισμένο λογαριασμό στον ΕΜΣ.

(Πηγή: Taxheaven © Δείτε περισσότερα http://www.taxheaven.gr/news/news/view/id/24494)

Ο τρόπος εφαρμογής της συμφωνίας αυτής, ανήκει, όπως πάντα, στην ελληνική κυβέρνηση, η οποία, αμέσως μετά προχώρησε σε μια σειρά νομοθετικών ρυθμίσεων, με τις οποίες αίρεται κάθε ουσιαστική προστασία για τα δάνεια. Ειδικώτερα:

Στις 31.3.2015 και τις 15.10.2015 ανέχθηκε δύο τροποποιήσεις που έκανε ο Στουρνάρας στον Κώδικα Δεοντολογίας των Τραπεζών, χειροτερεύοντας εμφανώς την έννοια του «συνεργάσιμου δανειολήπτη», μετατρέποντας τον έτσι σε Κώδικα Υποχρεώσεων του Δανειολήπτη, αφού επιταχύνει τη διαδικασίες εκποίησης της κύριας κατοικίας του δανειολήπτη, που δεν είναι «συνεργάσιμος».

Στις 22.7.2015 ψήφισε την τροποποίηση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, εισάγοντας εκείνες ακριβώς τις διατάξεις που είχε πολεμήσει ως αξιωματική αντιπολίτευση και είχε απορρίψει το δημοψήφισμα των δικηγόρων το Δεκέμβρη 2014 με ποσοστό 93,8%. Ο νέος Κ.Πολ.Δ., σε συνέχεια σωρείας μέτρων που περιστέλλουν το δικαίωμα προσφυγής στη Δικαιοσύνη, αποτελεί βόμβα στα θεμέλια των ατομικών και δικονομικών δικαιωμάτων των διαδίκων, καθώς:

(α) καταργεί την απόδειξη με μάρτυρες στον κύριο τομέα των αστικών διαφορών, την τακτική διαδικασία, όπου υπάγονται και όλες οι διαφορές με τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.

(β) καταργεί τη σταδιακή προσβολή των πράξεων της αναγκαστικής εκτέλεσης, επιτρέποντας την ηλεκτρονική επίδοση των εγγράφων της εκτέλεσης, την άσκηση μιας μόνο ανακοπής μετά το τέλος της εκτελεστικής διαδικασίας (αλήθεια, πόσο εύκολο είναι να ανατρέψεις τον πλειστηριασμό που έχει ήδη ολοκληρωθεί;), ενώ αυξάνει τα προνόμια των απαιτήσεων των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων εις βάρος των απαιτήσεων των εργαζομένων, του Δημοσίου και των ασφαλιστικών οργανισμών, διατάξεις που έχουν σαφέστατο δημοσιονομικό κόστος, όπως ματαίως ανέφερε η εισηγητική έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Πρόκειται για καινοφανείς διατάξεις, που δεν απαντώνται σε κανένα δίκαιο, και οδηγούν στη μεσαιωνική εποχή την ελληνική έννομη τάξη.

Στις 31.10.2015, και σε ευθεία αντίθεση με τις αρχικές της δεσμεύσεις, αρνήθηκε να παρατείνει την απαγόρευση των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας, όπως είχαν κάνει οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Στις 1.11.2015 δημοσίευσε το ν. 4340 με τον οποίο ενίσχυσε το ΤΧΠΣ, και δρομολόγησε το ξεπούλημα των τραπεζών μέσω της αύξησης του μετοχικού τους κεφαλαίου σε εξευτελιστικές τιμές βάσει του βιβλίου προσφορών.

Στις 20.11.2015 δημοσίευσε το ν. 4346, ο οποίος, σε αντίθεση με τα φληναφήματα της κυβέρνησης περί προστασίας του 60% των δανειοληπτών, δεν προβλέπει κανένα μηχανισμό αυτόματης προστασίας της πρώτης κατοικίας για καμιά κατηγορία δανειοληπτών. Όλες οι κατηγορίες δανειοληπτών, ακόμα και αυτοί που ανήκουν στις πιο φτωχές οικογένειες υποχρεούνται να είναι, και να υπήρξαν την τελευταία διετία «συνεργάσιμοι δανειολήπτες», να προσφύγουν στην εφαρμογή του νόμου Κατσέλη και μόνο αν πληρούν τις προϋποθέσεις του, μόνο εάν κριθούν ότι τελούν σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής του δανείου τους, μόνο αν κριθούν ικανοί να πληρώνουν τις δόσεις που κατ’ελάχιστον θα ορισθούν από το δικαστήριο, επωμιζόμενοι και τα σχετικά δικαστικά κόστη, θα κατορθώσουν να αποφύγουν τον πλειστηριασμό της πρώτης κατοικίας τους. Πετυχαίνοντας μάλιστα μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, κυβέρνηση και δανειστές χέρι - χέρι καταργούν επί της ουσίας και τις όποιες ευεργετικές διατάξεις περιλαμβάνονταν στο νόμο Κατσέλη, την εφαρμογή του οποίου περιορίζουν μέχρι την 31.12.2018, δηλαδή για 2,5 χρόνια ακόμη. Έτσι, ακόμα και όσοι τελούν σε κατάσταση απόλυτης ένδειας, και με το προηγούμενο νομοθετικό καθεστώς κατόρθωναν να κουρεύεται το δάνειο τους έως και 90%, χάνουν πλέον κάθε ελπίδα προς τούτο, αφού το ύψος του ποσού που υποχρεούνται συνολικά να καταβάλουν δεν μπορεί να είναι μικρότερο από την αξία που θα πετύχαινε το ακίνητο κατόπιν πλειστηριασμού. Περαιτέρω,  όσοι έχουν ατομικά εισοδήματα χαμηλότερα από 8.180 € (που κλιμακώνεται ως τα 20.639 € για τετραμελή οικογένεια) υποχρεούνται, αν θέλουν να σώσουν το σπίτι τους, να αποπληρώνουν κανονικά τη δόση του δανείου που θα ορισθεί με την δικαστική απόφαση (εφόσον βέβαια η αξία του ακινήτου τους δεν υπερβαίνει τις 120.000 € ή μέχρι 200.000 € για 4μελή οικογένεια).Το μόνο που προβλέπεται είναι η επιδότηση της δόσεως από το Δημόσιο (που θα ξαναφορτωθεί στις πλάτες του λαού με την υπερφορολόγηση), ενώ παραπέμπεται σε εύθετο χρόνο η εξειδίκευση του ποσοστού επιδότησης. Δεν προβλέπεται όμως  τι θα γίνει αν το Δημόσιο δεν καταβάλει ή καθυστερεί να καταβάλει την επιδότηση. Σε κάθε περίπτωση η κατεύθυνση του νόμου είναι ότι όλοι οι δανειολήπτες πρέπει να πληρώνουν από τον πρώτο μήνα την καθορισθείσα δόση, αφού καταργήθηκε η περίοδος χάριτος. Υπάρχει όμως και ένας επιπλέον κίνδυνος: η κρατική επιδότηση ορίζεται μεταβατικά για τρία χρόνια. Αν ο δικαστής κρίνει ότι μετά από αυτό το χρονικό διάστημα ο δανειολήπτης δεν μπορεί να πληρώσει την δόση που προκύπτει για να επιτευχθεί εντός του προβλεπόμενου χρονικού διαστήματος (20ετία εκτός εάν ο συμβατικός χρόνος του δανείου ήταν μεγαλύτερος, οπότε μπορεί να επεκταθεί για άλλα 15 χρόνια) το ελάχιστο ποσό της αξίας που θα έπιανε το ακίνητο στον πλειστηριασμό, τότε θα απορρίπτει την αίτηση. Ας σημειωθεί επίσης ότι στον νόμο Κατσέλη δεν μπορούν να υπαχθούν έμποροι. Συνεπώς έμπορος, ο οποίος ακόμα και σήμερα δεν έχει κάνει διακοπή επαγγέλματος (αν έχει κάνει σε προηγούμενο χρόνο, δικαιούται να υπαχθεί), δεν μπορεί να προστατεύσει την πρώτη κατοικία του ακόμα και αν ανήκει στην ως άνω κατηγορία, μια και ο πτωχευτικός κώδικας δεν προστατεύει την πρώτη κατοικία. Για όσους έχουν εισοδήματα από 8.180 € μέχρι 13.906 € (ατομικό) ή άνω των 35.086 € (για 4μελη οικογένεια) και ακίνητα αξίας από 180.000 € ή μέχρι 260.000 € για 4μελή οικογένεια υποχρεούνται επιπλέον να προσφύγουν σε εξωδικαστικό διακανονισμό με την τράπεζα ως τυπική προϋπόθεση για να μπορέσουν δικαστικά να υπαχθούν σε καθεστώς προστασίας. Όσοι μάλιστα έχουν μεγαλύτερα εισοδήματα ή μεγαλύτερης αξίας ακίνητα και θα μπορούσαν με το μέχρι σήμερα καθεστώς να υπαχθούν στο νόμο Κατσέλη, λόγω της μεγάλης μείωσης εισοδήματος που υπέστησαν από την εποχή που πήραν το δάνειο, χάνουν κάθε δυνατότητα και να σώσουν το σπίτι τους και να μειώσουν το ποσό του δανείου τους !! Για να μην αναφερθούμε καν σε κάθε άλλης κατηγορίας ακίνητο, είτε πρόκειται για εξοχικό, πατρικό κλπ, είτε για ακίνητα επιχειρήσεως, είτε προπάντων για καλλιεργήσιμη γη. Όλα αυτά έχουν προοριστεί εκ των προτέρων να τα πάρουν από τον ελληνικό λαό.

Στις 16.12.2015 δημοσίευσε το ν. 4354, με τον οποίο θεσπίζεται η διαχείριση των κόκκινων δανείων (δηλ. τηλεφωνική όχληση, εκούσια είσπραξη, δικαστική διεκδίκηση, και αναγκαστική είσπραξη με πλειστηριασμό) από ανώνυμες εταιρίες – κοράκια που εδρεύουν στην Ελλάδα και την Ευρώπη, καθώς και την πώληση των δανείων αυτών στις ίδιες εταιρίες. Ως κόκκινα δάνεια θεωρούνται κατά το νόμο εκείνα που ορίζει ο Κώδικας Δεοντολογίας των τραπεζών, δηλ. τα δάνεια που παρουσιάζουν καθυστέρηση άνω των 90 ημερών, στα οποία περιλαμβάνεται η μεγάλη πλειοψηφία των ιδιωτικών και επιχειρηματικών δανείων. Η κυβέρνηση, προσπαθώντας να διατηρήσει τα προσχήματα, παρατείνει με το σταγονόμετρο (παράταση μήνα – μήνα : από 16.3.2016 σε 15.4.2016 και τώρα σε 15.5.2016) τη δήθεν προστασία των δανείων αυτών, δηλαδή την αναστολή του προαποφασισμένου μνημονιακού μέτρου  της μεταβίβασής τους από πιστωτικά ιδρύματα στις παραπάνω εταιρίες.

Έτσι, η μόνη προστασία της πρώτης κατοικίας είναι εκείνη που παρέχει ο «μεταλλαγμένος» νόμος Κατσέλη, όπως τον έχουν τροποποιήσει εις βάρος των δανειοληπτών, όπως εφαρμόζεται από τους έλληνες δικαστές (μεγάλος αριθμός αιτήσεων απορρίπτεται πλέον με το αιτιολογικό ότι ο δανειολήπτης είχε κακή πρόθεση γιατί, όταν έπαιρνε το δάνειο, γνώριζε ότι δεν μπορεί να το αποπληρώσει), και για όσο ακόμη θα εξακολουθήσει να ισχύει (έως 31.12.2018), και όπως θα τον αφήσουν να ισχύει.

Σήμερα παρακολουθούμε το γνωστό σενάριο της «αργής ωρίμανσης» της δήθεν «διαπραγμάτευσης» στην οποία μας πληροφορούν ότι περιλαμβάνεται υπό προυποθέσεις (αξία κατοικίας 160.000 € και χαμηλό εισόδημα) «προστασία» της πρώτης κατοικίας έως τα τέλη του 2018, δηλαδή στην ουσία μια επανάληψη όσων η κυβέρνηση έχει ήδη ψηφίσει με τους νόμους που προαναφέρθηκαν. Για ποια διαπραγμάτευση μιλάμε λοιπόν;

            Το δημόσιο χρέος που διογκώθηκε για να «σωθούν» οι τράπεζες με τις συνεχείς ανακεφαλαιοποιήσεις, πριν ξεπουληθούν με την αύξηση του μετοχικού τους κεφαλαίου, φορτώθηκε στην πλάτη των λαϊκών στρωμάτων με τη φοροεπιδρομή μέσω άμεσων και έμμεσων φόρων, τη μετατροπή των ασφαλιστικών εισφορών σε χαράτσια χωρίς αντίκρυσμα, την διόγκωση του κόστους παροχής υπηρεσιών από τις ΔΕΚΟ. Αλλά για την χιονοστιβάδα των κόκκινων δανείων δεν  ευθύνονται οι λαϊκές οικογένειες που πήραν στεγαστικά ή καταναλωτικά δάνεια, ούτε οι ελεύθεροι επαγγελματίες, αγρότες και μικροεπιχειρηματίες που έλαβαν επιχειρηματικά δάνεια. Ευθύνεται από τη μια μεριά η τοκογλυφική πολιτική των τραπεζών με τις τεράστιες ψαλίδες μεταξύ επιτοκίων καταθέσεων και επιτοκίων χορηγήσεων (ιδίως για τα καταναλωτικά δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες), τις παράνομες ρήτρες με τις οποίες φόρτωναν έξοδα στο δανειολήπτη, την πολιτική προώθησης επισφαλών προϊόντων (όπως τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο) και από την άλλη η πολιτική των μνημονίων που στραγγάλισε με την ύφεση κάθε δυνατότητα αποπληρωμής των δανείων (για να μην αναφερθούμε σε όσους μικρομολογιούχους είδαν να εξανεμίζονται οι αποταμιεύσεις τους με το PSI). Πολιτική που οδήγησε σε απόγνωση και αυτοκτονίες και έχει καταστήσει τον ιδιοκτήτη ενοικιαστή στο σπίτι του, ανεξάρτητα από το είδος του δανείου που έχει λάβει, καθώς οι τράπεζες σε μεγάλο βαθμό εξαρτούσαν τις ρυθμίσεις των καταναλωτικών ή επιχειρηματικών δανείων από την παροχή εμπράγματων εγγυήσεων ή την εγγύηση τρίτων.

Η πολιτική αυτή δεν είναι βέβαια τυχαία. Αποτελεί μια μορφή πρωταρχικής συσσώρευσης που απέφερε κέρδη όχι μόνο στους τοκογλύφους δανειστές, αλλά και στα goldenboys που λυμαίνονται τις τράπεζες και τις χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις, καθώς και το μεγάλο κεφάλαιο που λάμβανε θαλασσοδανεικά και αγύριστα (50 δις από τα επιχειρηματικά δάνεια υπολογίζονται ότι κατευθύνθηκαν σε τέτοιες επιχειρήσεις). Ταυτόχρονα οδηγεί στην αποστέρηση της λαϊκής ιδιοκτησίας, την αναδιάρθρωση της αγοράς κατοικίας με τη συγκέντρωση μεγάλου αριθμού ακινήτων σε τράπεζες και realestates και τη μετατροπή των ιδιοκτητών σε ενοικιαστές, γεγονός που διευκολύνει άλλωστε και την κινητικότητα των εργαζομένων. Σύμφωνα και με την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ η πολιτική επιδότησης της αγοράς λαϊκής στέγης, είτε μέσω δημοσίων επενδύσεων, είτε μέσω τραπεζικού δανεισμού πρέπει να αντικατασταθεί από πολιτική επιδότησης ενοικίων (και η εφαρμογή τέτοιων προγραμμάτων σε πρόσφυγες μπορεί να αποτελέσει πιλότο για το μέλλον). Δεν είναι άλλωστε τυχαία η κατάργηση του ΟΕΚ. Αποσκοπεί επίσης στο πέρασμα πολλών επιχειρήσεων σε ξένα funds και σε πλήρη αναδιάρθρωση της αγροτικής γης.

Παράλληλα η κατοικία και γενικά η ιδιοκτησία απειλούνται άμεσα από εξαφάνιση και από μια σειρά άλλων μέτρων, όπως η αύξηση της τιμής νερού και ηλεκτρικού ρεύματος, η συνέχιση της πολλαπλής φορολογίας των ακινήτων, η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, που καθιστούν αβάσταχτο βάρος την πρώτη κατοικία για την πλειοψηφία των πολιτών, ιδιαίτερα μέσα στο καθεστώς αποπνικτικής ανεργίας, μείωσης μισθών, συντάξεων και εισοδημάτων. Στα 109,5 δις υπολογίζονται μόνο τα κόκκινα δάνεια προς τις τράπεζες, ενώ σε άλλα 100 δις υπολογίζονται τα χρέη προς την Εφορία, τους ασφαλιστικούς οργανισμούς και τις ΔΕΚΟ. Ηδη η ΔΕΗ στέλνει χιλιάδες ειδοποιητήρια απειλώντας με διακοπές ρεύματος.

Η συνεχιζόμενη αποχή των δικηγόρων, των συμβολαιογράφων και των δικαστικών επιμελητών εξακολουθεί να αποτρέπει τη διενέργεια πλειστηριασμών το τελευταίο τρίμηνο. Όταν όμως καταλαγιάσουν οι απεργιακές κινητοποιήσεις, κάτι που αναμένεται να συμβεί μέχρι τέλος Απριλίου, οι μεταβιβάσεις και πωλήσεις των δανείων καθώς και οι πλειστηριασμοί θα επανέλθουν με μεγαλύτερη αγριότητα, δεδομένου ότι η κυβέρνηση εξακολουθεί να αρνείται να θεσμοθετήσει την πραγματική προστασία της πρώτης (τουλάχιστον) κατοικίας, να προστατεύσει τους δανειολήπτες, ενώ θέσπισε νέα διαδικασία του πλειστηριασμού με όρους που καταργούν το συνταγματικό δικαίωμα της άμυνας.

Στο αμέσως προσεχές διάστημα επιβάλλεται:

Σε κινηματικό επίπεδο να ενταθεί η προσπάθεια

Ø  Για τη συνεργασία με τα κινήματα κατά των πλειστηριασμών και για την προστασία της κατοικίας και των κόκκινων δανείων, και το μετασχηματισμό των κινημάτων αυτών με δημοκρατικές διαδικασίες κινηματικού χαρακτήρα, μαζικοποίηση, κοινωνικές συμμαχίες, εξατομίκευση ανά περιοχή και γειτονιά με επιτροπές κατοίκων. Να αναδειχθούν τα ζητήματα της κάθε περιοχής με παρεμβάσεις και να αξιοποιήσουν τη δυνατότητα συγκρότησης επιτροπών κατοίκων. Να σπάσει το κλίμα της ντροπής και της συνυπευθυνότητας που κυριαρχεί σ’όσους χρωστούν. Να οργανωθεί σε κάθε στάδιο η συλλογική συμπαράσταση προς αυτούς, και ιδίως στο στάδιο των διαπραγματεύσεων με τις τράπεζες, και να συναποτελέσουν κι αυτοί τμήμα του κινήματος συμπαράστασης προς άλλους. Να στηριχθεί από τα συνδικαλιστικά σωματεία, τις ομοσπονδίες, τους επαγγελματικούς συλλόγους.

Ø  Να οργανωθεί η αποτροπή των πλειστηριασμών κατά την διεξαγωγή τους, καθώς και η αποτροπή των εξώσεων με κάθε μέσο. Να αποτραπούν οι διακοπές ρεύματος.

            Σε πολιτικό επίπεδο να αγωνιστούμε με τις λοιπές αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις του τόπου για την

Ø  Kατάργηση των μνημονιακών νομοθετικών ρυθμίσεων που διευκολύνουν το ξεπούλημα της λαϊκής κατοικίας προς όφελος των τραπεζών (Κώδικας Δεοντολογίας, Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας κλπ)

Ø  Αναστολή πλειστηριασμών για χρέη λαϊκών νοικοκυριών, μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αγροτών προς Τράπεζες, Δημόσιο, Ασφαλιστικούς Οργανισμούς και ΔΕΚΟ

Ø  Πλήρη προστασία πρώτης κατοικίας. Η πρώτη κατοικία να κατοχυρωθεί ως ακατάσχετη

Ø  Απαγόρευση μεταβίβασης των δανείων σε κερδοσκοπικά funds

Ø  Ρύθμιση δανείων με λογική γενναίας σεισάχθειας

Ø  Πλήρη διαγραφή χρεών των φτωχών λαϊκών στρωμάτων

Ø  Γενναία διαγραφή χρεών και αναπροσαρμογή των δόσεων των δανείων ανάλογα με τη δυνατότητα του οφειλέτη. Περίοδος χάριτος με πάγωμα οφειλών και εκλογίκευση επιτοκίων. Διαγραφή τόκων. Συσχετισμός τρέχουσας αξίας ακινήτων με το αρχικό ποσό του δανείου, το υπάρχον υπόλοιπο και του εισόδημα

Ø  Αναδρομική κατάργηση ρητρών ξένου συναλλάγματος με διατήρηση των τυχόν ευνοϊκών επιτοκίων για τα στεγαστικά, καταναλωτικά και επιχειρηματικά δάνεια

Ø  Δημιουργία με πυρήνα το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων δημόσιου φορέα στεγαστικής πίστης για την κάλυψη της λαϊκής κατοικίας. Ανασυγκρότηση στα πλαίσια αυτά του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας. Καταγραφή του οικιστικού αποθέματος (άδεια σπίτια και διαμερίσματα) για εξασφάλιση σε συνεργασία με την Αυτοδιοίκηση, κατοικίας σε αστέγους και οικογένειες που διαβιούν σε άθλιες οικιστικές συνθήκες.

Ø  Ενίσχυση της εμπορικής δραστηριότητας και επιχειρηματικότητας

Ø  Υπεράσπιση των υπερχρεωμένων μικρών και μεσαίων επαγγελματιών και επιχειρήσεων, τόσο απέναντι στις τράπεζες, όσο και στις φορολογικές αρχές και τα ασφαλιστικά ταμεία και της απόκρουσης των εκποιήσεων και αναδιαρθρώσεων υπό την αιγίδα των τραπεζών.

Ø  Υπεράσπιση της αγροτικής γης και την απόκρουση της εκποίησης και συγκεντροποίησής της, με μοχλό την εξοντωτική φορολογία και τις οφειλές τους στο τραπεζικό σύστημα

Ø  Ριζική άρνηση της γενικευμένης υποταγής όλων στις επιταγές του τραπεζικού κατεστημένου μέσω της επιβολής της «συνεργασιμότητας».

Το πλαίσιο αυτό που μπορεί να λύσει ριζικά το ζήτημα του ιδιωτικού χρέους και της λαϊκής κατοικίας δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί εντός της μνημονιακής πολιτικής. Προϋποθέτει έναν άλλο δρόμο, με πυρήνα την εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και την ανάκτηση εθνικού νομίσματος. 

...........................................

το παρόν αποτελεί την εισήγηση σε αυνάντηση που διοργανώνει σήμερα στις 19.30 η ΛΑ.Ε. Ηρακλείου στα γραφεία της και βασίζεται σε κείμενα των μελών της Επιτροπής της ΛΑ.Ε. για τα κόκκινα δάνεια : Γιάννη Δουλφή (οικονομολόγου, πρώην τραπεζικού), Δημήτρη Σαραφιανού (δικηγόρου) και δικά μου.