«Το ταμείο θα απορροφήσει τουλάχιστον τέσσερις βασικές δομές διαχείρισης δημόσιας περιουσίας το ΤΑΙΠΕΔ, το ΤΧΣ, την ΕΤΑΔ και τις ΔΕΚΟ, χωρίς να αποκλείεται ο εμπλουτισμός του ενεργητικού του με την προσθήκη επιπλέον άυλων αξιών και ακινήτων ή δημιουργία νέων υποταμείων».
Η ιδιο­κτη­σία και ο έλεγ­χος από το ιδιω­τι­κό κε­φά­λαιο βα­σι­κών πε­ριου­σια­κών στοι­χεί­ων του κρά­τους, που συ­γκρο­τούν κα­θο­ρι­στι­κούς πυ­λώ­νες για τον έλεγ­χο της οι­κο­νο­μί­ας, της πα­ρα­γω­γι­κής συ­γκρό­τη­σης/πα­ρα­γω­γι­κού με­τα­σχη­μα­τι­σμού μιας χώρας, απο­τε­λούν σή­με­ρα στρα­τη­γι­κή του πα­γκο­σμιο­ποι­η­μέ­νου κε­φα­λαί­ου και των κυ­
βερ­νή­σε­ων οι οποί­ες εκ­φρά­ζουν πο­λι­τι­κά αυτή τη στρα­τη­γι­κή. Στην Ελ­λά­δα, που βρί­σκε­ται υπό μνη­μο­νια­κό κα­θε­στώς και ήδη εφαρ­μό­ζει το τρίτο, επα­χθέ­στε­ρο μνη­μό­νιο, η πο­λι­τι­κή αυτή στρα­τη­γι­κή πραγ­μα­το­ποιεί­ται μέσα από τρεις θε­με­λια­κές ανα­τρο­πές στο κα­θε­στώς ιδιο­κτη­σί­ας.
Πρώ­τον, οι τρά­πε­ζες πα­ρα­χω­ρή­θη­καν σε εξευ­τε­λι­στι­κές τιμές σε ξέ­νους επεν­δυ­τές και το δη­μό­σιο, που τις είχε εξα­γο­ρά­σει, έχασε ένα βα­σι­κό ρυθ­μι­στι­κό ερ­γα­λείο της οι­κο­νο­μί­ας. Δεύ­τε­ρον, η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση αυτή των τρα­πε­ζών διευ­κο­λύ­νει την υφαρ­πα­γή της ιδιω­τι­κής πε­ριου­σί­ας των ελ­λή­νων πο­λι­τών μέσω των «κόκ­κι­νων δα­νεί­ων» και των εγ­γυ­ή­σε­ων που κα­τέ­χουν οι τρά­πε­ζες. Η τρίτη θε­με­λια­κή ανα­τρο­πή στο κα­θε­στώς ιδιο­κτη­σί­ας αφορά στην υφαρ­πα­γή της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας ώστε αυτή να εξυ­πη­ρε­τή­σει το φε­ρό­με­νο ως δη­μό­σιο χρέος.
Το πό­ρι­σμα της Επι­τρο­πής Αλή­θειας της Βου­λής για το Δη­μό­σιο Χρέος (Ιού­λιος 2015) τεκ­μη­ριώ­νει γιατί το φε­ρό­με­νο ως δη­μό­σιο χρέος είναι πα­ρά­νο­μο, αθέ­μι­το, επο­νεί­δι­στο - επο­μέ­νως δεν πρέ­πει να πλη­ρω­θεί. Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση είναι μη βιώ­σι­μο όπως ομο­λο­γεί­ται ακόμα και από το ΔΝΤ.
Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό το σύν­θη­μα των πρώ­των, εξαι­ρε­τι­κά μα­ζι­κών και μα­χη­τι­κών, αντι­μνη­μο­νια­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων : Δεν χρω­στά­με, Δεν που­λά­με, Δεν πλη­ρώ­νου­με. Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση ένα κυ­ρί­αρ­χο κρά­τος μπο­ρεί να αρ­νη­θεί την εκ­ποί­η­ση των πε­ριου­σια­κών του στοι­χεί­ων, η απώ­λεια των οποί­ων αφορά ευ­θέ­ως στην απώ­λεια της εθνι­κής και κατ’ επέ­κτα­ση της λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας. Ένα κυ­ρί­αρ­χο κρά­τος σύμ­φω­να με τους διε­θνείς νό­μους, μπο­ρεί και επι­βάλ­λε­ται να θέτει σε προ­τε­ραιό­τη­τα τη δη­μό­σια πε­ριου­σία και την ικα­νο­ποί­η­ση των κοι­νω­νι­κών/αν­θρώ­πι­νων δι­καιω­μά­των των πο­λι­τών του ένα­ντι της εξυ­πη­ρέ­τη­σης του όποιου, απο­δε­κτού ή μη απο­δε­κτού, χρέ­ους.   
ΤΑΙ­ΠΕΔ  ΚΑΙ  ΝΕΟ ΤΑ­ΜΕΙΟ
Η εκ­ποί­η­ση/υφαρ­πα­γή της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας προ­ω­θεί­ται μέχρι σή­με­ρα μέσω του Τα­μεί­ου Απο­κρα­τι­κο­ποι­ή­σε­ων Ιδιω­τι­κής Πε­ριου­σί­ας Δη­μο­σί­ου, του πε­ριώ­νυ­μου ΤΑΙ­ΠΕΔ, που θε­σμο­θε­τή­θη­κε με το μνη­μο­νια­κό νόμο 3968/2011 με σκοπό το προ­ϊ­όν της δρα­στη­ριό­τη­τάς του να χρη­σι­μο­ποιεί­ται απο­κλει­στι­κά για την απο­πλη­ρω­μή του δη­μό­σιου χρέ­ους της χώρας.
Τα κι­νή­μα­τα κατά της υφαρ­πα­γής της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας μέχρι σή­με­ρα έδω­σαν και δί­δουν αγώ­νες για να δη­μιουρ­γή­σουν προ­βλή­μα­τα ή/και να απο­τρέ­ψουν εκ­ποι­ή­σεις. Ο προ­γραμ­μα­τι­σμός της κυ­βέρ­νη­σης Σα­μα­ρά δεν προ­χώ­ρη­σε ικα­νο­ποι­η­τι­κά για τους δα­νει­στές λόγω και των κοι­νω­νι­κών αντι­δρά­σε­ων. Έτσι, το νέο υπερ-ΤΑΙ­ΠΕΔ, που ο χα­ρα­κτή­ρας του θα απο­φα­σι­στεί σ’ αυτή τη φάση των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων και δυ­στυ­χώς δεν συ­ζη­τεί­ται δη­μό­σια, αφορά σ’ ένα πλιά­τσι­κο του συ­νό­λου της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας, ένα­ντι πι­να­κί­ου φακής και με κατά συρ­ρο­ήν πα­ρα­βιά­σεις της νο­μι­μό­τη­τας.
Σύμ­φω­να με τα στοι­χεία που δη­μο­σί­ευ­σε η εφη­με­ρί­δα Αυγή (20/12/2015) όλη η εθνι­κή πε­ριου­σία, ύψους 50 δις, με­τα­βι­βά­ζε­ται στο νέο Τα­μείο του οποί­ου τον έλεγ­χο έχουν κατά βάση οι «θε­σμοί» μέσω του 5με­λούς επο­πτι­κού συμ­βου­λί­ου, όπου τα δύο μέλη διο­ρί­ζο­νται άμεσα από την Κο­μι­σιόν και τον ESM ενώ τα υπό­λοι­πα 3 θα είναι της αρε­σκεί­ας των «θε­σμών». Ο έλεγ­χος θα γί­νε­ται και μέσω του δι­καιώ­μα­τος βέτο και της απαι­τού­με­νης πλειο­ψη­φί­ας 4/5 για όλες τις απο­φά­σεις εκ­ποι­ή­σε­ων, επεν­δύ­σε­ων κ.λπ. με πολ­λα­πλούς στό­χους : α. να απο­πλη­ρώ­νε­ται το δη­μό­σιο χρέος που επι­βλή­θη­κε πα­ρα­νό­μως στη χώρα μας, β. να επω­φε­λεί­ται  το ξένο κε­φά­λαιο από τα πε­ριου­σια­κά στοι­χεία του ελ­λη­νι­κού κρά­τους, γ. εν τέλει το σύ­νο­λο της ελ­λη­νι­κής οι­κο­νο­μί­ας - μετά και το έγκλη­μα της ανα­κε­φα­λαιο­ποί­η­σης των τρα­πε­ζών -  να ελέγ­χε­ται από οι­κο­νο­μι­κές δυ­νά­μεις που δεν υπό­κει­νται στον έλεγ­χο των ελ­λη­νι­κών κυ­βερ­νή­σε­ων.
«Το τα­μείο θα απορ­ρο­φή­σει του­λά­χι­στον τέσ­σε­ρις βα­σι­κές δομές δια­χεί­ρι­σης δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας  το ΤΑΙ­ΠΕΔ, το ΤΧΣ, την ΕΤΑΔ και τις ΔΕΚΟ, χωρίς να απο­κλεί­ε­ται ο εμπλου­τι­σμός του ενερ­γη­τι­κού του με την προ­σθή­κη επι­πλέ­ον άυλων αξιών και ακι­νή­των ή δη­μιουρ­γία νέων υπο­τα­μεί­ων».Στην όλη δια­δι­κα­σία εμπλέ­κε­ται και η πε­ρί­φη­μη EBRD ή European Bank for Reconstruction and Development. Είναι η Τρά­πε­ζα που δια­χει­ρί­στη­κε τις απο­κρα­τι­κο­ποι­ή­σεις στις πρώην σο­βιε­τι­κές δη­μο­κρα­τί­ες με τα γνω­στά απο­τε­λέ­σμα­τα. Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι το αντί­στοι­χο Τα­μείο Απο­κρα­τι­κο­ποι­ή­σε­ων στην πρώην Ανα­το­λι­κή Γερ­μα­νία έκλει­σε με πα­θη­τι­κό.
ΚΟΙ­ΝΩ­ΝΙ­ΚΟ  ΚΑΙ  ΠΟ­ΛΙ­ΤΙ­ΚΟ  ΚΙ­ΝΗ­ΜΑ  ΑΝΤΙ­ΣΤΑ­ΣΗΣ
Πρέ­πει να γίνει κα­τα­νοη­τό ότι αυτή η υφαρ­πα­γή-εκ­ποί­η­ση/εκ­με­τάλ­λευ­ση/ιδιο­κτη­σία των πε­ριου­σια­κών στοι­χεί­ων του κρά­τους δε­σμεύ­ει και, πά­ντως, κα­θι­στά εξαι­ρε­τι­κά δυ­σοί­ω­νο το μέλ­λον της χώρας και του ελ­λη­νι­κού λαού, ακόμα και σε πε­ρί­πτω­ση κυ­βερ­νη­τι­κής αλ­λα­γής με στόχο ρι­ζι­κές ανα­τρο­πές στα οι­κο­νο­μι­κά και κοι­νω­νι­κά μνη­μο­νια­κά δε­δο­μέ­να. Όπως και το τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα, έτσι και οι ΔΕΚΟ (ενέρ­γεια, με­τα­κι­νή­σεις, ζω­τι­κά αγαθά), οι δη­μό­σιες υπο­δο­μές (λι­μά­νια, αε­ρο­δρό­μια, κλπ) και τα δη­μό­σια ακί­νη­τα είναι  οι υλι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις για την εφαρ­μο­γή ενός προ­γράμ­μα­τος πα­ρα­γω­γι­κού με­τα­σχη­μα­τι­σμού και κοι­νω­νι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης.
Γι’ αυτό πρέ­πει να δώ­σου­με έναν υπέρ πά­ντων αγώνα κατά του υπερ-ΤΑΙ­ΠΕΔ, άμεσα συ­νυ­φα­σμέ­νο με τη δια­γρα­φή του φε­ρό­με­νου ως δη­μό­σιου χρέ­ους, αφού οι «θε­σμοί» συν­δέ­ουν άμεσα την υφαρ­πα­γή της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας με την εξυ­πη­ρέ­τη­ση του χρέ­ους, θέση βε­βαί­ως ανυ­πό­στα­τη. Όταν για πα­ρά­δειγ­μα η κα­θα­ρή αξία από το ακί­νη­το του Ελ­λη­νι­κού είναι 400 εκατ. € και το χρέος έχει φτά­σει τα 223 δις η εκ­ποί­η­ση αυτή δεν συ­νει­σφέ­ρει στα σο­βα­ρά στη μεί­ω­ση του χρέ­ους.
Η ταυ­τό­χρο­νη απά­ντη­ση στην υφαρ­πα­γή της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας και τη δια­χεί­ρι­ση του χρέ­ους προ­ϋ­πο­θέ­τει ένα κοι­νω­νι­κό/πο­λι­τι­κό κί­νη­μα από τη βάση της κοι­νω­νί­ας, βαθιά δη­μο­κρα­τι­κό και ακη­δε­μό­νευ­το. Ο κό­σμος ξέρει πια ότι οι μνη­μο­νια­κές κυ­βερ­νή­σεις, ανε­ξάρ­τη­τα του πώς απο­κα­λού­νται, είναι φόρου υπο­τε­λείς στους δα­νει­στές και ότι τα μνη­μό­νια - δη­λα­δή οι δα­νεια­κές συμ­βά­σεις - ση­μαί­νουν απώ­λεια της δη­μό­σιας και ιδιω­τι­κής πε­ριου­σί­ας και απαλ­λο­τρί­ω­ση όλων των ερ­γα­σια­κών και κοι­νω­νι­κών δι­καιω­μά­των. Ση­μαί­νουν απώ­λεια  της κρα­τι­κής/εθνι­κής/λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας που προ­ω­θεί­ται μέσα από την κα­τά­λυ­ση της δη­μο­κρα­τί­ας. Ίσως ένα τέ­τοιο κί­νη­μα για τα ου­σιώ­δη της ύπαρ­ξης της χώρας και της κοι­νω­νί­ας είναι εφι­κτό και θα πρέ­πει να υπο­βοη­θή­σου­με τη δη­μιουρ­γία του.