(από την ιστοσελίδα ΔΙΚΑΣΤΗΣ)
Σχόλιο: πολύ σημαντική απόφαση του ΔΕΕ που προστατεύει για άλλη μια φορά τον καταναλωτή και ορίζει την έννοια του καταναλωτή σε αντιδιαστολή με την έννοια του επιχειρηματία. Μια σημαντική διαφορά, την οποία τα ελληνικά δικαστήρια δεν ακολουθούν, απορρίπτοντας σωρηδόν στις δίκες κατά των τραπεζών την επίκληση των διατάξεων περί προστασίας του καταναλωτή.
ΔΕΕ: FACEBOOK - δωσιδικια καταναλωτή - προσωπικά δεδομένα
Απόφαση στην υπόθεση C-498/16 Maximilian Schrems κατά Facebook Ireland Limited
Αντιθέτως, ως εκδοχέας
απαιτήσεων άλλων καταναλωτών, δεν υπάγεται στις ευεργετικές διατάξεις της
δωσιδικίας του καταναλωτή για την άσκηση συλλογικής αγωγής
Ο Maximilian Schrems, κάτοικος
Αυστρίας, ενήγαγε τη Facebook Ireland (Facebook) ενώπιον των αυστριακών δικαστηρίων. Προσάπτει στη Facebook ότι ευθύνεται για
πολυάριθμες παραβιάσεις των διατάξεων περί της προστασίας των δεδομένων σε
σχέση με τον ιδιωτικό του λογαριασμό Facebook [1] και τους λογαριασμούς επτά [2]
άλλων χρηστών οι οποίοι του εκχώρησαν τις απαιτήσεις τους για την αγωγή αυτή.
Οι λοιποί αυτοί χρήστες επίσης είναι καταναλωτές και κατοικούν στην Αυστρία,
στη Γερμανία ή στην Ινδία. Ο M. Schrems ζητεί μεταξύ άλλων από την
αυστριακή δικαιοσύνη να ακυρώσει ορισμένες συμβατικές ρήτρες και να υποχρεώσει
τη Facebook, αφενός, να παύσει τη χρήση
για τους δικούς της σκοπούς των επίμαχων δεδομένων ή των δεδομένων τρίτων και,
αφετέρου, να καταβάλει αποζημιώσεις.
Η Facebook φρονεί ότι τα αυστριακά
δικαστήρια δεν έχουν διεθνή δικαιοδοσία. Κατά τη Facebook, ο M. Schrems δεν μπορεί να επικαλεσθεί
τον κανόνα της Ένωσης [3]
ο οποίος επιτρέπει στους καταναλωτές να εναγάγουν αλλοδαπό αντισυμβαλλόμενο
ενώπιον των δικαστηρίων της κατοικίας τους («δωσιδικία του καταναλωτή»).
Συγκεκριμένα, χρησιμοποιώντας το Facebook και για επαγγελματικούς σκοπούς (ιδίως μέσω μιας σελίδας
Facebook χάριν ενημερώσεως
σχετικά με τη δράση του κατά της Facebook[4]), ο M. Schrems δεν μπορεί να θεωρηθεί ως
καταναλωτής. Όσον αφορά τις εκχωρηθείσες απαιτήσεις, η Facebook υποστηρίζει ότι η δωσιδικία
των καταναλωτών δεν καλύπτει τις εκχωρηθείσες απαιτήσεις, καθόσον δεν δύναται
να εφαρμοσθεί για άλλα πρόσωπα.
Στο
πλαίσιο αυτό, το Oberster Gerichtshof (Ανώτατο Δικαστήριο,
Αυστρία) ζητεί από το Δικαστήριο να διευκρινίσει υπό ποιες προϋποθέσεις είναι
δυνατή η επίκληση της δωσιδικίας των καταναλωτών.
Με τη σημερινή του απόφαση, το Δικαστήριο απαντά ότι ο χρήστης ιδιωτικού λογαριασμού στο Facebook δεν αποβάλλει την ιδιότητα
του «καταναλωτή», όταν δημοσιεύει βιβλία, δίνει διαλέξεις, εκμεταλλεύεται
ιστότοπους, συγκεντρώνει δωρεές και αναλαμβάνει την ενώπιον δικαστηρίων
διεκδίκηση των απαιτήσεων πολυάριθμων καταναλωτών οι οποίες του εκχωρούνται
προς τούτο.
Αντιθέτως, δεν μπορεί να γίνει επίκληση της
δωσιδικίας του καταναλωτή στο πλαίσιο της αγωγής καταναλωτή προκειμένου αυτός
να προβάλει, ενώπιον του δικαστηρίου του τόπου της κατοικίας του, όχι μόνον τις
δικές του απαιτήσεις, αλλά και τις απαιτήσεις που του έχουν εκχωρήσει άλλοι
καταναλωτές οι οποίοι έχουν την κατοικία τους στο ίδιο κράτος
μέλος, σε άλλα κράτη μέλη ή σε τρίτα κράτη.
Όσον αφορά τον χαρακτηρισμό του καταναλωτή,
το Δικαστήριο παρατηρεί ότι η δωσιδικία του καταναλωτή έχει κατ' αρχήν εφαρμογή
μόνο στην περίπτωση που η σύμβαση που συνήφθη μεταξύ των μερών έχει ως
αντικείμενο μη επαγγελματική χρήση του σχετικού αγαθού ή της σχετικής
υπηρεσίας. Όσον αφορά τις υπηρεσίες ενός ψηφιακού μέσου κοινωνικής δικτυώσεως
που είναι δυνατό να χρησιμοποιείται για μεγάλη διάρκεια, πρέπει να λαμβάνεται
υπόψη η μετέπειτα εξέλιξη της γενομένης χρήσεως των υπηρεσιών αυτών.
Έτσι,
ο ενάγων, ο οποίος χρησιμοποιεί τέτοιες υπηρεσίες, θα μπορούσε να επικαλεσθεί
την ιδιότητα του καταναλωτή μόνον εάν η κατ' ουσίαν μη επαγγελματική χρήση των
υπηρεσιών αυτών, για την οποία συνήψε αρχικώς τη σύμβαση, δεν απέκτησε, εν
συνεχεία, ουσιαστικά επαγγελματικό χαρακτήρα.
Αντιθέτως,
δεδομένου ότι η έννοια του «καταναλωτή» ορίζεται κατ' αντιδιαστολή προς αυτήν
του «επιχειρηματία» και δεν εξαρτάται από τις γνώσεις και τις πληροφορίες που
πράγματι διαθέτει το οικείο πρόσωπο, ούτε η εξειδίκευση που ενδέχεται να έχει
αποκτήσει το πρόσωπο αυτό στον τομέα στον οποίον εμπίπτουν οι εν λόγω υπηρεσίες
ούτε η ανάμιξή του χάριν της εκπροσωπήσεως των χρηστών των υπηρεσιών αυτών ως
προς τα δικαιώματα και τα συμφέροντά τους του στερούν την ιδιότητα του
«καταναλωτή». Πράγματι, τυχόν ερμηνεία της εννοίας του «καταναλωτή» η οποία θα
απέκλειε τέτοιες δραστηριότητες θα κατέληγε στην παρεμπόδιση της αποτελεσματικής
προασπίσεως των δικαιωμάτων που έχουν οι καταναλωτές έναντι των επαγγελματιών
αντισυμβαλλομένων τους, περιλαμβανομένων των δικαιωμάτων που αφορούν την
προστασία των προσωπικών δεδομένων τους.
Όσον αφορά τις εκχωρηθείσες απαιτήσεις, το
Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι η δωσιδικία των καταναλωτών δημιουργήθηκε
προκειμένου να προστατευθεί ο καταναλωτής ως συμβαλλόμενος στην επίμαχη
σύμβαση. Συνεπώς, ο καταναλωτής προστατεύεται μόνον εφόσον είναι ο ίδιος ενάγων
ή εναγόμενος σε δίκη. Συνεπώς, ο ενάγων που δεν είναι ο ίδιος συμβαλλόμενος
στην επίμαχη καταναλωτική σύμβαση δεν υπάγεται στις ευεργετικές διατάξεις της
δωσιδικίας αυτής. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση καταναλωτή προς τον οποίο
έχουν εκχωρηθεί απαιτήσεις άλλων καταναλωτών.
ΥΠΟΜΝΗΣΗ: Η διαδικασία εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως παρέχει στα δικαστήρια
των κρατών μελών τη δυνατότητα να υποβάλουν στο Δικαστήριο, στο πλαίσιο της
ένδικης διαφοράς της οποίας έχουν επιληφθεί, ερώτημα σχετικό με την ερμηνεία
του δικαίου της Ένωσης ή με το κύρος πράξεως οργάνου της Ένωσης. Το Δικαστήριο
δεν αποφαίνεται επί της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου.
Στο εθνικό δικαστήριο εναπόκειται να επιλύσει τη διαφορά αυτή, λαμβάνοντας
υπόψη την απόφαση του Δικαστηρίου. Η απόφαση αυτή δεσμεύει, ομοίως, άλλα εθνικά
δικαστήρια ενώπιον των οποίων ανακύπτει παρόμοιο ζήτημα.
[1] Από το 2010, ο M. Schrems διατηρεί έναν λογαριασμό Facebook μόνο για τις ιδιωτικής
φύσεως δραστηριότητές του. Περαιτέρω, από το 2011, άνοιξε σελίδα
στο Facebook με σκοπό i) να ενημερώνει τους χρήστες του διαδικτύου για τη
δράση του κατά της Facebook, τις διαλέξεις του, τη
συμμετοχή του σε δημόσιες συζητήσεις και τις εμφανίσεις του στα μέσα μαζικής
ενημερώσεως, ii) να απευθύνει εκκλήσεις για
τη συγκέντρωση δωρεών και iii) να
διαφημίζει τα βιβλία του.
[3] Κανονισμός (ΕΚ) 44/2001 του
Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση
και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (ΕΕ 2001, L 12, σ. 1, στο εξής:
κανονισμός Βρυξέλλες I). Κατά τον κανονισμό αυτόν, ο εναγόμενος πρέπει κατ'
αρχήν να ενάγεται ενώπιον των δικαστηρίων του κράτους μέλους στο οποίο κατοικεί
ή έχει την έδρα του. Μόνο σε περιοριστικώς απαριθμούμενες περιπτώσεις μπορεί ή
πρέπει να εναχθεί ενώπιον δικαστηρίου άλλου κράτους μέλους.
[4] Βλ. υποσημείωση 1.
Ανεπίσημο έγγραφο προοριζόμενο για τα μέσα μαζικής ενημερώσεως, το οποίο
δεν δεσμεύει το Δικαστήριο.
Το πλήρες κείμενο της
αποφάσεως είναι διαθέσιμο στην ιστοσελίδα CURIA από την ημερομηνία
δημοσιεύσεώς της
Επικοινωνία: Estella Cigna-Αγγελίδη
@ (+352) 4303 2582
Στιγμιότυπα από τη δημοσίευση της αποφάσεως διατίθενται
από το «<Europe by Satellite» ^(+32) 2 2964106
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου