ΠΟΣΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ ΕΠΕΝΔΥΘΗΚΑΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΓΛΥΚΑ ΝΕΡΑ ; (του Κώστα Παπαδάκη)

 

ΠΟΣΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ ΕΠΕΝΔΥΘΗΚΑΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΓΛΥΚΑ ΝΕΡΑ ;

        Τι δεν έχουμε ακούσει, δει και διαβάσει στις λίγες εβδομάδες που μεσολάβησαν μέχρι σήμερα !

Η προσπάθεια ηρωοποίησης των αστυνομικών που καθημερινά εκτυλίσσεται μετά τα περιστατικά της Νέας Σμύρνης απογειώθηκε.

Οι συνήθεις παντογνώστες καλεσμένοι
στις καθημερινές τηλεοπτικές εκπομπές - εκπρόσωποι ή φερόμενοι ως εκπρόσωποι συνδικαλιστικών φορέων των αστυνομικών και του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης - άρχισαν πάλι να αναμασούν την ανάγκη ηθικής και υλικής ενίσχυσης της αστυνομίας, επενδύοντας στον φόβο των πολιτών, προκειμένου να καταστήσουν ανεκτή έως και κοινωνικά αναγκαία την όχι και λίγες φορές αυθαίρετη και βίαιη δράση της (πάντα εναντίον ανυπεράσπιστων διαδηλωτών και νεολαίων) των τελευταίων μηνών.

Άλλοι «επαϊοντες» μίλησαν δημόσια για κλιμάκωση του modus operandi των δραστών και προσπάθησαν να τυποποιήσουν το σημείο «που φτάσαμε» με την διατύπωση της αντικατάσταση της απειλής «Τα λεφτά σου η τη ζωή σου» με την διπλή αξίωση : «Και τα λεφτά σου και τη ζωή σου».

Τη σκυτάλη πήραν οι κοινωνιολογίζοντες που προσπάθησαν να κατατάξουν εθνολογικά την προέλευση των δραστών συγκρίνοντας τρόπους δράσης αντίστοιχων ομάδων. Όλες οι φυλές της Ανατολικής Ευρώπης έλαβαν μέρος στην κατάταξη των χαρακτηριστικών της εγκληματικότητάς τους. Λίγο ακόμα και θα άνοιγε γραφείο στοιχημάτων για την πρόβλεψη της εθνικότητας των δραστών.

Πριν καλά καλά ξεκινήσουν οι έρευνες, ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης έσπευσε να επικηρύξει με 300.000 € τους δολοφόνους, μιλώντας για κλιμάκωσή του οργανωμένου εγκλήματος και επαναφέροντας την γνώριμη σε αυτόν λογική των κυνηγών κεφαλών και της ιδιωτικοποίησης επ αμοιβή της αποκάλυψης και σύλληψης εγκληματιών, στην οποία επιμένει παρά τις γκάφες του παρελθόντος. Κρίμα που δεν είχε διαβάσει τα μνημόνια : Ίσως ανακάλυπτε, μέσα στις τόσες ιδιωτικοποιήσεις, ότι θα στοίχιζε φθηνότερα η κατάργηση της αστυνομίας και η ανάθεση της εξιχνίασης των εγκλημάτων σε κυνηγούς κεφαλών επ αμοιβή μετά από εκτίμηση της σημασίας του εκάστοτε εγκλήματος με αντικειμενικά κριτήρια από ειδική επιτροπή.

Αλλά όλως περιέργως κανένας από τους αστυνομικούς συνδικαλιστές δεν διαμαρτυρήθηκε για την απροκάλυπτη εν τω γεννάσθαι, πριν από κάθε ακόμα προσπάθεια εξιχνίασης του εγκλήματος, υποτίμηση της αστυνομίας από τον ίδιο τον Υπουργό της, με την υποκατάστασή της από κυνηγούς επικηρυγμένων. Και ας σημειωθεί ότι ποτέ καμία επικήρυξη δεν οδήγησε στην αποκάλυψη δραστών. Αντίθετα κάποτε οδήγησε σε εικονική αποκάλυψη με σκοπό το αντίτιμο.

Οι συνήθεις βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και διάφοροι άλλοι νομικοί και άλλοι opinion makers επεσήμαναν για πολλοστή φορά την επιτακτική πιά ανάγκη αυστηροποίησης των ποινών και περιορισμού της υφ όρον απόλυσης και βέβαια (αλίμονο !) κατήγγειλαν και τους νόμους Παρασκευόπουλου, που ως γνωστόν η ισχύς τους έχει λήξει από το 2017.

Ύστερα και οι συνήθεις επίσης εκπρόσωποι του δικαστικού μεσαίωνα, που κάνουν τα πάντα για να δείξουν πόσο δεν αντέχουν τον προοδευτικό για πρώτη φορά στην ιστορία της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, άρχισαν πάλι να μιλούν και αυτοί για την ανάγκη θωράκισης της πολιτείας απέναντι στο οργανωμένο έγκλημα και να διατυπώνουν παράπονα για τους νομοθέτες που δεν θεσπίζουν αυστηρότερους νόμους, ενώ κάποιοι από αυτούς απέδωσαν την κλιμάκωσή του στην διαβίωση πολλών αλλοδαπών μεταναστών στην Ελλάδα, οι οποίοι «στερούνται των ηθικών και πολιτιστικών αξιών των συμπατριωτών μας». Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να αμφισβητούν την εγκληματική δράση Ελλήνων μεταναστών στις Η.Π.Α. τους περασμένους αιώνες.

Το γνωστό θεώρημα «Εμείς τους φέρνουμε, εσείς τους αφήνετε» κλήθηκε και πάλι σε όλες τις πτώσεις στα τηλεοπτικά ρεπορτάζ. Τα δελτία ειδήσεων όλων των τηλεοπτικών σταθμών  έγιναν σχεδόν μονοθεματικά σε όλη τους τη διάρκεια, από έγκλημα σε έγκλημα σε έγκλημα. Ξεχάστηκε βέβαια ότι αρμόδιοι για την εξιχνίαση δεν είναι ούτε οι νομοθέτες, ούτε οι δικαστές. Και πέρασε στα ψιλά ότι σε κάποια από αυτά καταγράφτηκαν σοβαρότατες ολιγωρίες στην εξέταση υπόπτων δραστών.

Ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης, αυτός που πριν λίγα χρόνια έλεγε ότι η Αθήνα έγινε Καμπούλ, και τώρα δεν προλαβαίνει να μετράει εκτελέσεις, κλιμακώνοντας την επικοινωνιακή προσπάθεια να μεταφερθεί το πεδίο ευθύνης από την αστυνομία στους δικαστές, κατέθεσε πολυσέλιδο υπόμνημα στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, επισημαίνοντας και εκείνος την ανάγκη αυστηροποίησης των ποινών, προκειμένου η δικαιοσύνη να μην αφήνει ελεύθερους τόσο εύκολα αυτούς που η αστυνομία θεωρεί εγκληματίες.

Ευτυχώς, πήρε «πληρωμένη απάντηση» από τον Εισαγγελέα Αρείου Πάγου σε ανύποπτο χρόνο και άμεσα.

Μέχρι που ήρθε, προτού καν σαραντίσει το θύμα, η συνδυασμένη απάντηση από την αξιολόγηση εργαστηριακών εξετάσεων και στοιχείων, η οποία διαμόρφωσε τα νέα δεδομένα στην υπόθεση, που πληροφορηθήκαμε όλοι από χθες. Ούτε οργανωμένο έγκλημα, ούτε νέο modus operandi, ούτε κλιμάκωση εγκληματικών επιδιώξεων, ούτε συμμορίες αλλοδαπών, παρά μία πολύ συνηθισμένη - και διόλου αποθαρρυνόμενη από την τροποποιητική φιλολογία των σχετικών διατάξεων - σε Δύση και Ανατολή και εν προκειμένω ελληνικότατη γυναικοκτονία, της οποίας μέλλει να αποκαλυφθούν τα ακριβή κίνητρα, από δράστη υπεράνω υποψίας.

Αλλά η φρίκη με την οποία εύλογα η κοινή γνώμη αντιμετώπισε τις τελευταίες αποκαλύψεις όσον αφορά τον πραγματικό δολοφόνο στα Γλυκά Νερά δεν εξαντλείται στο πρόσωπό του. Εκτείνεται σε όλους εκείνους που από την πρώτη μέρα του εγκλήματος, παίρνοντας ως δεδομένα όσα ο «μοναδικός αυτόπτης κατέθεσε» και  όσα «διέρρευσαν» χωρίς τη στοιχειώδη υπομονή, έσπευσαν να επενδύσουν πάνω σε αυτά και να οικοδομήσουν και τις σκοπιμότητές τους.

Όλοι αυτοί που επιχείρησαν να χτίσουν τις πολιτικές τους σκοπιμότητες πάνω σε αυτό το έγκλημα και να βρουν αφορμή για να φορτώσουν στην ελληνική κοινωνία μία ακόμα βαθμίδα αυταρχοποίησης, νομοθετικής σκλήρυνσης, ανοχής στην κατασταλτική πολιτική, ρατσισμό και εξοντωτικές φυλακίσεις, τώρα έχουν καταπιεί την γλώσσα τους. Όχι βέβαια από μεταστροφή, αλλά από αναδίπλωση και μέχρι να βρούν την επόμενη ευκαιρία να ξεσπαθώσουν.

Οφείλω να εξάρω την ψύχραιμη αρθρογραφία αρκετών νομικών, πολιτικών και άλλων, που διασώθηκαν και έσωσαν και τον δημόσιο διάλογο από τον καφενειακό ευτελισμό και την ανεξαίρετη γελοιοποίηση.

Αθήνα, 18/6/2021

Κώστας Παπαδάκης

Η εκδήλωση για το βιβλίο του Αντώνη Σανουδάκη "Δημήτρης Ξυριτάκης - Αντιδικτατορική Οργάνωση Κρήτης" (14.6.2021)

Στην παρουσίαση του βιβλίου του Αντώνη Σανουδάκη, που έγινε το όμορφο σούρουπο της Δευτέρας 14 Ιούνη 2021 στο "Μαρίνα" στο Ενετικό Λιμάνι του Ηρακλείου, παραβρέθηκαν πολλοί συνάδελφοι, φίλοι και συγγενείς του Δημήτρη. Ιδιαίτερα συγκινητική η σύντομη ομιλία της Κατερίνας Ξυριτάκη. Την εκδήλωση μαγνητοσκόπησε και ανήρτησε στο youtube ο συνάδελφος Νίκος Σωμαράκης, από το κανάλι του οποίου την αναδημοσιεύουμε. Το βιβλίο αποτελεί μέρος της σύγχρονης ιστορικής αντίληψης, της προφορικής ιστορίας, που καταγράφει την ατομική μαρτυρία και αντίληψη των ατόμων για κρίσιμα ιστορικά γεγονότα. Μια ιδιαίτερα σημαντική ματιά στην ιστορία, που άλλοτε δένει και άλλοτε αφίσταται από το εκάστοτε κυρίαρχο ιστορικό αφήγημα, προσδίδοντας μια ιδιαίτερη γοητεία σε αυτές τις μικρές προσωπικές ιστορίες.

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2021 : Εκδήλωση του Δ.Σ.Η. για το Δημήτρη Ξυριτάκη και την Αντιδικτατορική Οργάνωση Κρήτης

 Ένα βιβλίο του Αντώνη Σανουδάκη, που αναφέρεται σε ένα ξεχωριστό γεγονός, την αντίσταση του ηρακλειώτικου λαού αμέσως μόλις έγινε η δικτατορία. Ένα γεγονός στο οποίο συχνά αναφερόταν ο Δημήτρης Ξυριτάκης, που είχε συμμετάσχει. Για την πράξη αυτή έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενες αναρτήσεις μας, αναδημοσιεύοντας άρθρο από το Candiadoc του Αλέκου Ανδρικάκη,  καθώς και σε δύο δημοσιεύσεις που έκανα για το Δημήτρη Ξυριτάκη όταν ο Δ.Σ.Η. τον ανακήρυξε επίτιμο Πρόεδρο το 2014, και όταν μας άφησε το 2018. Το βιβλίο αυτό, και η εκδήλωση του Δ.Σ.Η. περιμένουμε να μας δώσουν περισσότερες πληροφορίες για αυτήν την πράξη αντίστασης, που ήταν μοναδική, εξ όσων αναφέρονται και εγώ γνωρίζω, στην Ελλάδα.  

Για το αντεργατικό νομοσχέδιο στο Ηράκλειο : τρεις συγκεντρώσεις και τρεις πορείες

Η "μητέρα όλων των μαχών", κατά πως πολλοί αρέσκονται να την αποκαλούν, και σε αντίθεση με τις 6 του Μάη, δόθηκε σχεδόν ταυτόχρονα χθες το πρωί σε τρία μέτωπα : 

Στην Πλατεία Ελευθερίας η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. 

Στο άγαλμα του Βενιζέλου η συγκέντρωση της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ μ-λ, ΛΑ.Ε.) και των αναρχικών. 

Στο ΕΑΚΗ η συγκέντρωση των σωματείων, και του ΣΥΡΙΖΑ, που μάχεται το νομοσχέδιο της διευκόλυνσης της ελαιοσυλλογής, προφανώς υπερασπιζόμενος τα δικά του αντεργατικά νομοσχέδια, τα οποία, όπως και να το κάνουμε, ήταν "καλλίτερα και πιο αποτελεσματικά" και έστειλαν και όλον τον κόσμο στο σπίτι του !!!  Στη συγκέντρωση αυτή συμμετείχε και η ΛΑ.Ε., όταν τελείωσε η συγκέντρωση στο άγαλμα του Βενιζέλου, για να βρίσκεται δίπλα στα αγωνιζόμενα σωματεία. Μόνο που τα σωματεία δεν αγωνιζόταν (αν αγωνιζόταν) μόνα τους, αλλά σε επικίνδυνη εγγύτητα με εκείνους που έστρωναν χαλί, όπως και πριν είπα, για να έρθει η κυβέρνηση που σκέφτηκε -επιτέλους- να λάβει μέριμνα και για τις ελιές των εργαζομένων !!!

Και οι τρεις συγκεντρώσεις μπορούν να θεωρηθούν μαζικές, όχι όμως σε βαθμό ανάλογο με τα δικαιώματα που διακυβεύονται. Οι εργαζόμενοι φάνηκε για άλλη μια φορά ότι δεν συμμετείχαν, προφανώς και υπό το φόβο της επερχόμενης λαίλαπας. 

Και στις τρεις συγκεντρώσεις έγιναν πολλές ομιλίες, με μια κουραστική ταυτολογία, και ακολούθησαν τρεις χωριστές πορείες, σε άλλη ώρα και με διαφορετική διαδρομή, ούτως ώστε κάθε μια να συναντιέται και να αναμετράται μόνη της με τον εχθρό.  

Όσον αφορά στους δικηγόρους, για άλλη μια φορά έλαμψαν δια της απουσίας τους !!! Μέτρησα μόλις 4 (2 άντρες + 2 γυναίκες) συμπεριλαμβανομένου και εμού. 

Πέμπτη 10.6.2021 ώρα 10.00 στο άγαλμα του Βενιζέλου : Η Δικηγορική Συσπείρωση συμμετέχει στην απεργιακή κινητοποίηση κατά του αντεργατικού νομοσχεδίου Χατζηδάκη

Η Δικηγορική Συσπείρωση συμμετέχει στην αυριανή απεργιακή κινητοποίηση κατά του αντεργατικού νομοσχεδίου Χατζηδάκη. Συγκέντρωση αύριο, Πέμπτη, 10 Ιούνη 2021, στις 10.00 στο άγαλμα του Βενιζέλου. 

Σχετικά με το παρασκήνιο της συμμετοχής του Δ.Σ.Η. και της Ολομέλειας στην απεργιακή κινητοποίηση αυτή, και τις ενέργειες το συμβούλων μας στο Δ.Σ. του Δ.Σ.Η.:

 Οι σύμβουλοι της Δικηγορικής Συσπείρωσης κατέθεσαν χθες στο Δ.Σ. του Δ.Σ.Η. τη συνημμένη αίτηση για συμμετοχή του Συλλόγου στην αυριανή απεργιακή κινητοποίηση. Αναδημοσιεύω τη χθεσινή ανάρτηση του Μιχάλη Σαρχιανάκη στην σελίδα των Δικηγόρων Ηρακλείου Κρήτης:

.................................

Η συνημμένη αίτηση του Θοδωρή Τερζάκη και εμένα για τη συζήτηση και λήψη απόφασης για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εργασίας κατατέθηκε σήμερα στον ΔΣΗ, με αρ. πρωτ. 609 και συζητήθηκε στο Διοικητικό Συμβούλιο που έγινε το μεσημέρι. Ο Πρόεδρος, όπως μας δήλωσε, θα προτείνει στην αυριανή συνεδρίαση της Ολομέλειας, τη λήψη απόφασης για αποχή στις 10/6 και συμμετοχή στις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων ενάντια στο νομοσχέδιο. Οπότε αναμένονται οι αυριανές αποφάσεις, αλλά και οι επόμενες κινήσεις των συλλόγων και της Ολομέλειας, ούτως ώστε, ακόμη και αν ψηφιστεί να ανατραπεί στην πράξη.

................................. 

Στην αίτηση περιλαμβάνεται αναλυτική αναφορά στις καταστροφικές διατάξεις του νομοσχεδίου

Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει γνωστή η απόφαση της Ολομέλειας, όμως είναι βέβαιο ότι η απόφαση θα είναι αρνητική, αφού ο Δ.Σ.Α. αποφάσισε να μη συμμετάσχει στην απεργιακή κινητοποίηση, προφανώς επειδή εμείς δεν είμαστε εργαζόμενοι, είμαστε επιστήμονες. Αναδημοσιεύω τη σχετική ανάρτηση από την ιστοσελίδα του Δ.Σ.Α.

................................

Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΣΑ κατά την έκτακτη συνεδρίαση που πραγματοποίησε σήμερα 9.6.2021, αποφάσισε κατά πλειοψηφία, να μη συμμετέχει στην αυριανή απεργία 10/6/2021, των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ.

ΚΑΤΑ της απεργιακής κινητοποίησης ψήφισαν ο Πρόεδρος ΔΣΑ κ. Δ. Βερβεσός, ο Αντιπρόεδρος κ. Ευστάθιος Αναλυτής, ο Αντιπρόεδρος Φώτιος Κωτσής, ο Γεν. Γραμματέας κ. Μιχαήλ Καλαντζόπουλος, η Σύμβουλος-Ταμίας κα Μαρινέττα Γούναρη-Χατζησαράντου και τα μέλη του ΔΣ : Δημήτριος Αναστασόπουλος, Ιωάννης Δεληγεώργης, Σωτήριος Διαμαντόπουλος, Άρτεμις Κατωπόδη, Ιωάννης Κάπος, Γεώργιος Κλεφτοδήμος, Νικόλαος Κουτκιάς, Χρυσούλα Μαρινάκη, Μεθόδιος Ματαλιωτάκης, Βενιαμίν Μπατής, Κωνσταντίνος Ρίζος, Θεμιστοκλής Σοφός και Ζώης Σταυρόπουλος.

ΥΠΕΡ της απεργιακής κινητοποίησης ψήφισαν οι Σύμβουλοι : Αντώνιος Αντανασιώτης, Ανδρέας Κουτσόλαμπρος, Βασίλειος Παπαστεργίου και Αγγελική Σεραφείμ.

Οι Σύμβουλοι Χρήστος Κακλαμάνης, Χαράλαμπος Κονδύλης και Ελευθέριος Ράντος ήταν απόντ

Αναστολή προθεσμιών στα Διοικητικά Δικαστήρια : 7.11.2020/23.5.2021

Επειδή υπάρχει  πολύ μεγάλη σύγχυση μεταξύ των συναδέλφων σχετικά με το χρονικό διάστημα αναστολής προθεσμιών για την άσκηση ενδίκων μέσων στα Διοικητικά Δικαστήρια, κατά την προσωπική μου άποψη, η οποία ταυτίζεται και με την άποψη του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ηρακλείου, 

η αναστολή προθεσμιών ξεκίνησε στις 7 Νοεμβρίου 2020 (ΚΥΑ Δ1α/ΓΠ οικ. 71342/6.11.2020 - ΦΕΚ Β' 4899/6.11.2020) 

και έληξε στις 23 Μαίου 2021 (ΚΥΑ Δ1α/ΓΠ οικ. 31950/21.5.2021 - ΦΕΚ Β' 2141/22.5.2021)

Άρθρο - κόλαφος για το εργασιακό νομοσχέδιο από τον πρόεδρο της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων Χριστόφορο Σεβαστίδη

Αναδημοσίευση από την εφσυν. Λίγο παλιό αλλά άκρως επίκαιρο ενόψει της επικείμενης ψήφισης του νομοσχεδίου Χατζηδάκη. Ο Πρόεδρος της ΕΝΔΕ για άλλη μια φορά κάνει πράξη το καθήκον που επιβάλλεται στην εξουσία της Δικαιοσύνης. Και επιβάλλεται να μας βρει δίπλα του. 

 

Μια σειρά από αντιμεταρρυθμίσεις απαριθμεί ο Χριστόφορος Σεβαστίδης σε άρθρο του στο οποίο κατακεραυνώνει την κυβέρνηση για τις αντεργατικές ρυθμίσεις που ετοιμάζεται να περάσει με το προωθούμενο εργασιακό νομοσχέδιο.

 

Χριστόφορου Σεβαστίδη, 

Δ.Ν. – Εφέτη, Προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων   

Ι. Η ιστορία ρύθμισης της εργάσιμης ημέρας όπως και του ύψους της εργατικής αμοιβής κρύβει μέσα τους μακραίωνους αγώνες μεταξύ των κατόχων των μέσων παραγωγής και των εργατών. Το αίτημα για το 8ωρο, που γεννήθηκε για πρώτη φορά μετά τον Αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο, απαιτήθηκε ανοιχτά και μαζικά στην απεργία της Πρωτομαγιάς του 1886, όταν οι εφημερίδες της Νέας Υόρκης δήλωναν ότι το κίνημα ήταν ανατριχιαστικό και αχαλίνωτο και θα έφερνε μείωση των μισθών, φτώχεια και κοινωνική υποβάθμιση ενώ θα έσπρωχνε τους εργάτες σε αλητεία, χαρτοπαιξία, βία και αλκοολισμό (Ρίτσαρντ Μπόγερ- Χέρμπερτ Μόρε, Η άγνωστη ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ, σελ. 145). Σταδιακά όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι, όλο και περισσότεροι κλάδοι κατακτούσαν στις ΗΠΑ το 8ωρο μέσα από τη συνδικαλιστική δράση, τους βίαιους και αιματηρούς αγώνες, τους πρόωρους θανάτους και τα εργατικά ατυχήματα. Οι αγγλικοί εργοστασιακοί νόμοι (Factory- Acts) του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα προδιαγράφουν ως μέση ημέρα της εβδομάδας τις 10 ώρες και τις 8 ώρες για το Σάββατο. Το ανώτατο όριο της εργάσιμης ημέρας συμπίπτει σχεδόν με τα όρια που επέβαλε ήδη από το 1349 το Καταστατικό για τους Εργάτες του Εδουάρδου του Γ’. Παρατηρείται από τότε ότι η εργάσιμη ημέρα ανέρχεται καθημερινά σε 24 ώρες αφού αφαιρεθούν οι λίγες ώρες ανάπαυσης, χωρίς τις οποίες η εργασιακή δύναμη αποτυγχάνει τελείως να επιτελέσει εκ νέου την υπηρεσία της. Το 8ωρο επιβλήθηκε ως χρόνος αναγκαίος για μόρφωση, πνευματική ανάπτυξη, ψυχαγωγική κοινωνική επαφή. Η υπερεργασία με την παράταση της εργάσιμης ημέρας διαπιστώθηκε ότι προκαλεί την πρόωρη εξάντληση και νέκρωση της ίδιας της εργασιακής δύναμης, κατάσταση που δεν συνέφερε ούτε τους εργοδότες. Οι τελευταίοι βρήκαν στην εντατικοποίηση της εργασίας και στην αυξημένη ταχύτητα των μηχανών έναν βολικό τρόπο να συμπυκνώσουν την ίδια εργασία σε μικρότερο χρονικό διάστημα της ημέρας εξοικονομώντας ταυτόχρονα ένα μέρος των λειτουργικών τους δαπανών.    

Στο κατώφλι του 20ου αιώνα οι κοινωνικοί αγώνες της εργατικής τάξης οδήγησαν τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας να υιοθετήσει στις 29 Οκτωβρίου 1919 την υπ’ αριθμό 1 Διεθνή Σύμβαση Εργασίας που περιορίζει τις ώρες εργασίας στις βιομηχανικές επιχειρήσεις σε 8 ώρες ημερησίως και σε 48 εβδομαδιαίως. Η Ελλάδα κύρωσε τη Σύμβαση με το ν. 2269/1920. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν οι ρυθμίσεις επεκτάθηκαν σε όλους τους επαγγελματικούς κλάδους και το δικαίωμα των εργαζομένων

Παρουσίαση του νομοσχεδίου Χατζηδάκη για τα εργασιακά από την «Εναλλακτική Παρέμβαση – Δικηγορική Ανατροπή»

Αναδημοσίευση από το Thepressproject και το facebook της Εναλλακτικής Παρέμβασης Δικηγόρων - Δικηγορικής Ανατροπής,

Έφτασε που το περιμέναμε για να μαζέψουμε τις ελιές μας .... η φροντίδα του ρεθεμνιώτη υπουργού Χατζηδάκη και "σούπερμαν" της δεξιάς για την ελαιοσυλλογή !!!

Το νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά συνιστά κήρυξη πολέμου για τους εργαζόμενους με ολομέτωπη επίθεση ενάντια στα πλέον θεμελιώδη δικαιώματα τους, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Είναι πρόκληση ότι η κυβέρνηση τολμάει και εμφανίζει ως δήθεν φιλεργατικό ένα τόσο σαρωτικό νομοσχέδιο σε βάρος των συμφερόντων των δυνάμεων της εργασίας. Πρόκειται για ρητορική βγαλμένη από το «1984», το μυθιστόρημα του Όργουελ. Δεν χρειάζεται παρά να διαβάσει κανείς τις προτεινομενες ρυθμίσεις για να το διαπιστωσει.

Aris Oikonomou/ SOOC

επιμέλεια: Παναγιώτης Κολοβός, Γρηγόρης Μισκεδάκης, δικηγόροι με ειδίκευση στο Εργατικό Δίκαιο

Οι βασικοτερες αλλαγές είναι οι ακολουθες:

Καταγγελία σύμβασης εργασίας

Για πρώτη φορά, πλην της βραχύβιας καθιέρωσης του βάσιμου λόγου απόλυσης (ίσχυσε από 17/5/2019 μέχρι 9/8/2019), ανατρέπεται εκ βάθρων το σύστημα της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας που ισχύει εδώ και 100 χρόνια (νόμος 2112/1920).

Επιγραμματικά όταν μια καταγγελία σύμβασης κριθεί ως άκυρη ο εργαζόμενος έχει το δικαίωμα για επιστροφή στην θέση εργασίας του και στην καταβολή σε αυτόν των μισθών υπερημερίας, δηλαδή των μισθών από την ημέρα της άκυρης καταγγελίας μέχρι και την επιστροφή του στην εργασία.

Με την νέα ρύθμιση (άρθρο 65) ο εργαζόμενος αν απολυθεί, πλην από συγκεκριμένες περιπτώσεις που προβλέπονται στην παρ. 1, δεν θα έχει την ανωτέρω δυνατότητα, αλλά με μια απλή δήλωση του εργοδότη στο Δικαστήριο θα δικαιούται ένα ποσό πρόσθετης αποζημίωσης, το οποίο δεν μπορεί να είναι μικρότερο των τακτικών αποδοχών τριών (3) μηνών, ούτε μεγαλύτερο του διπλάσιου της κατά νόμο αποζημίωσης λόγω καταγγελίας κατά τον χρόνο απόλυσης. Πλέον δεν θα έχει νόημα η προσφυγή στην Δικαιοσύνη, αφού το τελικό ποσό που θα λάβει ο εργαζόμενος όταν κριθεί τελεσίδικα ως άκυρη η καταγγελία της σύμβασης του θα είναι εξαιρετικά μειωμένο σε σχέση με την ισχύουσα ρύθμιση και δεν θα έχει την δυνατότητα για επιστροφή στην εργασία του. Την ίδια στιγμή, δίνεται η δυνατότητα στον εργοδότη ακόμη και όταν έχει ασκήσει αγωγή ο εργαζόμενος, είτε να διορθώσει τις όποιες τυπικές παραλείψεις της απόλυσης, και να καταστεί αυτή έγκυρη (αρ. 65 παρ. 5), είτε να πληρώσει την αστική ποινή που προβλέπεται και να κλείσει τη δίκη (αρ. 65 παρ. 3).

Ουσιαστικά πρόκειται για κατάργηση της δυνατότητας δικαστικού ελέγχου της καταχρηστικής απόλυσης, έναν από τους θεμελιώδεις πυλώνες του εργατικού δικαίου και μια από τις ελάχιστες δικλείδες εξισορρόπησης της συντριπτικής δύναμης του εργοδότη εις βάρος του εργαζόμενου στην διαπραγματευτική σχέση.

Άλλη διάταξη (άρθρο 64) προβλέπει την «Απαλλαγή από την υποχρέωση παροχής εργασίας μετά την προμήνυση καταγγελίας» δηλαδή μετά την προειδοποίηση για απόλυση και μέχρι την ημερομηνία της απόλυσης ο εργοδότης θα δικαιούται να αξιώσει να μην προσέρχεται ο εργαζόμενος στην εργασία, αλλά μόνο να μισθοδοτείται. Δηλαδή, ο εργοδότης να μπορεί να απολύει με «προειδοποίηση» και οι εργαζόμενοι να διώχνονται άμεσα από τον εργασιακό χώρο, δυσκολεύοντας την πάλη με τους συναδέλφους τους ενάντια στις απολύσεις, την ενημέρωση των άλλων εργαζόμενων για την απόλυση κλπ. γιατί «χαλάει το κλίμα» στην επιχείρηση… Ταυτόχρονα με τον τρόπο αυτό, διευκολύνεται ο εργοδότης να απολύει με προειδοποίηση αντί για έκτακτη καταγγελία και συνεπώς να καταβάλλει την αποζημίωση σε δόσεις ανεξαρτήτως ύψους, αφού θα απαλλάσσεται άμεσα από τον εργαζόμενο και θα μπορεί να καταβάλει το ίδιο συνολικό ποσό, το μισό σαν αποζημίωση και το μισό σαν μισθός του διαστήματος προειδοποίησης. Στόχος, λοιπόν και των δύο ρυθμίσεων είναι η διευκόλυνση των απολύσεων.

Διευθέτηση ωραρίου

Η κύρια διάταξη που υπήρξε αντικείμενο των αντιδράσεων είναι η αλλαγή του τρόπου της διευθέτησης του χρόνου εργασίας (άρθρο 58). Η ΝΔ και τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ παρουσιάζουν την συγκεκριμένη ρύθμιση ως καθιέρωση της δυνατότητας του εργαζόμενου να καθορίζει τον χρόνο απασχόλησης του. Μάλιστα ορισμένα ΜΜΕ ανέφεραν ότι καθιερώνεται στην Ελλάδα η τετραήμερη εργασία. Στόχος της ρύθμισης είναι η μείωση του εργατικού κόστους που συνεπάγεται την μείωση των εισοδημάτων του εργαζόμενου.

Η διευθέτηση είναι ένας θεσμός που ισχύει από το 1990 (άρθρο 41. Ν.1892.1990). Στην ισχύουσα του