Γιάννης Ιωαννίδης και Εργοτέλης

Χθες έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Ιωαννίδης, ο περίφημος "ξανθός", μια πραγματικά εμβληματική μορφή του ελληνικού μπάσκετ. Ένας άνθρωπος που έζησε μεγάλες δόξες και ως παίκτης με την ομάδα του Άρεως (έτσι την αποκαλούν όσοι ανήκουν στην παλιά φρουρά της ομάδας ή ανήκαν σε αυτήν : Σπύρου, Διονυσόπουλος, Ιωαννίδης για να αναφερθώ σε αυτούς που γνώρισα), αλλά κυρίως ως προπονητής της οποίας κατέκτησε το 1979 το πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα, με ηγέτη τον Παπαγεωργίου, ένα χρόνο πριν την έλευση του Νίκου Γκάλη. Για την πορεία του Ιωαννίδη ως προπονητή στον Άρη, τον Ολυμπιακό, την Α.Ε.Κ., τη Λάρισα και την Εθνική ομάδα έχουν γράψει πολλοί, ιδίως μετά το θάνατο του ξανθού. 

Αυτό που έχει λησμονηθεί όμως είναι ότι ο Ιωαννίδης ξεκίνησε την καριέρα του ως προπονητής στον Εργοτέλη το 1977, όταν τον οδήγησε σε μπαράζ ανόδου και τον ανέβασε στη Β' Εθνική κερδίζοντας στον τελικό την ΑΓΕ Χαλκίδας με 75-69, ενώ το 1982 τον οδήγησε στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κρήτης κερδίζοντας στον τελικό τη Γ.Ε.Η. με 56-45. Η παρουσία του Ιωαννίδη στον πάγκο του Εργοτέλη δεν ήταν ένα παράξενο γεγονός. Την εποχή εκείνη Πρόεδρος της Επιτροπής Μπάσκετ ήταν ο ιδρυτής της, Μανόλης Νικηφοράκης, ο οποίος ήταν συμφοιτητής στη Γεωπονική και φίλος με τον Ιωαννίδη, με τον οποίο μοιραζόταν το κοινό πάθος για το μπάσκετ. Έτσι ο Ιωαννίδης αποδέχθηκε αμέσως την πρόσκληση του φίλου του να οδηγήσει τον Εργοτέλη στους αγώνες αυτούς. Άλλωστε ποτέ δεν φοβήθηκε τις προκλήσεις. Το 1995 η Επιτροπή Μπάσκετ του Εργοτέλη, μέλος της οποίας ήμουν και εγώ, βράβευσε τον Ιωαννίδη όταν είχε έρθει στο Ηράκλειο για να αντιμετωπίσει με τον Ολυμπιακό το ΗΡΑΚΛΕΙΟ Ο.Α.Α., στην πρώτη του χρονιά στην επαγγελματική κατηγορία. Η απονομή έγινε από τον επίτιμο Πρόεδρο της Επιτροπής, Μανόλη Νικηφοράκη, στο ημίχρονο του αγώνα και αυτό μετά από αδιαπραγμάτευτη επιμονή του ξανθού που θεωρούσε γρουσουζιά να γίνει η απονομή στην αρχή του αγώνα, και ήθελε να γίνει στο τέλος. Τελικά συμβιβάστηκε να γίνει στο ημίχρονο, όταν ο Ολυμπιακός κέρδιζε με διαφορά το ΗΡΑΚΛΕΙΟ. Στο τέλος κέρδισε τον αγώνα στον πόντο, και μας φώναζε ότι τον είχε γρουσουζέψει η απονομή !!!! Παραθέτω τις σχετικές σελίδες από το άλμπουμ της Επιτροπής Μπάσκετ, τη συγγραφή του οποίου είχα επιμεληθεί το 2004. 

Σημειώνω ότι ο Ιωαννίδης αναφερόταν πάντοτε με μεγάλη αγάπη στο γεγονός αυτό, ότι δηλαδή την προπονητική του καριέρα ξεκίνησε στον Εργοτέλη. 

Τελειώνω με δύο πολύ χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από εκείνη την πρώτη γνωριμία μου με το Γιάννη Ιωαννίδη. Το πρωί του Σαββάτου πριν τον αγώνα με το ΗΡΑΚΛΕΙΟ επισκεφθήκαμε την αποστολή του Ολυμπιακού στο ΑΣΤΟΡΙΑ (βλ. και τη φωτογραφία με το Ρίβερς και τον αδελφό μου). Παρόντες ήταν και παλιοί παίκτες του Ιωαννίδη, όπως ο Μανόλης Σταυρακάκης και ο Ντίνος Χατζηβασίλης. Πίναμε καφέ βλέποντας την Πλατεία Ελευθερίας και καπνίζαμε. Ο Ιωαννίδης κάπνιζε Καρέλια special, ένα τσιγάρο που ποτέ δεν είχα καπνίσει. Κάποια στιγμή πάνω στα γέλια του λέω "Γιάννη, να πάρω ένα;". Αμέσως λες και έπεσε ατομική βόμβα !!! Όσοι γνώριζαν με κοίταξαν πανικόβλητοι, και ο Ιωαννίδες συννέφιασε και μου είπε "Κάτω τα χέρια από το πακέτο !!!". Μετά έμαθα. Τα λέει πάρα πολύ ωραία και ο δημοσιογράφος Γιάννης Φιλέρης στο σημερινό του άρθρο "Τα Καρέλια σπέσιαλ του Γιάννη Ιωαννίδη". Διαβάστε το. 

Ο Ιωαννίδης στα τέλη της δεκαετίας του ΄50 και τις αρχές της δεκαετίας του ΄60 υπήρξε συμπαίκτης στην ομάδα του Άρεως με τον Κώστα Διονυσόπουλο, τον περίφημο "Νιόνιο", μια τεράστια μορφή του ελληνικού και κυρίως του κρητικού μπάσκετ, και πραγματικού δασκάλου και μετρ στο στήσιμο και την προετοιμασία της ομάδας. Δεν έχω γνωρίσει καλλίτερο. Σε εκείνη λοιπόν τη συνάντηση στο ΑΣΤΟΡΙΑ ο Ιωαννίδης μας είπε : "Με παίρνει στο τηλέφωνο ο Νιόνιος και μου λέει "ρε μαλάκα, τι είναι αυτά που παίζεις;", και εγώ του απαντώ "Συρτά με κεφαλιές" !!! Και έσκαγε στα γέλια !!!!