ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΑΚΥΡΩΣΗΣ ΣΤΟ ΣτΕ

Κατά τη συζήτηση της αίτησης ακύρωσης ο Δ.Σ.Α. παραστάθηκε και δια του Προκόπη Παυλόπουλου, ο οποίος υποστήριξε τη θέση ότι το τέλος είναι αντισυνταγματικό. Αυτό πάλι τι είναι; Επιστημονική ή πολιτική θέση; Το ερώτημα έχει ιδιαίτερη σημασία για όλους εκείνους τους νομικούς που μετέρχονται της πολιτικής, και πείθονται ότι επιβάλλεται να ξεχάσουν ό,τι έμαθαν και ό,τι δίδασκαν στα θρανία και στα αμφιθέατρα, προκειμένου να εξυπηρετήσουν την κυβερνητική πολιτική. Πολλοί εκτέθηκαν, και ακόμη περισσότεροι είδαν τα σχέδιά τους να ανατρέπονται σε νομικό επίπεδο από το ΣτΕ. Τί γίνεται όμως σήμερα;
Ο Πρόεδρος του ΣτΕ, Παναγιώτης Πικραμμένος, δήλωσε ότι το ΣτΕ επωμίζεται τον τελευταίο καιρό την επίλυση προβλημάτων που ανάγονται στη σφαίρα της πολιτικής. Η επισήμανση του κ. Προέδρου προκαλεί απογοήτευση, γιατί ο ρόλος του ΣτΕ, ελλείψει μάλιστα Συνταγματικού Δικαστηρίου, είναι ακριβώς αυτός: να διορθώνει ό,τι παράνομο και αντισυνταγματικό συνέλαβαν οι ιθύνοντες της εκτελεστικής εξουσίας και το επέβαλαν δια της αρχής της πλειοψηφίας στη νομοθετική. Γιατί στη χώρα μας, όπου "δεν έχουμε κουλτούρα συμμαχικών κυβερνήσεων" και κυβερνά το κόμμα, που είναι μειοψηφία στο λαό, έλαβε όμως την απόλτυη πλειοψηφία των εδρών του κοινοβουλίου λόγω αμφιλεγόμενων, αντισυνταγματικών και ληστρικών εκλογικών νόμων, η κυβέρνηση, δηλαδή η εκτελεστική εξουσία, ταυτίζεται απόλυτα με τη νομοθετική. Έχουμε δηλαδή δύο εξουσίες σε ένα. 'Αρα, σε νομικό πάντα επίπεδο, μόνο η τρίτη εξουσία, η δικαστική, έχει τη δυνατότητα και την αποκλειστική αρμοδιότητα να ελέγξει και να αποκαταστήσει την παρανομία και την αυθαιρεσία της εκτελεστικής και της πλειοψηφίας της νομοθετικής εξουσίας. Προς τι λοιπόν το σχόλιο του κ. Προέδρου; Ήταν σαν να παραπονιόταν ο ίδιος για την εξουσία που δέχθηκε να έχει, και την παραχωρεί το Σύνταγμα, και η θεμελιώδης αρχή της διάκρισης των εξουσιών. Ας ασκήσει, λοιπόν το ΣτΕ την εξουσία που διαθέτει, ας εφαρμόσει άμεσα και γρήγορα το Σύνταγμα της χώρας, και ας αφήσει μετά τις άλλες δύο εξουσίες να βρουν τις λύσεις που έχουν ανάγκη. Περιμένουμε το ΣτΕ να δικαιώσει τις απαιτήσεις και τις ελπίδες μας. Αν και το πρώτο δείγμα δεν είναι ενθαρρυντικό: ο κ. Πρόεδρος, παρά την πίεση που δέχθηκε από την πλευρά των αιτούντων, χορήγησε προθεσμία για την υποβολή υπομνήματος μέχρι 19.1.2012 !!!! Εξωφρενικά μακρύ διάστημα για ένα θέμα επί της ουσίας λυμένο, και, εν πάσει περιπτώςει, εξαιρετικά επείγον. Βέβαια, η έννοια του επείγοντος δεν είναι η ίδια για όλους: εμείς επειγόμαστε εδώ και μήνες να εκδοθεί η απόφαση για τη δίκη του Μνημονίου, αλλά το ΣτΕ ακόμη δεν έχει λάβει την απόφασή του. ΄Ισως αυτή τη φορά η κρίση να εξαχθεί ταχύτερα. Αν όμως είναι θετική, και γίνουν δεκτές οι αιτήσεις ακυρώσεως, ποια θα πρέπει να είναι η απόφαση για το Μνημόνιο και τη Δανειακή Σύμβαση. Και μήπως το σχήμα αυτό θα ονομάζεται πρωθύστερο;