Την περασμένη Παρασκευή, 3.4.2015, πραγματοποιήθηκε στο Πολιτιστικό Κέντρο Ηρακλείου εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ (Ο.Μ. Κέντρου) με θέμα "Κόμμα - Κυβέρνηση - Κράτος : Όψεις μιας ιδιότυπης σχέσης" και ομιλητή το Χριστόφορο Βερναρδάκη, Γενικό Γραμματέα Συντονισμού του κυβερνητικού έργου. Η εκδήλωση ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, καθώς αναφερόταν σε ένα φλέγον της εποχής θέμα, τις πρακτικές διαστάσεις του οποίου αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Το πρόβλημα, βέβαια, είναι παλιό, όπως υπενθύμισε και ο Χ.Βερναρδάκης, και αντιμετωπίσθηκε με το γνωστό τελείως ανεπιτυχή τρόπο από το ΠΑΣΟΚ από το 1981 και μετά. Η εξαιρετικά δυσάρεστη εμπειρία εκείνη επιβάλλει να ακολουθήσουμε μια τελείως διαφορετική στρατηγική, και να αποφύγουμε τα λάθη εκείνων των μακρινών συντρόφων (για όσους δεν θυμούνται "σύντροφοι" αποκαλούνταν μεταξύ τους τα μέλη του πάλαι ποτέ σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ).
Στην ενδιαφέρουσα τοποθέτησή του ο Χ. Βερναρδάκης είπε ότι το κόμμα δεν πρέπει να απορροφηθεί από την
κυβέρνηση, δεν πρέπει να αναζητά και να αντλεί πόρους από το κράτος και την κυβέρνηση, ούτε πρέπει να γίνεται αναπαραγωγή του κομματικού μέσω του κυβερνητικού μηχανισμού. Το κόμμα είναι ένας διαρκής θεσμός, ενώ η κυβέρνηση παροδικός. Είναι διαφορετικός ο τρόπος και ο χρόνος παραγωγής πολιτικής από το κόμμα, και διαφορετικές οι κοινωνικές συμμαχίες που κάνει το κόμμα για να υποστηρίξει την πολιτική που έχει παράξει. Το κόμμα έχει το δικό του τομέα δράσης, που είναι η κοινωνία, όπου και αγωνίζεται με σκοπό τη μετατόπιση του πολιτικού κέντρου βάρους της κοινωνίας. Η πολιτική αυτή διαβιβάζεται προς την κυβέρνηση, κατά τρόπο ώστε να μην μπορεί να λειτουργήσει η κυβέρνηση χωρίς την ιδεολογικοπολιτική στήριξη του κόμματος και των κοινωνικών του συμμαχιών. Ενδιαφέρον (αρνητικό για κάποιους, όπως ο γράφων) προξένησε η τοποθέτηση του Χ.Βερναρδάκη για την εφαρμογή ενιαίας λίστας υποψηφίων στις εσωκομματικές διαδικασίες, κάτι που προκάλεσε παρέμβαση του γράφοντος, ο οποίος έθεσε το ερώτημα για ποιο λόγο στο εσωτερικό του κόμματος μεθοδεύεται η κατάργηση της αυτονομίας των τάσεων και της απλής αναλογικής, όταν σε όλους τους άλλους χώρους η αριστερά θεωρεί ως ορθή την εφαρμογή της, και αγωνίζεται τόσα χρόνια για να την επιτύχει. Γιατί εκείνο που είναι δημοκρατικό εκτός του κόμματος, γίνεται αντιδημοκρατικό εντός του; Η ερώτηση απάντηση δεν έλαβε.
κυβέρνηση, δεν πρέπει να αναζητά και να αντλεί πόρους από το κράτος και την κυβέρνηση, ούτε πρέπει να γίνεται αναπαραγωγή του κομματικού μέσω του κυβερνητικού μηχανισμού. Το κόμμα είναι ένας διαρκής θεσμός, ενώ η κυβέρνηση παροδικός. Είναι διαφορετικός ο τρόπος και ο χρόνος παραγωγής πολιτικής από το κόμμα, και διαφορετικές οι κοινωνικές συμμαχίες που κάνει το κόμμα για να υποστηρίξει την πολιτική που έχει παράξει. Το κόμμα έχει το δικό του τομέα δράσης, που είναι η κοινωνία, όπου και αγωνίζεται με σκοπό τη μετατόπιση του πολιτικού κέντρου βάρους της κοινωνίας. Η πολιτική αυτή διαβιβάζεται προς την κυβέρνηση, κατά τρόπο ώστε να μην μπορεί να λειτουργήσει η κυβέρνηση χωρίς την ιδεολογικοπολιτική στήριξη του κόμματος και των κοινωνικών του συμμαχιών. Ενδιαφέρον (αρνητικό για κάποιους, όπως ο γράφων) προξένησε η τοποθέτηση του Χ.Βερναρδάκη για την εφαρμογή ενιαίας λίστας υποψηφίων στις εσωκομματικές διαδικασίες, κάτι που προκάλεσε παρέμβαση του γράφοντος, ο οποίος έθεσε το ερώτημα για ποιο λόγο στο εσωτερικό του κόμματος μεθοδεύεται η κατάργηση της αυτονομίας των τάσεων και της απλής αναλογικής, όταν σε όλους τους άλλους χώρους η αριστερά θεωρεί ως ορθή την εφαρμογή της, και αγωνίζεται τόσα χρόνια για να την επιτύχει. Γιατί εκείνο που είναι δημοκρατικό εκτός του κόμματος, γίνεται αντιδημοκρατικό εντός του; Η ερώτηση απάντηση δεν έλαβε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου