Αυτά ακριβώς είναι τα «παραδείγματα» γύρω από τα οποία συγκροτείται κάθε φορά η επιστημονική κοινότητα. Δηλαδή, οι συλλογικοί τρόποι με τους οποίους η τελευταία θεάται το σύμπαν. Κάθε παράδειγμα είναι ένα σύμπλεγμα ερμηνευτικών προσεγγίσεων & μεθοδολογικών συμβάσεων, αποφάσεων, π.χ. σχετικά με την προτεραιότητα της λογικής ενόρασης έναντι της εμπειρικής παρατήρησης ή αντίστροφα. Οι αποφάσεις αυτές δεν αποτελούν εσωτερική υπόθεση της επιστημονικής κοινότητας, αλλά ενσωματώνει τα ιδεολογικά & μεταφυσικά κεκτημένα της κάθε εποχής.
Κάθε επιστημονικό παράδειγμα είναι εξ ορισμού συντηρητικό, καθώς προσπαθεί να διαιωνίσει τα γνωσιολογικά & θεσμικά πρότυπα που το χαρακτηρίζουν, διαδίδοντας τις ερμηνευτικές μεθόδους που το ευνοούν & εκπαιδεύοντας διανοητές & ερευνητές προς την εμπειρική μελέτη της φύσης με τρόπο που θα το αναπαράγουν & διαιωνίσουν.
Κρίσιμη σημασία έχει η επιλογή του προσωπικού & ο τρόπος που ο νέος ερευνητής εξοικειώνεται με το περιεχόμενο της επιστήμης, όπως την αντιλαμβάνεται η κυρίαρχη ομάδα είτε σε ακαδημαϊκό, είτε ακόμα σε κρατικό επίπεδο, που διοικεί & συντονίζει την ερευνητική διαδικασία. Ο μελλοντικός επιστήμονας έρχεται σε επαφή με βασικές παραδοχές του παραδείγματος που θα υπηρετήσει σαν να ήταν αυταπόδεικτες & αιώνιες αλήθειες, οι οποίες δεν πρέπει ούτε είναι δυνατόν να αμφισβητηθούν. Εκπαιδευτικά ιδρύματα, περιοδικά, συνέδρια κτλ., αποτελούν άξονα συγκρότησης της επιστημονικής κοινότητας & αστυνομεύουν το χώρο, με την έννοια ότι επιβραβεύουν την επιτυχή ευρηματική επιβεβαίωση του παραδείγματος και αποκλείουν όποιον το αμφισβητεί.


https://istoriatexnespolitismos.wordpress.com/2013/07/01/%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B7-%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-kuhn-%CE%BA-%CE%B7-%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B9%CE%B1/