Αγωνιστική απόφαση ενάντια στα δίδακτρα και πάλι στη Νομική

(αναδημοσίευση από το rproject)

Για δεύτερη συνεχόμενη εβδομάδα ο Φοιτητικός Σύλλογος Νομικής λαμβάνει αγωνιστική απόφαση στη Γενική του Συνέλευση ενάντια στη γενικευμένη επιβολή των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά.

Κόντρα στη λογική της ηττοπάθειας και της εσωστρέφειας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες της νομικής απέδειξαν για μια ακόμη συνέλευση ότι ο μοναδικός χαμένος αγώνας είναι αυτός που δε δόθηκε. Όσο και αν μας θέλουν με σκυμμένο το κεφάλι να πληρώνουμε για να σπουδάζουμε σε ένα εντατικοποιημένο περιβάλλον χωρίς οξυγόνο αμφισβήτησης και συλλογικής οργάνωσης, εμείς τους απαντάμε ότι δε θα τους κάνουμε το χατίρι. Οι κοινωνικοί αγώνες είναι εδώ και είναι ζωντανοί. Η διοίκηση της Νομικής υλοποιώντας τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης, αποφάσισε τελείως αιφνιδιαστικά μέσα στο καλοκαίρι την επιβολή διδάκτρων 1200 ευρώ σε όλες τις κατευθύνσεις του νέου ενιαίου μεταπτυχιακού που θέσπισε. Η χρονικότητα της επιβολής των διδάκτρων δεν είναι καθόλου τυχαία και προφανώς αποσκοπούσε στην αποφυγή αντιδράσεων των φοιτητών και στην εξασφάλιση συναινέσεων σε μια περίοδο που η σχολή είναι μη ενεργή. Η συγκεκριμένη μεθόδευση προφανώς δεν έμεινε αναπάντητη.
Παρότι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, δε κάνει την τιμή να εμφανιστεί στις Γενικές Συνελεύσεις της σχολής προσπαθώντας να τις απονομιμοποιήσει στα μάτια των φοιτητών και να τις υποβαθμίσει ως αποφασιστικό όργανο, έχει άξιους αντικαταστάτες. Η «Ανεξάρτητη Φοιτητική Κίνηση», ανέλαβε το ρόλο του υπερασπιστή της τάξης και της ηθικής ενάντια «στους αριστερούς που 40 χρόνια καταστρέφουν το πανεπιστήμιο». Για τη συγκεκριμένη δύναμη για την κατάρρευση του πανεπιστημίου ευθύνονται οι αριστερές δυνάμεις και όχι οι περικοπές στη χρηματοδότηση των ΑΕΙ-ΤΕΙ, οι συγχωνεύσεις τμημάτων, οι περικοπές στις φοιτητικές παροχές, οι απολύσεις εργαζομένων και η επιβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά. Για τη συγκεκριμένη δύναμη φταίνε αυτοί που παλεύουν και αγωνίζονται για τις σπουδές τους και τη ζωή τους και όχι η κυβέρνηση και μερίδα των συστημικών καθηγητών που αποφασίζουν για τους φοιτητές ερήμην τους, αναγκάζοντάς τους να βάζουν το χέρι βαθειά μέσα στην τσέπη.
Παρ’ όλα αυτά συμβαίνουν όμορφα πράγματα την τελευταία βδομάδα στη Νομική αποδεικνύοντας και στους πιο απογοητευμένους ή δύσπιστους ότι η ιστορία των συλλογικών αγώνων είναι μια ιστορία δίχως τέλος. Καμία κυβέρνηση και κανένα μέτρο δεν μπορούν να τη σταματήσουν. Έτσι, λοιπόν, και στη σημερινή Γενική Συνέλευση του ΦΣ υπερψηφίστηκε το Πλαίσιο της Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης με 148 ψήφους την ώρα που το πλαίσιο των «Ανεξάρτητων» μάζεψε μόλις τις μισές ψήφους (75). Πρόκειται για μια πολύ ηχηρή απάντηση σε μια κεντρική σχολή της Αθήνας, οπού θεωρούνταν δεδομένη η επιβολή των διδάκτρων χωρίς αντιδράσεις, με βάση την περσινή αναιμική κινηματικά χρονιά. Από πέρυσι, όμως, υπήρχαν φωνές μέσα στη φοιτητική αριστερά που έδιναν έμφαση στη μη ενσωμάτωση της ήττας του καλοκαιριού και στο δυναμική παρέμβαση στα επίδικα της εκάστοτε περιόδου. Αυτές οι φωνές βρίσκουν την αντανάκλασή τους στην αγωνιστική απόφαση του ΦΣ Νομικής για πενθήμερη κατάληψη της σχολής μέχρι την Τρίτη 25/10. Βρίσκουν την αντανάκλασή τους στους αγώνες που δεν πρόκειται να υποχωρήσουν μέχρι να παρθούν πίσω τα δίδακτρα.
Για να πετύχει όμως αυτός ο αγώνας πρέπει να εμπλέξει όλο και περισσότερους φοιτητές που πλήττονται από την κρίση και τα μνημόνια. Πρέπει επίσης, να συνδεθεί με τα υπόλοιπα κομμάτια του πανεπιστημίου που είναι πρόθυμα να δηλώσουν και να παράσχουν την αλληλεγγύη τους (εργαζόμενοι, μερίδα των καθηγητών). Το ζήτημα της εξωστρέφειας του αγώνα και του μη εγκλωβισμού του στους τέσσερις τοίχους της σχολής είναι κομβικής σημασίας. Τα επιμέρους κινήματα πρέπει να βλέπουν τον εαυτό τους ως κομμάτι της συνολικής μάχης για την ανατροπή των πολιτικών λιτότητας και την έξοδο από τα αδιέξοδα που μας φέρνουν. Είναι στοίχημα για τον αγωνιζόμενο ΦΣ Νομικής να καταφέρει να γειώσει τα αιτήματά του στην κοινωνία σπάζοντας τη χρόνια συστημική προπαγάνδα που παρουσιάζει τις καταλήψεις ως «καπρίτσιο κάποιων τεμπέληδων». Η δημιουργία κοινών επιτροπών αγώνα μαζί με τους εργαζόμενους, οι μικροφωνικές και τα μοιράσματα  κειμένων περιμετρικά της σχολής, οι εκδηλώσεις με θέματα της περιόδου (προσφυγικό, πλειστηριασμοί), η σύνδεση με άλλα κινήματα, η ανάπτυξη σχέσεων με μεταπτυχιακούς φοιτητές που αποκλείστηκαν λόγω οικονομικής ανεπάρκειας καθώς και η δημοσιοποίηση των δράσεων της κατάληψης σε κινηματικά ΜΜΕ, είναι πολύ σημαντικά βήματα για το προχώρημα του ελπιδοφόρου έως τώρα αγώνα.
Όσοι νομίζουν ότι οι περίοδοι των μαζικών κινητοποιήσεων αποτελούν παρελθόν, σε επίπεδο Νομικής, έχουν διαψευστεί ήδη δύο φορές στις μέχρι τώρα δύο Γενικές Συνελεύσεις του Συλλόγου. Τους υποσχόμαστε να τους διαψεύσουμε και σε αυτές που έρχονται και θα ξανάρθουν μέχρι να νικήσουμε. Μέχρι να παρθούν τα δίδακτρα πίσω οριστικά και οριστικά όλοι μαζί να ξαναβγούμε στους δρόμους.

Κό­ντρα στη λο­γι­κή της ητ­το­πά­θειας και της εσω­στρέ­φειας, οι φοι­τη­τές και οι φοι­τή­τριες της νο­μι­κής απέ­δει­ξαν για μια ακόμη συ­νέ­λευ­ση ότι ο μο­να­δι­κός χα­μέ­νος αγώ­νας είναι αυτός που δε δό­θη­κε. Όσο και αν μας θέ­λουν με σκυμ­μέ­νο το κε­φά­λι να πλη­ρώ­νου­με για να σπου­δά­ζου­με σε ένα εντα­τι­κο­ποι­η­μέ­νο πε­ρι­βάλ­λον χωρίς οξυ­γό­νο αμ­φι­σβή­τη­σης και συλ­λο­γι­κής ορ­γά­νω­σης, εμείς τους απα­ντά­με ότι δε θα τους κά­νου­με το χα­τί­ρι. Οι κοι­νω­νι­κοί αγώ­νες είναι εδώ και είναι ζω­ντα­νοί. Η διοί­κη­ση της Νο­μι­κής υλο­ποιώ­ντας τις κα­τευ­θύν­σεις της κυ­βέρ­νη­σης, απο­φά­σι­σε τε­λεί­ως αιφ­νι­δια­στι­κά μέσα στο κα­λο­καί­ρι την επι­βο­λή δι­δά­κτρων 1200 ευρώ σε όλες τις κα­τευ­θύν­σεις του νέου ενιαί­ου με­τα­πτυ­χια­κού που θέ­σπι­σε. Η χρο­νι­κό­τη­τα της επι­βο­λής των δι­δά­κτρων δεν είναι κα­θό­λου τυ­χαία και προ­φα­νώς απο­σκο­πού­σε στην απο­φυ­γή αντι­δρά­σε­ων των φοι­τη­τών και στην εξα­σφά­λι­ση συ­ναι­νέ­σε­ων σε μια πε­ρί­ο­δο που η σχολή είναι μη ενερ­γή. Η συ­γκε­κρι­μέ­νη με­θό­δευ­ση προ­φα­νώς δεν έμει­νε ανα­πά­ντη­τη.

Πα­ρό­τι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, δε κάνει την τιμή να εμ­φα­νι­στεί στις Γε­νι­κές Συ­νε­λεύ­σεις της σχο­λής προ­σπα­θώ­ντας να
τις απο­νο­μι­μο­ποι­ή­σει στα μάτια των φοι­τη­τών και να τις υπο­βαθ­μί­σει ως απο­φα­σι­στι­κό όρ­γα­νο, έχει άξιους αντι­κα­τα­στά­τες. Η «Ανε­ξάρ­τη­τη Φοι­τη­τι­κή Κί­νη­ση», ανέ­λα­βε το ρόλο του υπε­ρα­σπι­στή της τάξης και της ηθι­κής ενά­ντια «στους αρι­στε­ρούς που 40 χρό­νια κα­τα­στρέ­φουν το πα­νε­πι­στή­μιο». Για τη συ­γκε­κρι­μέ­νη δύ­να­μη για την κα­τάρ­ρευ­ση του πα­νε­πι­στη­μί­ου ευ­θύ­νο­νται οι αρι­στε­ρές δυ­νά­μεις και όχι οι πε­ρι­κο­πές στη χρη­μα­το­δό­τη­ση των ΑΕΙ-ΤΕΙ, οι συγ­χω­νεύ­σεις τμη­μά­των, οι πε­ρι­κο­πές στις φοι­τη­τι­κές πα­ρο­χές, οι απο­λύ­σεις ερ­γα­ζο­μέ­νων και η επι­βο­λή δι­δά­κτρων στα με­τα­πτυ­χια­κά. Για τη συ­γκε­κρι­μέ­νη δύ­να­μη φταί­νε αυτοί που πα­λεύ­ουν και αγω­νί­ζο­νται για τις σπου­δές τους και τη ζωή τους και όχι η κυ­βέρ­νη­ση και με­ρί­δα των συ­στη­μι­κών κα­θη­γη­τών που απο­φα­σί­ζουν για τους φοι­τη­τές ερή­μην τους, ανα­γκά­ζο­ντάς τους να βά­ζουν το χέρι βα­θειά μέσα στην τσέπη.
Παρ’ όλα αυτά συμ­βαί­νουν όμορ­φα πράγ­μα­τα την τε­λευ­ταία βδο­μά­δα στη Νο­μι­κή απο­δει­κνύ­ο­ντας και στους πιο απο­γοη­τευ­μέ­νους ή δύ­σπι­στους ότι η ιστο­ρία των συλ­λο­γι­κών αγώ­νων είναι μια ιστο­ρία δίχως τέλος. Καμία κυ­βέρ­νη­ση και κα­νέ­να μέτρο δεν μπο­ρούν να τη στα­μα­τή­σουν. Έτσι, λοι­πόν, και στη ση­με­ρι­νή Γε­νι­κή Συ­νέ­λευ­ση του ΦΣ υπερ­ψη­φί­στη­κε το Πλαί­σιο της Συ­ντο­νι­στι­κής Επι­τρο­πής Κα­τά­λη­ψης με 148 ψή­φους την ώρα που το πλαί­σιο των «Ανε­ξάρ­τη­των» μά­ζε­ψε μόλις τις μισές ψή­φους (75). Πρό­κει­ται για μια πολύ ηχηρή απά­ντη­ση σε μια κε­ντρι­κή σχολή της Αθή­νας, οπού θε­ω­ρού­νταν δε­δο­μέ­νη η επι­βο­λή των δι­δά­κτρων χωρίς αντι­δρά­σεις, με βάση την περ­σι­νή αναι­μι­κή κι­νη­μα­τι­κά χρο­νιά. Από πέ­ρυ­σι, όμως, υπήρ­χαν φωνές μέσα στη φοι­τη­τι­κή αρι­στε­ρά που έδι­ναν έμ­φα­ση στη μη εν­σω­μά­τω­ση της ήττας του κα­λο­και­ριού και στο δυ­να­μι­κή πα­ρέμ­βα­ση στα επί­δι­κα της εκά­στο­τε πε­ριό­δου. Αυτές οι φωνές βρί­σκουν την αντα­νά­κλα­σή τους στην αγω­νι­στι­κή από­φα­ση του ΦΣ Νο­μι­κής για πεν­θή­με­ρη κα­τά­λη­ψη της σχο­λής μέχρι την Τρίτη 25/10. Βρί­σκουν την αντα­νά­κλα­σή τους στους αγώ­νες που δεν πρό­κει­ται να υπο­χω­ρή­σουν μέχρι να παρ­θούν πίσω τα δί­δα­κτρα.
Για να πε­τύ­χει όμως αυτός ο αγώ­νας πρέ­πει να εμπλέ­ξει όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρους φοι­τη­τές που πλήτ­το­νται από την κρίση και τα μνη­μό­νια. Πρέ­πει επί­σης, να συν­δε­θεί με τα υπό­λοι­πα κομ­μά­τια του πα­νε­πι­στη­μί­ου που είναι πρό­θυ­μα να δη­λώ­σουν και να πα­ρά­σχουν την αλ­λη­λεγ­γύη τους (ερ­γα­ζό­με­νοι, με­ρί­δα των κα­θη­γη­τών). Το ζή­τη­μα της εξω­στρέ­φειας του αγώνα και του μη εγκλω­βι­σμού του στους τέσ­σε­ρις τοί­χους της σχο­λής είναι κομ­βι­κής ση­μα­σί­ας. Τα επι­μέ­ρους κι­νή­μα­τα πρέ­πει να βλέ­πουν τον εαυτό τους ως κομ­μά­τι της συ­νο­λι­κής μάχης για την ανα­τρο­πή των πο­λι­τι­κών λι­τό­τη­τας και την έξοδο από τα αδιέ­ξο­δα που μας φέρ­νουν. Είναι στοί­χη­μα για τον αγω­νι­ζό­με­νο ΦΣ Νο­μι­κής να κα­τα­φέ­ρει να γειώ­σει τα αι­τή­μα­τά του στην κοι­νω­νία σπά­ζο­ντας τη χρό­νια συ­στη­μι­κή προ­πα­γάν­δα που πα­ρου­σιά­ζει τις κα­τα­λή­ψεις ως «κα­πρί­τσιο κά­ποιων τε­μπέ­λη­δων». Η δη­μιουρ­γία κοι­νών επι­τρο­πών αγώνα μαζί με τους ερ­γα­ζό­με­νους, οι μι­κρο­φω­νι­κές και τα μοι­ρά­σμα­τα  κει­μέ­νων πε­ρι­με­τρι­κά της σχο­λής, οι εκ­δη­λώ­σεις με θέ­μα­τα της πε­ριό­δου (προ­σφυ­γι­κό, πλει­στη­ρια­σμοί), η σύν­δε­ση με άλλα κι­νή­μα­τα, η ανά­πτυ­ξη σχέ­σε­ων με με­τα­πτυ­χια­κούς φοι­τη­τές που απο­κλεί­στη­καν λόγω οι­κο­νο­μι­κής ανε­πάρ­κειας καθώς και η δη­μο­σιο­ποί­η­ση των δρά­σε­ων της κα­τά­λη­ψης σε κι­νη­μα­τι­κά ΜΜΕ, είναι πολύ ση­μα­ντι­κά βή­μα­τα για το προ­χώ­ρη­μα του ελ­πι­δο­φό­ρου έως τώρα αγώνα.
Όσοι νο­μί­ζουν ότι οι πε­ρί­ο­δοι των μα­ζι­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων απο­τε­λούν πα­ρελ­θόν, σε επί­πε­δο Νο­μι­κής, έχουν δια­ψευ­στεί ήδη δύο φορές στις μέχρι τώρα δύο Γε­νι­κές Συ­νε­λεύ­σεις του Συλ­λό­γου. Τους υπο­σχό­μα­στε να τους δια­ψεύ­σου­με και σε αυτές που έρ­χο­νται και θα ξα­νάρ­θουν μέχρι να νι­κή­σου­με. Μέχρι να παρ­θούν τα δί­δα­κτρα πίσω ορι­στι­κά και ορι­στι­κά όλοι μαζί να ξα­να­βγού­με στους δρό­μους.

Κόντρα στη λογική της ηττοπάθειας και της εσωστρέφειας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες της νομικής απέδειξαν για μια ακόμη συνέλευση ότι ο μοναδικός χαμένος αγώνας είναι αυτός που δε δόθηκε. Όσο και αν μας θέλουν με σκυμμένο το κεφάλι να πληρώνουμε για να σπουδάζουμε σε ένα εντατικοποιημένο περιβάλλον χωρίς οξυγόνο αμφισβήτησης και συλλογικής οργάνωσης, εμείς τους απαντάμε ότι δε θα τους κάνουμε το χατίρι. Οι κοινωνικοί αγώνες είναι εδώ και είναι ζωντανοί. Η διοίκηση της Νομικής υλοποιώντας τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης, αποφάσισε τελείως αιφνιδιαστικά μέσα στο καλοκαίρι την επιβολή διδάκτρων 1200 ευρώ σε όλες τις κατευθύνσεις του νέου ενιαίου μεταπτυχιακού που θέσπισε. Η χρονικότητα της επιβολής των διδάκτρων δεν είναι καθόλου τυχαία και προφανώς αποσκοπούσε στην αποφυγή αντιδράσεων των φοιτητών και στην εξασφάλιση συναινέσεων σε μια περίοδο που η σχολή είναι μη ενεργή. Η συγκεκριμένη μεθόδευση προφανώς δεν έμεινε αναπάντητη.
Παρότι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, δε κάνει την τιμή να εμφανιστεί στις Γενικές Συνελεύσεις της σχολής προσπαθώντας να τις απονομιμοποιήσει στα μάτια των φοιτητών και να τις υποβαθμίσει ως αποφασιστικό όργανο, έχει άξιους αντικαταστάτες. Η «Ανεξάρτητη Φοιτητική Κίνηση», ανέλαβε το ρόλο του υπερασπιστή της τάξης και της ηθικής ενάντια «στους αριστερούς που 40 χρόνια καταστρέφουν το πανεπιστήμιο». Για τη συγκεκριμένη δύναμη για την κατάρρευση του πανεπιστημίου ευθύνονται οι αριστερές δυνάμεις και όχι οι περικοπές στη χρηματοδότηση των ΑΕΙ-ΤΕΙ, οι συγχωνεύσεις τμημάτων, οι περικοπές στις φοιτητικές παροχές, οι απολύσεις εργαζομένων και η επιβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά. Για τη συγκεκριμένη δύναμη φταίνε αυτοί που παλεύουν και αγωνίζονται για τις σπουδές τους και τη ζωή τους και όχι η κυβέρνηση και μερίδα των συστημικών καθηγητών που αποφασίζουν για τους φοιτητές ερήμην τους, αναγκάζοντάς τους να βάζουν το χέρι βαθειά μέσα στην τσέπη.
Παρ’ όλα αυτά συμβαίνουν όμορφα πράγματα την τελευταία βδομάδα στη Νομική αποδεικνύοντας και στους πιο απογοητευμένους ή δύσπιστους ότι η ιστορία των συλλογικών αγώνων είναι μια ιστορία δίχως τέλος. Καμία κυβέρνηση και κανένα μέτρο δεν μπορούν να τη σταματήσουν. Έτσι, λοιπόν, και στη σημερινή Γενική Συνέλευση του ΦΣ υπερψηφίστηκε το Πλαίσιο της Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης με 148 ψήφους την ώρα που το πλαίσιο των «Ανεξάρτητων» μάζεψε μόλις τις μισές ψήφους (75). Πρόκειται για μια πολύ ηχηρή απάντηση σε μια κεντρική σχολή της Αθήνας, οπού θεωρούνταν δεδομένη η επιβολή των διδάκτρων χωρίς αντιδράσεις, με βάση την περσινή αναιμική κινηματικά χρονιά. Από πέρυσι, όμως, υπήρχαν φωνές μέσα στη φοιτητική αριστερά που έδιναν έμφαση στη μη ενσωμάτωση της ήττας του καλοκαιριού και στο δυναμική παρέμβαση στα επίδικα της εκάστοτε περιόδου. Αυτές οι φωνές βρίσκουν την αντανάκλασή τους στην αγωνιστική απόφαση του ΦΣ Νομικής για πενθήμερη κατάληψη της σχολής μέχρι την Τρίτη 25/10. Βρίσκουν την αντανάκλασή τους στους αγώνες που δεν πρόκειται να υποχωρήσουν μέχρι να παρθούν πίσω τα δίδακτρα.
Για να πετύχει όμως αυτός ο αγώνας πρέπει να εμπλέξει όλο και περισσότερους φοιτητές που πλήττονται από την κρίση και τα μνημόνια. Πρέπει επίσης, να συνδεθεί με τα υπόλοιπα κομμάτια του πανεπιστημίου που είναι πρόθυμα να δηλώσουν και να παράσχουν την αλληλεγγύη τους (εργαζόμενοι, μερίδα των καθηγητών). Το ζήτημα της εξωστρέφειας του αγώνα και του μη εγκλωβισμού του στους τέσσερις τοίχους της σχολής είναι κομβικής σημασίας. Τα επιμέρους κινήματα πρέπει να βλέπουν τον εαυτό τους ως κομμάτι της συνολικής μάχης για την ανατροπή των πολιτικών λιτότητας και την έξοδο από τα αδιέξοδα που μας φέρνουν. Είναι στοίχημα για τον αγωνιζόμενο ΦΣ Νομικής να καταφέρει να γειώσει τα αιτήματά του στην κοινωνία σπάζοντας τη χρόνια συστημική προπαγάνδα που παρουσιάζει τις καταλήψεις ως «καπρίτσιο κάποιων τεμπέληδων». Η δημιουργία κοινών επιτροπών αγώνα μαζί με τους εργαζόμενους, οι μικροφωνικές και τα μοιράσματα  κειμένων περιμετρικά της σχολής, οι εκδηλώσεις με θέματα της περιόδου (προσφυγικό, πλειστηριασμοί), η σύνδεση με άλλα κινήματα, η ανάπτυξη σχέσεων με μεταπτυχιακούς φοιτητές που αποκλείστηκαν λόγω οικονομικής ανεπάρκειας καθώς και η δημοσιοποίηση των δράσεων της κατάληψης σε κινηματικά ΜΜΕ, είναι πολύ σημαντικά βήματα για το προχώρημα του ελπιδοφόρου έως τώρα αγώνα.
Όσοι νομίζουν ότι οι περίοδοι των μαζικών κινητοποιήσεων αποτελούν παρελθόν, σε επίπεδο Νομικής, έχουν διαψευστεί ήδη δύο φορές στις μέχρι τώρα δύο Γενικές Συνελεύσεις του Συλλόγου. Τους υποσχόμαστε να τους διαψεύσουμε και σε αυτές που έρχονται και θα ξανάρθουν μέχρι να νικήσουμε. Μέχρι να παρθούν τα δίδακτρα πίσω οριστικά και οριστικά όλοι μαζί να ξαναβγούμε στους δρόμους.

Κόντρα στη λογική της ηττοπάθειας και της εσωστρέφειας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες της νομικής απέδειξαν για μια ακόμη συνέλευση ότι ο μοναδικός χαμένος αγώνας είναι αυτός που δε δόθηκε. Όσο και αν μας θέλουν με σκυμμένο το κεφάλι να πληρώνουμε για να σπουδάζουμε σε ένα εντατικοποιημένο περιβάλλον χωρίς οξυγόνο αμφισβήτησης και συλλογικής οργάνωσης, εμείς τους απαντάμε ότι δε θα τους κάνουμε το χατίρι. Οι κοινωνικοί αγώνες είναι εδώ και είναι ζωντανοί. Η διοίκηση της Νομικής υλοποιώντας τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης, αποφάσισε τελείως αιφνιδιαστικά μέσα στο καλοκαίρι την επιβολή διδάκτρων 1200 ευρώ σε όλες τις κατευθύνσεις του νέου ενιαίου μεταπτυχιακού που θέσπισε. Η χρονικότητα της επιβολής των διδάκτρων δεν είναι καθόλου τυχαία και προφανώς αποσκοπούσε στην αποφυγή αντιδράσεων των φοιτητών και στην εξασφάλιση συναινέσεων σε μια περίοδο που η σχολή είναι μη ενεργή. Η συγκεκριμένη μεθόδευση προφανώς δεν έμεινε αναπάντητη.
Παρότι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, δε κάνει την τιμή να εμφανιστεί στις Γενικές Συνελεύσεις της σχολής προσπαθώντας να τις απονομιμοποιήσει στα μάτια των φοιτητών και να τις υποβαθμίσει ως αποφασιστικό όργανο, έχει άξιους αντικαταστάτες. Η «Ανεξάρτητη Φοιτητική Κίνηση», ανέλαβε το ρόλο του υπερασπιστή της τάξης και της ηθικής ενάντια «στους αριστερούς που 40 χρόνια καταστρέφουν το πανεπιστήμιο». Για τη συγκεκριμένη δύναμη για την κατάρρευση του πανεπιστημίου ευθύνονται οι αριστερές δυνάμεις και όχι οι περικοπές στη χρηματοδότηση των ΑΕΙ-ΤΕΙ, οι συγχωνεύσεις τμημάτων, οι περικοπές στις φοιτητικές παροχές, οι απολύσεις εργαζομένων και η επιβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά. Για τη συγκεκριμένη δύναμη φταίνε αυτοί που παλεύουν και αγωνίζονται για τις σπουδές τους και τη ζωή τους και όχι η κυβέρνηση και μερίδα των συστημικών καθηγητών που αποφασίζουν για τους φοιτητές ερήμην τους, αναγκάζοντάς τους να βάζουν το χέρι βαθειά μέσα στην τσέπη.
Παρ’ όλα αυτά συμβαίνουν όμορφα πράγματα την τελευταία βδομάδα στη Νομική αποδεικνύοντας και στους πιο απογοητευμένους ή δύσπιστους ότι η ιστορία των συλλογικών αγώνων είναι μια ιστορία δίχως τέλος. Καμία κυβέρνηση και κανένα μέτρο δεν μπορούν να τη σταματήσουν. Έτσι, λοιπόν, και στη σημερινή Γενική Συνέλευση του ΦΣ υπερψηφίστηκε το Πλαίσιο της Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης με 148 ψήφους την ώρα που το πλαίσιο των «Ανεξάρτητων» μάζεψε μόλις τις μισές ψήφους (75). Πρόκειται για μια πολύ ηχηρή απάντηση σε μια κεντρική σχολή της Αθήνας, οπού θεωρούνταν δεδομένη η επιβολή των διδάκτρων χωρίς αντιδράσεις, με βάση την περσινή αναιμική κινηματικά χρονιά. Από πέρυσι, όμως, υπήρχαν φωνές μέσα στη φοιτητική αριστερά που έδιναν έμφαση στη μη ενσωμάτωση της ήττας του καλοκαιριού και στο δυναμική παρέμβαση στα επίδικα της εκάστοτε περιόδου. Αυτές οι φωνές βρίσκουν την αντανάκλασή τους στην αγωνιστική απόφαση του ΦΣ Νομικής για πενθήμερη κατάληψη της σχολής μέχρι την Τρίτη 25/10. Βρίσκουν την αντανάκλασή τους στους αγώνες που δεν πρόκειται να υποχωρήσουν μέχρι να παρθούν πίσω τα δίδακτρα.
Για να πετύχει όμως αυτός ο αγώνας πρέπει να εμπλέξει όλο και περισσότερους φοιτητές που πλήττονται από την κρίση και τα μνημόνια. Πρέπει επίσης, να συνδεθεί με τα υπόλοιπα κομμάτια του πανεπιστημίου που είναι πρόθυμα να δηλώσουν και να παράσχουν την αλληλεγγύη τους (εργαζόμενοι, μερίδα των καθηγητών). Το ζήτημα της εξωστρέφειας του αγώνα και του μη εγκλωβισμού του στους τέσσερις τοίχους της σχολής είναι κομβικής σημασίας. Τα επιμέρους κινήματα πρέπει να βλέπουν τον εαυτό τους ως κομμάτι της συνολικής μάχης για την ανατροπή των πολιτικών λιτότητας και την έξοδο από τα αδιέξοδα που μας φέρνουν. Είναι στοίχημα για τον αγωνιζόμενο ΦΣ Νομικής να καταφέρει να γειώσει τα αιτήματά του στην κοινωνία σπάζοντας τη χρόνια συστημική προπαγάνδα που παρουσιάζει τις καταλήψεις ως «καπρίτσιο κάποιων τεμπέληδων». Η δημιουργία κοινών επιτροπών αγώνα μαζί με τους εργαζόμενους, οι μικροφωνικές και τα μοιράσματα  κειμένων περιμετρικά της σχολής, οι εκδηλώσεις με θέματα της περιόδου (προσφυγικό, πλειστηριασμοί), η σύνδεση με άλλα κινήματα, η ανάπτυξη σχέσεων με μεταπτυχιακούς φοιτητές που αποκλείστηκαν λόγω οικονομικής ανεπάρκειας καθώς και η δημοσιοποίηση των δράσεων της κατάληψης σε κινηματικά ΜΜΕ, είναι πολύ σημαντικά βήματα για το προχώρημα του ελπιδοφόρου έως τώρα αγώνα.
Όσοι νομίζουν ότι οι περίοδοι των μαζικών κινητοποιήσεων αποτελούν παρελθόν, σε επίπεδο Νομικής, έχουν διαψευστεί ήδη δύο φορές στις μέχρι τώρα δύο Γενικές Συνελεύσεις του Συλλόγου. Τους υποσχόμαστε να τους διαψεύσουμε και σε αυτές που έρχονται και θα ξανάρθουν μέχρι να νικήσουμε. Μέχρι να παρθούν τα δίδακτρα πίσω οριστικά και οριστικά όλοι μαζί να ξαναβγούμε στους δρόμους.

Κόντρα στη λογική της ηττοπάθειας και της εσωστρέφειας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες της νομικής απέδειξαν για μια ακόμη συνέλευση ότι ο μοναδικός χαμένος αγώνας είναι αυτός που δε δόθηκε. Όσο και αν μας θέλουν με σκυμμένο το κεφάλι να πληρώνουμε για να σπουδάζουμε σε ένα εντατικοποιημένο περιβάλλον χωρίς οξυγόνο αμφισβήτησης και συλλογικής οργάνωσης, εμείς τους απαντάμε ότι δε θα τους κάνουμε το χατίρι. Οι κοινωνικοί αγώνες είναι εδώ και είναι ζωντανοί. Η διοίκηση της Νομικής υλοποιώντας τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης, αποφάσισε τελείως αιφνιδιαστικά μέσα στο καλοκαίρι την επιβολή διδάκτρων 1200 ευρώ σε όλες τις κατευθύνσεις του νέου ενιαίου μεταπτυχιακού που θέσπισε. Η χρονικότητα της επιβολής των διδάκτρων δεν είναι καθόλου τυχαία και προφανώς αποσκοπούσε στην αποφυγή αντιδράσεων των φοιτητών και στην εξασφάλιση συναινέσεων σε μια περίοδο που η σχολή είναι μη ενεργή. Η συγκεκριμένη μεθόδευση προφανώς δεν έμεινε αναπάντητη.
Παρότι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, δε κάνει την τιμή να εμφανιστεί στις Γενικές Συνελεύσεις της σχολής προσπαθώντας να τις απονομιμοποιήσει στα μάτια των φοιτητών και να τις υποβαθμίσει ως αποφασιστικό όργανο, έχει άξιους αντικαταστάτες. Η «Ανεξάρτητη Φοιτητική Κίνηση», ανέλαβε το ρόλο του υπερασπιστή της τάξης και της ηθικής ενάντια «στους αριστερούς που 40 χρόνια καταστρέφουν το πανεπιστήμιο». Για τη συγκεκριμένη δύναμη για την κατάρρευση του πανεπιστημίου ευθύνονται οι αριστερές δυνάμεις και όχι οι περικοπές στη χρηματοδότηση των ΑΕΙ-ΤΕΙ, οι συγχωνεύσεις τμημάτων, οι περικοπές στις φοιτητικές παροχές, οι απολύσεις εργαζομένων και η επιβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά. Για τη συγκεκριμένη δύναμη φταίνε αυτοί που παλεύουν και αγωνίζονται για τις σπουδές τους και τη ζωή τους και όχι η κυβέρνηση και μερίδα των συστημικών καθηγητών που αποφασίζουν για τους φοιτητές ερήμην τους, αναγκάζοντάς τους να βάζουν το χέρι βαθειά μέσα στην τσέπη.
Παρ’ όλα αυτά συμβαίνουν όμορφα πράγματα την τελευταία βδομάδα στη Νομική αποδεικνύοντας και στους πιο απογοητευμένους ή δύσπιστους ότι η ιστορία των συλλογικών αγώνων είναι μια ιστορία δίχως τέλος. Καμία κυβέρνηση και κανένα μέτρο δεν μπορούν να τη σταματήσουν. Έτσι, λοιπόν, και στη σημερινή Γενική Συνέλευση του ΦΣ υπερψηφίστηκε το Πλαίσιο της Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης με 148 ψήφους την ώρα που το πλαίσιο των «Ανεξάρτητων» μάζεψε μόλις τις μισές ψήφους (75). Πρόκειται για μια πολύ ηχηρή απάντηση σε μια κεντρική σχολή της Αθήνας, οπού θεωρούνταν δεδομένη η επιβολή των διδάκτρων χωρίς αντιδράσεις, με βάση την περσινή αναιμική κινηματικά χρονιά. Από πέρυσι, όμως, υπήρχαν φωνές μέσα στη φοιτητική αριστερά που έδιναν έμφαση στη μη ενσωμάτωση της ήττας του καλοκαιριού και στο δυναμική παρέμβαση στα επίδικα της εκάστοτε περιόδου. Αυτές οι φωνές βρίσκουν την αντανάκλασή τους στην αγωνιστική απόφαση του ΦΣ Νομικής για πενθήμερη κατάληψη της σχολής μέχρι την Τρίτη 25/10. Βρίσκουν την αντανάκλασή τους στους αγώνες που δεν πρόκειται να υποχωρήσουν μέχρι να παρθούν πίσω τα δίδακτρα.
Για να πετύχει όμως αυτός ο αγώνας πρέπει να εμπλέξει όλο και περισσότερους φοιτητές που πλήττονται από την κρίση και τα μνημόνια. Πρέπει επίσης, να συνδεθεί με τα υπόλοιπα κομμάτια του πανεπιστημίου που είναι πρόθυμα να δηλώσουν και να παράσχουν την αλληλεγγύη τους (εργαζόμενοι, μερίδα των καθηγητών). Το ζήτημα της εξωστρέφειας του αγώνα και του μη εγκλωβισμού του στους τέσσερις τοίχους της σχολής είναι κομβικής σημασίας. Τα επιμέρους κινήματα πρέπει να βλέπουν τον εαυτό τους ως κομμάτι της συνολικής μάχης για την ανατροπή των πολιτικών λιτότητας και την έξοδο από τα αδιέξοδα που μας φέρνουν. Είναι στοίχημα για τον αγωνιζόμενο ΦΣ Νομικής να καταφέρει να γειώσει τα αιτήματά του στην κοινωνία σπάζοντας τη χρόνια συστημική προπαγάνδα που παρουσιάζει τις καταλήψεις ως «καπρίτσιο κάποιων τεμπέληδων». Η δημιουργία κοινών επιτροπών αγώνα μαζί με τους εργαζόμενους, οι μικροφωνικές και τα μοιράσματα  κειμένων περιμετρικά της σχολής, οι εκδηλώσεις με θέματα της περιόδου (προσφυγικό, πλειστηριασμοί), η σύνδεση με άλλα κινήματα, η ανάπτυξη σχέσεων με μεταπτυχιακούς φοιτητές που αποκλείστηκαν λόγω οικονομικής ανεπάρκειας καθώς και η δημοσιοποίηση των δράσεων της κατάληψης σε κινηματικά ΜΜΕ, είναι πολύ σημαντικά βήματα για το προχώρημα του ελπιδοφόρου έως τώρα αγώνα.
Όσοι νομίζουν ότι οι περίοδοι των μαζικών κινητοποιήσεων αποτελούν παρελθόν, σε επίπεδο Νομικής, έχουν διαψευστεί ήδη δύο φορές στις μέχρι τώρα δύο Γενικές Συνελεύσεις του Συλλόγου. Τους υποσχόμαστε να τους διαψεύσουμε και σε αυτές που έρχονται και θα ξανάρθουν μέχρι να νικήσουμε. Μέχρι να παρθούν τα δίδακτρα πίσω οριστικά και οριστικά όλοι μαζί να ξαναβγούμε στους δρόμους.

Κόντρα στη λογική της ηττοπάθειας και της εσωστρέφειας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες της νομικής απέδειξαν για μια ακόμη συνέλευση ότι ο μοναδικός χαμένος αγώνας είναι αυτός που δε δόθηκε. Όσο και αν μας θέλουν με σκυμμένο το κεφάλι να πληρώνουμε για να σπουδάζουμε σε ένα εντατικοποιημένο περιβάλλον χωρίς οξυγόνο αμφισβήτησης και συλλογικής οργάνωσης, εμείς τους απαντάμε ότι δε θα τους κάνουμε το χατίρι. Οι κοινωνικοί αγώνες είναι εδώ και είναι ζωντανοί. Η διοίκηση της Νομικής υλοποιώντας τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης, αποφάσισε τελείως αιφνιδιαστικά μέσα στο καλοκαίρι την επιβολή διδάκτρων 1200 ευρώ σε όλες τις κατευθύνσεις του νέου ενιαίου μεταπτυχιακού που θέσπισε. Η χρονικότητα της επιβολής των διδάκτρων δεν είναι καθόλου τυχαία και προφανώς αποσκοπούσε στην αποφυγή αντιδράσεων των φοιτητών και στην εξασφάλιση συναινέσεων σε μια περίοδο που η σχολή είναι μη ενεργή. Η συγκεκριμένη μεθόδευση προφανώς δεν έμεινε αναπάντητη.
Παρότι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, δε κάνει την τιμή να εμφανιστεί στις Γενικές Συνελεύσεις της σχολής προσπαθώντας να τις απονομιμοποιήσει στα μάτια των φοιτητών και να τις υποβαθμίσει ως αποφασιστικό όργανο, έχει άξιους αντικαταστάτες. Η «Ανεξάρτητη Φοιτητική Κίνηση», ανέλαβε το ρόλο του υπερασπιστή της τάξης και της ηθικής ενάντια «στους αριστερούς που 40 χρόνια καταστρέφουν το πανεπιστήμιο». Για τη συγκεκριμένη δύναμη για την κατάρρευση του πανεπιστημίου ευθύνονται οι αριστερές δυνάμεις και όχι οι περικοπές στη χρηματοδότηση των ΑΕΙ-ΤΕΙ, οι συγχωνεύσεις τμημάτων, οι περικοπές στις φοιτητικές παροχές, οι απολύσεις εργαζομένων και η επιβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά. Για τη συγκεκριμένη δύναμη φταίνε αυτοί που παλεύουν και αγωνίζονται για τις σπουδές τους και τη ζωή τους και όχι η κυβέρνηση και μερίδα των συστημικών καθηγητών που αποφασίζουν για τους φοιτητές ερήμην τους, αναγκάζοντάς τους να βάζουν το χέρι βαθειά μέσα στην τσέπη.
Παρ’ όλα αυτά συμβαίνουν όμορφα πράγματα την τελευταία βδομάδα στη Νομική αποδεικνύοντας και στους πιο απογοητευμένους ή δύσπιστους ότι η ιστορία των συλλογικών αγώνων είναι μια ιστορία δίχως τέλος. Καμία κυβέρνηση και κανένα μέτρο δεν μπορούν να τη σταματήσουν. Έτσι, λοιπόν, και στη σημερινή Γενική Συνέλευση του ΦΣ υπερψηφίστηκε το Πλαίσιο της Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης με 148 ψήφους την ώρα που το πλαίσιο των «Ανεξάρτητων» μάζεψε μόλις τις μισές ψήφους (75). Πρόκειται για μια πολύ ηχηρή απάντηση σε μια κεντρική σχολή της Αθήνας, οπού θεωρούνταν δεδομένη η επιβολή των διδάκτρων χωρίς αντιδράσεις, με βάση την περσινή αναιμική κινηματικά χρονιά. Από πέρυσι, όμως, υπήρχαν φωνές μέσα στη φοιτητική αριστερά που έδιναν έμφαση στη μη ενσωμάτωση της ήττας του καλοκαιριού και στο δυναμική παρέμβαση στα επίδικα της εκάστοτε περιόδου. Αυτές οι φωνές βρίσκουν την αντανάκλασή τους στην αγωνιστική απόφαση του ΦΣ Νομικής για πενθήμερη κατάληψη της σχολής μέχρι την Τρίτη 25/10. Βρίσκουν την αντανάκλασή τους στους αγώνες που δεν πρόκειται να υποχωρήσουν μέχρι να παρθούν πίσω τα δίδακτρα.
Για να πετύχει όμως αυτός ο αγώνας πρέπει να εμπλέξει όλο και περισσότερους φοιτητές που πλήττονται από την κρίση και τα μνημόνια. Πρέπει επίσης, να συνδεθεί με τα υπόλοιπα κομμάτια του πανεπιστημίου που είναι πρόθυμα να δηλώσουν και να παράσχουν την αλληλεγγύη τους (εργαζόμενοι, μερίδα των καθηγητών). Το ζήτημα της εξωστρέφειας του αγώνα και του μη εγκλωβισμού του στους τέσσερις τοίχους της σχολής είναι κομβικής σημασίας. Τα επιμέρους κινήματα πρέπει να βλέπουν τον εαυτό τους ως κομμάτι της συνολικής μάχης για την ανατροπή των πολιτικών λιτότητας και την έξοδο από τα αδιέξοδα που μας φέρνουν. Είναι στοίχημα για τον αγωνιζόμενο ΦΣ Νομικής να καταφέρει να γειώσει τα αιτήματά του στην κοινωνία σπάζοντας τη χρόνια συστημική προπαγάνδα που παρουσιάζει τις καταλήψεις ως «καπρίτσιο κάποιων τεμπέληδων». Η δημιουργία κοινών επιτροπών αγώνα μαζί με τους εργαζόμενους, οι μικροφωνικές και τα μοιράσματα  κειμένων περιμετρικά της σχολής, οι εκδηλώσεις με θέματα της περιόδου (προσφυγικό, πλειστηριασμοί), η σύνδεση με άλλα κινήματα, η ανάπτυξη σχέσεων με μεταπτυχιακούς φοιτητές που αποκλείστηκαν λόγω οικονομικής ανεπάρκειας καθώς και η δημοσιοποίηση των δράσεων της κατάληψης σε κινηματικά ΜΜΕ, είναι πολύ σημαντικά βήματα για το προχώρημα του ελπιδοφόρου έως τώρα αγώνα.
Όσοι νομίζουν ότι οι περίοδοι των μαζικών κινητοποιήσεων αποτελούν παρελθόν, σε επίπεδο Νομικής, έχουν διαψευστεί ήδη δύο φορές στις μέχρι τώρα δύο Γενικές Συνελεύσεις του Συλλόγου. Τους υποσχόμαστε να τους διαψεύσουμε και σε αυτές που έρχονται και θα ξανάρθουν μέχρι να νικήσουμε. Μέχρι να παρθούν τα δίδακτρα πίσω οριστικά και οριστικά όλοι μαζί να ξαναβγούμε στους δρόμους.