Συριζα και πασοκ έστρωσαν το δρόμο για τη νίκη Μητσοτάκη 

Ψηφίζουμε Αριστερά για δυνατή αντιπολίτευση στη Βουλή και στους δρόμους

Παλεύουμε για μαζική, ενωτική, ριζοσπαστική Αριστερά, στήριγμα των αγώνων

Ψηφίζουμε Αριστερά

για δυνατή αντιπολίτευση

στη Βουλή και στους δρόμους

Παλεύουμε για μαζική, ενωτική, ριζοσπαστική Αριστερά, στήριγμα των αγώνων

Με την φόρα που της δίνει το απο­τέ­λε­σμα του πρώ­του γύρου, η Νέα Δη­μο­κρα­τία επι­διώ­κει μια όσο το δυ­να­τόν πιο ευ­ρεία αυ­το­δυ­να­μία, αλλά και να χτί­σει την αυ­το­πε­ποί­θη­ση του κοι­νω­νι­κού στρα­το­πέ­δου που εκ­προ­σω­πεί.  

Υπερ­φί­α­λα στε­λέ­χη της απα­ντούν σε κάθε κρι­τι­κή (πχ για τις θα­να­τη­φό­ρες συ­νέ­πειες της διά­λυ­σης του ΕΣΥ) ότι «αυτά κρί­θη­καν με το 41%». Το επι­τε­λείο Μη­τσο­τά­κη συ­νε­χί­ζει να δη­μα­γω­γεί ψη­φο­θη­ρι­κά προς το κάτω κομ­μά­τι της κοι­νω­νί­ας (αυ­ξή­σεις μι­σθών), πα­ρό­τι στις Βρυ­ξέλ­λες πλέον «βα­ρά­νε κα­μπά­νες» που προ­α­ναγ­γέ­λουν δη­μό­σια τη λι­τό­τη­τα. Αλλά -κυ­ρί­ως- η Νέα Δη­μο­κρα­τία και τα στη­ρίγ­μα­τά της (ΜΜΕ) συ­νε­χί­ζουν να απευ­θύ­νο­νται στους επι­χει­ρη­μα­τί­ες και τους εύ­πο­ρους, κα­τα­κε­ραυ­νώ­νο­ντας το «κρα­τι­κό μο­νο­πώ­λιο στην εκ­παί­δευ­ση» και αντι­με­τω­πί­ζο­ντας με έξαλ­λη οχλα­γω­γία και «ιερή οργή» ακόμα και τα ψελ­λί­σμα­τα του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για έναν κά­ποιο φόρο σε κά­ποια υπερ-κέρ­δη κά­ποιων επι­χει­ρή­σε­ων. Μετά το έγκλη­μα στην Πύλο, τόσο το κόμμα της ΝΔ, όσο και τα ΜΜΕ, κα­τα­στρα­τη­γούν κάθε λο­γι­κή όταν δη­λώ­νουν θλίψη για τους «κα­τα­τρεγ­μέ­νους», αλλά δεν κά­νουν ούτε καν ρη­το­ρι­κό βήμα πίσω από τη «φύ­λα­ξη των συ­νό­ρων». Με βο­λι­κό άλ­λο­θι τη στο­χο­ποί­η­ση των «δια­κι­νη­τών», σαν να φταί­νε αυτοί για όλα -για το ότι υπάρ­χει με­τα­νά­στευ­ση και προ­σφυ­γιά, για το ότι η μόνη δια­θέ­σι­μη δί­ο­δος που της αφή­νουν τα κρά­τη-μέ­λη της ΕΕ είναι η «πα­ρά­νο­μη», πα­νά­κρι­βη κι ακραία επι­κίν­δυ­νη. Είναι μια σκλη­ρή προει­δο­ποί­η­ση: Ούτε μπρο­στά σε εκα­τόμ­βες νε­κρών δεν πρό­κει­ται να αλ­λά­ξει η ρα­τσι­στι­κή πο­λι­τι­κή και η προ­ώ­θη­ση του αντι­δρα­στι­κού αφη­γή­μα­τος που την υπο­στη­ρί­ζει.  

Όσοι και όσες ασφυ­κτιού­με από όλα αυτά, όσοι κι όσες δεν ανή­κου­με σε αυ­τούς που «κέρ­δι­σαν» από τα πε­πραγ­μέ­να της πρώ­της τε­τρα­ε­τί­ας Μη­τσο­τά­κη, όλοι κι όλες εμείς που το «οι­κο­νο­μι­κό θαύμα» της «Ελ­λά­δας 2.0» περ­νά­ει από πάνω μας σαν οδο­στρω­τή­ρας, πρέ­πει να τους κό­ψου­με την φορά.  

Αυτό δεν μπο­ρεί να το κάνει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Που μετά από 4 χρό­νια θλι­βε­ρής «αντι­πο­λί­τευ­σης», έκανε μια ακόμα πιο θλι­βε­ρή προ­ε­κλο­γι­κή κα­μπά­νια  και μετά την εκλο­γι­κή του συ­ντρι­βή στρί­βει ακόμα δε­ξιό­τε­ρα. Πρώτα φορ­τώ­νει τις ευ­θύ­νες για το κακό εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα σε… όλους τους άλ­λους και μετά εκ­βιά­ζει την ψήφο όσων -σω­στά- αντι­λαμ­βά­νο­νται ότι δεν τους εκ­προ­σω­πεί αυτό το με­ταλ­λαγ­μέ­νο κόμμα, ταυ­τί­ζο­ντας τις επι­λο­γές τους με… ενί­σχυ­ση της ΝΔ. Αυτά, από το κόμμα που ενί­σχυ­σε τις προ­ο­πτι­κές της ΝΔ πε­ρισ­σό­τε­ρο από κάθε άλλο, συ­ναι­νώ­ντας σε κρί­σι­μες πο­λι­τι­κές και πα­θαί­νο­ντας αφω­νία όποτε τί­θε­ται ζή­τη­μα αμ­φι­σβή­τη­σης κε­ντρι­κών κα­τευ­θύν­σε­ων της άρ­χου­σας τάξης. Καμιά απο­λύ­τως εμπι­στο­σύ­νη δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει σε μια τέ­τοια ηγε­σία, ότι η ενί­σχυ­σή της θα μπο­ρού­σε να λει­τουρ­γή­σει ως «ανά­χω­μα» στη Δεξιά. Και προ­φα­νώς το ίδιο ισχύ­ει και για το ΠΑΣΟΚ, που δια­γκω­νί­ζε­ται με τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για την «κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά», με το βλέμ­μα στους με­τα­ξύ τους συ­σχε­τι­σμούς, φι­λο­δο­ξώ­ντας μια «πα­λι­νόρ­θω­ση» της πο­λι­τι­κής δύ­να­μης που από τη δε­κα­ε­τία του ’90 και μετά υπήρ­ξε «πρω­το­πό­ρα» στην επι­βο­λή των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων και τη σύ­γκλι­ση (φτά­νο­ντας και στη συ­γκυ­βέρ­νη­ση) με τη Δεξιά.  

Για να στα­λεί ένα ηχηρό μή­νυ­μα στη ΝΔ ότι θα έχει απέ­να­ντί της αντί­πα­λο, που θα επι­χει­ρή­σει «να της κόψει τη φόρα», χρειά­ζε­ται να ενι­σχυ­θούν αυτές οι πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις που ανέ­λα­βαν λι­γό­τε­ρο ή πε­ρισ­σό­τε­ρο αυτή την ευ­θύ­νη -της στή­ρι­ξης των αγώ­νων, της με­τω­πι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης με την κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή- και την προη­γού­με­νη 4ετία. Γιατί αυτές είναι οι δυ­νά­μεις που θα συ­νε­χί­σουν να το κά­νουν και την επό­με­νη μέρα.  

Θα έχει ση­μα­σία να μην «πιε­στεί» από τη δεύ­τε­ρη κάλπη η δύ­να­μη που συ­γκέ­ντρω­σε το ΚΚΕ, ένα κόμμα με στα­θε­ρή ανα­φο­ρά στους ερ­γα­τι­κούς αγώ­νες και ενερ­γό ρόλο και ορ­γα­νω­μέ­νη δύ­να­μη στα σω­μα­τεία, του οποί­ου η πα­ρου­σία απο­τε­λεί ση­μα­ντι­κό πα­ρά­γο­ντα στις δυ­να­τό­τη­τες αντι­στά­σε­ων/κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων, αντί­λο­γου στον κυ­ρί­αρ­χο λόγο. Η σχε­τι­κή ενί­σχυ­σή του υπήρ­ξε το μόνο θε­τι­κό νέο στο συ­νο­λι­κά κακό απο­τέ­λε­σμα της 21ης Μάη και αυτή η ει­κό­να δεν πρέ­πει να «ψα­λι­δι­στεί».  

Θα είναι κρί­σι­μο να μην επι­τρέ­ψου­με να πε­τύ­χει η (από τα πάνω) επι­χεί­ρη­ση «εξα­φά­νι­σης» του «ΜΕ­ΡΑ­25 – Συμ­μα­χία για τη Ρήξη», που συμ­βο­λί­ζει -στο κοι­νο­βου­λευ­τι­κό πε­δίο- την επί­μο­νη ύπαρ­ξη και μιας «άλλης Αρι­στε­ράς», ανοι­χτής στα κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα, στην εξέ­λι­ξη της ίδιας, στη συ­μπό­ρευ­ση με άλλες δυ­νά­μεις. Το απο­τέ­λε­σμα του «ΜΕ­ΡΑ-25 – Συμ­μα­χία για την Ανα­τρο­πή» στις πρώ­τες κάλ­πες υπήρ­ξε από τα βα­σι­κά στοι­χεία που έκα­ναν «μαύρη» την ει­κό­να της κάλ­πης. Αυτή η ζο­φε­ρή ει­κό­να, μιας Βου­λής χωρίς αυτές τις «φωνές», πρέ­πει να αντι­στρα­φεί.    

Θα είναι κα­λο­δε­χού­με­νη εξέ­λι­ξη μια ενί­σχυ­ση των ψη­φο­δελ­τί­ων της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ και της υπό­λοι­πης αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς, γνω­ρί­ζο­ντας ότι η εκλο­γι­κή κα­τα­γρα­φή αυτών των δυ­νά­με­ων είναι πάντα δυ­σα­νά­λο­γη του ρόλου τους στην ορ­γά­νω­ση των κοι­νω­νι­κών αντι­στά­σε­ων στις οποί­ες συ­να­ντιό­μα­στε συχνά.    

Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, δεν είναι ώρα για δια­γκω­νι­σμό με­τα­ξύ αυτών των δυ­νά­με­ων για το ποια είναι η «μο­να­δι­κή», η «πιο ανα­γκαία» ή η «συ­νε­πέ­στε­ρη». Σε ό,τι μας αφορά, ο κάθε ένας από αυ­τούς τους

σχη­μα­τι­σμούς έχει δια­φο­ρε­τι­κές αρε­τές και δια­φο­ρε­τι­κές αδυ­να­μί­ες.  

Ο κα­θέ­νας και η κα­θε­μιά μπο­ρεί να ζυ­γί­σει τις επι­λο­γές του, τις πο­λι­τι­κές συ­μπά­θειες του, τα επί­δι­κα που ιε­ραρ­χεί υψη­λό­τε­ρα σε αυτήν τη δεύ­τε­ρη κάλπη. Το ζη­τού­με­νο δεν είναι να «απο­σπά­σει» ο ένας από τον άλλο επιρ­ροή, αλλά να με­γι­στο­ποι­η­θεί το «άθροι­σμα» αυτού του χώρου, που δη­λώ­νει έτοι­μος να αντι­πα­ρα­τε­θεί με τις πο­λι­τι­κές της ΝΔ, που δεν υπο­κύ­πτει σε εκ­βια­σμούς «χα­μέ­νης ψήφου», που δεν θέλει να επι­τρέ­ψει στην (αθροι­σμέ­νη) ακρο­δε­ξιά να ανα­δει­χθεί ως ση­μα­ντι­κό­τε­ρος πόλος από την Αρι­στε­ρά.    

Στην προ­ε­τοι­μα­σία μας για τον νέο πο­λι­τι­κό-κοι­νω­νι­κό κύκλο που ανοί­γει, θα χρεια­στεί να ανα­τρέ­ξου­με στις κα­λύ­τε­ρες στιγ­μές του απο­λο­γι­σμού της 4ε­τί­ας που έκλει­σε. Όπου οι κοι­νω­νι­κές αντι­στά­σεις ανα­θερ­μάν­θη­καν με μα­ζι­κό­τη­τα και ορα­τό­τη­τα που είχε εκλεί­ψει για χρό­νια (Εφε­τείο, Νέα Σμύρ­νη, Τέμπη, νίκες σε E-Food και Cosco, φε­μι­νι­στι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις, αντι­ρα­τσι­στι­κές δια­δη­λώ­σεις κ.ά.). Αυτή την αγω­νι­στι­κή κοι­νω­νι­κή δια­θε­σι­μό­τη­τα θα την χρεια­στού­με απέ­να­ντι σε μια κυ­βέρ­νη­ση που έρ­χε­ται με την επι­θε­τι­κό­τη­τα που της δίνει σή­με­ρα η αυ­το­πε­ποί­θη­ση και η εκλο­γι­κή δύ­να­μη που συ­γκέ­ντρω­σε. 

Σε αυτό το πεδίο θα πρέ­πει να στρέ­ψου­με το βλέμ­μα μας την επό­με­νη πε­ρί­ο­δο. Επι­διώ­κο­ντας συ­στη­μα­τι­κή ενό­τη­τα δρά­σης, ως απα­ραί­τη­τη προ­ϋ­πό­θε­ση για τη συ­γκέ­ντρω­ση δυ­νά­με­ων που θα στη­ρί­ξουν με επάρ­κεια και θα δώ­σουν δυ­να­μι­κή στις κοι­νω­νι­κές αντι­στά­σεις. Διε­ξά­γο­ντας θαρ­ρε­τά και επί­μο­να την πο­λι­τι­κή-ιδε­ο­λο­γι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση με τις κυ­ρί­αρ­χες ιδέες και πο­λι­τι­κές, αντι­πα­ρα­βάλ­λο­ντας την αλ­λη­λεγ­γύη απέ­να­ντι στην εξα­το­μί­κευ­ση ή την (σε­ξι­στι­κή, ρα­τσι­στι­κή) μι­σαν­θρω­πιά, τους συλ­λο­γι­κούς αγώ­νες για τη ζωή που μας αξί­ζει απέ­να­ντι στην πα­ραί­τη­ση, τη διεκ­δί­κη­ση αι­τη­μά­των με βάση τις ανά­γκες της κοι­νω­νι­κής ερ­γα­ζο­μέ­νης πλειο­ψη­φί­ας και όχι την κερ­δο­φο­ρία των επι­χει­ρή­σε­ων, την αλ­λη­λεγ­γύη με τους «άλ­λους» ερ­γα­ζό­με­νους και τη σύ­γκρου­ση με τους «δι­κούς μας» άρ­χο­ντες απέ­να­ντι στον εθνι­κι­σμό, την υπε­ρά­σπι­ση της ει­ρή­νης και της δι­καιο­σύ­νης απέ­να­ντι στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς.  

Όλα αυτά ξε­κι­νούν από την ορ­γά­νω­ση της άμυ­νας του κό­σμου μας απέ­να­ντι στις επι­θέ­σεις που έρ­χο­νται. Σε αυτά κρί­σι­μες ευ­θύ­νες έχουν οι δυ­νά­μεις με τις με­γα­λύ­τε­ρες δυ­να­τό­τη­τες -με πρώτο το ΚΚΕ που θα όφει­λε να κι­νη­θεί με τρόπο που να αντι­στοι­χεί στην ορ­γα­νω­τι­κή του δύ­να­μη, αλλά και το ΜΕ­ΡΑ­25, που χρειά­ζε­ται να συ­νε­χί­σει τον δρόμο που ξε­κί­νη­σε να βα­δί­ζει για σύν­δε­ση με τα κι­νή­μα­τα στο δρόμο, ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση της πο­λι­τι­κής του κ.ο.κ.  

Όμως ιδιαί­τε­ρες ευ­θύ­νες έχει ο κορ­μός των δυ­νά­με­ων της ρι­ζο­σπα­στι­κής-αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς, οι ορ­γα­νώ­σεις της και το δυ­να­μι­κό που συ­σπει­ρώ­νε­ται λι­γό­τε­ρο ή πε­ρισ­σό­τε­ρο γύρω τους. Με μι­κρό­τε­ρο βάρος -από το ΚΚΕ ορ­γα­νω­τι­κά, από το ΜΕ­ΡΑ­25 εκλο­γι­κά- αλλά με δυ­σα­νά­λο­γα ση­μα­ντι­κό ρόλο στην κα­θη­με­ρι­νή κοι­νω­νι­κή και πο­λι­τι­κή δράση όλο το προη­γού­με­νο διά­στη­μα, αυτός ο «χώρος» έχει να παί­ξει ση­μα­ντι­κό ρόλο. Θα χρεια­στεί να απο­λο­γί­σει τι κά­να­με ή δεν κά­να­με το προη­γού­με­νο διά­στη­μα, να συ­ζη­τή­σει τι πρέ­πει να κά­νου­με ή να μην κά­νου­με το επό­με­νο, ώστε να επι­διώ­ξει έναν αυ­θε­ντι­κό κοινό βη­μα­τι­σμό και συ­ντο­νι­σμό, για να μπο­ρέ­σου­με μαζί να χτί­σου­με το αντί­πα­λο δέος στον Μη­τσο­τά­κη αλλά και το σύ­νο­λο της αστι­κής πο­λι­τι­κής, από τα κάτω και από τα αρι­στε­ρά. 

Σχετικά

Ετικέτες