Είναι προφανές ότι, παρά τους αγώνες του συνόλου του νομικού κόσμου, οι δικαστές εξακολουθούν, σε ανώτερο και ανώτατο επίπεδο, να ακολουθούν τη μνηνομιακή πολιτική, και να ισοπεδώνουν τα συνταγματικά και πολιτικά μας δικαιώματα. Έτσι, τελείως ξαφνικά, το ΑΕΔ εξέδωσε στις 19.12.2012 την 25/2012 απόφασή του με την οποία, για λόγους δημοσίου συμφέροντος (άιντε πάλι το δημόσιο συμφέρον !!), έκρινε ως συνταγματική τη διάταξη του άρθρου 21 του Κώδικα περί δικών του Δημοσίου, βάσει της οποίας το επιτόκιο υπερημερίας για οφειλές του Δημοσίου είναι μικρότερο του επιτοκίου που προβλέπεται για τις οφειλές των ιδιωτών. Δηλαδή το Δημόσιο μας χρεώνει με 12% όταν του οφείλουμε, και μας πληρώνει (αν ποτέ του επιτρέπει η τρόικα να μας πληρώσει) με επιτόκιο 6%. Ωραία ισονομία !!!
Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η απόφαση αυτή του ΑΕΔ ανατρέπει τη σταθερή προηγούμενη νομολογία του ΣτΕ, βάσει της οποίας η διάταξη αυτή είχε κριθεί αντισυνταγματική, και την αμφιταλαντευόμενη νομολογία του ΑΠ, η οποία πάντως έκλινε προς την άποψη της συνταγματικότητας της διάταξης.
Αλήθεια, τι είναι δημόσιο συμφέρον; Μέχρι σήμερα, στα χρόνια της κρίσης, η ανώτερη και ανώτατη δικαιοσύνη έχει συνταχθεί με την άποψη ότι το δημόσιο συμφέρον αυτό εξισώνεται με ό,τι επιτάσσει η εκάστοτε κυβέρνηση σε συνεργασία με την τρόικα. Προφανέστατα δεν μπορούμε να ταυτιστούμε με αυτήν την άποψη των δικαστών, η οποία οδηγεί στην πλήρη πτώχευση του ελληνικού λαού στο σύνολό του, αλλά και του ελληνικού κράτους ως νομικού προσώπου, το οποίο ουδεμία πλουτοαραγωγική πηγή διατηρεί πλέον, ούτε έχει το δικαίωμα ανεξάρτητης και εκτός του ταμείου των δανειστών εκμετάλλευσης οποιουδήποτε πλούτου. Η υποταγή σε αυτήν την ξένη κατοχή δεν πρόκειται να περάσει. Η ανατροπή αυτής της απόφασης απαιτεί μακροχρόνιο αγώνα όλων μας αλλά και θάρρος εκ μέρους κάποιων ανώτερων ή ανώτατων δικαστικών οι οποίοι θα επαναφέρουν στο μέλλον το θέμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου