Την απόλυση υπαλλήλων του δημόσιου τομέα τη βαφτίζουν τώρα απομάκρυνση των επίορκων, και αναβιβάζουν τον επιθυμητό αριθμό των επίορκων σε 4.000 υπαλλήλους. Πρόκειται για ένα τεραστίων διαστάσεων ψευδές εφεύρημα της τριπόδου, προκειμένου να χρυσώσει το χάπι, να επιτύχει την πραγματοποίηση των τερατωδών συμφωνιών που έχει υπογράψει με την τρόικα, και να στρέψει, για άλλη μια φορά, το ένα τμήμα της κοινωνίας (τους αμόλυντους) κατά του άλλου (τους επίορκους). Γεννιούνται όμως αυτομάτως τα ακόλουθα λογικά ερωτήματα:
(1) εάν όντως οι επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τουλάχιστον (λέω "τουλάχιστον" γιατί θα "ανακαλυφθούν" και άλλοι στο μέλλον, έως ότου φθάσουμε στο μαγικό αριθμό 15.000) 4.000, τι έκανε το κράτος (του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και εν μέρει της ΔΗΜΑΡ) τόσα χρόνια, και πως επέτρεπε να κρατούν αυτοί οι χιλιάδες επίορκοι τις τύχες του κράτους μας στα χέρια τους;
(2) ποιον εξυπηρετούσε η κατάσταση αυτή και ποιος έχει την ευθύνη; Προφανώς όχι το λαό, όχι την αριστερά, όχι το δημόσιο συμφέρον. Την κατάσταση αυτή (εφόσον αποδεχθούμε ότι είναι πραγματική) συντηρούσαν συνειδητά τόσα χρόνια οι ίδιοι οι σημερινοί σωτήρες μας με μόνο σκοπό τη δική τους εξυπηρέτηση και τη διαιώνιση του φαύλου και πελατειακού κράτους.
(3) ποιος θα πληρώσει για την κατάσταση αυτή; Προφανέστατα όχι οι δημιουργοί και οι συντηρητές της, αλλά ο ελληνικός λαός, που θα εξακολουθεί να πηγαίνει στις δημόσιες υπηρεσίες και να αδυνατεί να εξυπηρετηθεί έως ότου η γερμανική μαφία που μας κυβερνά αποφασίσει να τοποθετήσει γερμανούς υπαλλήλους στις κενούμενες θέσεις, επιτυγχάνοντας με έναν σμπάρο πολλαπλά τριγώνια: και να μας διοικεί ακόμη και σε κατώτατο επίπεδο, και να πατάξει την εσωτερική της ανεργία, και να χρυσοπληρώνουμε εμείς αυτούς τους υπαλλήλους της. Όχι, δεν πρόκειται για περιγραφή της αποδεκτής ιστορικά κατοχής (1940 - 1944) αλλά για περιγραφή της σημερινής εξίσου παράνομης κατοχής, την οποία η τρίποδος (και ο Φώτης - μην το ξεχνάμε) αποκαλεί σωτηρία και δημιουργία συνθηκών ανάκαμψης. Να θυμίσουμε εδώ ότι και επί της ιστορικά αποδεκτής κατοχής έγιναν πολλά έργα, προς το συμφέρον των κατακτητών και με την αναγκαστική και άνευ αμοιβής εργασία των υπόδουλων ελλήνων.
Να έχουμε λοιπόν πάντα κατά νου ότι για την ορθή κρίση των γεγονότων απαιτείται η σαφής απάντηση στο ερώτημα "ποιος ωφελείται - για ποιου το συμφέρον γίνεται κάτι".Αν λείπει το στοιχείο αυτό, πάντοτε θα αναμασάμε την καραμέλα ότι η ανάπτυξη έρχεται, χωρίς ούτε να τη βλέπουμε, ούτε να κρίνουμε ποιον θα ευνοήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου