Σαν σήμερα, στις 22 Μαίου 1963 δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη από το παρακράτος της δεξιάς ο βουλευτής της Ε.Δ.Α., Γρηγόρης Λαμπράκης. Η δολοφονία του συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη, και ξεσκέπασε την δύναμη του παρακράτους και την διαπλοκή του με την εξουσία του παλατιού και της Ε.Ρ.Ε. του Καραμανλή που κυβερνούσε την εποχή εκείνη τη χώρα. Ακολούθησε η οικειοθελής αποχώρηση του Καραμανλή με τη μνημειώδη δήλωση "ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα", η πλήρης επικράτηση του παλατιού και τελικά η δικτατορία της 21ης Απριλίου.
Τελείως τυχαία τα ίδια συμφέροντα και οι ίδιες καταστάσεις εμφανίζονται και στη σημερινή εποχή, στην οποία είναι και πάλι επίκαιρη, μετά από δεκαετίες σιωπής και απομόνωσης, η φωνή της αριστεράς σε πανευρωπαικό και παγκόσμιο επίπεδο. Αυτή τη φορά δεν θα μας φιμώσουν, όσο και αν το προσπαθούν. Και η προσπάθεια αυτή γίνεται όχι μόνον από τους δανειστές μας, και τους ευρωπαίους δήθεν ηγέτες, αλλά και από τους εκπροσώπους του παγκόσμιου πλούτου, οι οποίοι στη σύνοδο της G8 δήλωσαν θορυβημένοι ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να αποχωρήσει από το ευρώ, πρέπει όμως να εκπληρώσει τις συμβατικές της υποχρεώσεις. Πόσο κομψό και υποκριτικό !!! Για να μην χάσουν τα χρήματά τους κάποιοι καρχαρίες του κεφαλαίου, παραβιάζουν κάθε κανόνα διεθνούς δικαίου και παρεμβαίνουν στα εσωτερικά της χώρας. Βέβαια τι θα περίμενε κανείς από τη συγκεκριμένη σύνοδο, στην οποία μετέχουν οι πλούσιοι;
Το 1963 διακυβευόταν η παγκόσμια ειρήνη. Σε όλο τον κόσμο γινόταν διαρκείς κινητοποιήσεις και εκδηλώσεις για την ειρήνη με τη συμμετοχή μεγάλου πλήθους ανθρώπων. Σήμερα διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη του ανθρώπου. Ο καπιταλισμός εξαπέλυσε πριν λίγα χρόνια μια απίθανη επίθεση κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κατακτήσεων, με τελικό σκοπό την αποθησαύριση ακόμη μεγαλύτερου κέρδους. Η τελευταία δεκαετία βρίθει από κινητοποιήσεις κατά του φιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης, που εμφανίσθηκε ξαφνικά ως πανάκεια για τη λύση των προβλημάτων του πλανήτη και των κατοίκων του. Χρόνο με το χρόνο δυνάμωνε το κίνημα αυτό, και εξερράγη φέτος, όταν πια η απληστία του καπιταλισμού έχει φθάσει σε τέτοιο σημείο που δεν υπολογίζει ούτε τους λαούς της ευρωζώνης, με πρώτο τον ελληνικό.
Ο αγώνας είναι ο ίδιος. Το κίνημα φουντώνει σε όλη την Ευρώπη και όλο τον κόσμο. Είναι η σειρά μας. Είναι η ευκαιρία μας. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να μας εξαφανίσουν. Πραγματικά είναι ή αυτοί ή εμείς.
Δεν πρέπει ακόμη να ξεχνάμε ότι ο γιος του αγωνιστή της ειρήνης και της αριστεράς κατέβηκε υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία. Προφανώς θα νομίζει ότι με τον τρόπο αυτό δικαίωσε τους αγώνες του πατέρα του, ή ότι ο πατέρας του δεν έπραξε σωστά εφόσον η δράση του οδήγησε στη δολοφονία του. Ό,τι και να σκέφτηκε, προφανώς οι σκέψεις του είναι λάθος, γιατί, σε καμία περίπτωση, δεν πας με τους δολοφόνους του πατέρα σου.
Απόψε το παρατήρησα πρώτη φορά: ο αστυνομικός πίσω αριστερά από το Λαμπράκη είναι ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ; Μη μου πείτε ότι δεν του μοιάζει !!!
ΑπάντησηΔιαγραφή