Δικηγορική Συσπείρωση Ηρακλείου: ένας αποχαιρετισμός: take a walk on the wild side (Lou Reed)

ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Πέρασαν κιόλας 6 χρόνια από τη στιγμή που έφθανε στα χέρια σας το πρώτο κείμενο με την υπογραφή της Δικηγορικής Συσπείρωσης Ηρακλείου, συνδικαλιστικής συνέχειας της «Αδέσμευτης Κίνησης Δικηγόρων – Α.ΚΙ.Δ.». Σημειώναμε τότε: «Εμείς, παρ’ όλες τις πολιτικοϊδεολογικές μας διαφορές, είμαστε σύμφωνοι σε ένα πράγμα. Δεν ήρθαμε να διαχειριστούμε το σύστημα. Δεν ήρθαμε να συνδιοικήσουμε με την εξουσία. Δεν ήρθαμε να κάνουμε δημόσιες σχέσεις. Ήρθαμε να προσπαθήσουμε ν’ αλλάξουμε

κάτι». Και σε άλλο σημείο αναρωτιόμασταν «Τι είναι και τι θα πρέπει να είναι ο Δικηγορικός Σύλλογος; Μια επιστημονική ελίτ, που μαζί με την κάθε εξουσία θα συνδιαχειρίζεται το σύστημα, με νεκρωμένα τα κοινωνικά αντανακλαστικά ή ένας χώρος εξωστρεφής, παρεμβατικός, ανοιχτός στην κοινωνία και αλληλέγγυος στους αγώνες της;».
Όπως έδειξε ο χρόνος και εμείς υπήρξαμε συνεπείς, στο βαθμό που μας το επέτρεψαν η δύναμη μας στο Δ.Σ., και η βοήθεια που είχαμε από τους συναδέλφους, αλλά και η πλειοψηφία του Δ.Σ. υπήρξε συνεπής στον ίδιο και απαράλλαχτο τρόπο που αντιμετωπίζει τον χώρο της Δικηγορίας, και την κοινωνία γενικότερα τα τελευταία δώδεκα (12) χρόνια.
Εμείς από την πλευρά μας δώσαμε πολλές και μεγάλες μάχες, όχι μόνο μέσα στο χώρο μας, αλλά και γενικότερα.
1. Αντισταθήκαμε στις αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις Πετραλιά και Λοβέρδου, επισημαίνοντας τον αρνητικό χαρακτήρα των μέτρων και καλώντας τον Δικηγορικό Σύλλογο σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, ενώ συμμετείχαμε στις σχετικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων.
2. Δώσαμε τη μάχη για το Εφετείο, στηρίζοντας την κατάληψη του Δικαστικού Μεγάρου και προσπαθώντας να συντονίσουμε τον αγώνα μας με το λαό του Ηρακλείου, μια και τελικά το Εφετείο είναι δική του υπόθεση, και όχι υπόθεση των θεσμικών μόνο εκπροσώπων του, ορισμένοι εκ των οποίων εμφανίζονταν στις Γενικές συνελεύσεις του Συλλόγου και μας ζητούσαν να τερματίσουμε την κατάληψη γιατί «είχε κουράσει την κοινωνία». Η σημερινή συγκυρία με την πρόσφατη θετική απόφαση του ΣτΕ, αποτέλεσμα της θυσίας και του αγώνα όλων μας, απαιτεί διαρκή επαγρύπνηση και αγώνα για τη δημοσίευση του π.δ., την ψήφιση του απαιτούμενου νόμου, και εν τέλει την πραγματική λειτουργία του Εφετείου στο Ηράκλειο το Σεπτέμβριο του 2011.
3. Δώσαμε τη μάχη για να μη μπουν τα ιδιωτικά συμφέροντα στο χώρο της Δικαιοσύνης, με την κατασκευή του νέου Δικαστικού Μεγάρου Ηρακλείου μέσω των περιβόητων Συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (Σ.Δ.Ι.Τ), αλλά και για να κατασκευαστεί αυτό αποκλειστικά με δημόσια κονδύλια. Ο χρόνος έχει δικαιώσει μέχρι σήμερα τη θέση μας, καθώς το Δικαστικό Μέγαρο Ηρακλείου έχει κολλήσει «στο βούρκο των Σ.Δ.Ι.Τ.» και ουδείς μπορεί να πει με βεβαιότητα πότε θα ξεκινήσει να κατασκευάζεται.
4. Αγωνιστήκαμε για τα ζητήματα καθημερινότητας (έλλειψη δικαστών και υπαλλήλων, μηχανοργάνωση Δικαστηρίων, Υποθηκοφυλακείο, Κτηματολόγιο, καθεστώς συνεργαζόμενων σε μεγάλα γραφεία δικηγόρων κ.λ.π.), επισημαίνοντας προς την πλειοψηφία της Διοίκησης ότι σ’ αυτά θα έπρεπε να ρίξει ιδιαίτερο βάρος, μια και ταλαιπωρούν ιδίως τους νεότερους και εργαζόμενους υπό δυσμενέστερες συνθήκες συναδέλφους.
5. Αντισταθήκαμε στην επιβολή Φ.Π.Α και στη μετατροπή μας σε φοροεισπράκτορες του κράτους, καθώς και σε κάθε αύξηση του κόστους απονομής της Δικαιοσύνης, που καθιστά ιδιαίτερα δύσκολη την πρόσβαση σ’ αυτή.
6. Αντισταθήκαμε στην επιδρομή στα ασφαλιστικά μας ταμεία, στο τζογάρισμα των αποθεματικών τους από τις Διοικήσεις – μαριονέτες των Κυβερνήσεων, στην ουσιαστική διάλυση του Τ.Υ.Δ.Ε. και στις συντάξεις πείνας, οι οποίες μέχρι σήμερα προβλέπονται για τους μετά το 1992 ασφαλισμένους συναδέλφους και στο μέλλον θα αφορούν όλους μας.
7. Αντισταθήκαμε σε όλο το πλέγμα των αντιδημοκρατικών κατασταλτικών ρυθμίσεων (τρομονόμοι – κάμερες και λοιπά ηλεκτρονικά συστήματα παρακολούθησης κ.λ.π.), αλλά και στις πρακτικές των μηχανισμών καταστολής, ενάντια στους ντόπιους και στους μετανάστες, με αποκορύφωμα τις δολοφονίες των Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και Ηρακλή Μαραγκάκη.
8. Στηρίξαμε έμπρακτα τους μετανάστες στις δίκαιες διεκδικήσεις τους για τη νομιμοποίηση αυτών και των οικογενειών τους, για τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματά τους, αλλά και για την παροχή ασύλου σε όσους το δικαιούνταν, με παράλληλη καταδίκη των επιθέσεων εναντίον τους από φασιστικές και νεοναζιστικές συμμορίες όπως η «Χρυσή Αυγή».
9. Σταθήκαμε αλληλέγγυοι στους αγώνες των εργαζομένων ενάντια στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και την υποθήκευση του μέλλοντος του τόπου (Δ.Ε.Η. - Λιμάνια κ.λ.π.), ξεπούλημα που αποτελεί σταθερή επιδίωξη των κυβερνήσεων την τελευταία 20ετία, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, που υπηρετούν με συνέπεια, είτε με την εκτέλεση των αποφάσεων που λαμβάνονται σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε με τις δικές τους πρωτοβουλίες στην Ελλάδα.
10. Ήμασταν παρόντες σε κάθε μεγάλη στιγμή του κινήματος των εργαζομένων, σε κάθε διαδήλωση, με αποκορύφωμα τις απεργίες στις 5 του Μάη και στις 15 Δεκέμβρη πέρυσι, με τη φυσική παρουσία των μελών μας, αλλά και τις προκηρύξεις μας, προσπαθώντας μάταια να κινητοποιήσουμε την πλειοψηφία του Δικηγορικού Συλλόγου προς αυτή την κατεύθυνση.
11. Πιστεύοντας έμπρακτα στην αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, ιδιαίτερα των πλέον καταπιεζόμενων, ήμασταν παρόντες με κείμενο μας στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά της δολοφονικής επίθεσης του κράτους – τρομοκράτη του Ισραήλ κατά του Στόλου της Ελευθερίας, τη στιγμή που από όλους τους μαζικούς φορείς του Ηρακλείου, ο μόνος που απουσίαζε ήταν ο Δικηγορικός Σύλλογος.
12. Τέλος δώσαμε αλλά και δίνουμε ακόμη τη μάχη ενάντια στο ψευδεπίγραφο «άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων», που θα βάλει την ταφόπλακα στη δικηγορία όπως την ξέραμε και θα στείλει χιλιάδες συναδέλφους μας στην ανεργία ή στην απασχόληση αντί πινακίου φακής. Ήδη από το Μάιο πέρυσι ζητούσαμε από τον Δικηγορικό Σύλλογο Ηρακλείου να πάρει πρωτοβουλίες για το θέμα του «ανοίγματος», έχοντας επισημάνει ήδη από το 2008 τον αληθινό ρόλο του Προέδρου της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων και της πλειοψηφίας που τον στήριζε για την εκτόνωση των αγωνιστικών διαθέσεων των συναδέλφων, τα παρασκηνιακά παζάρια με τις κυβερνήσεις και την αποφυγή κάθε αντιπαράθεσης με την εξουσία. Η πλειοψηφία της Διοίκησης αφού για πολλούς μήνες χαρακτήριζε ως «παρασυναγωγή» και «παραολομέλεια» την πρωτοβουλία των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων που αντιστέκονταν στον κυβερνητικό συνδικαλισμό και τις διασπαστικές τακτικές της πλευράς Παξινού, θέλοντας και μη, με την παρακίνηση μας και την πίεση των συναδέλφων, μπήκε έστω και την τελευταία στιγμή στον αγώνα, χωρίς όμως να αναλάβει καμία πρωτοβουλία, όπως άλλωστε συνηθίζει. Η ελάχιστη βελτίωση που έγινε στο νομοσχέδιο που ψηφίσθηκε (απαγόρευση σύστασης δικηγορικών εταιριών με μέλη περισσότερων του ενός δικηγορικών συλλόγων) δεν μπορεί να μας ωθήσει σε πανηγυρισμούς, ούτε να αποτελέσει πρόσχημα για να γυρίσουμε στις δουλειές μας ήσυχοι ότι επιτελέσαμε το καθήκον μας. Αγωνιζόμαστε για τον εκσυγχρονισμό του Κώδικα περί Δικηγόρων, και την αντικατάσταση των αναχρονιστικών διατάξεων, που δίνουν υπερεξουσίες στον εκάστοτε πρόεδρο του Δ.Σ.Α., με τα γνωστά επακόλουθα που όλοι ζήσαμε τον τελευταίο χρόνο: στην πιο κρίσιμη στιγμή για το δικηγορικό κόσμο της χώρας, οι δικηγόροι παρέμειναν ακέφαλοι, κατά προσωπική επιλογή του Παξινού.
Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,
Βρισκόμαστε στο κατώφλι της πιο κρίσιμης τριετίας μεταπολεμικά, όχι μόνο για το επάγγελμα μας, αλλά και για τον τόπο γενικότερα. Η οικονομική χούντα της Τρόϊκα που κυβερνά τον τόπο με κοινοβουλευτικό μανδύα, γίνεται όλο και πιο ξεδιάντροπη, όλο και πιο κυνική, όλο και πιο επιθετική, αξιοποιώντας κάθε ευκαιρία που της δίνουν οι δουλοπρεπείς υπηρέτες της, που προσποιούνται ότι κυβερνούν.
Σ’ αυτή τη συγκυρία, ένα πράγμα είναι σίγουρο. Κανείς δε μπορεί να πετύχει πολλά πράγματα μόνος του. Χρειάζεται οργάνωση και αγώνας, μαζί με τους υπόλοιπους κλάδους των εργαζομένων και των ελευθέρων επαγγελματιών που δέχονται την ανελέητη επίθεση του κεφαλαίου που θέλει να αλώσει όλους τους χώρους. Προς αυτή την κατεύθυνση κάναμε ήδη μια κίνηση προς την πλευρά των μηχανικών, συμμετέχοντας ενεργά στην κινητοποίηση τους στις 3.2.2011 και θα συνεχίσουμε για το συντονισμό του αγώνα και με άλλους κλάδους για την ακύρωση στην πράξη της Οδηγίας Μπολκεστάϊν για την απελευθέρωση των υπηρεσιών και την ανατροπή της πολιτικής της Τρόϊκα και της κυβέρνησης.
Το διακύβευμα σήμερα είναι εξαιρετικά απλό, αλλά συνάμα ιδιαίτερα σημαντικό. Ή εμείς ή αυτοί. Παίζονται η επιβίωση μας, το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας και της ίδιας της χώρας γενικότερα. Και θα πρέπει να λάβουμε θέση όλοι μας, χωρίς να αντιμετωπίζουμε τις εκλογές του Δικηγορικού Συλλόγου σαν μια ευκαιρία να ψηφίσουμε τους φίλους μας ή να «βγάλουμε υποχρεώσεις». Ο αγώνας θα είναι διαρκής τόσο στο χώρο μας όσο και γενικότερα. Και το ζητούμενο είναι ποιοί σας δίνουν την εντύπωση ότι μπορούν να αγωνιστούν με δύναμη και συνέπεια προς την παραπάνω κατεύθυνση.
Αυτοί που δώδεκα (12) χρόνια τώρα αντιμετωπίζουν τον Δικηγορικό Σύλλογο σαν επιστημονική εταιρεία;
Αυτοί που ξεχνούν ότι διοικούν ένα σύλλογο 800 σχεδόν ανθρώπων και δεν παίρνουν καμία πρωτοβουλία, αν δεν την έχει ήδη αποφασίσει η Ολομέλεια και δεν την εγκρίνει ο εκάστοτε Παξινός;
Αυτοί που έκαναν επιστήμη τον μονοθεματικό συνδικαλισμό και πέραν του (πολύ σημαντικού όντως, αλλά όχι μείζονος σημασίας) ζητήματος του Εφετείου, δεν θεώρησαν ότι θα έπρεπε να καλέσουν τον Δικηγορικό Σύλλογο σε οποιαδήποτε κινητοποίηση, αν δεν ήταν ήδη αποφασισμένη από την Αθήνα ή αν δεν πιέζονταν από εμάς;
Αυτοί που θεωρούν ότι τα προβλήματα καθημερινότητας αντιμετωπίζονται μόνο με συναντήσεις – συζητήσεις και έγγραφα;
Αυτοί που αγνοούν συστηματικά, εδώ και χρόνια, τις προτάσεις μας για συντονισμό των αγώνων μας κατ’ αρχήν με άλλους ομοειδείς κλάδους και στη συνέχεια με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, για την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών που πλήττουν όλους μας;
Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι. Η πλειοψηφία της Διοίκησης του Δικηγορικού Συλλόγου Ηρακλείου, δεν έχει ούτε τη δύναμη, ούτε τη θέληση ν’ αλλάξει τον τρόπο σκέψης και δράσης της. Αυτοί που μπορούν να αλλάξουν την πορεία του Δικηγορικού Συλλόγου Ηρακλείου είστε εσείς με την ενεργό συμμετοχή σας στις Εκλογές στις 27 Φεβρουαρίου και την ακόμη μεγαλύτερη συμμετοχή σας στη συνέχεια.
Εμείς από την πλευρά μας, το μόνο που μπορούμε να σας υποσχεθούμε είναι ότι θα συνεχίσουμε σταθερά στον παραπάνω δρόμο, για την επίτευξη των στόχων μας .
ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΔΥΘΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΑΣ, ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΑΧΟΜΕΝΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΑΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ
Ηράκλειο 21.2.2011

Δικηγορική Συσπείρωση Ηρακλείου

Δικηγορική Συσπείρωση Ηρακλείου

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

ένας αποχαιρετισμός: take a walk on the wild side (Lou Reed)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ