Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015

Ο Χαρίλαος δεν είχε τσίπα;

(αναδημοσίευση από το iskra και την "Αυγή")

Ο ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΣΙΠΑ;

(Τετ.14/01/15 - 08:15)
Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ*
Δήλωσε χτες ο Δημήτρης Κουτσούμπας: "Έχει μεγάλο θράσος ο κ. Τσίπρας. Επιδιώκει να εκβιάσει όσους νιώθουν αριστεροί. Αυτό, λοιπόν, που είναι αδιανόητο, είναι να ζητάει από το ΚΚΕ, στο όνομα μάλιστα της αριστεράς, να πάμε μαζί "να σώσουμε", όπως ο ίδιος είπε, την ΕΕ, το ευρώ, τους μονοπωλιακούς ομίλους, να ξεχάσει ο λαός όσα όλοι αυτοί του πήραν, όλα όσα έχασε. Λίγη τσίπα δεν βλάφτει!».
Βαριές κουβέντες. Σε ελεύθερη απόδοση ο Τσίπρας είναι θρασύς, ξετσίπωτος και εκβιαστής, επειδή μίλησε για το ενδεχόμενο κάποιας μετεκλογικής ανοχής του ΚΚΕ σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Και αναρωτιέται κάθε λογικός άνθρωπος, ιδίως αν "νιώθει" αριστερός: Τι θα άκουγε από τον γενικό γραμματέα όχι ο άπιστος Τσίπρας, αλλά ένας πιστός κομμουνιστής, αν δήλωνε ότι το ΚΚΕ πρέπει να συνεργαστεί με τα άλλα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, για να αφαιρεθεί η κυβερνητική εξουσία από τη ΝΔ;
Θα είχε καθόλου τσίπα αυτός ο κομμουνιστής, αν μιλούσε για κυβέρνηση εθνικής αυτοτέλειας και δημοκρατίας, στη βάση ενός ελάχιστου προγράμματος; Θα ήταν θρασύς αν υποστήριζε ότι το ΚΚΕ δεν αγνοεί πως μεγάλα ζητήματα χωρίζουν τις πολιτικές δυνάμεις, όπως το θέμα του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης, αυτά όμως δεν εμποδίζουν καθόλου τη συνεργασία πάνω σε ένα ελάχιστο πρόγραμμα, για τον απλούστατο λόγο ότι η εφαρμογή αυτού του ελάχιστου προγράμματος δεν μπαίνει εμπόδιο στην προώθηση της λύσης τους, ούτε δεσμεύει τις δυνάμεις που συνιστούν τη συνεργασία στους ευρύτερους στόχους και επιδιώξεις τους;
Έχει ενδιαφέρον τι θα έλεγε ο Δημήτρης Κουτσούμπας στην περίπτωση αυτή. Θα τον διέγραφε τον εν λόγω πιστό κομμουνιστή; Θα τον κάρφωνε στον πάσαλο της ατίμωσης επειδή τόλμησε να υποστηρίξει ότι ακόμα κι αν οι θέσεις για σοβαρά ζητήματα, όπως για το ΝΑΤΟ και την Ευρώπη χωρίζουν κάποιες δημοκρατικές δυνάμεις, μπορεί να τις ενώσει ένα ελάχιστο πρόγραμμα; Και πρέπει το ΚΚΕ να επιδιώξει αυτό το κοινό πρόγραμμα κι αυτή τη συνεργασία, μέχρι μάλιστα το σχηματισμό συμμαχικής κυβέρνησης;
Εύκολοι είναι οι αφορισμοί. Πιο δύσκολη αποδεικνύεται ότι είναι η νηφάλια πολιτική σκέψη. Αν τουλάχιστον εκεί στην ηγεσία του ΚΚΕ μελετούσαν λίγο πιο προσεκτικά τη σκέψη και την πράξη του Χαρίλαου Φλωράκη, ίσως να ήταν πιο προσεκτικοί. Εκτός πια αν κι αυτός δεν είχε τσίπα...
*Δημοσιεύθηκε στην ''ΑΥΓΗ'' την Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015
 
Ερώτημα:  έως ότου επιτευχθεί η "ωρίμανση των συνθηκών", γιατί είναι αδύνατη η συμπόρευση σε κάποια θέματα στη βάση ενός κοινού προγράμματος;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου