(αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών")
Ούτε με σφαίρες - Το (αθάνατο) έργο του Georges Wolinski
Πολλά γράφτηκαν τις μέρες που ακολούθησαν την επίθεση των φασιστών τζιχαντιστών στο περιοδικό Charlie Hebdo που είχε αποτέλεσμα τον θάνατο 12 ανθρώπων, πέντε εκ των οποίων ήταν σκιτσογράφοι. Στην «Εφ.Συν.» δημοσιεύτηκαν σκίτσα και γελοιογραφίες Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, φιλοξενήθηκαν απόψεις, γράφτηκαν αναλύσεις, έγιναν αποτιμήσεις και προβλέψεις.
Η συζήτηση μόλις τώρα ανοίγει και θα έχει μέλλον καθώς το θέμα της ωμότητας, της βίας, του θρησκευτικού φανατισμού και της μισαλλοδοξίας απέναντι στο χιούμορ, τη σάτιρα, τα σκίτσα, απ’ ό,τι φαίνεται θα μας απασχολεί για πολύ ακόμη.
Το «καρέ καρέ» σήμερα, αφήνει στην άκρη τα πολλά λόγια και αφιερώνει τον περιορισμένο χώρο του στο έργο του Georges Wolinski, σκιτσογράφου, δημιουργού κόμικς, συγγραφέα, συνεργάτη και πρώην διευθυντή του Charlie που σε ηλικία 80 ετών έπεσε νεκρός από τις σφαίρες κάποιων μαυροφορεμένων κουκουλοφόρων με μηδενική ανεκτικότητα απέναντι στη διαφορετικότητα, την πολυμορφία, το γέλιο. Αλλωστε, όλοι περαστικοί είμαστε απ’ αυτή τη ζωή.
Αν μένει κάτι πίσω είναι οι πράξεις για τις οποίες πιθανώς θα μας θυμούνται και το έργο που αφήνουμε. Το έργο του Wolinski, παρά τις όποιες αντιρρήσεις μπορεί να εκφράσει κάποιος για τις απόψεις του των τελευταίων ετών, ήταν σπουδαίο και μεγάλο. Και δεν σβήνεται ούτε με σφαίρες.
Βλάσφημος και ανατρεπτικός μέχρι τέλους
Σκέψεις του Georges Wolinski»
■ «Είμαι μαλάκας, αλλ’ όταν βλέπω πώς έχουν κάνει τον κόσμο οι σωστοί…»
■ «Καλύτερα είναι να είσαι αποτυχημένος ως έξυπνος παρά επιτυχημένος ως μαλάκας»
■ «Αν έριχναν μια ατομική βόμβα στη Διάσκεψη Κορυφής του Ελσίνκι τη στιγμή που οι 35 ηγέτες συνυπέγραφαν τη Διακήρυξη για την Ασφάλεια, θα αισθανόμουν πιο ασφαλής»
■ «Πριν από τον Μάη του ’68 οι άνθρωποι δεν αισθάνονταν την ανάγκη να πουν ότι δεν έχουν να πουν τίποτα»
■ «Ο μαλάκας δεν ξέρει πως είναι μαλάκας, ενώ ο υποκριτής ξέρει πως είναι υποκριτής, και μάλιστα ότι είναι υποκριτής επειδή γι’ αυτόν είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσει σ’ έναν κόσμο όπου οι υποκριτές βοηθούν τους μαλάκες να εμποδίσουν άλλους υποκριτές να τους πάρουν την εξουσία»
■ «Μια κοινωνία στην οποία όλα τα άτομα θα είχαν χιούμορ, θα μπορούσε εύκολα να ζήσει και χωρίς τους ευθυμογράφους. Αυτός είναι ο λόγος που οι ευθυμογράφοι είναι τόσο πικραμένοι, τόσο απελπισμένοι. Για να υπάρχουν έχουν ανάγκη από μαλάκες, όπως ο μπάτσος χρειάζεται τον εγκληματία, ο στρατιωτικός τον πόλεμο, ο γιατρός την αρρώστια και ο ηφαιστειολόγος το ηφαίστειο»
■ «Ο παράδεισος είναι γεμάτος από ηλίθιους που πιστεύουν ότι υπάρχει»
■ «Η μόνη μου ευτυχία σ’ αυτή τη θλιβερή ζωή είναι να διαβάζω το Charlie Hebdo, περιοδικό γεμάτο χιούμορ και εικονογραφημένες ιστορίες. (Πωλείται παντού)»
■ «Τσακώνονται για τις ιδέες τους. Δεν τσακώνονται για τις εμμονές τους. Αυτή η ιδέα μού έχει γίνει εμμονή»
■ «Το πραγματικό πρόβλημα της κοινωνίας μας είναι πρώτον ότι δεν αγγίζουμε τα πραγματικά προβλήματα. Δεύτερον, ότι και να αγγίζαμε τα πραγματικά προβλήματα δεν θα ξέραμε πώς να τα λύσουμε. Και τρίτον, ότι δεν ξέρουμε ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα»
■ «Τι είναι αυτό που δέχεται κανείς χωρίς να το ζητήσει, που κατέχει χωρίς να ξέρει το πώς και χάνει χωρίς να ξέρει το γιατί; Η ζωή»
■ «Αυτό που ξεχωρίζει τους ανθρώπους από τα ζώα είναι πως τα ζώα δεν είναι υποχρεωμένα να προσπαθούν συνεχώς να μη φέρονται ως άνθρωποι»
■ «Τα κόμικς δεν θα γίνουν ποτέ τόσο διεφθαρμένα όσο οι φανατικοί αναγνώστες τους»
■ «Τρώμε ήδη στη μάπα τους παπάδες, τους ραβίνους, τους πάστορες και σε λίγο έχουν σειρά οι ιμάμηδες, τα μέντιουμ, οι μάγοι και οι χαρτορίχτρες! Οσο σκέφτομαι ότι επιστήμονες άνθρωποι εφεύραν ένα τόσο υπέροχο πράγμα σαν την τηλεόραση για να μεταδίδει τέτοιες μαλακίες μου τη δίνει»
■ «Για να δουλέψεις στην τηλεόραση, δεν αρκεί πια να μην είσαι κομμουνιστής. Πρέπει να είσαι αντικομμουνιστής»
■ «Αγαπώ με πάθος τους ανθρώπους που παθιάζονται∙ είναι το μόνο μου πάθος, μαζί με τα δέντρα και τα μικρά πουλιά∙ μου αρέσουν και τα κόμικς, αλλ’ αντιπαθώ όσους ασχολούνται μόνο με αυτά και τίποτα άλλο∙ υπάρχουν τύποι που όλη τους η κουλτούρα είναι τα κόμικς, υπάρχουν περιοδικά κόμικς φτιαγμένα από τύπους που ποτέ τους δεν έχουν διαβάσει κάτι άλλο από περιοδικά κόμικς φτιαγμένα από τύπους που διαβάζουν μόνο κόμικς κ.ο.κ. Αυτά με φοβίζουν, τα πουλιά δεν κάνουν τσίου – τσίου, το φιλί δεν κάνει μουτς, ο έρωτας δεν κάνει φλοπ - φλοπ»
■ Διαβάζετε Charlie, το περιοδικό των ανθρώπων που τους αρέσει κάπου – κάπου να διαβάζουν κόμικς»
■ «Η κρίση είναι σαν τον κυκλώνα. Αφού περάσει, η κυβέρνηση θα πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να προστατεύσει την περιουσία όσων μπόρεσαν να την αποφύγουν απέναντι στην εκδικητικότητα όσων δεν έχουν τίποτα πια»
Από το βιβλίο του Georges Wolinski «Σκέψεις» (μετάφραση Γ. Ξ.), εκδόσεις Ροές, 1986.
Από το τεύχος 13 της «Βαβέλ» (Μάρτιος 1982) |
==========================================================
(αναδημοσίευση από το the huffington prost)
Το συγκινητικό σκίτσο του Milo Manara για τον George Wolinski του Charlie Hebdo
Το συγκινητικό του σκίτσο παρουσιάζεται στην «Corriere del Veneto», όπου ο ίδιος μιλά για το Ισλάμ, την τέχνη του και την φονική επίθεση το γαλλικό περιοδικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου