Η λαική οργή ξεχείλισε σήμερα με αποτέλεσμα η ηγεσία του τόπου να αποφασίσει τη ματαίωση της παρέλασης. Είναι η ίδια ηγεσία που είχε προηγουμένως συστηματικά δημιουργήσει κλίμα έντασης και τρομοκρατίας. Ενώ ουδείς πολιτικός φορέας (πλην ΑΝΤΑΡΣΥΑ) καλούσε το λαό σε κινητοποιήσεις, οι αρμόδιοι ξεκίνησαν χθες ένα μπαράζ προληπτικών συλλήψεων, κρατήσεων και προσαγωγών, ακολουθούμενο από ένα ανεπανάληπτο κρυφτούλι για το εάν στηθεί εξέδρα, ποιοι "επίσημοι" θα παρευρεθούν στην παρέλαση, που θα σταθούν, πόσοι αστυνομικοί θα συμμετάσχουν και ποιο ή ποια σχέδια θα εφαρμόσουν. Αλήθεια ποιον φοβήθηκαν; Τα κόμματα που επιθυμούσαν ομαλή διεξαγωγή της παρέλασης, ή το εξαγριωμένο πλήθος που δεν υπακούει πλέον σε κανέναν; Προφανώς τον κόσμο, γι'αυτό έπαιξαν όλο αυτό το παιχνίδι.
Ο κόσμος που πήγε να παρακολουθήσει την παρέλαση τι αντίκρυσε λοιπόν; Έναν σιδερόφρακτο άγνωστο στρατιώτη στην Πλατεία Ελευθερίας, κάγκελα που συνέχιζαν στη λεωφόρο Δικαιοσύνης μέχρι το ύψος των Δικαστηρίων, μεταφορά του χώρου παρέλασης με αδιευκρίνιστο σημείο έναρξης, απουσία εξέδρας επισήμων, και ένα απίθανο πλήθος αστυνομικών και Ματ, λες και περιμέναμε την κάθοδο των εξωγήινων στην κεντρική πλατεία της πόλης ("Η μέρα της ανεξαρτησίας"). Η ώρα περνούσε, η μουσική παιάνιζε από τα μεγάφωνα τα συνήθη εμβατήρια διανθισμένα με Νταλάρα ("στη Μακεδονία του παλιού καιρού" - τι σημαδιακή επιλογή, ποιος είχε την ιδέα;), αλλά δεν εμφανιζόταν ούτε οι επίσημοι, ούτε οι εξωγήινοι. Και ξαφνικά, ενώ όλοι περίμεναν ότι θα γίνει κατάθεση στεφάνου στον άγνωστο στρατιώτη, η κατάθεση έγινε στο άγαλμα του Δασκαλογιάννη, μέσα σε διπλή σειρά αστυνομικών και κιγκλιδωμάτων. Το κρυφτούλι ενόχλησε τον κόσμο, και ξεκίνησαν έντονες αποδοκιμασίες από τα πεζοδρόμια και την πλατεία Δασκαλογιάννη. Μέσα σε αυτό το κλίμα έγινε η κατάθεση στεφάνου, και στη συνέχεια ξεκίνησε η παρέλαση με τους επισήμους να μένουν σε εκείνο το χώρο (μπροστά στο άγαλμα του Δασκαλογιάννη) χωρίς εξέδρα, και τη μπάντα του Δήμου να πηγαίνει στη γωνία της Περιφέρειας, να ξεκινά να παιανίζει για να αρχίσει η παρέλαση. Ο εξαγριωμένος κόσμος επιχείρησε να μπει στο δρόμο πίσω από τη μπάντα. Παρενεβλήθη ισχυρή αστυνομική δύναμη, η οποία του έκοψε το δρόμο. Από τον κόσμο πετάχτηκαν καφέδες και κουτιά στους αστυνομικούς. Αμέσως μετά ήρθαν τα ΜΑΤ, που παρατάχθηκαν μπροστά στον κόσμο. Και πάλι πετάχτηκαν καφέδες και διάφορα αναψητικά, και μετά ακολούθησε η γνωστή στάση αναμονής. Τι θα αποφασίσει, και ποιος θα το αποφασίσει. Και τότε ήρθε το πασίγνωστο σενάριο, που παίζεται σε κάθε ταινία των ΜΑΤ: τα ΜΑΤ έριξαν χημικά, και διέλυσαν τον κόσμο, ο οποίος υποχώρησε στο πλακόστρωτο της πλατείας. Τα ΜΑΤ υπερήφανα παρακολουθούσαν το κατόρθωμά τους. Ο κόσμος είχε πλέον εξαγριωθεί τελείως. Τα χημικά έπεσαν πάνω σε ειρηνικά διαμαρτυρόμενους πολίτες, αλλά και σε γέροντες, ανυποψίαστους πολίτες και μικρά παιδιά. Είδα κοστουμαρισμένο κύριο να βρίζει χυδαία τα ΜΑΤ, μητέρα να πηδάει στο ίδιο σημείο έξαλλη και να φωνάζει "ποιος σας έδωσε το δικαίωμα να ρίχνετε χημικά στα παιδιά μας", νεαρούς να φωνάζουν "πόσοι είναι, ρε, ένα ντου θα κάνουμε να τους φάμε". Και ξανά πλησιάσε ο κόσμος τα ΜΑΤ, στο γνωστό τετ α τετ, και τους ζητούσε ήρεμα και με ντουντούκες (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) να αποχωρήσουν. Στο μεταξύ ο χώρος από εκεί και κάτω είχε αδειάσει από επισήμους και κόσμο. Ξαφνικά ένας πολυβραβευμένος ανώτατος αστυνομικός αξιωματικός έσπευσε προς τη διμοιρία των ΜΑΤ και τους είπε να αποχωρήσουν. Αμέσως όλοι οι αστυνομικοί άδεισαν την οδό Δικαιοσύνης, και ο κόσμος ξεκίνησε μια ειρηνική πορεία φωνάζοντας συνθήματα κατά του μνημονίου, για την απελευθέρωση της χώρας κλπ. Το παράδοξο ήταν ότι η πορεία γινόταν υπό την προστασία των αστυνομικών που είχαν ανέβει και στα δύο πεζοδρόμια της λεωφόρου Δικαιοσύνης.
Η πορεία σταμάτησε στο ύψος των Λιονταριών. Ξεκίνησαν διαβουλεύσεις για να αποχωρήσουν οι διαδηλωτές και να γίνει η παρέλαση. Οι διαδηλωτές ζήτησαν να αποχωρήσουν τα ΜΑΤ, πρόταση που μετέφερε στον αντιπεριφερειάρχη, Ευριππίδη Κουκιαδάκη, ο Κωστής Καμπιτάκης. Ενώ όμως διαφαινόταν ότι θα δινόταν αυτή η εντολή, θα αποχωρούσαν οι διαδηλωτές και θα γινόταν η παρέλαση, ο ίδιος ο διαπραγατευόμενος, κ. Κουκιαδάκης, αποφάσισε να ματαιώσει την παρέλαση, και να το ανακοινώσει από τα μεγάφωνα, προκαλώντας διαμαρτυρίες του κόσμου τόσο προς το πρόσωπό του, όσο και προς τους διαδηλωτές. Η ηγεσία του τόπου κατόρθωσε λοιπόν να παραπλανήσει τον κόσμο σχετικά με τις προθέσεις της (τι θα κάνει, πότε και που), και κίνησε τα νήμματα κλεισμένη στο κτίριο της Περιφέρειας επί μια περίπου ώρα. Ακολούθησαν δηλώσεις του αντιπεριφερειάρχη, Ευριππίδη Κουκιαδάκη, που δήλωσε ότι δεν μπορούσε να γίνει η παρέλαση εφόσον κάποιοι δεν ελευθέρωναν το οδόστρωμα, αποσιωπώντας τις διαπραγματεύσεις που γινόταν, αλλά και την τεράστια ευθύνη που έχουν εκείνοι που πήραν την απόφαση για τη ματαίωση. Σε ερώτηση για τα χημικά, είπε "δεν γνωρίζω αν έπεσαν χημικά". Ε, όχι κι'έτσι ρε Ευριππίδη. Δεν τα μύρισες, ή τόσο καλά ήσουν κλεισμένος μέσα; Εμείς πάντως τα φάγαμε στη μάπα, δακρύσαμε και βήχαμε.
Και επανέρχεται το ερώτημα: πως γίνεται και ακυρώνεται η παρέλαση μόνο στον πράσινο Νομό, με τα θηριώδη ποσοστά; Παλιά έλεγαν ότι και ένα γάιδαρο να βάλουν υποψήφιο, θα τον ψηφίσουν και θα εκλεγεί. Τώρα τι έγινε, ρε παιδιά; Δεν αναρωτιέστε; Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αρκούσε να ξεσηκώσει ξανά τον κόσμο και να κουρελιάσει τα μέτρα σας; Αντικρύστε την πραγματικότητα. Κατανοήστε που μας φέρατε. Σε λίγο θα κάνετε παρελάσεις μέσα από το κτίριο της Περιφέρειας: θα μπαίνουν τα σχολεία από την μπροστινή είσοσο, θα περνάνε μπροστά σας που θα στέκεστε στη σκάλα που οδηγεί στον α' όροφο, θα βγαίνουν στο άγαλμα του Δασκαλογιάννη, και εσείς θα είσαστε περήφανοι. Ντροπή !!!! Αυτή τη δημοκρατία θέλετε: τη δημοκρατία όπου οι "άρχοντες" κρύβονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου