Αναδημοσίευση από την εφσυν.
Μια λύση στο μεγάλο αδιέξοδο της υπόθεσης του Δημήτρη Κουφοντίνα, ώστε να μη χαθεί μία ανθρώπινη ζωή, ζητά η καθηγήτρια Διεθνούς Ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς Μαίρη Μπόση, που κάθε άλλο παρά σχέση με την αριστερά έχει.
Μιλώντας σήμερα στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ η ίδια έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου τονίζοντας ότι «η ηρωοποίηση τρομοκρατών δεν είναι ότι πιο σοφό μπορεί να κάνει ένα κράτος, γιατί τα μηνύματα που δίνονται είναι πάρα πολλά».
Και εκτίμησε ότι θα ενταθούν οι κινητοποιήσεις ετερόκλητων ομάδων μέσα σε ένα πλαίσιο αποδοκιμασίας της κυβέρνησης από ομάδες ανθρώπων, που διαμαρτύρονται για διαφορετικά ζητήματα, όπως η πανδημία, η οικονομία, oi αλλαγές στην παιδεία, αλλά συναντώνται στο συγκεκριμένο θέμα με αποτέλεσμα να επαναληφθούν οι μέρες του 2008.
Η καθηγήτρια εξήγησε πως οι αρχές δεν θα μπορέσουν να διαχειριστούν μία έκρηξη βίας και θα φτάσουν σε καταστολή. «Η ακραία καταστολή θα φέρει αναβίωση του φαινομένου που μπορεί να φτάσει και σε ακραίες μορφές όπως η αφαίρεση ανθρώπινων ζωών» προειδοποίησε.
Σε ερώτηση περί τις 400 «επιθέσεις» αγνώστων σε ενάμιση μήνα, η ίδια διευκρίνισε πως «το ζήτημα δεν είναι μόνο καταστολή αλλά και η πρόληψη. Είναι να αντιληφθείς τι υπάρχει σε βάθος και ουσία κι αυτό το συγκεκριμένο δικό μας κράτος δεν το έχει κάνει».
Όταν ρωτήθηκε για τη θέση της κυβέρνησης ότι εάν ικανοποιήσει το αίτημα του κρατούμενου θα δημιουργήσει αρνητικό προηγούμενο, η κ. Μπόση απάντησε πως «ήδη έχει δημιουργηθεί ένα πολύ κακό προηγούμενο».
«Αυτά τα πράγματα σε μια δημοκρατία δεν επιτρέπονται. Πρέπει να τα λύσουμε, να τα λύσουν τα κόμματα» και εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της για την πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ των κομμάτων. Σύμφωνα με την ίδια, «το κράτος αναλαμβάνει ευθύνες για την πράξη του» και τα «κόμματα πρέπει να στηρίζουν όλα μαζί τα θέματα περί τρομοκρατίας».
Και άρθρο στο in.gr
Στο μεταξύ θέση υπέρ του Κουφοντίνα εκφράζεται σε ανυπόγραφο άρθρο του ομίλου Μαρινάκη με τίτλο «Σε χώρα της ΕΕ δεν μπορεί να πεθάνει απεργός πείνας» για το χρονικό της υπόθεσης που οδηγεί έναν άνθρωπο στο θάνατο.
Το κείμενο, που δημοσιεύτηκε στο in.gr, αναφέρεται στην ελληνική και διεθνής υποστήριξη προς τον κρατούμενο και στους απεργούς πείνας που τα κατάφεραν τονίζοντας πως κοινός παρονομαστής τους δεν ήταν πάντοτε η άμεση και απόλυτη ικανοποίηση των αιτημάτων τους.
«Αλλά το γεγονός ότι κατάφεραν να επιζήσουν, πετυχαίνοντας – αν μη τι άλλο – να αποφύγει η ελληνική Πολιτεία την κατηγορία ενός κράτους που εκδικείται, αλλά και μία ολόκληρη κοινωνία την ένταση και τον διχασμό».
«Η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι οι κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες των κρατουμένων αποτελούν έναν μηχανισμό που τελικά συμβάλλει στον εξανθρωπισμό των συνθηκών κράτησης και συνολικά σε προοδευτικές μεταρρυθμίσεις ως προς τις σωφρονιστικές πρακτικές» καταλήγει το κείμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου