Από την πλευρά μας υπενθυμίσαμε το διαρκή αντιμνημονιακό αγώνα της Παράταξης, υπενθυμίσαμε ότι από τον Ιούνιο του 2011 χαρακτηρίσαμε ως ανεπιθύμητους και αναξιόπιστους συνομιλητές τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που ψήφισαν το μεσοπρόθεσμο (όλους τους δικούς μας δηλαδή), το πλήρες αδιέξοδο των υποτιθέμενων σχεδίων διάσωσης της χώρας, και παραδώσαμε στους βουλευτές και το Συμβούλιο το ακόλουθο κείμενο:
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ
Την τελευταία τετραετία, μετά την κατάρρευση της αγοράς ενυπόθηκων δανείων (subprime loans) στις ΗΠΑ και την κατάρρευση της Lehman Brothers, η οικονομική κρίση χτύπησε και τις 2 πλευρές του Ατλαντικού. Η κρίση αυτή δεν είναι σαν τις προηγούμενες κυκλικές κρίσεις του καπιταλισμού, μια κρίση δηλαδή απλά υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου σε κάποιους παραδοσιακούς τομείς της οικονομίας, που θα αντιμετωπίζονταν με την καταστροφή τμήματος αυτού και την επέκταση του σε νέους τομείς. Υπάρχουν κάποιες βασικές παράμετροι που αλλάζουν τα δεδομένα. Πρώτα πρώτα η τεχνολογική επανάσταση, η οποία καθιστά αδύνατη την αναπλήρωση του κεφαλαίου που χάνεται, καθώς νέα προϊόντα παράγονται σε πολύ μικρότερο χρόνο με πολύ μικρότερη κεφαλαιακή επένδυση. Ακολούθως η ανάδυση νέων περιφερειακών «παικτών» (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία κλπ), οι οποίοι διεκδικούν για τον εαυτό τους κομμάτι της πίτας, την οποία οι ίδιοι μπορούν να παράγουν πολύ φτηνότερα λόγω αφθονίας εργατικών χεριών, ανύπαρκτων κανονισμών εργασίας και γενικά εργασιακών δικαιωμάτων και τέλος διότι ολόκληρη η παγκόσμια οικονομία είναι μια τεράστια φούσκα, καθώς τα διάφορα χρηματοπιστωτικά προϊόντα καλύπτουν περί 10 φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ, υπολογιζόμενο λίγο πάνω από 60 τρις δολλάρια.
Το πρόβλημα αυτό αντιμετωπίζεται από τις ελλειμματικές χώρες ή ομάδες χωρών (Ε.Ε) με διαφορετικούς τρόπους. Στις ΗΠΑ με βάση τη στρατιωτική ισχύ αφενός (προσπάθεια ελέγχου των ενεργειακών αποθεμάτων), αλλά και με νεοκεϋνσιανές μεθόδους (κόψιμο νομίσματος, επενδύσεις), ενώ στην Ευρώπη με μονεταριστικές, νεοφιλελεύθερες, περιοριστικές πολιτικές, τα αποτελέσματα των οποίων τα ζούμε καθημερινά.
Στην Ελλάδα κατά την παρούσα συγκυρία, η δοτή κυβέρνηση Παπαδήμου, αποτελούμενη από τρία κόμματα που αθροιστικά, μόλις και μετά βίας, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, περνούν το 40% του εκλογικού σώματος, ακολουθεί την ίδια τακτική της τρομοκρατίας, των απειλών και εκβιασμών της Κυβέρνησης Παπανδρέου. Κοινός στόχος και των δύο ήταν και είναι η κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, η ισοπέδωση των αποδοχών, η κάμψη του αγωνιστικού φρονήματος του Ελληνικού λαού και η πειθάρχηση του, με σκοπό τη διατήρηση της κερδοφορίας του ελληνικού κεφαλαίου και κυρίως μιας επιχειρηματικής ελίτ, που δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να «συμμαχήσει και με το Διάβολο», αρκεί να εξακολουθήσει να ελέγχει τη χώρα. Στα σχέδια αυτά πειθαρχεί σχεδόν απόλυτα (με κατά καιρούς μικρές αποκλίσεις) η πολιτική ελίτ των κομμάτων εξουσίας, προστιθέμενης πλέον και της Ακροδεξιάς, ελπίζοντας, αφ’ ενός μεν ότι θα διασωθεί συνολικά ως σύστημα εξουσίας, αλλά και ειδικότερα ότι θα εξασφαλίσει το ακαταδίωκτο για ότι έχει ήδη ψηφίσει, αλλά και όσα θα ψηφίσει στο μέλλον (νέα δανειακή σύμβαση, νομικό καθεστώς νέων ομολόγων, εκμετάλλευση ενεργειακών πηγών). Όσον αφορά τη Δικαιοσύνη, το μεν ΣτΕ κινείται πλέον καθαρά σε μνημονιακή λογική, αμελώντας να εκδώσει απόφαση στη δίκη του μνημονίου 14 μήνες μετά τη διεξαγωγή της, ενώ οι λοιποί Δικαστές, πλην φωτεινών εξαιρέσεων, δεν έχουν δείξει να τους απασχολούν ιδιαίτερα άλλα θέματα πλην των μισθολογικών και τα λοιπών θεσμικών τους.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, είναι μάλλον αστείο να μιλάμε για «κόκκινες γραμμές» από μια Δικηγορική συνδικαλιστική ηγεσία σε κεντρικό επίπεδο οι οποίοι, είτε από άγνοια, είτε από ατολμία, είτε για να μη θίξουν πρόσωπα και καταστάσεις, είτε γιατί πολλοί από αυτούς είναι ήδη ενταγμένοι στη μνημονιακή λογική, δεν έχουν σκοπό να κάνουν οτιδήποτε άλλο πέρα από απεργίες της πλάκας για την τιμή των όπλων.
Εμείς από την πλευρά μας αφ’ ενός μεν είχαμε προειδοποιήσει για αυτά που έρχονταν, είχαμε πει ότι ο στόχος των δυνάμεων του κεφαλαίου είναι μια οικονομία και μια παραγωγή ελεγχόμενη απόλυτα από μικρό αριθμό οικονομικών ομίλων, που θα συνεπικουρούνται από μια δικηγορική ελίτ, οργανωμένη σε μεγάλες εταιρείες στημένες από ιδιωτικά κεφάλαια (αυτό θα είναι το επόμενο μέτρο), με μια στρατιά άγρια υποαμοιβόμενων και γενικά εκμεταλλευόμενων δικηγόρων, χωρίς κοινωνική και συνδικαλιστική συνείδηση του ρόλου τους και της αποστολής τους, αφ’ ετέρου είχαμε δώσει τη μάχη ενάντια στην προηγούμενη ηγεσία της Ολομέλειας των Προέδρων, την ηγεσία του συμβιβασμού και της υποταγής, στηρίζοντας τους επαρχιακούς Δικηγορικούς Συλλόγους που αποφάσισαν να την κοντράρουν και τελικά, με τη βοήθεια και του Δ.Σ Θεσσαλονίκης, την ανέτρεψαν.
Αν λοιπόν δεχόμασταν σήμερα να μιλήσουμε και να συνδιαλλαγούμε με τους βουλευτές του νομού που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου, «ξεχνώντας» ότι ήδη από τις 30/6/2011 έχουμε δηλώσει για τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που ψήφισαν το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ότι «… δεν μας εκπροσωπούν ως βουλευτές του νομού Ηρακλείου και δε μπορούν να μιλούν εξ’ ονόματός μας» και ότι «Δεν πρόκειται από τούδε και στο εξής να συμμετέχουμε σε καμία εκδήλωση του Δικηγορικού Συλλόγου Ηρακλείου, στην οποία θα συμμετέχουν αυτοί, με οποιαδήποτε ιδιότητα, ακόμη και ως φυσική παρουσία, ενώ το ίδιο φυσικά θα ισχύει και για οποιοδήποτε στέλεχος της Κυβέρνησης ή παράγοντα της», θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για πολλά πράγματα και για τα παραπάνω και για άλλα, όπως για παράδειγμα ότι θα πρέπει να αρνηθούμε να πληρώσουμε ασφαλιστικές εισφορές στα Ταμεία μας μέχρι να διεκδικήσουν τα κλεμμένα από το Κράτος (Τ.Ν) ή να μας παρέχουν αξιοπρεπή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, καταβάλλοντας τις δαπάνες μας σε σύντομα χρόνο (ΤΥΔΕ) ή ότι θα πρέπει να διωχθούν ποινικά και αστικά οι προηγούμενες Διοικήσεις τους που τα βούλιαξαν και σήμερα ζητείται από εμάς να ξεπουληθούμε για να τα διασώσουμε.
Το θέμα όμως δεν είναι συνδικαλιστικό κι αν το δούμε έτσι θα χάσουμε το δάσος. Το θέμα είναι αμιγώς πολιτικό. Το Δικηγορικό Σώμα θα πρέπει άμεσα να διαρρήξει τις σχέσεις του με το διεφθαρμένο πολιτικοοικονομικό σύστημα που διοικεί και σήμερα τη χώρα και τους ανθρώπους του, ενθυμούμενο την αποστολή που θα πρέπει να εκτελεί σε μια δημοκρατική χώρα, ως υπερασπιστής των δικαιωμάτων του λαού και των συμφερόντων του. Να θέσει τις δικές του ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ και
Να αρνηθεί κάθε συζήτηση και συνδιαλλαγή με τους τοποτηρητές της Τρόϊκα, με τους υπουργούς της κυβέρνησης του Μαύρου Μετώπου με τον δοτό «Πρωθυπουργό» και τους βουλευτές που στηρίζουν την κυβέρνηση του.
Να τους κηρύξει κοινωνικά και πολιτικά ανεπιθύμητους και μαζί με τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους και τη Νεολαία να δώσει τον αγώνα, με καθαρά πολιτικά χαρακτηριστικά, για
Να παραιτηθεί η κυβέρνηση Παπαδήμου και να οδηγηθεί άμεσα η χώρα σε εκλογές.
Να καταγγείλει η νέα, δημοκρατική πλέον, Κυβέρνηση όλες τις συμφωνίες με την Τρόϊκα,
Να αρνηθεί την πληρωμή του χρέους και να αρχίσει την ανασυγκρότηση της χώρας με τις δικές της δυνάμεις, εκμεταλλευόμενη τις αστείρευτες πλουτοπαραγωγικές πηγές της.
Ηράκλειο 13/1/2012
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου