Οι συνήθεις ενέργειες (όπως "οι συνήθεις ύποπτοι")

BUSINESS AS USUAL  

Τελείωσε χθες άλλη μια (τριήμερη αυτή τη φορά) αποχή της πλάκας, μετά από απόφαση της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας, οι οποίοι αφού «διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους» για τις συνταγματικές παραβάσεις και την παραβίαση του «ενωσιακού κεκτημένου» (sic),  καταλήγουν στο «σύνηθες τροπάριο» της ανάληψης «θεσμικών πρωτοβουλιών για την ενημέρωση των αρμόδιων κυβερνητικών φορέων προς επισήμανση των επιχειρούμενων εκτροπών» (οι οποίοι προφανώς ακόμη δεν έχουν πάρει είδηση τι συμβαίνει και χρειάζονται ενημέρωση), αλλά και της «συνεισφοράς στο δημόσιο διάλογο», ο οποίος άλλωστε, όπως έχουμε διαπιστώσει πολλάκις την τελευταία διετία, έχει αποδώσει γι’ αυτό και το Δικηγορικό Σώμα περνάει μια από τις καλύτερες του εποχές.

 Όποιος στοιχειωδώς παρακολουθεί τις έγγραφες και προφορικές τοποθετήσεις μας, θα έχει διαπιστώσει ότι πολύ έγκαιρα έχουμε διατυπώσει την άποψη μας για τη συνδικαλιστική μας ηγεσία τόσο κεντρικά, όσο και σε τοπικό επίπεδο, για το τι κάνει και κυρίως τι δεν κάνει, αλλά και τι θα έπρεπε να κάνει (βλ. την από 13/1/2012 ανακοίνωση μας στο  http://dikigorikisyspirosihrakleiou.blogspot.com με τίτλο ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ) . Και για άλλη μια φορά επιβεβαιωθήκαμε. Τόσο οι μεγάλοι Δικηγορικοί μας Σύλλογοι όσο και ο Δικηγορικός Σύλλογος Ηρακλείου ήσαν απόντες στις μεγάλες συγκεντρώσεις, πορείες και διαδηλώσεις του τελευταίου τριημέρου ενάντια στη νέα δανειακή σύμβαση, τις οποίες ούτε στήριξαν με ανακοινώσεις τους, ούτε εκπροσωπήθηκαν θεσμικά σ’ αυτές, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πόσο αποξενωμένοι είναι από το λαϊκό κίνημα και πόσο πιστά στηρίζουν το πολιτικό σύστημα, το οποίο υποτίθεται καταγγέλλουν.

Η Δικηγορική Συσπείρωση Ηρακλείου από την ίδρυση της μέχρι σαισθάνεται τον εαυτό της ως ζωντανό κομμάτι του λαϊκού κινήματος, είναι παρούσα σε κάθε αγωνιστική εκδήλωση του και το στηρίζει έμπρακτα. Έτσι δώσαμε βροντερό παρών στις κινητοποιήσεις του τριημέρου, χαιρετίζοντας από μικροφώνου και πορευόμενοι μαζί με τον υπόλοιπο λαό και πολλούς συναδέλφους μας που δεν υπάκουσαν στην πολιτική των ίσων αποστάσεων που εκπορεύεται από τη συνδικαλιστική μας ηγεσία, στους δρόμους της πόλης του Ηρακλείου, που έζησε και ζει μερικές από τις καλύτερες στιγμές της τα τελευταία σαράντα (40) χρόνια.

Όσο για τους απόντες; Ας τους αφήσουμε στην πολιτική τους απομόνωση και στη συνδικαλιστική τους μοναξιά, να συνδιαλέγονται με τους «θεσμικούς εκπροσώπους» ενός πολιτικούς συστήματος που μόνο τεχνητά πια, με την κρατική καταστολή και την μιντιακή τρομοκρατία,  παραμένει στη ζωή.

Συνάδελφοι και Συναδέλφισσες. Ψηλά το κεφάλι. Τίποτα δε χάθηκε. Τίποτα δε χάνεται για όσους αγωνίζονται.

                    Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ