Η "Αυγή της Κυριακής" 25.11.2012 μας επεφύλλασσε την έκπληξη της δημοσίευσης ενός "βαρυσήμαντου" κοινότυπου άρθρου της Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου με τον τίτλο "Εναλλακτική πρόταση και αλλαγή πολιτικής", που αναφέρεται στην αποτυχία επαναδιαπραγμάτευσης της κυβέρνησης Σαμαρά, στην αδυναμία συνεννόησης στο Γιούρογκρουπ και στην ανάγκη να εξευρεθεί μια συνολική ευρωπαική λύση. Αυτά λέει η κυρία που αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ μόλις πριν 23 ημέρες, και η "Αυγή" έσπευσε να της προσφέρει χώρο για να εκθέσει άσπιλη και αναγεννημένη τις αφόρητες παπάρες της στο αριστερό ακροατήριο.
Αλήθεια, γιατί η "Αυγή" έκρινε ότι θα έπρεπε να μας γνωστοποιήσει τις απόψεις της Μαριλίζας, όταν τα ίδια και τόσα άλλα πολύ πιο εμβριθή και προχωρημένα λέει τόσα χρόνια η αριστερά, και η Μαριλίζα δεν τα άκουγε, αλλοπαρμένη από τον οίστρο της οδήγησης του τρένου που θα μας έφερνε στη σωτηρία μας; Μήπως τη φιλοξένησε η "Αυγή" για να πληροφορηθούμε ότι επιτέλους και η Μαριλίζα κατάλαβε το λάθος της και θέλει να οδηγήσει και το δικό μας τρενάκι; Ή μήπως επειδή ο τίτλος ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ δεν πουλάει και θα πρέπει να μετονομαστεί (με πρόταση της Μαριλίζας βέβαια) σε ΠΑΣΟΚΟΡΙΖΑ (Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα Ριζοσπαστικής Αριστεράς), που είναι πιο εύηχο και μας συνδέει με τους ιστορικούς αγώνες του λαού μας για μάσα και κονόμα; Αλήθεια, θα είναι και η Μαριλίζα στη Συνδιάσκεψη του επόμενου Παρασκευοσαββατοκύριακου για να μας τα πει αυτά; Και τέλος: μήπως θα πρέπει η "Αυγή" να δημοσιεύσει και ένα άρθρο του καλλίτερου συνταγματολόγου - υπουργού οικονομικών με θέμα τη διαπίστωση της παραβίασης του συντάγματος και την ανάγκη για μια νέα αναθεώρηση υπό την αιγίδα του, για να ολοκληρωθεί και να δικαιωθεί τώρα ο αγώνας μας;
Και όλα αυτά τη στιγμή που γίνεται τόσος λόγος για το αν θα έπρεπε ο ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ να συνεργαστεί με το Μιχελογιαννάκη (ο οποίος ουδέν - πλην μεσοπρόθεσμου- ψήφισε), γιατί λέει είχε υμνήσει το Γιωργάκη, και έρχεται προς εμάς για να εξασφαλίσει την επανεκλογή του. Η Μαριλίζα γιατί έρχεται, και γιατί τα ψήφισε όλα; Για να μην ξαναβγεί, ή επειδή αισθάνεται την ανάγκη να μας καθοδηγήσει; Αίσχος σας, ρεεεεεεεεεεεεεεεεε !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Και για να μην ξεχνιόμαστε, δημοσιεύω και πάλι (το είχα αναρτήσει και στις 3.11.2012) άρθρο του Θανάση Καρτερού με θέμα την αποχώρηση της πιστής Μαριλίζας από το ΠΑΣΟΚ. Μήπως άλλαξε κάντι μέσα σε 23 ημέρες και εμείς δεν το πληροφορηθήκαμε;
Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΡΙΛΙΖΑ
Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ*
Ποιος να το έλεγε ότι θα το ζήσουμε κι αυτό: Η πιστή Μαριλίζα να αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ! Μετά από 32 χρόνια
συμμετοχής σε όλα τα πάνω, τα κάτω, τα δεξιά και τα αριστερά του
κινήματος, να δηλώνει ότι δεν μπορεί πλέον να παραμένει σ’ αυτή τη μαύρη
σκιά του πάλαι ποτέ ηλιακού κόμματος. Και δεν μιλάμε εδώ για τη Μπιρμπίλη, τη Δαμανάκη, τον Γερουλάνο –για λαθρεπιβάτες που είδαν φως κι ανέβηκαν. Για την Ξενογιαννακοπούλου μιλάμε,
που στεκόταν πάντα κοντά σους μηχανοδηγούς, ήταν παρούσα σε όλες τις
φάσεις του κινήματος και δεν ζαλίστηκε σε όλες τις καμπές του.
Έχουμε λοιπόν και λέμε: ο Λοβέρδος διαπράττει κόμμα, ο Χρυσοχοΐδης ψάχνει την τσέπη του για κάποια συνταγή, ο Παπανδρέου διαλέγεται
με τους Αμερικανούς φοιτητές για το πώς οι λαοί από ελεύθεροι γίνονται
δούλοι. Πλείστοι όσοι βουλευτές δεν ακολουθούν το δρόμο του μνημονίου,
χιλιάδες στελέχη οικουρούν. Και η Μαριλίζα παίρνει το καπελάκι της και
πάει στο καλό. Μπορούμε συνεπώς να καταλήξουμε σε ασφαλές συμπέρασμα: Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι πια εδώ.
Η Μαριλίζα είναι η υπογραφή στη ληξιαρχική πράξη του θανάτου του. Το
ισχυρό πολυσυλλεκτικό κόμμα που ασκούσε ή διεκδικούσε την εξουσία σχεδόν
σαράντα χρόνια μας άφησε χρόνους. Πάπαλα.
Θα σέρνεται βέβαια για ένα χρονικό διάστημα ακόμα στα πατώματα της πολιτικής σκηνής. Θα δίνει τον οβολό του στον Σαμαρά και θα παρέχει στήριξη στην πολιτική που κατέστρεψε τη χώρα και το ίδιο.
Θα πιστεύει ότι ζει και δεν θα είναι σε θέση να μυρίσει ούτε τα
αποκαΐδια από τις φωτιές που άναψε στην κοινωνία, ούτε την αποφορά του
θανάτου του. Μέχρι που να κλείσουν τις μύτες τους οι τελευταίοι
εναπομείναντες ψηφοφόροι και να πάρουν των ομματιών τους κι αυτοί μαζί
με τη Μαριλίζα. Για να παραμείνει ο Βενιζέλος, όπως κάποτε ο Ζίγδης, να φυλάγει Θερμοπύλες, ενώ ο Εφιάλτης έχει κάνει τη δουλειά του και οι Μήδοι έχουν προ πολλού διαβεί.
Ασφαλώς
υπάρχει εδώ πεδίο για πικρές σκέψεις. Με πρώτη ότι αυτά παθαίνει μάτια
μου όποιος πολύ αγαπάει –την εξουσία. Και είναι έτοιμος να τα δώσει όλα για τα μάτια της. Σκέψη πολλαπλά χρήσιμη για όσους σήμερα την ασκούν. Αλλά και για όσους τη διεκδικούν…
*Δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» το Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου