Για δέκα ημέρες (ξημερώματα 27.6.15 - προκήρυξη του δημοψηφίσματος/ 5.7.2015 ώρα 22.30 ανακοίνωση της σύγκλησης του συμβουλίου των αρχηγών των κομμάτων) ζήσαμε στην παραζάλη και την ψευδαίσθηση μιας ασαφούς ανατροπής, από την οποία συνήλθαμε με την ανακοίνωση της σύγκλησης του συμβουλίου των αρχηγών των κομμάτων υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού και δια του παραθύρου επί σκηνής επάνοδος των ηττημένων αρχηγών των μνημονιακών κομμάτων, η αποπομπή Βαρουφάκη (που είχε σπεύσει πρώτος, και ως μη έδει, και πασιχαρής να κάνει δηλώσεις για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, πριν του γνωστοποιηθεί ο παραγκωνισμός του), η εκ νέου αυθαίρετη και μονομερής ερμηνεία της λαικής θέλησης, που δεν επέτρεπε ούτε καν ρήξη συνδέσμου, οδήγησε στην τραγική κατάληξη της περασμένης Κυριακής. Η κατάληξη της "διαπραγμάτευσης" υπήρξε εξ αρχής φανερή, όπου "εξ αρχής" σημαίνει πριν πάρα πολλούς μήνες (ήδη από το 2013), και για την ανατροπή της κοπιάσαμε όλο αυτό το διάστημα. Όπως κοπιάσαμε και για τη συντριπτική επικράτηση του ΟΧΙ. Το πρωθυπουργικό περιβάλλον, που έλαβε στο σύνολό του υπουργικούς θώκους μετά τη νίκη της 25.1.2015, προκειμένου να αναβαθμιστεί και αυτό σε "θεσμό", μας εξέπληξε για άλλη μια φορά αρνητικά με τις επιλογές του το ίδιο το βράδυ της μεγάλης νίκης, και συνέχισε την παραγωγή εκπλήξεων με γεωμετρική πρόοδο τις επόμενες ημέρες έως την τελική συμφωνία, ενισχυμένο από τους ηττημένους του "ναι". Και όλα αυτά με βάση μια σταθερή εμμονή στη αυθαίρετη δήθεν ερμηνεία της λαικής ψήφου. Μια εμμονή, η οποία ουδέν νομικό έρεισμα έχει, και την οποία ουδεμία προηγούμενη κυβέρνηση στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ποτέ ενστερνίσθηκε ή χρησιμοποίησε. Για πρώτη φορά η λαική ψήφος ερμηνεύθηκε τόσο στενά και κοντόφθαλμα, και τόσο ενάντια στα λαικά συμφέροντα, ακόμη και όταν η λαική βούληση επαναβεβαιώθηκε με τον πλέον αυθεντικό τρόπο: με το δημοψήφισμα. Αλήθεια, γιατί η κυβέρνησή μας θέλησε τόσο πολύ να αυτοπεριορίσει τις κινήσεις της; Το ερμηνευτικό λεξικό της ψήφου είναι προφανώς πολυσέλιδο, και μας επιφυλάσσει και άλλες εξαιρετικές ερμηνείες (π.χ. σήμερα Σταθάκης, υπουργός και ιδιοκτήτης κάποιων παράξενων μαύρων μετοχών, τις οποίες ουδέποτε μάθαμε αν ξεφορτώθηκε: "δεν λάβαμε εντολή να εκδώσουμε παράλληλο νόμισμα"), οι οποίες θα "κολλάνε" σε κάθε μνημονιακή κυβερνητική επιλογή. Σε λίγο θα μάθουμε ότι οι εκλογές και το δημοψήφισμα δεν έδωσαν εντολή να έχουμε Πρόεδρο της Βουλής την Κωνσταντοπούλου, ούτε να συστήσουμε την Επιτροπή Αλήθειας, ούτε να ζητήσουμε το κατοχικό δάνειο, ούτε να έχουμε στην κυβέρνηση της αριστερή πλατφόρμα, ούτε να αντιδρούμε στις αποφάσεις της κυβέρνησης και των δανειστών, ούτε να συγκεντρωνόμαστε (η Βουλή βρίσκεται και πάλι αυτή τη στιγμή που γράφω σε αστυνομικό κλοιό !!!!) κ.ο.κ.
Η εκ μέρους μας σιωπή, που ακολούθησε τις παραπάνω παράδοξες πρωθυπουργικές πρωτοβουλίες, υπήρξε τελείως συνειδητή, και συνέτεινε στην ψύχραιμη εξέταση των πραγμάτων. Σήμερα τα πράγματα είναι πια τελείως καθαρά. Ο καθένας όντως πρέπει να αναμετρηθεί με τις ιδέες και τον εαυτό του, και ο ΣΥΡΙΖΑ με τις συνεδριακές του αποφάσεις, που εξακολουθούν να ισχύουν, ενόσω δεν έχουν ακόμη αλλάξει. Η πορεία της κυβέρνησης, με την όποια στήριξη και από όπου τυχόν τη λάβει, δεν μπορεί να συγχέεται με εκείνην του κόμματος, το οποίο επιβάλλεται να υποστηρίξει τις δικές του αποφάσεις. Οι προβληματισμοί που αναπτύσσονται περιλαμβάνοντες στις αμέσως επόμενες αναρτήσεις, και δεν μπορεί παρά να οδηγούν στην ανατροπή των μνημονιακών και υφεσιακών μέτρων και επιλογών της κυβέρνησης, ακόμη και εάν η κυβέρνηση αυτή προέρχεται από το ΣΥΡΙΖΑ. Για εμάς ένας δρόμος μόνο μπορεί να υπάρξει, και αυτός είναι ο δρόμος της αριστεράς.
Σημείωση: τα παραπάνω αποτελούν προσωπικές μου απόψεις. Το blog, όπως πάντα, είναι ανοικτό να φιλοξενήσει τις απόψεις οποιουδήποτε φίλου ή αναγνώστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου